Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, βρισκόταν ήδη στο Νταβός για επαφές και συναντήσεις στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, από το Μαξίμου εκδόθηκε ένα ενημερωτικό σημείωμα με τίτλο: «Τα εφόδια του πρωθυπουργού στο Νταβός». Σε αυτό το σημείωμα, λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα γίνεται αναφορά στα εξής: «Αύξηση των φορολογικών εσόδων (...) μείωση των επιστροφών φόρων. Βάσιμη πρόβλεψη ότι η χρονιά θα κλείσει ακόμη και με πρωτογενές πλεόνασμα. Σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και βάσιμες προσδοκίες για ανάπτυξη το 2016. Εισροή πόρων από την ΕΕ ύψους 2,3 δισ. ευρώ για το ΕΣΠΑ». Αυτά, λοιπόν, εμφανίζονται ως εφόδια και επιτεύγματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και με αυτά τα εφόδια στη φαρέτρα ο πρωθυπουργός βρίσκεται στο Νταβός.

Πράγματι, η κυβέρνηση αύξησε τα φορολογικά έσοδα από τους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, την εισφορά αλληλεγγύης που μειώνει το μισθό, όλα τα χαράτσια που πλήρωσαν και πληρώνουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Πράγματι, επέστρεψε λιγότερα χρήματα στα λαϊκά νοικοκυριά μέσω της επιστροφής φόρου, αφού με τους νέους υπολογισμούς τα πήρε κι από εκεί, από τα λαϊκά στρώματα. Είναι αλήθεια ότι αύξησε τα έσοδα από την ΕΕ, μόνο που αφορούν χρήματα που διοχετεύονται κυρίως στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για τη στήριξη της κερδοφορίας τους.

Με λίγα λόγια, αυτά που εμφανίζει η κυβέρνηση ως εφόδια, είναι εφόδια και παρακαταθήκη για το μεγάλο κεφάλαιο προκειμένου να προσδοκά καλύτερες μέρες, που θα έρθουν μέσα από τα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Αυτό δείχνει η κυβερνητική πορεία, αυτό δείχνουν οι ύμνοι των αξιωματούχων από τις Βρυξέλλες για το - μέχρι στιγμής - κυβερνητικό έργο. Σε αυτά τα ...«εφόδια» συμπεριλαμβάνονται το Ασφαλιστικό, που σαρώνει συντάξεις και αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, το Εργασιακό που θα ακολουθήσει, το νέο Φορολογικό που ήδη έχει τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων κυβέρνησης - εκπροσώπων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών. Και βέβαια «εφόδια» θεωρούνται όλα τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που μέχρι τώρα έχουν θεσπιστεί από αυτήν και τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.

Η κυβέρνηση επιχαίρει για όλα αυτά που τσακίζουν τη ζωή του λαού. Και τα εκθέτει με περηφάνια στα «γεράκια των αγορών», όπως έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να δείξει ότι βγάζει όλη τη βρώμικη δουλειά και με το παραπάνω, ότι έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία στο να υλοποιεί την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ότι είναι ο πιο επιμελής μαθητής στα θρανία της άρχουσας τάξης. Αυτές τις μέρες, εργαζόμενοι, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες, νέοι σηκώνουν το ανάστημά τους ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κινητοποιούνται για να ακυρώσουν τα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης, για να ακυρώσουν ένα από τα βασικά της «εφόδια». Και αυτός είναι ο μόνος δρόμος, το μόνο πραγματικό εφόδιο για το λαό σε αυτή τη δύσκολη μάχη. Δυνατό εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία και ξεσηκωμός.

«Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες άμεσης προστασίας και αποκατάστασης του αναγλύφου της περιοχής στον Λόφο - Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη, όπως προέκυψε από την αυτοψία που διενεργήθηκε το Δεκέμβριο του 2015 στο ταφικό μνημείο από κλιμάκιο στελεχών του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού». Αυτό ανακοίνωσε χτες το ΥΠΠΟ, διαφημίζοντας παράλληλα την εταιρεία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η οποία ανέλαβε τις εργασίες, «στο πλαίσιο των δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, αποδεικνύοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον της για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς».

«Τι είχες Γιάννη; Ο,τι είχα πάντα». Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι αποτελεί συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να αφήσει την ανάδειξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς στις «χορηγικές ευαισθησίες» των επιχειρήσεων. Το «ενδιαφέρον» των μονοπωλίων για το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά θα μπορούσε να είναι και σύντομο ανέκδοτο. Αλλά δεν είναι. Διότι αυτό το «ενδιαφέρον» δεν είναι τίποτα περισσότερο από το γνωστό «φρούτο» της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, δηλαδή του μηχανισμού των εταιρειών που έχει σαν στόχο την εξυπηρέτηση της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου από τη μια και τη φιλοτέχνηση του «κοινωνικού προφίλ» τους από την άλλη. «Κοινωνικό προφίλ» που φυσικά κρύβει απ' άλλο δρόμο και τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και το γεγονός ότι στο έδαφος της υποχρηματοδότησης και με τη μάσκα της «φιλανθρωπίας», το καπιταλιστικό κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις ανοίγουν το δρόμο σε νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο (αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμό). Καλλιεργώντας έτσι και την αντίστοιχη συνείδηση στους εργαζόμενους ότι είναι «δικαιολογημένο» οι κάθε φορά «φιλάνθρωποι» να καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες που δεν μπορεί τάχα το κράτος.

Γι' αυτό και η λεγόμενη Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) αποτελεί σταθερή τακτική των επιχειρηματικών ομίλων, που υπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου ήδη από τη Σύνοδο της Λισαβόνας, το 2000: Ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και παράλληλα η επίτευξη κοινωνικής συναίνεσης. Κι αυτό, μάλιστα, παρουσιάζεται σαν «αναγκαιότητα της εποχής». Αναγκαιότητα για το κεφάλαιο φυσικά, για να γίνει πιο «ανταγωνιστικό», για να αυξηθεί άμεσα και μακροπρόθεσμα η κερδοφορία του και το κύρος των καπιταλιστών στα λαϊκά στρώματα. Σε αυτή τους την προσπάθεια οι επιχειρήσεις δεν είναι μόνες. Σύμμαχοί τους είναι οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Η κίνηση της «φιλοδωρίας» της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόδειξη ότι το κεφάλαιο επιχειρεί όχι μόνο να επιδείξει «καλό πρόσωπο» στους εκμεταλλευόμενους, ώστε να «χωνευτεί» καλύτερα η εκμετάλλευση, αλλά και να το κάνει με όρους ακόμη μεγαλύτερης διείσδυσής του σε κάθε πτυχή του κοινωνικού γίγνεσθαι, με όρους κέρδους και με τις ευλογίες (και αυτής) της κυβέρνησης.