Στην ...Ινδονησία κοντεύει η «χάρη» της ελληνικής εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως προκύπτει από σχολιασμούς στον κυβερνητικό Τύπο, ότι ένα από τα αντικείμενα της επίσκεψης του Σαουδάραβα ΥΠΕΞ στη χώρα μας την περασμένη Τρίτη ήταν ότι «η Ελλάδα βλέπει τους Σαουδάραβες και ως γέφυρα για ενίσχυση των σχέσεων με την Ινδονησία», έναν από τους πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή. Αλλά και ο Ν. Δένδιας σημείωσε στις δηλώσεις του πως η ενίσχυση των δεσμών με τη Σαουδική Αραβία - που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε εμπόλεμες ζώνες, όπως με τους «Πάτριοτ» - αποκτά ακόμα μεγαλύτερη διάσταση «αν αναλογιστούμε ότι η Αραβική Χερσόνησος αποτελεί γέφυρα μεταξύ της Μεσογείου και της περιοχής του Ινδο-Ειρηνικού». Ενώ δεν περνάει απαρατήρητη και η προ μηνός «ομόφωνη» (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) επικύρωση στη Βουλή της συμφωνίας Ελλάδας - Ινδονησίας για «οικονομική συνεργασία», στο πλαίσιο αυτών των σχεδιασμών. Το αμερικανοΝΑΤΟικό «φύλλο πορείας» που έχουν στα χέρια τους, πιάνει απ' ό,τι φαίνεται ένα - ένα όλα τα «λιμάνια» όπου μαίνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση με την Κίνα, οδηγώντας τον λαό ολοταχώς στο «μάτι του κυκλώνα».

Τη ΝΔ εγκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή καθυστερεί η εκταμίευση κονδυλίων για τους επιχειρηματικούς ομίλους από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ετσι, χτες ο Αλ. Χαρίτσης, τομεάρχης Ανάπτυξης και Επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, «έβαλε χέρι» στην κυβέρνηση επειδή «σε μια συνθήκη που είναι πιο σημαντικό από ποτέ να φτάσουν κονδύλια στην πραγματική οικονομία, η κυβέρνηση προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Από τα 2,6 δισ. για τα οποία η ίδια είχε βάλει στόχο για το 2021, φτάσαμε τελικά να έχουμε εκτέλεση 250 εκατ.». Λογική η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, που περιλαμβάνει αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των δόσεων, είναι «ορόσημο» για το κεφάλαιο και την ανάπτυξη της «πράσινης» κερδοφορίας του. Γι' αυτό αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλων των αστικών κομμάτων. Για να επιβεβαιώσει μάλιστα του λόγου το αληθές, ο Αλ. Χαρίτσης συμπλήρωσε: «Ακόμα πιο κρίσιμο είναι το ποιοτικό στοιχείο: Η ιστορική αυτή ευκαιρία δεν αξιοποιείται για να διαμορφωθούν συνθήκες συνολικού μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας». Με τέτοια σύγκλιση απόψεων, δεν χάνει τίποτα ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει και κοινό υπουργό Οικονομικών με τη ΝΔ ή υπουργό Ανάπτυξης, προκειμένου να «τρέξει» πιο γρήγορα το Ταμείο Ανάκαμψης. Υπάρχει άλλωστε το προηγούμενο της πρότασης για κοινό υπουργό Υγείας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί συναινετικά η πανδημία...

«Είναι σοβαρή υποχρεωτικότητα αυτή; Γιατί αν έλεγε η κυβέρνηση ότι θα παρακρατείται από τη σύνταξή σου ένα ποσό της τάξεως των 100 ευρώ τον μήνα, θα δείτε πόσοι θα εμβολιάζονταν αύριο». Τέτοιες εξυπνάδες ξεστόμιζε τις προάλλες γνωστός τηλε-αστέρας, μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας (ο οποίος παρεμπιπτόντως «αναβαθμίστηκε» χτες σε διευθυντή της ΜΕΘ στο «Ερρίκος Ντυνάν»), προτείνοντας την επέκταση της ατομικής ευθύνης ...με ποινή, που η κυβέρνηση εφαρμόζει ήδη για τους ανεμβολίαστους άνω των 60. Ούτε συζήτηση βέβαια για τις πραγματικές εστίες που καθυστερούν το εμβολιαστικό πρόγραμμα, με ευθύνη της κυβέρνησης! Ούτε λέξη για τις μεγάλες ελλείψεις στην Υγεία, που αφήνουν εκτεθειμένους στον ιό εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά παίζοντας στο βολικό για την κυβέρνηση γήπεδο «ανοίγουν - δεν ανοίγουν» τα σχολεία, ο ίδιος ισχυριζόταν ότι «οι μόνοι που θα κέρδιζαν από τη μη λειτουργία των σχολείων είναι οι καφετέριες και οι μη εμβολιασμένοι που θα προστατευτούν»! Πέρα από χυδαίος, είναι και προκλητικός, όταν αποδεδειγμένα πλέον αυτό που έχουν ανάγκη μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί είναι να παραμείνουν τα σχολεία ανοιχτά και με ασφάλεια, με ουσιαστικά μέτρα προστασίας και όχι με τα πρωτόκολλα της συγκάλυψης και της διασποράς των κρουσμάτων που εφαρμόζει επί δυο χρόνια το κράτος. Με τέτοιες «επιστημονικές» απόψεις, δεν είναι να απορεί κανείς για το ποιος ταΐζει τελικά τον ανορθολογισμό και ποιος χρησιμοποιεί τον εμβολιασμό ως μέσο διαίρεσης και επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, αντί να σώζει ζωές.