Αν το κουκούλωμα των πραγματικών ενόχων για τη μεγάλη καταστροφή, ο αποπροσανατολισμός από το τι πραγματικά φταίει και ο λαός μετράει τη μία θυσία μετά την άλλη, είναι η «μισή δουλειά», η άλλη μισή είναι η φίμωση τόσο των αντιδράσεων και των διεκδικήσεων όσο και της γνήσιας αλληλεγγύης. Αυτό που θέλουν είναι να κυριαρχεί είτε η μιζέρια και η παραίτηση είτε η αναμονή της «αποκατάστασης» από τους ίδιους τους θύτες, που η πολιτική τους οδηγεί στο επόμενο έγκλημα. Ομως ο λαός δεν τους κάνει τη χάρη. Τα χαμόγελα και η συγκίνηση από τις συναντήσεις της αποστολής με τους πληγέντες, η δέσμευση που ακουγόταν «μαζεύουμε τα κομμάτια μας - μένουμε στον τόπο μας - παλεύουμε», δίνει την καλύτερη απάντηση και αφήνει ήδη παρακαταθήκη για ένταση της οργάνωσης και της πάλης το επόμενο διάστημα. Οσο για το «απαγορευτικό» που έπεσε από τα αφεντικά των μεγάλων μιντιακών συγκροτημάτων, το «εμπάργκο» έσπασαν με τις ανταποκρίσεις τους οι εκατοντάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι, που με συγκίνηση και δέος περιγράφουν σε κείμενα και εικόνες τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν στη Θεσσαλία, δίνοντας και παίρνοντας αλληλεγγύη.

Είναι φανερή η αμηχανία των υποψηφίων για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων στελεχών να εξηγήσουν τη διαχωριστική γραμμή μπροστά στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών. Οπως διαβεβαίωνε και ο Φάμελλος πριν από λίγο καιρό, όλοι οι υποψήφιοι τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ λένε! Οπότε, τι να βρεις τώρα να πεις υπέρ της Αχτσιόγλου και κατά του Κασσελάκη ή το αντίστροφο; Το μόνο που ψελλίζουν ορισμένοι είναι «να μη μεταλλαχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ» με πρόεδρο τον Κασσελάκη. Για ποια «μετάλλαξη» μιλάνε όμως; Η υποψηφιότητα (και ενδεχομένως η προεδρία) Κασσελάκη είναι αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένης πορείας για τον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία υπηρέτησαν όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη του που σήμερα διεκδικούν την προεδρία. Αλλωστε, ο ίδιος ο Κασσελάκης λέει ότι ο Τσίπρας ήταν αυτός που τον έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ απολάμβανε της εμπιστοσύνης όλων όσο εξέφραζε την πολιτική του κόμματος από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Η διαφορά τους είναι ότι ο Κασσελάκης «μιλάει» σαν ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ...καρυκεύματα, ενώ οι άλλοι λένε τα ίδια με ολίγη από «αριστερή» γαρνιτούρα. Εξ ου και η αμηχανία τους μπροστά στον β' γύρο των εκλογών.

Με αγανάκτηση και αγωνία, γονείς μαθητών που δικαιούνται Παράλληλη Στήριξη περιμένουν ακόμα τον εκπαιδευτικό τους. Πατέρας μαθητή νηπιαγωγείου επικοινώνησε με την εφημερίδα μας, μεταφέροντας την εμπειρία του. Επεσήμανε μάλιστα ότι ούτε και κατά την περσινή σχολική χρονιά ικανοποιήθηκε το αίτημα, και έτσι ο μικρός μαθητής έμεινε χωρίς Παράλληλη Στήριξη. Είναι τόσο μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στις ανάγκες και τις προσλήψεις, που εκτιμάται ότι μόλις το 1/3 των αιτήσεων έχει καλυφθεί, ενώ αναμένονται να υπάρξουν και νέες. Από την άλλη, το υπουργείο Παιδείας απαντά με αισχρές δηλώσεις ότι «δεν είναι σωστό να υπάρχει ένας εκπαιδευτικός για κάθε παιδί, ούτε για την εκπαιδευτική διαδικασία ούτε και για το παιδί», όπως είπε στο ραδιόφωνο του «ΣΚΑΪ» η υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου, για να στηρίξει την απαράδεκτη και πέρα από κάθε παιδαγωγική επιταγή τακτική του μοιράσματος ενός εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης σε περισσότερα από ένα παιδιά. Αλλη μια πλευρά της μορφωτικής υποβάθμισης, των ελλείψεων σε εκπαιδευτικούς και των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων στην Εκπαίδευση. Δικαιολογίες όπως ότι η Εκπαίδευση «είναι δυναμική διαδικασία», και ότι οι ανάγκες δεν μπορούν να προβλεφθούν, καταρρέουν και στην περίπτωση της Παράλληλης Στήριξης, καθώς οι ανάγκες είναι βεβαιωμένες από πέρυσι, άρα γνωστές έγκαιρα, και η ευθύνη για τη μη κάλυψή τους βαραίνει όσους υπηρετούν αυτήν την αντιεκπαιδευτική πολιτική.