«Το περασμένο Σάββατο - και ενώ διαρκούσαν οι κυρώσεις και τα αντίμετρα - ανακοινώθηκε και εγκαινιάστηκε η συνεργασία της αμερικανικής εταιρείας Exxon Mobil και της ρωσικής Rosneft για κοινές έρευνες σε οικόπεδο της Θάλασσας της Κάρα στην Αρκτική, όπου υπάρχουν κοιτάσματα 100 δισ. βαρελιών αργού πετρελαίου. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Πούτιν, σε τηλεδιάσκεψη από το Σότσι, χαιρετίζοντας το έργο και λέγοντας πως "είμαστε διατεθειμένοι να επεκτείνουμε τη συνεργασία μας με τους εταίρους μας", δήλωσε πως "ο πραγματισμός και η κοινή λογική επικρατούν παρά τις δυσχέρειες στο τρέχον πολιτικό περιβάλλον και αυτό είναι πολύ ικανοποιητικό"». Τι σημαίνει αυτό; Στον καπιταλισμό οι σχέσεις ανταγωνισμού όσο οξυμένα κι αν εκφράζονται κατά καιρούς, συνυπάρχουν με κολεγιές εφόσον αυτές επιβάλλονται απ' την ανάγκη των μονοπωλίων για κέρδη. Το ζήτημα είναι πότε έρχεται η στιγμή που οι αντιπαραθέσεις δεν μπορούν πια να λυθούν με συμφωνίες και συνεργασίες. Τότε...
«Οταν τσακώνονται τα βουβάλια, εσύ δεν μπαίνεις στη μέση υποδυόμενος το βουβάλι. Διότι, αν μη τι άλλο, τα βουβάλια έχουν μυαλό».
Σε μια απ' τις πολλές εμφανίσεις της, χτες, η κυβερνητική εκπρόσωπος, Σοφία Βούλτεψη, είπε και τα παραπάνω. Εν μέρει έχει δίκιο. Από τη σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου, που θέλει να τα έχει καλά με τα «βουβάλια». Είναι, ωστόσο, προκλητικό να επικαλείται αυτήν την πραγματικότητα η κυβέρνηση για να καλλιεργήσει εμμέσως ελπίδες στο λαό ότι μπορεί να αποκομίσει οφέλη απ' τις λυκοφιλίες ενός συστήματος που τον συνθλίβει ούτως ή άλλως. Και πάει πολύ να προσποιείται την ουδέτερη η κυβέρνηση, η οποία για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης έχει βουτήξει για τα καλά στη λίμνη όπου τσακώνονται τα βουβάλια...
Ο τίτλος σε ανάλυση διεθνούς οικονομικού περιοδικού ήταν παραπλανητικός: «Οι Αμερικανοί εργαζόμενοι είναι γηραιότεροι από ποτέ». Κι εκεί που νομίζει κάποιος πως το θέμα αφορά στο περίφημο δημογραφικό πρόβλημα, διαπιστώνει πως αναφέρεται στις ανησυχίες χρηματιστικών κύκλων για το γεγονός ότι μεγάλοι σε ηλικία εργαζόμενοι αντί να βγουν στη σύνταξη και να επιβαρύνουν μόνο τα ασφαλιστικά τους ταμεία, παραμένουν στη δουλειά, γεγονός που «αποτελεί κακό σημάδι για την αύξηση του εισοδήματος των ΗΠΑ». Το γεγονός ανησυχεί τους αναλυτές γιατί η πλειοψηφία αυτών των εργαζομένων έχει πλήρη απασχόληση κι ανάλογα δικαιώματα. Ετσι, είναι εμπόδιο στην κερδοφορία του κεφαλαίου, που στηρίζεται όλο και περισσότερο στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τα μειωμένα δικαιώματα.
Δύο δεκαετίες πριν το ποσοστό των ατόμων άνω των 55 ετών που μετείχε στο εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ ανερχόταν μόλις στο 30%. Τώρα, όμως, έχει εκτιναχτεί στο 40%. Δύο δεκαετίες πριν, από τους εργαζόμενους άνω των 55 ετών ένα ποσοστό 27% δούλευε σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Τώρα, μόνο 21% αυτής της ηλικίας είναι στη μερική απασχόληση. Καθώς το ζητούμενο για το κεφάλαιο είναι πώς θα αντληθεί μεγαλύτερη υπεραξία από όσο το δυνατόν πιο παραγωγικούς εργάτες, κι αυτοί κατά τεκμήριο δεν είναι οι ηλικιωμένοι, κυοφορείται εκστρατεία που λέει στους νεότερους πως για τους χαμηλούς μισθούς τους φταίνε οι υψηλοί μισθοί των παλαιότερων. Κάτι ανάλογο έχει συμβεί ήδη στη χώρα μας...