Να πώς πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρέλθει το ουσιαστικό ζήτημα του πολυνομοσχεδίου, βάζοντας το ζήτημα των ιδιοτελών συμφερόντων:

«Πόσοι και ποιοι "Συντονιστές Εργου" είχαν οριστεί μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου των Ολυμπιακών Αερογραμμών και στη συνέχεια της εταιρείας ΠΑΝΘΕΟΝ και - αλήθεια - θεωρεί ότι οι συγκεκριμένοι "Συντονιστές Εργου" οδήγησαν την ελληνική αγορά αεροπορικών υπηρεσιών στον "ανταγωνισμό" ή στο μονοπώλιο μιας και μόνο εταιρείας;

Ποιος "Συντονιστής Εργου" έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΛΠΕ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος), στον οποίο συμμετέχουν τα σούπερ - μάρκετ, που με την επίκληση της "εργαλειοθήκης" του ΟΟΣΑ αποκτούν το δικαίωμα να πωλούν και φάρμακα;

Ποιος "Συντονιστής Εργου" είναι ιδιοκτήτης αλυσίδας καταστημάτων πώλησης καφέ και άλλων ροφημάτων, στα οποία με επίκληση της ίδιας "εργαλειοθήκης" θα επιτρέπεται πλέον και η πώληση καπνικών προϊόντων, σε βάρος κοινωνικά ευπαθών ομάδων (ανάπηροι πολέμου, θύματα πολέμου και ειρηνικής περιόδου κλπ.);» (ηλεκτρονική «Αυγή» 31/3/2014). Δεν έχουμε ούτε είχαμε ποτέ αμφιβολία ότι υπάρχει άμεση διασύνδεση τμημάτων του κεφαλαίου με τμήματα του πολιτικού προσωπικού. Ομως εμείς θέτουμε το εξής ερώτημα: Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα σε σχέση με το πολυνομοσχέδιο και την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ ή το γεγονός ότι πρόκειται για αναδιαρθρώσεις που ενισχύουν το κεφάλαιο σε βάρος του λαού; Βολικός αποπροσανατολισμός για να μη γίνει συζήτηση για την ουσία.

«Το τελευταίο χτύπημα στην κοινωνία και την οικονομία επιχειρείται με την προωθούμενη ρύθμιση για τις τράπεζες. Αλλες χαρίζονται στους χρεοκοπημένους τραπεζίτες, άλλες δίνονται βορά σε ξένα κερδοσκοπικά funds. Κι όμως, για τις τράπεζες ο ελληνικός λαός έχει δώσει 200 δισ. ευρώ - σε ομόλογα, εγγυήσεις και ρευστό. Ο δημόσιος έλεγχος των τραπεζών, που ελέγχουν το σύνολο της οικονομίας, είναι αναγκαίος για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Για να μην αναπαραχθεί το χρεοκοπημένο μοντέλο ανάπτυξης που μας οδήγησε στην κρίση» («Αυγή» 30/3/2014). Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία της κριτικής του στο πολυνομοσχέδιο τις τράπεζες, πολύ περισσότερο από τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Είναι, βεβαίως, εξηγήσιμο, αφού οι τράπεζες είναι η «καρδιά» της καπιταλιστικής οικονομίας, απ' αυτές εξαρτάται η «ρευστότητα στην αγορά», δηλαδή πρωταρχικά και βασικά οι δανειοδοτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών για επενδύσεις. Είτε δημόσιες είτε ιδιωτικές τον ίδιο σκοπό υπηρετούν. Για άλλη μια φορά, η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με το ανάλογο ενδιαφέρον που δείχνει ο ΣΕΒ γι' αυτό το ζήτημα. Αποκαλύπτοντας ότι εκφράζει ενδοαστικούς ανταγωνισμούς για το ποια ιδιωτικά κεφάλαια τοποθετούνται στις τράπεζες, ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα δανειοδοτηθούν, σε ποιους τομείς της οικονομίας θα γίνουν επενδύσεις... και όχι, βεβαίως, για τα χαμένα λεφτά του ελληνικού λαού!

Την Κυριακή, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας καλούσε σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα, ενάντια στο πολυνομοσχέδιο. Εστησε, μάλιστα, και μικροφωνική στο χώρο, η οποία, από κάποια ώρα και ύστερα μετατράπηκε σε πασαρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί μίλησε ο Αλ. Τσίπρας, αφού αποχώρησε από τη συνεδρίαση της Βουλής, ενώ από τα μεγάφωνα απανωτές ήταν οι αναγγελίες για την παρουσία στη συγκέντρωση υποψηφίων στις δημοτικές εκλογές που πολιτεύονται με ψηφοδέλτια, τα οποία στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα άλλα, το ΕΚΑ μιλούσε για συγκέντρωση των Συνδικάτων! Είπαμε, η προσπάθειά τους να μετατρέψουν το κίνημα σε «ουρά» της προσπάθειας που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση βγάζει μάτι. Φαίνεται, όμως, ότι πλέον οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα...