Το μέτρο αυτό, όμως, δεν αφορά την πλειοψηφία των βιοπαλαιστών αγροτών, που στενάζουν από την κυβερνητική πολιτική, πληρώνονται με ψίχουλα από τους εμπόρους και τις βιομηχανίες για τα προϊόντα τους, το κόστος παραγωγής είναι δυσβάσταχτο, δεν αποζημιώνονται από τον ΕΛΓΑ για τις ζημιές στην παραγωγή τους. Το γεγονός ότι τα προγράμματα αυτά δεν απευθύνονται στη μεγάλη πλειοψηφία φαίνεται και από το ότι στα «Σχέδια Βελτίωσης» του τρέχοντος ΠΑΑ δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής το 66% των αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων της χώρας μας, επειδή βρίσκονταν κάτω από το απαιτούμενο κατώτερο όριο ακαθάριστων εσόδων.

Αντίθετα, τα προγράμματα αυτά και το «ζεστό» κρατικό χρήμα που δίνεται, έχουν ως βασικό κριτήριο την υπηρέτηση της κατεύθυνσης για παραπέρα συγκέντρωση της παραγωγής, της εμπορίας και της μεταποίησης, με τη διαμόρφωση «βιώσιμων» καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.

Εξασφαλισμένη θα είναι και η κερδοφορία των τραπεζών, που θα χορηγούν δάνεια με μεγαλύτερες εγγυήσεις, ενώ αυξημένες πωλήσεις και κερδοφορία θα έχουν και τα μονοπώλια που παράγουν και εμπορεύονται αγροτικό εξοπλισμό.

Από τα παραπάνω προκύπτει καθαρά πως η πάλη του οργανωμένου αγροτικού κινήματος χρειάζεται να στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους, τους μεγαλοαγρότες - καπιταλιστές, την ΚΑΠ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Μαζί με τον αγώνα για την ικανοποίηση των άμεσων και ζωτικών αιτημάτων, σε συμπόρευση με την εργατική τάξη σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία, χρειάζεται να μπει στο προσκήνιο η ανάγκη να γίνει ο λαός πραγματικά αφέντης του πλούτου που παράγει, με μια διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας, μακριά από τα δόκανα της ΚΑΠ της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ώστε να καλύπτονται με επάρκεια, με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα, όλες οι διατροφικές ανάγκες του λαού μας.

Η μάχη για να παραμείνει το ΕΚΠ στο πλευρό των εργαζομένων είναι αξεχώριστη από τη μάχη ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας

Το Εργατικό Κέντρο Πάτρας (ΕΚΠ) όλο αυτό το διάστημα παρεμβαίνει μαχητικά και ενημερώνει την εργατική τάξη, προετοιμάζοντας τη μεγάλη απεργιακή απάντηση που πρέπει να δώσουμε όταν η κυβέρνηση φέρει το νόμο για το Ασφαλιστικό.

Στην Πάτρα όμως αυτές τις μέρες δίνουμε και άλλη μια ιδιαίτερη μάχη, την οποία δεν ξεχωρίζουμε από όλες τις υπόλοιπες. Είναι η μάχη για να παραμείνει το Εργατικό Κέντρο Πάτρας σε αγωνιστική κατεύθυνση, στο πλευρό των εργαζομένων. Γιατί μόνο ένα τέτοιο Εργατικό Κέντρο μπορεί σήμερα να αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, να δώσει μαχητική απάντηση στα σχέδιά τους και να ηγηθεί μιας μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης.

Στις 6 Φλεβάρη εκδικάζεται στο Εφετείο Πατρών η υπόθεση για τη νόμιμα εκλεγμένη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, που προέκυψε μέσα από μαζικές διαδικασίες τον Ιούνη του 2018.

Οι νόθοι εργατοπατέρες, σε συνεργασία με την εργοδοσία, θέλουν να βάλουν πάλι χέρι στο ΕΚΠ, να το γυρίσουν πίσω στις μαύρες σελίδες της παρανομίας, της νοθείας και των οικονομικών ατασθαλιών. Θέλουν να γίνει πάλι το ΕΚ Πάτρας ένας μηχανισμός που θα παζαρεύει τα δικαιώματά μας και ταυτόχρονα μηχανή παραγωγής νόθων αντιπροσώπων για να διατηρούν τις καρέκλες τους και τον παχυλό μισθό τους.

Να το ξέρουν, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη!

Αυτοί οι «αρχιμαφιόζοι», όπως χαρακτηριστικά τους λένε οι εργαζόμενοι εδώ στην περιοχή, δεν έχουν καμία δουλειά με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, δεν έχουν καμία δουλειά στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Εβαλαν πλάτη στα χρόνια της κρίσης για να περάσουν οι απαιτήσεις της εργοδοσίας, ώστε οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν όλα τα αντεργατικά μέτρα. Δεν βρέθηκαν σε κανέναν αγώνα και ανησυχία της εργατικής τάξης, δεν οργάνωσαν κανέναν αγώνα, δεν μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες και ανησυχίες μας.

Είναι αυτές οι δυνάμεις που με σωματεία νόθα και «σφραγίδες» έλεγχαν το ΕΚΠ για λογαριασμό των εργοδοτών, απέκλειαν κάθε σωματείο και εργαζόμενο όταν τους χάλαγε τη σούπα, υπονόμευαν κάθε αγωνιστική διάθεση και αγώνα. Είναι αυτοί που αλλάζουν σωματεία, καταστατικά και ομοσπονδίες σαν τα πουκάμισα, μόνο και μόνο για να διασφαλίσουν τις ζεστές καρεκλίτσες τους.

Είναι αυτοί που είχαν κάνει το ΕΚ Πάτρας κέντρο δεξιώσεων για την ντόπια αστική τάξη. Ο μόνος τους καημός ήταν και είναι να διασφαλίζουν πελατεία για τα προγράμματα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ Δυτικής Ελλάδας, παίζοντας με τον πόνο και τη ζωή χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, κρατώντας τους ομήρους και δεξαμενή για τα ανύπαρκτα σωματεία τους.

Και επειδή «ο κόσμος το 'χει τούμπανο»... ας μην κρυβόμαστε.

Από τρία μόνο σωματεία, αυτή η ομάδα εξέλεξε τα προηγούμενα χρόνια 33 αντιπροσώπους για το ΕΚΠ! Αναρωτιέστε πώς γίνεται; Εύκολα.... αν κρατούσες σημειώσεις από αυτά που τους μάθαιναν οι φίλοι τους στη ΓΣΕΕ.

Ακούστε λοιπόν:

-- Στο Σωματείο Ναυτεργατών Δυτικής Ελλάδας ψήφισαν με φυσική παρουσία 22 ναυτεργάτες και 293 με επιστολικές ψήφους, που έφταναν μέσα σε σακούλες, τσέπες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Σήμερα είναι δεκάδες οι εξώδικες δηλώσεις ναυτεργατών οι οποίοι δηλώνουν ότι ουδέποτε ψήφισαν σε αυτό το σωματείο και ούτε απασχολούνται ή απασχολήθηκαν σε πλοία της Δυτικής Ελλάδας.

-- Στον Σύλλογο Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η Ενωση», του κυρίου Καραγεωργόπουλου, εργοδότη στο επάγγελμα, ψήφισαν χιλιάδες. Μάλιστα ψήφισαν τόσοι πολλοί, που εκλέγονταν πολλοί περισσότεροι από τον αριθμό υποψηφίων για το ΕΚ Πάτρας! Μάλλον κάτι δεν υπολόγισαν καλά... έλειπε σε αυτό το μάθημα ο προαναφερόμενος! Ομως τι δουλειά έχουν να ψηφίζουν από όλη την Ελλάδα εργαζόμενοι και να εκλέγουν αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο Πάτρας; Την ίδια στιγμή μάλιστα που σε όλες τις περιοχές όπου έστησε κάλπη υπάρχουν αντίστοιχα σωματεία και Εργατικά Κέντρα. Και στην τελική, τι δουλειά έχει ένα πανελλαδικό σωματείο στο ΕΚΠ;

-- Το κερασάκι στην τούρτα, όμως, είναι το Σωματείο Εργαζομένων στις Τεχνικές Επιχειρήσεις (ΣΕΤΕ), της πρώην προέδρου του ΕΚ. Ψήφισαν 32 εργαζόμενοι την πρώτη μέρα και 398 τη δεύτερη μέρα μέσα σε 3 ώρες! Ψήφιζαν δηλαδή ένας κάθε λίγα δευτερόλεπτα! Γίνεται; Κι όμως, γίνεται... Μάλιστα ο ένας είχε πεθάνει χρόνια πριν! Ζωή σε μας...

Και όλα τα παραπάνω είναι μόνο λίγα από αυτά που έκαναν τόσα χρόνια στο ΕΚ Πάτρας.

Επομένως, είναι λογικό να τους ενοχλεί η δράση και λειτουργία της σημερινής διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, που συσπειρώνει όλα τα σωματεία πλην αυτών των τριών νόθων.

Δέχονται κριτική από την εργοδοσία της περιοχής, γιατί υπάρχει ΕΚ που είναι σε αγωνιστική κατεύθυνση, παρεμβαίνει για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα στου χώρους δουλειάς και τους κλάδους. Γιατί υπάρχει ΕΚ που συγκρούεται με τις επιδιώξεις και τους μηχανισμούς των ντόπιων εργοδοτών και μπαίνει εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους.

Τους ενοχλεί που η σημερινή διοίκηση του ΕΚΠ είναι όλοι εκλεγμένοι από ζωντανά και υπαρκτά σωματεία, που δίνουν καθημερινό αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς, που στέκονται όλοι παλικαρίσια και δεν υποκύπτουν στις πιέσεις και την τρομοκρατία.

Είναι θετικό σήμερα το ότι υπάρχει μια διοίκηση που ομόφωνα παίρνει αποφάσεις, παρά τις επιμέρους διαφωνίες και προβληματισμούς που έχουν κάποιοι.

Είναι θετικό ότι ομόφωνα πήραμε απόφαση για μεγάλη κινητοποίηση στις 6 Φλεβάρη έξω από τα δικαστήρια, υπερασπίζοντας την προσπάθεια που κάνουμε ως διοίκηση, δύο χρόνια τώρα, για να αλλάξει η κατάσταση στο ΕΚΠ.

Η λειτουργία και δράση αυτής της διοίκησης είναι που τα προηγούμενα χρόνια κινητοποίησε μάζες, που ζωντάνεψε το Εργατικό Κέντρο, πετώντας έξω τους νόθους και παράνομους, που έδωσε ελπίδες σε εργαζόμενους.

Αυτή τη στάση μας και τη γραμμή μας, για ανάπτυξη αγώνων, για σωματεία εργατών και όχι των εργοδοτών, είναι που χειροκρότησε και στήριξε μεγάλο τμήμα εργαζομένων της περιοχής μας. Είναι ακριβώς αυτοί οι εργαζόμενοι που δεν θέλουν με τίποτα να ανακοπεί αυτή η πορεία του ΕΚ Πάτρας σήμερα.

Σε αυτόν το δρόμο θα συνεχίσουμε, δεν παραιτούμαστε!

Σε αυτόν το δρόμο καλούμε και κάθε σωματείο που διατηρεί ακόμη επιφυλάξεις, κάθε τίμιο συνδικαλιστή που μπορεί να μη συμφωνεί σε όλα μαζί μας, μας ξέρει όμως, γνωρίζει ότι θα είμαστε πάντα παρόντες σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα.

Η θέση όλων μας είναι στις 6 Φλεβάρη έξω από τα δικαστήρια, στο πλευρό του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, υπερασπίζοντας τη μάχη που δώσαμε για να ξεμπερδέψει το Εργατικό Κέντρο Πάτρας από τη νοθεία και τις παρανομίες.

Εχουμε τη γνώμη ότι δεν θα βρεθεί κανένας τίμιος δικαστής που θα μπορούσε να βγάλει απόφαση σε βάρος μιας τέτοιας διοίκησης, νόμιμα εκλεγμένης, που έχει τη στήριξη των εργαζομένων, γιατί αγωνίζεται αταλάντευτα για τα δικαιώματά τους και βρίσκει ανταπόκριση και αποδοχή από το λαό της περιοχής μας.