Το «κοινωνικό μέρισμα» ανασύρει στην προπαγάνδα της η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσει φρούδες προσδοκίες στο λαό ότι έχει να περιμένει κάτι από την ανάταξη των δημοσιονομικών του κράτους, την οποία πληρώνει κυριολεκτικά με αίμα. Ετσι, σε συνέντευξή του, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης, δήλωσε τις προάλλες αναφορικά με το πρωτογενές πλεόνασμα και την αξιοποίησή του ότι «τον λογαριασμό πρέπει να τον κάνουμε στο τέλος του έτους, αλλά από τη στιγμή που υπερβαίνουμε τους στόχους που έχουν τεθεί από το πρόγραμμα σε σχέση με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, έχουμε τη δυνατότητα αυτό που είναι παραπάνω να το διαθέσουμε και προς την ανάπτυξη, αλλά και για κοινωνικούς σκοπούς». Στην πραγματικότητα, ο Π. Σκουρλέτης λέει στο λαό: Πλήρωσε τους φόρους και τα χαράτσια που σου βάζουμε, δέξου να περικοπούν το ΕΚΑΣ, οι επικουρικές, οι δαπάνες Πρόνοιας κατά 900 εκατ. ευρώ το χρόνο, σκύψε το κεφάλι μπροστά στις ανατροπές που έρχονται στα Εργασιακά και περίμενε μπας και πάρεις κανένα «μέρισμα» από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα. Ακόμα όμως κι αν υπάρξουν τέτοια, θα κατευθυνθούν κι αυτά στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, όπου εξαντλείται η «κοινωνική πολιτική» αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Επομένως, κοροϊδία στο τετράγωνο (και) από τον Π. Σκουρλέτη, σε βάρος του λαού.

Την κοινή τους απόφαση να εργαστούν για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, δύο μήνες μετά το βρετανικό δημοψήφισμα υπέρ του Brexit, διεμήνυσαν οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, λένε τα αστικά ΜΜΕ, συμπληρώνοντας ότι ο Μ. Ρέντσι προβάλλει την άποψη πως οι λαοί χρειάζονται «περισσότερη Ευρώπη», με τολμηρά βήματα στο θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ιδιαίτερα στα πεδία της οικονομικής πολιτικής, της Αμυνας, της ψηφιακής καινοτομίας, της Παιδείας και του Πολιτισμού. Με τις απόψεις του Ιταλού πρωθυπουργού συμφωνεί και ο Φρ. Ολάντ, που είπε επίσης ότι χωρίς αυτά η ΕΕ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο «του κατακερματισμού και της διαίρεσης». Δε συμφωνεί, όμως, η Α. Μέρκελ, που αντιμετωπίζει έντονη πίεση από το ξενοφοβικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα ΑfD ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2017 και αντιτείνει ότι αυτό που χρειάζεται είναι «όχι περισσότερη, αλλά καλύτερη Ευρώπη», ενώ δεν συζητάει το ενδεχόμενο χαλάρωσης της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Είπε ακόμη: «Πιστεύω ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει πολλές πιθανότητες ευελιξίας». Φαίνεται ότι συνεχίζουν, μεταξύ άλλων, τη συζήτηση που έχει ανοίξει από το 2015 για την «οικονομική διακυβέρνηση», στην οποία εκφράζονται οξύτατες αντιθέσεις πρωταρχικά ανάμεσα σε Γερμανία - Γαλλία και κατ' επέκταση σε Γερμανία - Νότο γύρω από τα ζητήματα χαλάρωσης ή όχι των δεικτών του Συμφώνου Σταθερότητας, πανευρωπαϊκής αντιμετώπισης των κρατικών χρεών, ή όχι, πανευρωπαϊκής αντιμετώπισης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ή όχι, δημιουργίας «ευρωενωσιακής κυβέρνησης», με ανάλογο ρόλο στην Κομισιόν, υπουργείου Οικονομικών, ή όχι. Και οι ανταγωνισμοί οξύνονται. Πονοκέφαλοι του κεφαλαίου, δηλαδή. Οι λαοί να μη συνταχτούν μαζί τους, ανεξάρτητα από την όποια κατάληξη υπάρξει, αν υπάρξει, γιατί θα είναι εχθρική γι' αυτούς. Η ΕΕ δε γίνεται φιλολαϊκή.