Κάνοντας λοιπόν τη σούμα, το μέλλον που «εγγυώνται» οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους στους νέους των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, είναι αυτό: Ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση και «ξεδιάλεγμα» από νωρίς, δουλειά με όρους... 18ου αιώνα για τους «τυχερούς», την ώρα που δεκάδες χιλιάδες άλλοι θα είναι στην ανεργία, και γηρατειά με «εξασφαλισμένη» φτώχεια και αγωνία. Αυτό πασάρουν για «νέο» και «σύγχρονο», την ώρα που χωρίς τον βραχνά του καπιταλιστικού κέρδους, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για τους νέους και τις οικογένειές τους να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, να έχουν ολόπλευρη μόρφωση, σταθερή δουλειά με λιγότερο εργάσιμο χρόνο και πλήρη δικαιώματα, πρόσβαση σε αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας. Το μαύρο μέλλον δεν είναι μονόδρομος: Η ορμητική συμμετοχή στον αγώνα, το χτύπημα του κακού «στη ρίζα» του μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.

Η «ασυλία» που παρέχεται με το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο (Αρθρο 19) στα μέλη του ΔΣ του νέου Ταμείου, το οποίο θα «τρέξει» το τζογάρισμα των επικουρικών, αποτελεί άλλη μια απόδειξη του πόσο φούμαρα είναι όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση περί «εγγυημένων συντάξεων» και «μηδενικού ρίσκου» από την κεφαλαιοποίηση. Αλλωστε, το νομοσχέδιο υποχρεώνει τους ασφαλισμένους να επιλέγουν «επενδυτικά προγράμματα» με «διαφοροποιημένο κίνδυνο». Από τι «κινδυνεύει» όμως ο «ατομικός κουμπαράς»; Προφανώς από τις «αποδόσεις» και τις «διακυμάνσεις της αγοράς». Ο κάθε ασφαλισμένος θα γνωρίζει τις εισφορές που θα δίνει, αφού κρατούνται από το μισθό του, αλλά δεν θα είναι καθόλου σίγουρος για το ποσό που θα πάρει ως «απόμαχος» πια της δουλειάς. Και ενώ θα έχει ήδη πάρει την «ατομική ευθύνη» του διαλέγοντας επενδυτικό πρόγραμμα, τελικά θα κληθεί να αναλάβει και την ευθύνη σε περίπτωση που δεν ...βγει το τζογάρισμα. Ο μόνος που δεν θα έχει καμιά ευθύνη θα είναι το κράτος, η οποιαδήποτε κυβέρνηση και τα στελέχη που επιλέγει για τη διαχείριση των δεκάδων δισ. του Ταμείου, με τα οποία θα χρηματοδοτείται η καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος του νομοσχεδίου και όχι απλά η «προστασία» σε κάποια «golden boys» της ΝΔ, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ακόμα συμβολή του στο ξέπλυμα της στρατηγικής κεφαλαίου - ΕΕ για τις συντάξεις.

Για άλλη μια φορά, επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο. Εν μέσω καύσωνα, ολόκληρες συνοικίες της Αττικής έμειναν χωρίς ρεύμα, λόγω μεγάλου φόρτου στο δίκτυο. Πολλές διακοπές είναι αποτέλεσμα βλαβών και μη προγραμματισμένες, ενώ άλλες γίνονται από τον ΔΕΔΔΗΕ για να αντέξει το δίκτυο. Οπως και να έχει, επιβεβαιώνεται ότι οι ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών δεν μπορούν να καλυφθούν σε ένα περιβάλλον εμπορευματοποίησης και απελευθέρωσης της Ενέργειας, υποσυντηρούμενων δικτύων, ιδιωτικοποίησης τομέων τους που χρυσοπληρώνει ο λαός. Οπως συμβαίνει και με άλλα καιρικά φαινόμενα, για παράδειγμα με τις χιονοπτώσεις της «Μήδειας», που άφησαν για μέρες στο σκοτάδι ολόκληρες περιοχές, ή με τις έντονες βροχοπτώσεις, τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, οι εργαζόμενοι είτε θα ξεπαγιάζουν, είτε θα πνίγονται, είτε θα καίγονται, επειδή οι ανάγκες τους μπαίνουν στο «ζύγι» του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο και της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντά του. Παρεμπιπτόντως, τι γίνεται με εκείνη την «πράσινη ανάπτυξη», που θα εξασφάλιζε «φτηνή και επαρκή» Ενέργεια για όλους; Οπως αποδεικνύεται, τα μόνα που ...έχουν ρεύμα στην εποχή των «πράσινων» επενδύσεων είναι τα κέρδη των μονοπωλίων, από τη μια, και η ενεργειακή φτώχεια και ανασφάλεια για τον λαό από την άλλη.