Δύο χρόνια μετά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Μητρόπουλος κάνει την «αυτοκριτική» τους: «Λέγαμε και καμιά αμετροέπεια...», δήλωσε χτες ανερυθρίαστα στο «ΜΕΓΚΑ», σπεύδοντας να εξηγήσει τη σημερινή θέση του κόμματός του και να τονίσει ότι αυτή διαφοροποιείται από τους αλλοτινούς λεονταρισμούς.

Βεβαίως και τότε υπήρχε λόγος σοβαρός που ψεύδονταν και σήμερα απ' τη σκοπιά τους ακόμα σοβαρότερος να λένε την ωμή αλήθεια. Τότε έπρεπε να χειραγωγήσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν φρούδες προσδοκίες, να «ευνουχίσουν» αγωνιστικές διαθέσεις και να πείσουν ότι είναι δυνατόν να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, η ουσία των «μνημονίων» χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την ΕΕ.

Σήμερα, δίνει εξετάσεις για την εύνοια του κεφαλαίου. Για να το πείσει για την ικανότητά του να διαχειριστεί την εξουσία του, να συμβάλει στην ανάκαμψη της κερδοφορίας και στην τόνωση της ανταγωνιστικότητάς του, εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Γνωρίζοντας ότι οι στόχοι αυτοί δε συμβαδίζουν ούτε καν με την ανακούφιση του λαού απ' τα βάσανα που περνάει, του καλλιεργεί μειωμένες απαιτήσεις και προσγειώνει τις ψευδαισθήσεις, χαρακτηρίζοντας «αμετροέπειες» τα «κόλπα» με τα οποία τις απογείωσε κάποτε.

Tο «επιχείρημα» περί «κομματικού συλλαλητηρίου» αναμασούν όλες οι δυνάμεις που βάζουν κάθε εμπόδιο που περνά από το χέρι τους, προκειμένου να μπλοκάρουν τις αποφάσεις συμμετοχής συνδικαλιστικών οργανώσεων στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη. Την ίδια καραμέλα επιστράτευσε και η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, σε πρόσφατη συνεδρίαση της διοίκησης, για να δικαιολογήσει την άρνησή της να στηρίξει την πρόταση που έκαναν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Στην περίπτωση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, το θράσος τους δεν αποκαλύπτεται μόνο από τα λόγια, αλλά και από τις πράξεις τους. Μιλούν για «κομματικά καπελωμένη» κινητοποίηση, κλείνοντας τα μάτια στις περισσότερες από 900 αποφάσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων και μαζικών φορέων από όλη τη χώρα, που αποδεικνύουν την απήχηση που βρίσκει η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ σε ευρύτερες δυνάμεις. Είναι οι ίδιοι που δεν είχαν πρόβλημα να παράσχουν «κάλυψη μαζικού φορέα» στην κινητοποίηση για την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου του νησιού, που οργανώθηκε από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να μπουν στον κόπο να καλέσουν σε συνεδρίαση τη διοίκηση για να θέσουν το ζήτημα. Μάλιστα, η υπογραφή του Εργατικού Κέντρου φιγουράρει κάτω από το κείμενο της «Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Περιφερειακών Αεροδρομίων» μαζί με τα ονόματα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά από τους «πολέμιους» του «κομματισμού»...

Η ουσία, βεβαίως, είναι αλλού. Οτι το συλλαλητήριο που διοργανώνουν πάνω από 900 φορείς μετά από πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ δεν ταιριάζει με την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως «νέος σωτήρας» του λαού, δεν υπηρετεί το στόχο του για ανάληψη της κυβερνητικής διαχείρισης. Πολύ περισσότερο που την ίδια στιγμή δίνει διαβεβαιώσεις για την εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και συνεννόησης που ήδη βλέπουμε να υλοποιείται στην Τοπική Διοίκηση. Τόσο με τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Αττικής που κατέθεσε η διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ, ίδιος αντιλαϊκός και απαράλλακτος με αυτόν του Σγουρού που υπερψηφίστηκε από «μνημονιακούς» κάθε απόχρωσης όσο και από την εκλογή του Η. Γκότση, δημάρχου Ν. Ιωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, ως προέδρου της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Αττικής με τη στήριξη των ψήφων των «μνημονιακών» της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ!

Το ακούσαμε κι αυτό. Σε ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται: «Οι εκλογικές επιτυχίες που σημειώθηκαν στις 26.10.2014 δημοκρατικών και αριστερών πολιτικών δυνάμεων στη Βραζιλία (νίκη της Ντίλμα Ρουσέφ στο δεύτερο γύρο προεδρικών εκλογών), αλλά και στην Ουρουγουάη (νίκη Ταμπαρέ Βάσκες στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών), αναδεικνύουν τις μεγάλες προσδοκίες και τα αποφασιστικά προοδευτικά ιστορικά βήματα που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική ...στο δρόμο της πολιτικής και κοινωνικής χειραφέτησης της ηπείρου με ορίζοντα το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα»!!! Τι σόι σοσιαλισμός είναι αυτός του 21ου αιώνα που βαδίζει με ισχυρά μονοπώλια μόνο οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξέρουν. Το 2011, η Βραζιλία έγινε η έκτη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη, ξεπερνώντας τη Βρετανία και απειλεί στην πέμπτη θέση τη Γαλλία. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE), το Σεπτέμβρη του 2011, 8.054.000 άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας (άλλες μετρήσεις τους ανεβάζουν στα 16 εκατομμύρια). Σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD), το 55% του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας που εκτοξεύεται στο 66% για τη Βορειοανατολική Βραζιλία. Το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών του ΟΗΕ (UN Habitat) αναφέρει ότι 60 εκατομμύρια είναι συνολικά οι φτωχοί στη χώρα. Ο «σοσιαλισμός» τους είναι ένας καπιταλισμός όπου απλά θα κυβερνάνε οι «αριστεροί»...