«Από τη στιγμή που θεωρούμε επιβεβλημένο να σταματήσει αυτή η καταστροφική πολιτική για τη ΔΕΗ, απευθυνόμαστε σε όσους έχουν παρόμοιες επιδιώξεις και τους ζητάμε να συμπαραταχθούμε... Οσο περνά ο χρόνος, ασάφειες, ίσες αποστάσεις και λογικές "και με τον χωροφύλαξ και τον αστυφύλαξ" δεν θα έχουν έδαφος να σταθούν. Οταν τα πράγματα ζορίζουν όλοι οφείλουν να κάνουν σαφείς επιλογές με όρους ειλικρίνειας, συνέπειας και διαφάνειας. Αν πατάει κανείς σε δύο βάρκες, τότε κινδυνεύει να πέσει στο νερό». Ποιος τα λέει αυτά; Ο Δ. Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ασυναγώνιστος στις δύο βάρκες, αφού προσπαθεί να φιλοτεχνήσει προφίλ δύναμης που τα δίνει όλα για «Ενέργεια σε όφελος του λαού», αλλά είναι στη βάρκα του κεφαλαίου, πράγμα που κάνει και στην περίπτωση της ΔΕΗ. Οπου αποδέχεται το πλαίσιο που διαμορφώνει η στρατηγική απελευθέρωσης της Ενέργειας και εναντιώνεται στην ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ», γιατί τη θέλει - όπως λέει - μοχλό παραγωγικής ανάπτυξης, δηλαδή για να έχουν φτηνή Ενέργεια οι ενεργοβόρες βιομηχανίες λόγω ανταγωνιστικότητας.

«Η παρατεταμένη χρήση Η/Υ έχει επιπτώσεις στις κοινωνικές δεξιότητες», επισήμανε σε ημερίδα με θέμα «Παιδί και Διαδίκτυο: Ευκαιρίες, Προκλήσεις, Κίνδυνοι» η δρ. Αρτεμις Τσίτσικα, επ. καθηγήτρια Παιδιατρικής - Εφηβικής Ιατρικής στο «Π. και Α. Κυριακού». Η ψυχίατρος Στέλλα Χρηστίδη, επιστημονική υπεύθυνη του Τμήματος Προβληματικής Χρήσης του Διαδικτύου στο «18 Ανω», επισημαίνει ότι με τη μονάδα απεξάρτησης επικοινωνούν θορυβημένοι οι γονείς όταν ενημερώνονται για την πτώση της ακαδημαϊκής επίδοσης των παιδιών - φοιτητών πια. Σε μεγάλο ποσοστό, 60% των εξαρτημένων, παρατηρείται συννοσηρότητα με κατάθλιψη, εξάρτηση από ουσίες, παθολογική χαρτοπαιξία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα κ.ά. Οι νεαροί που είναι εξαρτημένοι από τη χρήση του Διαδικτύου παραμελούν βασικές βιολογικές ανάγκες, όπως το φαγητό και το σεξ. Το 46,5% των χρηστών δεν έχει σχέση με άτομο του άλλου φύλου. Και ύστερα σου λένε «κοινωνική δικτύωση», δημιουργία συλλογικοτήτων μέσω Ιντερνετ και άλλα τέτοια. Η αποξένωση σε όλο της το μεγαλείο είναι όπως αποδεικνύεται, που διαμορφώνει ανθρώπους με αντικοινωνικά χαρακτηριστικά. Είναι και αυτή μια από τις χειρότερες μορφές χειραγώγησης. Ο,τι δηλαδή χρειάζεται το σύστημα, υποταγμένους ανθρώπους που ζουν με ψευδαισθήσεις.

«Μισθολογικές διαφορές, καταπάτηση προβλεπόμενων από το νόμο δικαιωμάτων όπως το επίδομα μητρότητας, "απαγόρευση" εγκυμοσύνης, περιορισμένη δυνατότητα ανέλιξης. Παγιώνεται αντί να εξασθενεί το φαινόμενο των διακρίσεων λόγω φύλου στους χώρους εργασίας τα χρόνια της κρίσης. Ακόμη και στις περιπτώσεις μαζικών περικοπών στις επιχειρήσεις, οι γυναίκες υφίστανται πρώτες τον πέλεκυ της απόλυσης». Είναι εύλογο να σκεφτεί κανείς ότι αυτές οι διαπιστώσεις ανήκουν σε κάποια συνδικαλιστική ή γυναικεία οργάνωση. Και όμως ανήκουν σε έναν αστικό θεσμό, στο «Συνήγορο του Πολίτη». Στη δική του έκθεση αναφέρονται αυτά τα φαινόμενα. Και αν στο «Συνήγορο του Πολίτη» φτάνουν περιστατικά που να τεκμηριώνουν τέτοιες εκτιμήσεις (το λέμε γιατί με δυσκολία γίνονται καταγγελίες), φανταστείτε το καθεστώς ενάντια στις εργαζόμενες γυναίκες στο σύνολο των επιχειρήσεων. Και ύστερα σου λένε οι αστοί πως εξασφάλισαν την ισότητα των γυναικών. Των δικών τους, της αστικής τάξης, μπορεί. Για τις υπόλοιπες η ανισοτιμία και η υπερεκμετάλλευση είναι καθεστώς!