«Η ΝΔ κρύβεται για τις ιδιωτικοποιήσεις που αποτρέπει η κυβέρνηση». Αυτός είναι ο τίτλος του χτεσινού ρεπορτάζ της «Αυγής» για τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης» και πιο συγκεκριμένα για το νέο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, όπως το χαρακτηρίζουν, αφού εντάχθηκε σ' αυτό όλη η κρατικής ιδιοκτησίας περιουσία, ΔΕΚΟ, ακίνητα, ως βασικό μέτρο συμβολής στην καπιταλιστική ανάπτυξη. «Ταμείο αξιοποίησης» το βάφτισε η κυβέρνηση, παραπλανητικός χαρακτηρισμός, για να κοροϊδεύει το λαό ότι η κυβέρνηση αποτρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις. Μα, αν ήταν να τις αποτρέψει, γιατί η δημιουργία του ταμείου; Γιατί ο καυγάς για συμμετοχή στη διοίκηση στελεχών από άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, των δανειστών δηλαδή; Και γιατί μαζί με όλα αυτά η κυβέρνηση καυχιέται ότι δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για επενδύσεις και προσέλκυση και ξένων κεφαλαίων; Ποιος ο ρόλος του ταμείου; Να ανοίξει δρόμο στο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, με συμπράξεις, για επενδύσεις λιμναζόντων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους. Και η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εμποδίζει τις ιδιωτικοποιήσεις, όπως βεβαίως και η ΝΔ, αλλά τις προωθεί με χίλια.

Πουθενά δεν τους πιάνεις όταν είναι να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο λόγος για τις κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ και την επιχειρηματολογία με την οποία ενιαία αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Η βασική τους δικαιολογία είναι ότι ο πληθυσμός της Ευρώπης γερνάει και ότι αυτό προκαλεί δημοσιονομικές αναταράξεις στο σύστημα, καθώς λιγότεροι εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνουν για τις συντάξεις περισσότερων συνταξιούχων. Πέρα από το γεγονός ότι το επιχείρημα του «δημογραφικού» μπάζει από εκατό μεριές, προκαλεί εντύπωση η ευρηματικότητα του κεφαλαίου και η προσπάθεια που κάνει να στηρίξει μέτρα όπως αυτό της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Στη Δανία, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κυβέρνηση μελετάει αντίστοιχα μέτρα επειδή έχει έλλειψη εργατικών χεριών (οι ελαστικές σχέσεις εργασίας κάνουν θραύση) και θέλει να αντλήσει εργατική δύναμη προς εκμετάλλευση από τη δεξαμενή εκείνων που κατατάσσονται σε παραγωγική ηλικία, αλλά μένουν για διάφορους λόγους εκτός παραγωγής. Μια τέτοια ομάδα είναι προφανώς και όσοι βγαίνουν σήμερα στη σύνταξη στα 61 χρόνια και η κυβέρνηση μελετάει να τους πάει αρχικά στα 65 και στα 67 μέχρι το 2022. Οι μεν αυξάνουν τα όρια επειδή δεν έχουν εργαζόμενους να πληρώνουν για τις συντάξεις των συνταξιούχων και οι άλλοι επειδή τους λείπουν εργατικά χέρια! Δηλαδή, μονά - ζυγά για το κεφάλαιο και κοροϊδία στο απόγειο για το λαό, αφού το πραγματικό ζήτημα είναι να απαλλαχθούν η εργοδοσία και το κράτος από την «υποχρέωση» να πληρώνουν για μη παραγωγικές δαπάνες (βλέπε δαπάνες που δεν αποφέρουν κέρδος), όπως είναι οι συντάξεις...

Ολοκληρώθηκε άλλη μια συνεκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων με αυτές του Ισραήλ. 12 έως 22/9, στο πλαίσιο της «στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ», εκτελέσθηκε στην Κεντρική Ελλάδα, στην ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου, η άσκηση «WHITE and BLUE SKY 2016», ως «συνεκπαίδευση» της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (ελικόπτερα) με την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (ελικόπτερα και ένα αεροσκάφος «C-130» που μετέφερε εδώ υλικά τους). «Υλοποιήθηκαν σενάρια και αντιμετωπίσθηκαν με απόλυτη επιτυχία επεισόδια του συνόλου των τακτικών αποστολών που αντιμετωπίζονται στο σύγχρονο πεδίο μάχης», αναφέρεται αρμοδίως από το ΓΕΣ, ως υπόμνησή τους πως υλοποιείται σε στρατιωτικό επίπεδο η προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης για γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην ευρύτερη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου, χτίζοντας άξονες και αντι-άξονες με άλλα κεφάλαια της περιοχής. Θυμίζουμε, πρόσφατα μετέβη στο Ισραήλ ο Ελληνας υπουργός Αμυνας και συναντήθηκε με τον Ισραηλινό ομόλογό του, για να συζητήσουν «θέματα που αφορούν τη διμερή αμυντική συνεργασία», να εκφράσουν «την ικανοποίησή τους για το ρυθμό ανάπτυξής της» και να συμφωνήσουν «για την περαιτέρω διεύρυνση αυτής της συνεργασίας». Διεύρυνση «συνεργασίας» με το ισραηλινό κράτος και τις Ενοπλες Δυνάμεις του, που μακελεύουν τον Παλαιστινιακό λαό, κι όλα αυτά στο πλαίσιο των γνωστών τυχοδιωκτισμών των αστών, τους οποίους συχνά - πυκνά πληρώνουν, και με το αίμα τους ακόμα, οι λαοί.

«Πώς η Δανία μηδένισε την ανεργία της» είναι ο φανφαρόνικος τίτλος των χτεσινών «Νέων», που κομπάζουν για το «θρίαμβο» της δανέζικης νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης η οποία την έφτασε στο «δομικό» 4,5%. Επειδή όμως ο συντάκτης δεν μπορεί να είναι και στον ...κόσμο του σημειώνει ότι το μυστικό βρίσκεται στη «flexicurity», δηλαδή την «ευελιξία και την ασφάλεια», με απλά λόγια στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, επί της ουσίας το μοίρασμα μιας θέσης σε πολλούς ή τις δουλειές με συμβάσεις - «σκουπίδια» των μηδενικών ωρών. Ο,τι δηλαδή είναι η κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ και εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Ο «θρίαμβος» πατάει πρώτα και κύρια στη ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια των «δουλεμπορικών» γραφείων εργασίας ή «επινοικίασης», όπως λέγονται, κατά 50%, σύμφωνα με την επίσημη στατιστική, που σημαίνει εργαζόμενοι - λάστιχο, χωρίς δικαιώματα και κυρίως χωρίς ιδιαίτερες δεσμεύσεις από τους εργοδότες τους, αφού αποτελούν αναλώσιμο υλικό, που δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτε.

Οσο για το «ισχυρό κοινωνικό κράτος», που επικαλείται το δημοσίευμα, δηλαδή τα επιδόματα και κάποιες παροχές, αυτά ήδη από τις προηγούμενες σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις ψαλιδίζονται διαρκώς. Το μοντέλο του φτωχοκομείου είναι σήμερα το πιο ενδεδειγμένο, με μπόλικα αντιλαϊκά χαράτσια στους υπόλοιπους, όπως και η παράταση του εργάσιμου βίου στα 68 χρόνια και βάλε.