Ανεξάρτητα πάντως από το τι είναι αλήθεια και τι ψέματα στον παράλληλο πόλεμο της προπαγάνδας, που συνοδεύει τον ανταγωνισμό της καπιταλιστικής Δύσης με την καπιταλιστική Κίνα, οι εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου από τη Σαγκάη δεν μπορεί να γίνονται πλυντήριο για την εγκληματική πολιτική της ΕΕ και των ΗΠΑ στη διαχείριση της πανδημίας, με κριτήριο τις ανάγκες της οικονομίας και όχι του λαού. Δεν μπορούν να ξεχαστούν οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με πρόσχημα την πανδημία, που άλλωστε ζήσαμε και στη χώρα μας. Δεν μπορεί να ξεχαστεί το Μπέργκαμο. Δεν μπορούν να ξεπλυθούν ούτε οι ομαδικοί τάφοι στη Νέα Υόρκη, εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών με COVID, ούτε το γεγονός ότι η αναλογία θανάτων έφτασε στις ΗΠΑ στους 3.000 ανά 1 εκατομμύριο ασθενείς, ούτε η επιλογή ασθενών στις ΜΕΘ σκανδιναβικών κρατών, που επέλεξαν την «ανοσία της αγέλης». Αδικα πασχίζουν...

Με ρυθμούς ...ροντέο επεκτείνονται τα ληξιπρόθεσμα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών. Ετσι, μετά τη ραγδαία αύξηση των απλήρωτων λογαριασμών και των αιτημάτων για διακανονισμούς με τους παρόχους Ενέργειας, διογκώνονται και τα χρέη προς το κράτος, κατά βάση στην εφορία. Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, τον Φλεβάρη δημιουργήθηκαν επιπλέον χρέη 1,73 δισ. ευρώ, ενώ τα τελευταία 3,5 - 4 χρόνια δεν ξεπερνούσαν τα 400 εκατ. ευρώ τον μήνα. Η αύξηση σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2021 είναι 77,9%. Θυμίζουμε ότι πριν ακόμα ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, μεγάλες αστικές εφημερίδες μοίραζαν «εγχειρίδια» για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, παρουσιάζοντας το παράδειγμα λαϊκών οικογενειών που επιλέγουν κάθε μήνα τι «δεν θα πληρώσουν» και «κλοτσούν» παρακάτω ορισμένα από τα χρέη τους για να τα βγάλουν πέρα. Τώρα, όπως φαίνεται, η συντριπτική πλειοψηφία αδυνατεί να πληρώσει ακόμα και για τα απολύτως αναγκαία, πόσο μάλλον να ανταποκριθεί στους λογαριασμούς που έχουν απογειωθεί. Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι τα όποια ψίχουλα μοιράζει η κυβέρνηση, ή ο διαγωνισμός της με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, αποσκοπούν ακριβώς στο κουκούλωμα της πραγματικής ανέχειας, ώστε η λαϊκή οικογένεια να πληρώνει έστω και ένα «έναντι» από τους λογαριασμούς και τα χρέη της, ενώ θα συνεχίζει να φυτοζωεί... Ουσιαστική ανακούφιση από αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν μπορούν να δώσουν τέτοια μέτρα «κοινωνικής συνοχής», όπως τα ονομάζουν όσοι «ανακατεύουν» τη φτώχεια, αλλά ο αγώνας για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, όπως αυτά που διεκδικούν εργατικά σωματεία και φορείς, σε σύγκρουση με το ίδιο το πλαίσιο που αναπαράγει τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Οχι πως μας προκαλεί καμιά έκπληξη, αλλά δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε την απογοήτευση του «ΠΡΙΝ» και των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ...αοριστία των «δεσμεύσεων» που περιέχονται στις Θέσεις για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Διαβάζουμε για παράδειγμα: «Οι αόριστες υποσχέσεις για αναίρεση των πεπραγμένων της ΝΔ εξαρτώνται από τη ...μεγαλοψυχία του κεφαλαίου». Και λίγο πιο κάτω διευκρινίζει: «Σε αντίθεση με τον διακηρυκτικό ριζοσπαστισμό, στις "συγκεκριμένες δεσμεύσεις" οι θέσεις είναι πολύ πιο συγκρατημένες και αόριστες: "Απλοποίηση και κωδικοποίηση της υφιστάμενης φορολογικής νομοθεσίας και νομοθέτηση ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος με σταθερά προοδευτικούς συντελεστές φορολογίας". Με ποιους φορολογικούς συντελεστές; 30%, 40% ή 45%; Πώς θα κλιμακώνονται ανάλογα με τα κέρδη; Τίποτα "συγκεκριμένο"». Το πρόβλημα δηλαδή με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ...χάσμα ανάμεσα στον «διακηρυκτικό ριζοσπαστισμό» και την «αοριστία» των εξαγγελιών του! Κάνουν μάλιστα έμμεσα και «υποδείξεις», για το πώς θα μπορούσε το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει πιο «συγκεκριμένο» και «ριζοσπαστικό» στην πράξη! Προφανώς για να χωρέσει και τους δικούς τους «αντιδεξιούς» «άμεσους πολιτικούς στόχους», αλλά και τις διάφορες εκδοχές του «μεταβατικού» τους προγράμματος, συντηρώντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον χαρακτήρα του. Αδιόρθωτοι!!!