«Ο απλός άνθρωπος νιώθει το σφυροκόπημα μιας αρνητικής ειδησεογραφίας με εμφανή την αιχμή μιας διαρκούς απειλής. (...) Θα μάθουμε να ζούμε έτσι. Με τα καλοκαίρια όπως είναι πλέον, με αδυναμία απόκτησης στέγης για τους πιο πολλούς, με τη συνήθεια να ζεις με 900 ευρώ μισθό και να ξεμένεις στις 20 κάθε μήνα. Ο κόσμος αναδιατάσσεται. Και εσύ παρακολουθείς». Με τα παραπάνω συνοπτικά λόγια, μια αστική εφημερίδα πρόσφατα μας καλούσε να προσαρμοστούμε στη βαρβαρότητα που ζούμε. Είναι μια έμμεση αποδοχή πως αυτό το σύστημα θα φέρει ακόμα περισσότερα εγκλήματα στο μέλλον απέναντι στις ανάγκες και τις ζωές του λαού και της νεολαίας. Αλλά είναι και ένα άμεσο κάλεσμα για να μείνουμε θεατές στα γεγονότα που εξελίσσονται και δείχνουν τόσο το σάπισμα του κόσμου που ζούμε, όσο και τις δυνατότητες αυτός να ανατραπεί. Στον αντίποδα, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ αυτήν την περίοδο οργανώνουν το δικό τους κάλεσμα μπροστά στο 51ο Φεστιβάλ: Αυτό της ανυπακοής στα καλέσματα για υποταγή, για να ανοίξει ο δρόμος για το νέο, για τον Σοσιαλισμό.

-- Θέλουν να συνηθίσουμε τις εικόνες φρίκης για να μπορούν ανεμπόδιστα να σχεδιάζουν κερδοφόρες επενδύσεις με το αίμα των λαών. Τα οβάλ γραφεία των ιμπεριαλιστών πήραν φωτιά μέσα στο καλοκαίρι, με τις διαπραγματεύσεις από την Αλάσκα μέχρι την Ουάσιγκτον να φωνάζουν κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων. Από την Ταϊλάνδη μέχρι τη Μέση Ανατολή και από την Κορέα μέχρι τη Βενεζουέλα, οι ειδήσεις των τελευταίων εβδομάδων δείχνουν πως τα αστικά κράτη είναι με «το δάχτυλο στην σκανδάλη» για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που συγκρούονται όπου Γης. Η μάχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ απέναντι στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, είναι που σμπαραλιάζει την κυβερνητική και ΝΑΤΟική προπαγάνδα στη χώρα μας για στήριξη των δολοφονικών σχεδιασμών τους. Είναι αυτή που απέναντι στη γενοκτονία που διεξάγει το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ, έχει χτίσει υγιή αντανακλαστικά αντίδρασης και αμφισβήτησης της αστικής προπαγάνδας σε κάθε νέο και νέα που αμφισβητεί το σύστημα. Κυρίως όμως, είναι αυτή η δουλειά του κάθε μέλους και φίλου, των Οργανώσεων της ΚΝΕ, που δείχνει τον δρόμο για την ανατροπή, ότι υπάρχει διέξοδος από τα τείχη που υψώνει ο κόσμος της εκμετάλλευσης και των πολέμων στις ζωές μας.

-- Θέλουν να συνηθίσουμε να ξεμένουμε κάθε 20 του μήνα για να μην ξεμένουν ποτέ από κέρδη και «ευκαιρίες» επενδύσεων. Γιατί κάθε εργαζόμενος που «δεν βγαίνει», μεταφράζεται σε νούμερα που «βγαίνουν» στους δείκτες των χρηματιστηρίων και των μετοχικών χαρτοφυλακίων των καπιταλιστών. Γιατί κάθε νέος και νέα που φυτοζωεί τις μέρες που δεν υπάρχει ευρώ για να ζήσει αξιοπρεπώς με βάση τις δυνατότητες της εποχής μας, μεταφράζεται σε «αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων για να είναι πιο ανταγωνιστικές οι αποδόσεις τους.

-- Θέλουν να συνηθίσουμε στα «καλοκαίρια όπως είναι πλέον», για να μπορεί το εχθρικό αυτό κράτος να συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών όπου και όπως χρειαστεί. Γιατί κάθε ευρώ που δεν δίνεται για σχέδια πυρασφάλειας ολόκληρων περιοχών, για προσλήψεις μόνιμων πυροσβεστών και για σύγχρονα μέσα πυρόσβεσης, δίνεται τελικά για εξοπλισμούς και συμμετοχή σε πολεμικές αποστολές του ΝΑΤΟ, όπως τα 30 δισ. ευρώ που δίνονται για τα επόμενα χρόνια. Αυτή η εγκληματική πολιτική είναι που πυρπολεί τη χώρα κάθε καλοκαίρι και για να κρυφτεί αυτή, από όλες τις κυβερνήσεις την τελευταία 15ετία τουλάχιστον, έχουν «ανακαλυφθεί» δύο «ένοχοι»: η κλιματική αλλαγή και ο Πελετίδης.

-- Θέλουν να «μάθουμε να ζούμε έτσι», με 13 ώρες δουλειά τη μέρα που νομοθετεί η κυβέρνηση στα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γιατί κάθε ώρα δουλειάς μεταφράζεται σε κέρδη για τους εκμεταλλευτές. Γιατί η ζωή για κάθε νέο και νέα «ξεκινά» όταν το μυαλό και το σώμα σταματά να εργάζεται για να παραχθεί πλούτος που ανήκει σε εταιρείες, επιχειρηματίες και αφεντικά. Ξεκινά στην επαφή με τους φίλους, τη σχέση, τους ανθρώπους του καθενός, με την ψυχαγωγία, τη διασκέδαση, την αναζήτηση της γνώσης, την επαφή με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Κάθε ώρα της ζωής των νέων που κλέβουν οι εκμεταλλευτές, μετατρέπεται σε «ζωή» για τα μηχανήματα, τα λογισμικά και τις υποδομές που τους ανήκουν και τελικά σε εξασφαλισμένη χλιδάτη ζωή για αυτούς και τους απογόνους τους πολλές γενιές μετά.

Και ποια είναι η απάντηση σε όλα τα παραπάνω; Τι μπορούμε να κάνουμε; Στις εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ, που στήνονται σε όλη τη χώρα, κάθε νέος και νέα που προβληματίζεται μπορεί να βρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Γιατί είναι χιλιάδες αυτοί που «περιμένουν» να βρουν κάτι που θα φωτίσει τα αδιέξοδα που συναντάνε καθημερινά και κυρίως τον δρόμο για τη λύση σε αυτά. Η επαναστατική πρόταση του ΚΚΕ που θα διαπεράσει κάθε εκδήλωση του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» μπορεί να δώσει αυτές τις απαντήσεις, με την εθελοντική δουλειά, το μεράκι και την αποφασιστικότητα κάθε μέλους και φίλου της ΚΝΕ. Μέσα από αυτό καθένας και καθεμιά μπορεί να μάθει τις δικές μας «συνήθειες» που συγκρούονται με τον καπιταλιστικό κόσμο της βαρβαρότητας:

• Την αλληλεγγύη και τον προλεταριακό διεθνισμό με επαναστάτες και αγωνιστές από δεκάδες χώρες, που για άλλη μια φορά θα εκφράσουμε από κοινού την αλληλεγγύη μας στον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό και κάθε λαό που αγωνίζεται ενάντια στα δολοφονικά σχέδια των ιμπεριαλιστών.
• Τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη που χαρακτηρίζει την οργάνωση της ΚΝΕ, ως επαναστατικής νεολαίας του ΚΚΕ. Τη συντροφικότητα που πλημμυρίζει το Φεστιβάλ μας όσο ακόμα αυτό «στήνεται», σε κάθε μικρή και μεγάλη εργασία που χρειάζεται, όσο οι ιδέες και το μεράκι των συντρόφων, εκατοντάδων καλλιτεχνών δημιουργούν τον μεγαλύτερο πολιτικό - πολιτιστικό θεσμό της χώρας.
• Την εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και τον λαό μας, που διαποτίζει όλη τη φεστιβαλική δραστηριότητα. Εμπιστοσύνη που χτίζεται και ατσαλώνεται με το κουπόνι ενίσχυσης στο χέρι για κάθε μέλος και φίλο της ΚΝΕ.
• Την ανάγκη για κάθε επαναστάτη αλλά και για κάθε νέο που δεν βολεύεται με το «σανό» που ταΐζει το σύστημα, να αναζητήσει την επαναστατική θεωρία και γνώση. Γιατί το Φεστιβάλ αποτελεί πάντα έναν «σταθμό» που χιλιάδες νέοι παίρνουν το πρώτο τους μαρξιστικό βιβλίο, έρχονται σε επαφή με την προοδευτική λογοτεχνία, προμηθεύονται κάποια νέα έκδοση της ΚΝΕ.
• Την ενίσχυση της επαφής με τον Κομματικό Τύπο, με τα έντυπα του Κόμματος και της ΚΝΕ, τον «Ριζοσπάστη» και τον «Οδηγητή». Γιατί στις πύλες του Φεστιβάλ χιλιάδες φεύγουν με το καλύτερο «αναμνηστικό», τον «Οδηγητή», τον «Ριζοσπάστη», τη «φωνή» του ΚΚΕ που ακούγεται μέσα στη σιωπή που προσπαθούν να επιβάλλουν τα συστημικά ΜΜΕ για τις ανάγκες, τα συμφέροντα και την πάλη του λαού μας.

Η επιτυχία του 51ου Φεστιβάλ θα είναι μια ηχηρή απάντηση σε όλους όσοι γράφουν ή λένε με ευκολία συμβουλές στη νεολαία να «το βουλώσει» και να συνηθίσει τη βαρβαρότητα. Σε αυτό το μεγάλο αγωνιστικό ραντεβού χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων, είναι που χτυπάει η καρδιά της απελευθέρωσης του εργαζόμενου ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Οποιος και όποια θα βρεθεί στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, για άλλη μια φορά και φέτος θα πάρει κουράγιο, θάρρος για τη συνέχεια της συλλογικής πάλης, θα «ζήσει» μέσα από τις εικόνες, τα συνθήματα, τη μουσική μαζί με χιλιάδες που δεν βολεύονται με τη βαρβαρότητα.

Ετσι «μαθαίνουμε εμείς να ζούμε», μέσα από την πάλη του λαού μας και όλων των λαών του κόσμου, που η δύναμή τους δεν φαίνεται σε γαλόνια, παράσημα, και οβάλ γραφεία διαπραγματεύσεων. Αντίθετα, λάμπει στη σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές και το κράτος τους και σκορπάει τα σκοτάδια, όταν αυτοί το αποφασίσουν.