Εννιά μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και ενώ αγωνιούμε να λύσουμε τα σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν τον αθλητικό χώρο και καθιστούν προβληματική την Ολυμπιακή προετοιμασία των αθλητών μας, ήρθε η κυβέρνηση διά του αρμοδίου υφυπουργού να δυναμιτίσει το κλίμα και να διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ των στελεχών του αθλητικού κινήματος και του εκπροσώπου της κυβέρνησης στον Αθλητισμό.

Οι εννέα μήνες περνάνε πολύ γρήγορα και κάθε μέρα που χάνεται μειώνονται οι δυνατότητες διακρίσεων στους Ολυμπιακούς. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνται να προετοιμαστούν οι Ελληνες πρωταθλητές του Στίβου είναι τριτοκοσμικές, και γι' αυτές έχει ενημερωθεί εγγράφως και αναλυτικά ο κύριος υφυπουργός.

Φυσικά, δεν είναι υπεύθυνη η σημερινή κυβέρνηση για όλα αυτά. Είναι υπεύθυνη όμως να κινηθεί ταχύτατα και σε συνεργασία με τις Ομοσπονδίες να λύσει όσα μπορεί από αυτά.

Αντιθέτως, έχουμε μια νέα κυβέρνηση που στην αρχή της θητείας της επιχειρεί μια ωμή παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο των Ομοσπονδιών, θεσπίζοντας διατάξεις για περιορισμό των θητειών των προέδρων των Ομοσπονδιών και - το χειρότερο - ΜΕ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ! Ταυτόχρονα, προαναγγέλλει και όριο ηλικίας ως κώλυμα εκλογιμότητας, κάνοντας ακόμα πιο απροκάλυπτη και φωτογραφική την τυχόν εφαρμογή της.

Για να πετύχει τους σκοπούς της, εργαλειοποιεί τους Ολυμπιονίκες και κάνει ο ίδιος ο υφυπουργός δηλώσεις στα ΜΜΕ, του τύπου «να φυσήξει φρέσκος αέρας στις Ομοσπονδίες» ή «ε όχι να μας κουνάτε και το δάχτυλο» γιατί τολμήσαμε να κάνουμε κριτική για τις συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου.

Εξάλλου, μόλις τον περασμένο Μάρτιο η προηγούμενη κυβέρνηση νομοθέτησε για πρώτη φορά όριο στις θητείες, χωρίς αναδρομική ισχύ, πράγμα που αποδεχτήκαμε, παρότι είναι αντισυνταγματικό.

Ο τρόπος που χειρίζεται το συγκεκριμένο θέμα και τα μέσα που μετέρχεται ο σημερινός υφυπουργός είναι πρωτοφανή, τουλάχιστον στο χώρο του Αθλητισμού. Μεταξύ άλλων επιχειρεί να απαξιώσει το έργο ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Αθλητισμό, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα η πολιτειακή και πολιτική τάξη να στέλνει κάθε τόσο συγχαρητήρια μηνύματα και να ανοίγει κάθε τόσο τα «Μέγαρα» για να συγχαρεί και να φωτογραφηθεί με τα δικά μας «παιδιά».

Γι' αυτό θα πρέπει να ξανασκεφτεί το ζήτημα της αναδρομικότητας, αλλά και τα χαρακτηριστικά του αυταρχισμού και της αλαζονείας στη δημόσια εικόνα του.