Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα ακούμε και τώρα με συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σχετικά με τα ταμειακά διαθέσιμα φορέων του Δημοσίου, δήμων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων, που δεσμεύτηκαν υποχρεωτικά με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Η σημερινή κυβέρνηση καταγγέλλει όποιον δεν υλοποιεί την ΠΝΠ, κάνοντας αναφορές για «το καλό της πατρίδας», για «στάση που πρέπει να είναι υπεύθυνη» και άλλα τέτοια.

Οι ομοιότητές τους στο χτύπημα του λαού είναι αποκαλυπτικές. Ο,τι άκουγαν τότε οι εργαζόμενοι το ακούνε και τώρα.

Στην τελευταία συνεδρίαση του δικαστηρίου για τη ναζιστική Χρυσή Αυγή οι κατηγορούμενοι, πρώην και νυν, χρυσαυγίτες βουλευτές ζήτησαν την άρση των περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβληθεί. Μάλιστα, ο Αρβανίτης ανέπτυξε αυτοπροσώπως το εν λόγω αίτημά του. Τότε ο συνήγορος του αρχηγού της ΧΑ, Ν. Μιχαλολιάκου... κατηγόρησε την πρόεδρο του δικαστηρίου, Μ. Λεπενιώτη, ότι δεν έχει τον έλεγχο της διαδικασίας, ότι «ο καθένας πετάγεται» χωρίς να λάβει σύννομα το λόγο κ.λπ.

Τότε ο εν λόγω χρυσαυγίτης είπε στον συνήγορο του αρχηγού του: «Τι πετάγεστε εσείς; Εχετε περιοριστικό όρο, κύριε; Γιατί μιλάτε έτσι;». Ποιο είναι το συμπέρασμα από τη στιχομυθία, μιας και είναι αδύνατον να μη γνωρίζει τον συνήγορο του Μιχαλολιάκου; Οτι η υπερασπιστική γραμμή του κάθε χρυσαυγίτη επιβεβαιώνει τα όσα ακούγονται περί «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»... Δεν περνάει εξάλλου απαρατήρητη η παρουσία στη δίκη των Ζησιμόπουλου, Κουκούτση, Αρβανίτη (και βεβαίως του Μπούκουρα), που επιλέγουν να διαχωρίσουν, με την παρουσία τους, τη θέση τους από τη γραμμή αποχής από τη δίκη που έχει χαράξει η ηγεσία.

Με αφορμή την έκθεση της Κομισιόν σχετικά με τις δαπάνες των κρατών - μελών για την Κοινωνική Ασφάλιση, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός, Δ. Στρατούλης, δήλωσε ανάμεσα σε άλλα τα εξής: «Με τις συνεχείς μειώσεις των συντάξεων αφαιρέθηκαν, τα τελευταία πέντε χρόνια, από τα εισοδήματα των συνταξιούχων 8,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Επομένως, είναι ηθικά, πολιτικά και οικονομικά απαράδεκτο να γίνουν νέες μειώσεις συντάξεων (...) Το βασικό πρόβλημα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης (...) είναι η έλλειψη οικονομικών πόρων, η οποία έχει προέλθει από τις μνημονιακές πολιτικές (...)». Καλά όλα αυτά. Στη μακροσκελή του δήλωση, όμως, πέρα από (κοινότυπες) διαπιστώσεις, δεν υπάρχει η παραμικρή δέσμευση ότι η κυβέρνηση δε θα μειώσει άλλο τις συντάξεις και δεν θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, όπως «συστήνει» η έκθεση της Κομισιόν. Και, βέβαια, δεν αναφέρει πουθενά αν θα δώσει τελικά ακόμα και τα ψίχουλα της 13ης σύνταξης, σ' αυτούς που ο Δ. Στρατούλης λέει ότι βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Στο διά ταύτα, δηλαδή, η κυβέρνηση καταπίνει τη γλώσσα της.