«Αντί να δίνουμε μάχες οπισθοφυλακών, αντί να είμαστε από τους τελευταίους στην ΕΕ και να πιεζόμαστε από τις Βρυξέλλες για να εφαρμόσουμε την ευρωπαϊκή ενεργειακή και περιβαλλοντική πολιτική, αποφασίσαμε μόνοι μας συνειδητά να πάμε στην εμπροσθοφυλακή. Να υιοθετήσουμε μία σύγχρονη πράσινη ατζέντα η οποία όχι μόνο εναρμονίζεται με την πολιτική της ΕΤΕπ, αλλά υπηρετεί και τα συμφέροντα των πολιτών, ανταποκρινόμενη στις ανησυχίες της νέας γενιάς». Αυτά έλεγε τις προάλλες ο υπουργός Ενέργειας, Κ. Χατζηδάκης, για να δώσει έναν αέρα τάχα «νέου» στην παμπάλαιη και σάπια πολιτική της κυβέρνησης, που συνεχίζεται από εκεί ακριβώς που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, για τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους, οι «μάχες οπισθοφυλακών» και οι χαμένες μάχες είναι αυτές που δίνονται κάτω από τις ξένες σημαίες του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, από αυτούς που τους ζητάνε να στρατευτούν είτε στη μεριά των «βρώμικων» είτε στη μεριά των «πράσινων» μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία στους κλάδους αυτούς, και συνολικά, πρέπει να γίνουν εμπροσθοφυλακή στις δικές τους μάχες. Το νέο και καινοτόμο γι' αυτούς δεν είναι η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η ενεργειακή φτώχεια, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και όλα τα υπόλοιπα, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, όπως γίνεται για παράδειγμα με την πράσινη οικονομία. Νέο και καινοτόμο για το λαό είναι η αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων, με κοινωνικοποιημένες τις μεγάλες επιχειρήσεις, νέες σχέσεις παραγωγής και την εξουσία στα χέρια του.

Το «κόλπο του αιώνα», που έστησαν οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και της Δυτικής Γερμανίας, θα μπορούσε να είναι βγαλμένο από σενάριο κατασκοπευτικής λογοτεχνίας. Αποτελεί ωστόσο μια αποκαλυπτική πραγματικότητα. Η ελβετική εταιρεία «Crypto» αποκτήθηκε το 1951 από την CIA και την BND. Οι δύο υπηρεσίες κέρδισαν εκατομμύρια δολάρια, πουλώντας σε κυβερνήσεις 120 κρατών συστήματα κρυπτογράφησης, μέσω των οποίων υπέκλεπταν τα μυστικά τους μέχρι το 2018 (η γερμανική BND πούλησε το μερίδιό της στη CIA στις αρχές του '90). Παίρνοντας υπόψη τις συνθήκες πόλωσης και την αντιπαράθεση με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, είναι αυτονόητο ότι στην πλειοψηφία τους οι αγοραστές του συστήματος ήταν κράτη - σύμμαχοι των ΗΠΑ και της Γερμανίας, ή και μεταξύ τους. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις, το ποσοστό των διπλωματικών τηλεγραφημάτων και των άλλων μυστικών μηνυμάτων που μεταδίδονταν ανά περιόδους μέσω του εξοπλισμού της «Crypto», έφτανε μέχρι και το 40% της παγκόσμιας διακίνησης! Σε όλα αυτά είχαν εξασφαλίσει πρόσβαση οι αμερικανικές και δυτικογερμανικές κυβερνήσεις μέσω του «μεγαλύτερου κατασκοπευτικού πραξικοπήματος», όπως ονομάστηκε. Θα περίμενε κανείς ότι οι αποκαλύψεις αυτές θα ξεσήκωναν αντιδράσεις στα κράτη που έπεσαν θύματα της υποκλοπής. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Οπως δεν άνοιξε ρουθούνι και το 2015, όταν αποκαλύφθηκε ότι η γερμανική Καγκελαρία κατασκοπεύονταν για χρόνια από την Αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA). Προφανώς, σε αποκαλύψεις αυτού του μεγέθους ισχύει το «μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια», στον όμορφο κόσμο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των ...συμμαχικών παρακολουθήσεων.

Ξαναμασημένη αντικομμουνιστική τροφή σερβίρουν οι εφημερίδες «Αυγή» και «Νέα», η πρώτη με δημοσίευμα για το λεγόμενο «μουσείο κατοχής της Ρίγας» και η δεύτερη για τις «διώξεις των Ελλήνων της Ουκρανίας από τον Στάλιν» το 1937. Στην πρώτη περίπτωση, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί άκριτα όλο τον αντικομμουνιστικό οχετό για την Ιστορία των Βαλτικών Χωρών μιλώντας για «σοβιετική κατοχή», υιοθετώντας δηλαδή τα επιχειρήματα των φιλοναζιστικών δυνάμεων αυτών των κρατών που πολέμησαν ενάντια στην ΕΣΣΔ. Τα «Νέα», από την άλλη, αναπαράγουν τα χιλιοειπωμένα και άλλες τόσες φορές απαντημένα ακόμα και με ιστορικές εκδόσεις περί διώξεων των Ελλήνων από τον Στάλιν. Δεν πρέπει να κουράστηκαν να βρουν υλικό, αφού μάλλον αξιοποιούν paper που μοιράζουν τα επιτελεία της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών με κύριο αντικείμενο την εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού. Αυτό όμως που δεν περνάει απαρατήρητο είναι η πλήρης ταύτιση στον αντικομμουνισμό, από τη μια, μιας παραδοσιακής αστικής εφημερίδας, και από την άλλη, μιας εφημερίδας της «πρώτη φορά αριστεράς»... που καλεί σε αντιδεξιά και προοδευτικά μέτωπα!