Τους γνωστούς διθυράμβους για το κυβερνητικό έργο στον τομέα της απασχόλησης επανέλαβε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ρ. Αντωνοπούλου, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM». Πρόκειται για προπαγανδιστικά αναμασήματα, που όσο κι αν επαναλαμβάνονται, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι η όποια στατιστική μείωση της ανεργίας (που δεν σημαίνει αύξηση της πραγματικής απασχόλησης) οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μεγάλη επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και ιδιαίτερα στο μοίρασμα μιας θέσης πλήρους ωραρίου σε δύο και τρεις εργαζόμενους. Αυτό, άλλωστε, πιστοποιούν όλες οι έρευνες της αγοράς εργασίας, με πιο πρόσφατη αυτήν της Εθνικής Τράπεζας, αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδας. Οσο για την εκτίμηση του κυβερνητικού στελέχους πως «έχουμε περάσει το σημείο καμπής, από εδώ και πέρα βγαίνουμε στο ξέφωτο...», πράγματι, στο «ξέφωτο» βγαίνει το κεφάλαιο, ενώ οι εργαζόμενοι και ο λαός παραμένουν στο σκοτάδι της υψηλής ανεργίας, των διαλυμένων εργασιακών σχέσεων, των καταργημένων Συλλογικών Συμβάσεων, των εξαθλιωμένων μισθών για όσους πληρώνονται, της εξοντωτικής φορολόγησης του εργατικού εισοδήματος, της διάλυσης της Πρόνοιας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης. Και σίγουρα, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανήκει ένα μεγάλο μερίδιο από αυτήν την «επιτυχία», που αναγνωρίζεται ευρέως από το κεφάλαιο, όπως δείχνουν οι εκτιμήσεις διαφόρων «οίκων αξιολόγησης», τις οποίες επικαλέστηκε η υπουργός για να στηρίξει τα λεγόμενά της...

Με άρθρο του στον Τύπο, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης επιχειρηματολογεί υπέρ της πρόληψης και όχι της καταστολής σε ό,τι αφορά τις δασικές πυρκαγιές, σημειώνοντας ότι η πυρόσβεση απορροφά υπέρογκα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό και δεν είναι αποδοτική, ενώ αν δινόταν έμφαση στον καθαρισμό και τη φύλαξη των δασών, το κόστος θα ήταν μικρότερο και το αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά τις πυρκαγιές καλύτερο. Οπως σημειώνει, πάνω από το 90% των δασών είναι χωρίς διαχειριστική έκθεση και το 100% χωρίς καθαρισμό και ουσιαστική φύλαξη. Τα αυτονόητα που λέει ο υπουργός περί πρόληψης, γεννούν το ερώτημα: «Γιατί δεν τα κάνει πράξη η κυβέρνηση;». Είναι προφανές ότι η πραγματική φύλαξη και διαχείριση των δασών απαιτεί αυξημένα μέσα και προσωπικό σε μόνιμη βάση, πράγμα που αντίκειται στους δημοσιονομικούς στόχους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως δείχνει και η πλήρης απαξίωση και υποστελέχωση της δασοπροστασίας όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι η ενίσχυση της δασοπροστασίας θα πρέπει να γίνει σε βάρος της δασοπυρόσβεσης, όπως αφήνει να εννοηθεί ο υπουργός, παρουσιάζοντας ως δυσβάσταχτα για τον κρατικό προϋπολογισμό τα 400 εκατ. ευρώ περίπου που καταβάλλει κάθε χρόνο για το Πυροσβεστικό Σώμα. Εκτός αν έχουν σκοπό να ξεφουρνίσουν καμιά καινούργια μείωση στα κονδύλια για το 2018 και ψάχνουν άλλοθι στην (κατ' όνομα) ενίσχυση της πυροπροστασίας, εξυμνώντας τα αυτονόητα οφέλη της...

Την «αισιοδοξία» των επιχειρηματιών του κλάδου του Τουρισμού για τον απολογισμό της φετινής σεζόν επιβεβαιώνουν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας για το ταξιδιωτικό ισοζύγιο του Ιούνη. Σύμφωνα με αυτά, οι ταξιδιωτικές εισπράξεις κατέγραψαν αύξηση 14,2% τον περασμένο Ιούνη έναντι του αντίστοιχου μήνα του προηγούμενου έτους. Η αύξηση των ταξιδιωτικών εισπράξεων αποδίδεται στην άνοδο της εισερχόμενης ταξιδιωτικής κίνησης κατά 13% καθώς και στην αύξηση κατά 1,6% της μέσης δαπάνης ανά ταξίδι, η οποία διαμορφώθηκε στα 589 ευρώ. Οι αυξημένες αφίξεις και τα ανάλογα έσοδα στα ταμεία τους έχουν ανοίξει για τα καλά την ...όρεξη των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου. Είναι ενδεικτικό ότι ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) έχει θέσει στόχο να μετρήσει 35 εκατ. τουρίστες και 20 δισ. ευρώ έσοδα, με ορίζοντα το 2021. Οι προϋποθέσεις για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι γνωστές: Τα θεμέλια του «ανταγωνιστικού και βιώσιμου τουριστικού προϊόντος σε διεθνές επίπεδο», για το οποίο κόπτεται ο ΣΕΤΕ, βρίσκονται στην εξασφάλιση της μέγιστης εκμετάλλευσης των εργαζομένων μέσα από κάθε είδους «ευέλικτη» εργασιακή σχέση, με εντατικοποίηση που φτάνει τα όρια της εξάντλησης και μισθούς που δεν φτάνουν στο κόστος ούτε μιας διανυκτέρευσης στις πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες. Εξαρτάται όμως και από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή, που προβάλλεται από τα αστικά επιτελεία ως παράγοντας σταθερότητας και ως «συγκριτικό πλεονέκτημα» στην προσέλκυση τουριστών...