Αλλος είναι, επομένως, ο καημός τους. Είναι άλλωστε οι ίδιοι που συκοφαντούν πάντα τους εργατικούς αγώνες, είτε με πανδημία είτε χωρίς. Είναι οι ίδιοι που με το ένα χέρι κρατάνε το λιβανιστήρι για τη «στρατηγική συνεργασία» με τις ΗΠΑ και με το άλλο εδώ και χρόνια γράφουν ότι πρέπει να πάψουν οι πορείες στην αμερικάνικη πρεσβεία. Φέτος πάνε να πιάσουν την πανδημία «από τα κέρατα», ζητώντας να μπει γύψος στη λαϊκή δράση και διεκδίκηση. Στο χέρι του λαού είναι να τους αφήσει με την όρεξη. Σήμερα η ανάγκη οργάνωσης της πάλης για την υγεία και τα δικαιώματα του λαού μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα, είναι ζήτημα επιβίωσης. Και όπως το εργατικό κίνημα απέδειξε στο πρώτο κύμα της πανδημίας ότι ξέρει να παλεύει κάτω από όλες τις συνθήκες, προβάλλοντας τις διεκδικήσεις του με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας, το ίδιο θα κάνει και τώρα, δίνοντας πληρωμένη απάντηση στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και σε όσους ονειρεύονται την επιβολή «σιγής νεκροταφείου».

«Το ερώτημα σήμερα είναι ποιος θα εργαστεί καλύτερα για την ειρήνη και τη σταθερότητα, ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή», σημειώνει σε ανακοίνωσή του για τις αμερικανικές εκλογές ο τομέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Προσθέτει μάλιστα πως η νίκη του Τζο Μπάιντεν «θα αποτελέσει σημαντική, θετική εξέλιξη» για την ενίσχυση των αγώνων των «αριστερών δυνάμεων» του Δημοκρατικού Κόμματος και των «πολύμορφων κοινωνικών κινημάτων» των ΗΠΑ, πετώντας για ξεκάρφωμα ένα «γνωρίζοντας τα όρια αυτής της επιλογής». Ο διάδοχος - όπως όλα δείχνουν - του «διαβολικά καλού» Τραμπ φαίνεται πως «γυάλισε» στον ΣΥΡΙΖΑ, που άρχισε τα κοπλιμέντα. Συνεχίζει έτσι το ξέπλυμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της αντιλαϊκής πολιτικής στο εσωτερικό των ΗΠΑ, που θα κλιμακώνεται ακόμα περισσότερο, όσο η πρωτοκαθεδρία τους στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα απειλείται από άλλες δυνάμεις. Επειδή πάντως όλοι γνωριζόμαστε σ' αυτόν τον ...πλανήτη, θυμίζουμε δύο κορυφαίες στιγμές από την τεράστια συμβολή του Μπάιντεν και των Δημοκρατικών στην «ειρήνη» και στα «κοινωνικά κινήματα»: Τη δεκαετία του '90 έλεγε πως οι ΗΠΑ «πρέπει να πάμε στο Βελιγράδι και να επιβάλουμε μια κατοχή τύπου Ιαπωνίας - Γερμανίας», προτείνοντας τον βομβαρδισμό της πόλης και όλων των γεφυρών στον Δρίνο. Ενώ μόλις πρόσφατα, με αφορμή τις μαζικές διαμαρτυρίες για το θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, ο Μπάιντεν δήλωνε πως οι αστυνομικοί θα πρέπει να πυροβολούν τους διαδηλωτές ...στα πόδια και όχι στο κεφάλι.

Τη σύσταση για «αφωνία» σε καιρούς έντασης της αντεργατικής επίθεσης ακολουθεί «κατά γράμμα», απ' ό,τι φαίνεται, η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Ούτε μια λέξη δεν έχει βγει να πει ή να γράψει ενάντια στο νέο πακέτο μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ σε βάρος του σταθερού εργάσιμου χρόνου και της συνδικαλιστικής δράσης. Κουβέντα για το δημόσιο σύστημα Υγείας, που εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών αδυνατεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πανδημία και το σύνολο των ασθενειών. Ούτε βέβαια για τις αστικές συγκοινωνίες, όπου, ενάντια σε κάθε λογική, οι επιβάτες κουτουλούν ο ένας πάνω στον άλλον. 'Η για τους χώρους δουλειάς, που γίνονται εστία υπερμετάδοσης. Αντί για όλα αυτά, την ιστοσελίδα της ΓΣΕΕ κοσμούν «εθιμοτυπικά» δελτία Τύπου για «την αργία της 28ης Οκτωβρίου», «Ετήσια Εκθεση για το 2020», ανακοίνωση της «Ενωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας», «Δείκτες Κλίματος Αγοράς Εργασίας» και για τις «ενδιάμεσες εκπτώσεις» στα μαγαζιά! Αυτό είναι το μοντέλο εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος που επιδιώκουν να φτιάξουν, μαζί, κυβερνήσεις και εργοδοσία.