Η έκθεση της Κομισιόν δεν αφήνει άλλωστε κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το τι ετοιμάζουν στον λαό, αφού καλεί την κυβέρνηση να συνεχίσει και να αυξήσει «τις προσπάθειες, ιδίως όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στον χρηματοοικονομικό τομέα, στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (...) στην κωδικοποίηση της εργασίας». Να επιταχύνει δηλαδή το «πογκρόμ» των πλειστηριασμών και εκβιασμών στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία, τη θωράκιση και επέκταση της αντεργατικής νομοθεσίας όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Αυτά, μαζί και οι τεράστιες συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου για τους λαούς, είναι η «κανονικότητα» του κεφαλαίου για την οποία μιλάνε, αυτό και το κοινό πρόγραμμα της όποιας επόμενης κυβέρνησης. Μόνο ο λαός, με την οργάνωση και την πάλη του σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια, να διαταράξει την αντιλαϊκή «κανονικότητα», να περάσει στην αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες.
Σε ένα ακόμα «φιάσκο», που πληρώνουν οι ασφαλισμένοι, εξελίσσεται η πολυδιαφημισμένη fast track διαδικασία έκδοσης των λεγόμενων «συντάξεων εμπιστοσύνης», που νομοθέτησε πρόσφατα το υπουργείο Εργασίας. Την προηγούμενη βδομάδα κατατέθηκε νέα τροπολογία, με στόχο - όπως λένε στο υπουργείο - να παρακαμφθούν επιμέρους εμπόδια και να επιτευχθεί η εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων αιτήσεων συνταξιοδότησης μέχρι τέλη Αυγούστου, ενώ οι υπάλληλοι στις περιφερειακές υπηρεσίες καταγγέλλουν ότι δεν υπάρχει καν το αναγκαίο λογισμικό! Μ' αυτά και με τ' άλλα, και παρά τις μονότονα επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις του υπουργείου Εργασίας περί επιτάχυνσης των ρυθμών έκδοσης των συντάξεων, εκατοντάδες χιλιάδες ληξιπρόθεσμες συντάξεις συνεχίζουν να αραχνιάζουν στα ράφια δύο και τρία χρόνια και οι συνταξιούχοι να υφίστανται απίστευτη ταλαιπωρία, για να πάρουν μια σύνταξη που δεν φτάνει ούτε για να επιβιώσουν. Αν ήταν το κράτος να αδειοδοτήσει μια επένδυση ΑΠΕ, ή να εγκρίνει τη χρηματοδότηση μιας «πράσινης» επένδυσης, όλα θα λύνονταν στο «πιτς φιτίλι», με τους νόμους που έχουν ψηφίσει η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Για να πάρει όμως ένας ταλαίπωρος βιοπαλαιστής την πενιχρή του σύνταξη, θα πρέπει να περιμένει χρόνια. Τόσα που πρέπει να εύχεται μην του συμβεί τίποτα χειρότερο και μείνει τελικά «στο περίμενε»...