ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παρθενογένεση;

Ως πρωτοφανές περιστατικό παρουσιάζει η κυβέρνηση, που πέφτει ξανά από τα σύννεφα, το «push back» που δέχτηκε ο υπουργός Πλεύρης μαζί με την αντιπροσωπεία της ΕΕ στην ανατολική Λιβύη από το καθεστώς Χαφτάρ. Τι ...ξεχνάνε οι πεφτοσυννεφάκηδες; Οτι η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου έχουν βάλει βαθιά τη χερούκλα τους για τη σημερινή κατάσταση στη Λιβύη, για να υπάρχει δηλαδή μια δοτή «διεθνώς αναγνωρισμένη» κυβέρνηση στα δυτικά και άλλη μια στα ανατολικά, σε μια χώρα ουσιαστικά διαλυμένη. Αλήθεια, από παρθενογένεση έγιναν αυτά; Δεν ξεχνιέται η μεγάλη αλήθεια: Οτι πρόκειται για το αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Λιβύη τον Φλεβάρη του 2011, στο όνομα δήθεν της «δημοκρατίας και της ελευθερίας». Η επέμβαση δηλαδή που έφερε το χάος μετά και την εκτέλεση του τότε Λίβυου ηγέτη Μ. Καντάφι, αφού θεωρήθηκε εμπόδιο για τα σχέδια των ΗΠΑ και ΕΕ στην περιοχή, στο πλαίσιο της λεγόμενης «νέας Μέσης Ανατολής». Μάλιστα, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου περηφανευόταν για τη συμβολή που είχε στην ανατροπή του καθεστώτος που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Ολα αυτά τα χρόνια, άλλωστε, δεν έχει πάψει η ελληνική εμπλοκή στην περιοχή, στο όνομα της «σταθερότητας και της ασφάλειας», όπως με τη ναυτική επιχείρηση «IRINI» με πρόσχημα το «εμπάργκο όπλων στη Λιβύη». Από τότε η περιοχή μαστίζεται από όξυνση των αντιθέσεων, με αποτέλεσμα πότε τα καραβάνια των ξεριζωμένων και πότε άλλα επικίνδυνα σχέδια όπως το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Χρειάζεται μήπως κι άλλη απόδειξη για το γεγονός ότι τελικά το μόνο που φέρνουν οι βρωμοδουλειές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και η εμπλοκή της χώρας είναι γενικευμένη αστάθεια με τραγικές επιπτώσεις; Ποιος δικαιώνεται σήμερα; Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στήριξαν τις επιδρομές το 2011, σε μία ακόμα «ανθρωπιστική επέμβαση» όπως έλεγαν, ή το ΚΚΕ που προειδοποιούσε ότι ανοίγει ο «ασκός του Αιόλου» για τους λαούς όλης της περιοχής, με το ντόμινο που αγκάλιασε όλη τη Μέση Ανατολή;

Επαγγελματικό κουκούλωμα

Μια βδομάδα συμπληρώνεται αύριο από την παραλίγο τραγωδία στη Βούλα με τη σύγκρουση των δύο λεωφορείων, με τραυματίες δεκάδες από τους παστωμένους επιβάτες, πολλοί από τους οποίους είναι παιδιά. Το θέμα «θάφτηκε» από κυβέρνηση και ΜΜΕ ακριβώς από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ότι οι οδηγοί στις συγκεκριμένες γραμμές, όπως η οδηγός που ενεπλάκη στο ατύχημα, δουλεύουν 16ωρες βάρδιες σερί πάνω στο τιμόνι. Προφανώς, όταν επιβεβαιώθηκε ότι η δουλειά από τα ξημερώματα μέχρι τα μεσάνυχτα φέρνει συμφορές, κυκλοφόρησε από τα υπουργεία το γνωστό «παπαγαλόχαρτο» για θάψιμο της υπόθεσης. Το θάψιμο βέβαια πήγε πακέτο με τα ψέματα της κυβέρνησης για τις συνθήκες εργασιακής ζούγκλας στις εργολαβίες του ΟΑΣΑ, μπας και ξεμπερδέψουν όπως - όπως με το ζήτημα, αφού το «ατύχημα» συνέβη την ίδια στιγμή που έρχεται το νομοσχέδιο της 13ωρης δουλειάς. Διανοείται κανείς τι θα γινόταν εδώ και μια βδομάδα αν η σύγκρουση αυτή συνδεόταν με «ανθρώπινο λάθος»; Τι θα ακουγόταν αν π.χ. το ατύχημα ήταν αποτέλεσμα παραπτώματος της οδηγού και όχι της ξαφνικής αδιαθεσίας της; Κράτος, κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τους θα έσταζαν αίμα για τον νέο «σταθμάρχη», θα έβγαζαν όλους τους οδηγούς στα «μανταλάκια» για την «ασυνειδησία» τους, θα μαθαίναμε μέχρι και για τα άπλυτα των παππούδων τους. Τώρα όμως πέφτει επαγγελματικό «κουκούλωμα», αφού πρόκειται για ένα ακόμα έγκλημα που φανερώνει τις τραγικές συνέπειες αλλά και τις ευθύνες κυβερνήσεων και κεφαλαίου για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου.

Ενας συντελεστής

Σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση (α' τρίμηνο του 2025) της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η μέση χονδρική τιμή στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 144,6 ευρώ ανά μεγαβατώρα, δηλαδή 44,6% υψηλότερη από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο των 100 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Σύμφωνα με την έκθεση, ένα από τα βασικά αίτια της ανόδου των τιμών, που εντοπίζεται και σε άλλες χώρες της ΕΕ, έχει να κάνει με το μείγμα παραγωγής. Κι αυτό γιατί κατά το πρώτο τρίμηνο του 2025 το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή της ΕΕ αυξήθηκε σημαντικά, φτάνοντας το 33%, από 28% έναν χρόνο νωρίτερα. Παράλληλα, το ποσοστό συμμετοχής των ΑΠΕ υποχώρησε στο 41% από 46%. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΕΣΦΑ, και στην Ελλάδα υπήρξε έντονη αύξηση της κατανάλωσης φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή, καύσιμου ιδιαίτερα ευάλωτου σε διακυμάνσεις τιμών, λόγω των εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τα παραπάνω μάς φέρνουν στον νου όσα λέγονταν για τις προηγούμενες ανατιμήσεις, όταν η υψηλή εγχώρια παραγωγή από ΑΠΕ έφτανε σε σημείο να απειλεί με «υπερφόρτωση» του συστήματος. Γιατί και τότε η μεγάλη παραγωγή από ΑΠΕ όχι μόνο δεν οδηγούσε σε φτηνότερο ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά προοικονομούσε το αυξημένο χαράτσι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στους λογαριασμούς για τη διασφάλιση της «ευστάθειας» του συστήματος. Με άλλα λόγια: Αυξημένη η παραγωγή από τις ΑΠΕ; Ακριβαίνει το ρεύμα. Αυξημένη η παραγωγή από το φυσικό αέριο; Πάλι ακριβαίνει το ρεύμα. Μόνη σταθερά είναι ότι το μάρμαρο συνεχίζουν να το πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, καθώς η στρατηγική των κυβερνήσεων και της ΕΕ έχει έναν και μόνο έναν βασικό συντελεστή στον τομέα της Ενέργειας: Την κερδοφορία των ομίλων υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.