Η συζήτηση δεν είναι καινούργια και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Ειδικά στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, όπου το πρόβλημα της λαϊκής στέγης είναι ιδιαίτερα οξυμένο, λόγω και των ακριβών ενοικίων, το κράτος αναλαμβάνει με διάφορους τρόπους να επιδοτήσει τη στέγη, με αυστηρά όμως δημοσιονομικά και οικονομικά κριτήρια, που μόνο τα πολύ φτωχά λαϊκά νοικοκυριά μπορούν να εκπληρώσουν. Το είδαμε και με την επιδότηση ενοικίου που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα μέτρο εκτόνωσης των αντιδράσεων και «καλλωπισμού» των συνεπειών από την πολιτική της για τα «κόκκινα» δάνεια.

Χιλιάδες ζευγάρια έχασαν το σπίτι τους επειδή δεν είχαν να πληρώσουν το δάνειο στην τράπεζα ή έγιναν νοικάρηδες σ' αυτό, αφού πρώτα πέρασε στην κυριότητα των τραπεζών με νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Χιλιάδες ακόμα ζουν στο νοίκι, πληρώνοντας εκατοντάδες ευρώ κάθε μήνα από το πενιχρό τους εισόδημα, ή ξεσπιτώνονται από περιοχές όπου ο αστικός σχεδιασμός περιλαμβάνει «αναπλάσεις» και «αναβαθμίσεις» χάριν της επιχειρηματικής δράσης και του μεγαλύτερου κέρδους. Αυτά είναι που δίνουν το στίγμα της κρατικής - κυβερνητικής πολιτικής στη στέγη, όπως και τα δυσβάσταχτα χαράτσια που φορτώνει το κράτος στη λαϊκή περιουσία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, η ΕΤΑΔ έχει εκπονήσει «ένα φιλόδοξο Επιχειρησιακό Σχέδιο Δράσης για την επικαιροποίηση της υφιστάμενης κατάστασης και την επιτάχυνση προετοιμασίας προς αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίου», σε συνεννόηση με το υπουργείο Οικονομικών και το ΤΑΙΠΕΔ. Το σχέδιο αυτό προβλέπει τη «συστηματική αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης σε όλη την Ελλάδα, για να υπάρχει πλήρης εικόνα, καθώς και την ωρίμανση όλων των ακινήτων, ώστε να καταστούν αξιοποιήσιμα, με όποιον τρόπο κριθεί πρόσφορος ανά κατηγορία ακινήτων και από όποιον φορέα κατά περίπτωση».

Ο σχεδιασμός για τα συμφέροντα της αστικής τάξης συνολικά στην Αττική εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια και σε ό,τι αφορά το ταλαιπωρημένο από πυρκαγιές και καταπατήσεις βουνό του Υμηττού, αφορά την αλλαγή χρήσης γης και των λεγόμενων ζωνών προστασίας και έρχεται να «κουμπώσει» με μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια και πρωτίστως με την «μπίζνα» στο Ελληνικό και τα μεγαλεπήβολα «πρότζεκτ» της «Αθηναϊκής Ριβιέρας».

Ο Υμηττός και στο λεγόμενο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας χαρακτηρίζεται Περιφερειακό Πάρκο «που επεκτείνεται προς νότο μέχρι τη θάλασσα και διαμορφώνεται σε ένα ενιαίο πάρκο κυρίως αναψυχής, θέας και πεζοπορίας». Τι άλλη απόδειξη ότι ο δασικός χαρακτήρας του βουνού εξαλείφεται, άρα και η προστασία του;

Να σημειώσουμε ότι το ΠΔ, με τη διάσπαση της Α' ζώνης προστασίας σε δύο υποζώνες, χαλαρώνει το πλαίσιο προστασίας (από «απόλυτη» υποβαθμίζεται σε «υψηλή»). Επιπλέον, αφήνεται εκτός προστασίας το μισό βουνό (όλη η ανατολική πλευρά - Μεσόγεια), ανοίγοντας τον δρόμο για νέες, μελλοντικές αλλαγές χρήσεων γης, εις βάρος του δασικού χαρακτήρα του Υμηττού. Ακόμα, με τις νέες ζώνες που δημιουργούνται στα ανατολικά και τις ειδικές ζώνες που αντικαθιστούν τη Β' ζώνη προστασίας στα δυτικά, νομιμοποιούνται οι καταπατήσεις και οι αυθαίρετες αλλαγές χρήσεων που έγιναν με εκατοντάδες χιλιάδες πλαστά συμβόλαια από τους εμπόρους κρατικής και - κυρίως - δασικής γης. Ενώ με τη νέα ζώνη Ε4 νομιμοποιείται το μεγάλο αυθαίρετο του ΚΥΤ στην Ηλιούπολη, ενάντια στο οποίο αγωνίζονται εδώ και χρόνια οι κάτοικοι απαιτώντας να φύγει. Παράλληλα σχεδιάζεται η αναβάθμισή του σε Κέντρο Υπερύψηλης Τάσης, εις βάρος της υγείας, αφού είναι σε απόσταση αναπνοής από σπίτια και σχολεία. Ειδικά αυτή η εγκατάσταση σχετίζεται άμεσα με την «επένδυση» στο Ελληνικό.

Επίσης, νομιμοποιούνται υποτίθεται «προσωρινά» οι Σταθμοί Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων πολύ κοντά σε κατοικημένες περιοχές, ενώ παραχωρούνται εκτάσεις σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που εφάπτονται του βουνού, τουλάχιστον κατά 10%. Προβλέπονται ακόμα η επέκταση κατά 15% των νεκροταφείων των δήμων, νομιμοποίηση οικισμών σε Χέρωμα (Βάρη), Σκάρπιζα και Κίτσι (Κορωπί).

Οι δημοτικές αρχές της περιοχής, που δεν αντιδρούν σε αυτήν την πολιτική, έχουν επίσης σοβαρές ευθύνες.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» στην Περιφέρεια Αττικής και τους δήμους έχει καταγγείλει το νέο έγκλημα που προωθείται. Εχει εκφράσει την κατηγορηματική της αντίθεση τα δασικά οικοσυστήματα να γίνονται χώροι υποδοχής κάθε ρυπογόνας χρήσης και επέκτασης των όποιων χρήσεων απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Εχει αναδείξει ότι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν τον χωροταξικό σχεδιασμό ως «εργαλείο» κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο και βάζει την ολοκληρωμένη της θέση για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου η γη και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και στόχος θα είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και όχι τα κέρδη λίγων καπιταλιστών.

Σε αυτό το πλαίσιο θα εκπληρώνονται τόσο η προστασία του περιβάλλοντος όσο και το λαϊκό δικαίωμα σε φθηνή και ασφαλή κατοικία, η ολοκληρωμένη αντισεισμική, αντιπυρική, αντιπλημμυρική προστασία. Θα υπάρχει ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στη θάλασσα και στους ορεινούς όγκους για ανάπαυση και αναψυχή.