Οσο για το αν όλα τα παραπάνω αποτελούν απλά μια «φιλολογική» συζήτηση ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου, χαρακτηριστικά είναι τα όσα λέει - λίγες σελίδες παρακάτω στην ίδια εφημερίδα - ο Κ. Μπιλντ, πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας και ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις για τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, σχετικά με τις εξελίξεις στα Βαλκάνια: «Για να αντιμετωπίσει τους αναδυόμενους κινδύνους στα Βαλκάνια, η ΕΕ θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει τη βούληση και τα μέσα να δράσει πραγματοποιώντας στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή. Μια τέτοια κίνηση θα έστελνε το ηχηρό μήνυμα ότι οι στρατιωτικές της δυνάμεις δεν είναι χάρτινες τίγρεις και ότι είναι ικανή να προσφέρει κάτι περισσότερο από λόγια». Οταν η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών φτάνει στο σημείο που οι καπιταλιστές χρειάζονται «κάτι περισσότερο από λόγια» και «χάρτινες τίγρεις», η εργατική τάξη και οι λαοί της περιοχής είναι φανερό ότι επείγει να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στα σχέδια των αστικών τους τάξεων, για αποδέσμευση απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους...

«Αυτοί που πληρώνουν περισσότερο αυτήν την καθυστέρηση είναι οι πιο αδύναμοι Ελληνες και οι άνεργοι, γιατί αν δεν υπάρξει ανάπτυξη και επενδύσεις δε θα μειωθεί η ανεργία». Η διατύπωση ανήκει στον Δ. Παπαδημούλη και είναι άλλη μια στον ίδιο «ντορό», της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει το λαό ότι αξίζει να «βιάζεται» για το κλείσιμο της «αξιολόγησης» και να προσμένει τις μέρες της «δίκαιης ανάπτυξης». Βεβαίως, στην ίδια συνέντευξη σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά επιστροφή δικαιωμάτων που χάθηκαν, καταλογίζοντας σ' αυτά την ευθύνη για τα κρατικά ελλείμματα και το χρέος. Λέει χαρακτηριστικά: «Στη συζητούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, να μπει ακόμα και δημοσιονομικός κόφτης, με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Δεν πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα ελλείμματα και τα χρέη...». Ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο «ξεσάλωμα» των δαπανών που γινόταν και προκαλούσε μεγάλες τρύπες στα έσοδα. Προφανώς, όταν μιλάει για «ξεσάλωμα», δεν αναφέρεται ούτε στον «αναπτυξιακό νόμο» που ψήφισε η κυβέρνηση και χαρίζει εκατομμύρια στους «επενδυτές», ούτε στις φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές που διατηρούνται για λογαριασμό του κεφαλαίου, ούτε στο τζάμπα εργατικό δυναμικό που παρέχεται στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του ΟΑΕΔ. Ο μόνιμος (συνταγματικός) «δημοσιονομικός κόφτης», στα χρόνια της επερχόμενης «δίκαιης ανάπτυξης», μαζί με τον «κόφτη» στις συντάξεις που αποκάλυψε χτες ο «Ριζοσπάστης», είναι ενδεικτικοί για να αντιληφθούν οι εργαζόμενοι ότι οι θυσίες στο όνομα της ανάκαμψης δεν έχουν τέλος...

Εκπρόσωποι της ΠΑΣΠ από το Οικονομικό της Νομικής συναντήθηκαν με τον δήμαρχο Αθηναίων, Γ. Καμίνη, με αφορμή την «πιάτσα» διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών που έχει στηθεί έξω από τη σχολή τους. Το συγκεκριμένο υπαρκτό πρόβλημα αξιοποιήθηκε από τον δήμαρχο Αθηναίων και με την (αναμενόμενη) συναίνεση της ΠΑΣΠ, για να πέσει ξανά στο τραπέζι η πρόταση για «δημιουργία χώρων ιατρικώς ελεγχόμενης χρήσης ουσιών, που θα περιορίσουν τη δημόσια χρήση και τους θανάτους στο δρόμο»... Η έγνοια τους, δηλαδή, δεν είναι να απεξαρτηθούν οι χρήστες, αλλά να μη χαλάνε την εικόνα της πόλης. Γι' αυτό προτείνουν να μεταφερθεί η «πιάτσα» και να κρυφτεί σε τέσσερις τοίχους, με το πρόσχημα του υποτιθέμενου ιατρικού ελέγχου. Σημειώνουμε ότι επιστημονικοί φορείς που ασχολούνται με την τοξικοεξάρτηση, επανειλημμένα έχουν εκφράσει τη διαφωνία τους με τέτοιους χώρους για «επιστημονικούς, κοινωνικούς, νομικούς και ηθικούς λόγους». Μάλιστα, στις χώρες όπου λειτουργούν, αυξάνεται σταθερά η χρήση ηρωίνης και όσοι συμμετέχουν σε «ελεγχόμενη χρήση» δεν έχουν την τάση να ενταχθούν σε προγράμματα απεξάρτησης. Βέβαια, τέτοιες πλευρές αφήνουν εντελώς αδιάφορους τους οπαδούς της διαχείρισης του προβλήματος με λογικές «μείωσης της βλάβης», μέσα από τις οποίες νομιμοποιείται στη συνείδηση της κοινωνίας η χρήση ναρκωτικών, απομονώνονται οι οικονομικές και κοινωνικές αιτίες ενός σύνθετου φαινομένου και ανάγεται σκόπιμα σε πρόβλημα ιατρικό και «δημόσιας τάξης».

Τη βδομάδα που μας πέρασε, η ΛΑΕ «πήρε το όπλο» της, αυτή τη φορά όχι στη μάχη της δραχμής, μα στο ουκρανικό «μέτωπο», προβάλλοντας θέσεις που προκαλούν συγχύσεις στους εργαζόμενους. Ετσι, όπως διαβάζουμε σε σχετικό δελτίο Τύπου της: «Ο Παναγ. Λαφαζάνης, Γραμματέας του ΠΣ της ΛΑΕ, και ο Ανδρέας Ζαφείρης είχαν μακρά συνάντηση και συζήτηση στα γραφεία του κόμματος στην Αθήνα με τον Ευγκένι Μπελίσκι, βουλευτή του μετώπου της δημοκρατικής ουκρανικής αντιπολίτευσης, η οποία έχει 44 βουλευτές στην σημερινή Ουκρανική Βουλή». Ποιος είναι και τι εκπροσωπεί ο συγκεκριμένος πολιτικός παράγοντας της Ουκρανίας, που συνάντησε η ηγεσία της ΛΑΕ; Ο συγκεκριμένος βουλευτής, που τυγχάνει να είναι κι επιχειρηματίας, έως το 2014 άνηκε στο (κεντροαριστερό) «Κόμμα των περιοχών», του πρώην Προέδρου της Ουκρανίας, Β. Γιανουκόβιτς, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του οποίου συνεχίστηκε η κατάσταση που εγκαινιάστηκε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, με το λαό της Ουκρανίας να βιώνει ένα προς ένα τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα του καπιταλισμού: Φτώχεια κι εξαθλίωση για την πλειοψηφία του λαού και την ίδια ώρα συσσώρευση αμύθητου πλούτου στα χέρια μιας ολιγαρχίας.

Η ουκρανική κεντροαριστερά, με τον εκπρόσωπο της οποίας συναντήθηκε η ΛΑΕ, έχει τεράστια ευθύνη για τη σημερινή εξέλιξη στην Ουκρανία: Αφού συνέβαλε στην καταλήστευση του λαού, αφού «άνοιξε» τους «κρουνούς» του ουκρανικού εθνικισμού, αφού έπαιξε με τις αντιθέσεις ΕΕ - ΗΠΑ και Ρωσίας, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να συγκεράσει τα διαφορετικά συμφέροντα στο εσωτερικό της ντόπιας αστικής τάξης, στη συνέχεια αποδείχτηκε η «γέφυρα» για την πραξικοπηματική αναρρίχηση της δεξιάς, που είχε τη στήριξη των ΗΠΑ - ΕΕ, με την απροκάλυπτη παρέμβαση και των Ουκρανών ναζιστών.

Τελικά, φαίνεται πως η διαχείριση του συστήματος και ο καιροσκοπισμός είναι κάτι το κοινό που διαθέτει η «κεντροαριστερά» της Ουκρανίας με την «αριστερά» της ΛΑΕ, που πριν δυο χρόνια κι από κυβερνητικά πόστα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλε στο να κάτσει στο σβέρκο του λαού η «κυβερνώσα αριστερά» και το 3ο μνημόνιο των αντιλαϊκών μέτρων. Επιπλέον, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις, η ΛΑΕ ανέλαβε και την «εργολαβική» εκπροσώπηση και των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς, τουλάχιστον σ' ό,τι αφορά τη «Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ», που παρουσία του Π. Λαφαζάνη εγκαινίασε τα γραφεία της Επίσημης Αντιπροσωπείας της στην Αθήνα. Μάλιστα, το συγκεκριμένο γεγονός παρουσιάζεται από τη ΛΑΕ ως «γεγονός με ιδιαίτερη πολιτική σημασία για τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών της Ανατολικής Ουκρανίας».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, όπως είναι πασίγνωστο στο λαό μας πως «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά», έτσι κι ο τίτλος «Λαϊκή Δημοκρατία», που αξιοποιείται από τα συγκεκριμένα αστικά καθεστώτα στην περιοχή του Ντονμπάς, που προσανατολίζονται και στηρίζονται από τη Ρωσία, δεν έχουν καμία σχέση με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Αυτό το μαρτυρά το γεγονός πως κι εκεί τα μέσα παραγωγής κι η εξουσία βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου και μάλιστα στις εκλογές, που πραγματοποιήθηκαν εκεί, οι κομμουνιστές εμποδίστηκαν να λάβουν μέρος. Τώρα, το πώς γίνεται ένα καθεστώς που χρησιμοποιεί τα σύμβολα του τσαρισμού, ενός από τα πιο αντιδραστικά, αντιδημοκρατικά και απολυταρχικά καθεστώτα που γνώρισε η ανθρωπότητα, που 'χε και το παρατσούκλι «φυλακή των λαών», να κάνει ...«αντιφασιστικό αγώνα», ε αυτό μόνο οι «φωστήρες» της ΛΑΕ μπορούν να μας το εξηγήσουν. Αλλωστε, είναι «μανούλες» σε κάτι τέτοια, όπως δείχνει κι η προπαγάνδα τους υπέρ ενός «καλού» καπιταλισμού, που θα 'χει «εθνικό» νόμισμα. Τελικά και στο ουκρανικό «μέτωπο» η ΛΑΕ «επιστρατεύθηκε» κάτω από «ξένες σημαίες», πολύ μακριά από τα πραγματικά συμφέροντα των λαών.