«Τι γυρεύει ο Τσίπρας στο Κόμο;», ήταν ο τίτλος άρθρου της «Αυγής», 12/9/2014, στο οποίο απαντούσε: «Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι ο καπιταλισμός και το κεφάλαιο είναι ο βασικός μας αντίπαλος. Το ερώτημα είναι το εξής: Τα ρήγματα στο στρατόπεδο του αντιπάλου τα διευρύνουμε και τα αξιοποιούμε για να πετύχουμε τους στόχους μας; Ενδιαφέρεται μια κυβέρνηση της Αριστεράς να έχει συμμάχους στη σύγκρουση με την πολιτική της λιτότητας; `Η θέλει να τους έχει όλους απέναντι;» Οταν λες αγκαλιάζομαι με το κεφάλαιο - αντίπαλο σε ένα άντρο του για να το νικήσω, γι' αυτό πήγα στο Κόμο, ή παραλογίζεσαι ή σου τέλειωσαν τα άλλοθι. Πόσο μάλλον όταν προσκλήθηκες από τον αντίπαλο. Τα περί αξιοποίησης των ρηγμάτων του κεφαλαίου είναι τρίχες κατσαρές, προσχήματα για να κρύψουν τις δεσμεύσεις σου στους βιομηχάνους και στα ιμπεριαλιστικά κέντρα...

Με αφορμή την απόφαση των ΗΠΑ να βομβαρδίσουν Συρία και Ιράκ λόγω «τζιχαντιστών», η «Καθημερινή» έγραψε: «Για τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, η στρατηγική στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία βασιζόταν κυρίως σε επιλεκτικά χτυπήματα εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων». Στο όνομα της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ χτυπούν από τη Μέση Ανατολή έως το Πακιστάν. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: Πρώτα φτιάχνεις και ενισχύεις οργανώσεις όπως οι «τζιχαντιστές» και μετά επεμβαίνεις για να σώσεις το λαό απ' αυτούς. Το ίδιο δεν έγινε και με την «Αλ Κάιντα»; Πίσω από τα προσχήματα για τις επεμβάσεις υπάρχουν πάντα οι αιτίες (βλέπε ανταγωνισμοί) για έλεγχο πηγών και δρόμων της Ενέργειας, αγορών, μεταφοράς εμπορευμάτων κ.λπ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε: Οι δρόμοι του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, των αγορών είναι ματωμένοι...

Η είδηση υπήρχε και στο χτεσινό «Ριζοσπάστη», η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να χαιρετήσει τη συγκρότηση του συνασπισμού των προθύμων ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος» για επέμβαση σε Ιράκ και Συρία. Για άλλη μια φορά, για λογαριασμό των συμφερόντων του κεφαλαίου, η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει την ετοιμότητά της να στηρίξει ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Ο λαός μας, όμως, λέει πως «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα των τρώνε οι κότες» και αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσει. Γιατί είναι σίγουρο ότι μια έμμεση ή άμεση εμπλοκή της χώρας σε νέες περιπέτειες των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δε θα τον βγάλουν κερδισμένο...