«Διάλογος με μέλλον», «Ουσιαστική συζήτηση πίσω από τις κλειστές πόρτες "μεταξύ συμμάχων"», «Θετικά βήματα» κ.ά. Αυτά «έβλεπαν» τα αστικά Μέσα στις 14 Μάρτη, μια μέρα μετά τη συνάντηση Ερντογάν - Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη, που έγινε υπό τις επευφημίες του ευρωατλαντικού παράγοντα. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, μια βδομάδα πριν τη συνάντηση, έκανε τον «λαγό», ζητώντας από την κυβέρνηση επαφές «στο ανώτατο επίπεδο», ενώ στη συνέχεια σχολίαζε ότι θα έπρεπε να είχε γίνει ακόμα νωρίτερα αυτή η συνάντηση, χαιρετίζοντας τα αποτελέσματά της. Τι έλεγε τότε το ΚΚΕ; «Αν το "κύριο πιάτο" της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν είναι οι ενεργειακοί σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο και η συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία, τότε είναι πολύ πιθανό το "επιδόρπιο" να αφορά τα σχέδια συνεκμετάλλευσης με αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία, που προωθούνται σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και του Κυπριακού, ανεξάρτητα από το πότε και το πώς αυτά θα "σερβιριστούν" (...) Αυτή είναι η μοναδική "χρησιμότητα" της συνάντησης, η οποία όχι μόνο δεν αμβλύνει, αλλά στην πορεία του χρόνου θα ανοίξει ακόμη περισσότερο την όρεξη στις διεκδικήσεις της τουρκικής άρχουσας τάξης, καταρρίπτοντας την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι η εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία δήθεν θωρακίζει τη χώρα έναντι του "τουρκικού αναθεωρητισμού"».

Σε δύο μήνες κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι: Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος συνεχίζεται και κλιμακώνεται, το ίδιο και η συμμετοχή της χώρας μας σε αυτόν, όπως και τα σχέδια για «Ελλάδα - ενεργειακό κόμβο», αιχμή στον αμερικανικό σχεδιασμό. «Κατά πόδας» ακολουθεί όμως και η «αναβάθμιση» των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης, με αμερικανοΝΑΤΟικές πλάτες, όπως δείχνουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών και η νέα ένταση στον διαγκωνισμό των δύο αστικών τάξεων, που γεννά μεγάλους κινδύνους. Η διάψευση για μια ακόμα φορά των ευρωατλαντικών παραμυθιών δείχνει τον μόνο δρόμο που έχουν συμφέρον να βαδίσουν οι δύο λαοί: Το δυνάμωμα της κοινής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, με τους ίδιους να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν.

Μετά τον σαματά που έκαναν για τις «αμεσοδημοκρατικές» διαδικασίες και τις ποσοστώσεις στη στελέχωση των οργάνων, ώστε πιο αντιπροσωπευτικά τάχα να εκπροσωπούνται οι διάφορες τάσεις και τα δύο φύλα, άρχισε η γκρίνια όσων δεν βγήκαν και τόσο ευνοημένοι απ' αυτές τις διαδικασίες και έμειναν εκτός Κεντρικής Επιτροπής στις πρόσφατες εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή όμως η γκρίνια δεν λέει να κοπάσει μετά το συνέδριο, δίνοντας λαβές για ...κακόβουλα σχόλια στον ανταγωνισμό τους με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος. Και τι έκαναν; Διεύρυναν με επιπλέον μέλη την Κεντρική τους Επιτροπή, που καταστατικά προέβλεπε 300 μέλη! Για να βολέψουν δηλαδή κι άλλους και να διατηρήσουν τις ισορροπίες, έκαναν κουρέλι ακόμα κι αυτό το καταστατικό που οι ίδιοι ψήφισαν στο πρόσφατο συνέδριο, δείχνοντας τον πραγματικό χαρακτήρα των εσωκομματικών τους εκλογών: Μιας μάχης μηχανισμών σε ένα αρχηγοκεντρικό αστικό κόμμα, για το καλύτερο πλασάρισμά τους στα όργανα, στο έδαφος της κοινής προσπάθειας να υπερκεράσουν τη ΝΔ στην κούρσα της κυβερνητικής εναλλαγής και να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον κορμό της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης.