Το τελευταίο διάστημα στο χώρο του παγκόσμιου επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αλλά και στη χώρα μας, βλέπουμε μια σειρά εξελίξεις που στο επίκεντρό τους έχουν τους προβληματισμούς που υπάρχουν από πλευράς κυβέρνησης, αλλά και άλλων θεσμών, όπως η UEFA, η FIFA, για φαινόμενα που κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους όσο περνάει ο καιρός, όπως ο χρηματισμός, η βία, τα στημένα παιχνίδια κ.λπ. Ετσι, ήρθε από την κυβέρνηση προς ψήφιση το νομοσχέδιο για τη βία στο ποδόσφαιρο, την ίδια στιγμή η συζήτηση για τη λεγόμενη «εγκληματική οργάνωση» στο ποδόσφαιρο συνεχίζεται με «αλληλομαχαιρώματα» επιχειρηματιών, ενώ στο διεθνές επίπεδο τις τελευταίες μέρες σχεδόν καθημερινά υπάρχουν συλλήψεις στελεχών της FIFA για υποθέσεις χρηματισμού. Εδώ λοιπόν μιλάμε για αντιθέσεις επιχειρηματικών ομίλων που βρίσκουν έκφραση στο χώρο του ποδοσφαίρου και έχουν ως λογικό επόμενο αυτή τη φαγωμάρα, για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε αυτή την υπόθεση. Μπορούμε και πρέπει να τα δούμε μαζί τα παραπάνω θέματα και όχι ως μεμονωμένες περιπτώσεις. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά.

Οταν άνοιξε στην Ελλάδα η συζήτηση για το νόμο του υφυπουργού κ. Κοντονή σηκώθηκε μεγάλος κουρνιαχτός για τη σύγκρουση της κυβέρνησης με τα συμφέροντα, σύγκρουση με FIFA και UEFA, για Grexit στο ελληνικό ποδόσφαιρο και άλλα τέτοια σε δραματικό τόνο. Ωστόσο, αποδείχθηκε άνθρακες ο θησαυρός αφού από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς, υποχώρησε σε ορισμένα ζητήματα που βρίσκονταν σε θετική κατεύθυνση. Μάλιστα, για ένα από αυτά, αυτό των τακτικών δικαστών, ο κ. Κοντονής είπε πως η κυβέρνηση δικαιώθηκε πανηγυρικά για την επιμονή της στο θέμα, ξέχασε όμως να μας πει τι έγινε τελικά και άλλαξε το σχέδιο νόμου, αφού ενώ στην αρχή οι δικαστές θα ορίζονταν ανεξάρτητα από την ΕΠΟ, μέσα σε μια νύχτα αυτό άλλαξε και οι δικαστές θα ορίζονται από λίστα της ΕΠΟ. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να πάρουμε μια γεύση για το τι σημαίνει διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, μια «περήφανη» διαπραγμάτευση, που μετά τις φωνές καταλήγει σε υποχώρηση και συμβιβασμό. Οι αλλαγές που έγιναν σε ένα μικρό διάστημα διαβουλεύσεων αποδεικνύουν περίτρανα πως από τη στιγμή που υπάρχει συμφωνία στο βασικό, δηλαδή στο πώς θα διασφαλίζεται η λειτουργία της επιχειρηματικής δράσης στο ποδόσφαιρο και κατ' επέκταση στον αθλητισμό, όλα τα υπόλοιπα λύνονται, ανεξαρτήτως προθέσεων. Η ίδια η πείρα δείχνει πως τελικά δεν μπορείς να σχεδιάσεις τον αθλητισμό με βάση άλλα συμφέροντα απ' αυτά της ΕΕ, αλλά και της UEFA και της FIFA, που αποτελούν τις ενώσεις των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο του ποδοσφαίρου, χωρίς να έρθεις σε πραγματική ρήξη με αυτούς. Οι τελευταίες μέρες, με τις συλλήψεις, επιβεβαιώνουν την τοποθέτηση του ΚΚΕ πως το να συζητάς με αυτούς τους θεσμούς για την πάταξη της βίας και της διαφθοράς, είναι πρόκληση, πως δεν μπορεί όλοι αυτοί οι θεσμοί που υπό την ανοχή τους, αλλά και με ευθύνη τους, στήνονται παιχνίδια, διοργανώσεις, να είναι ταυτόχρονα και αυτοί που θα «σώσουν» το ποδόσφαιρο.

Μετά τις τελευταίες συλλήψεις στελεχών της FIFA - με εμπλοκή του FBΙ - και την παραίτηση του προέδρου της, φαίνεται ξεκάθαρα ότι όσοι χρησιμοποιούν τη γνωστή ατάκα «ο αθλητισμός είναι πάνω από την πολιτική» είναι βαθιά νυχτωμένοι. Βεβαίως, δεν είναι όλοι όσοι το λένε ίδιοι, όμως είναι κάτι που ακούγεται όλο και συχνότερα και συνήθως από εκείνους που έχουν τα χέρια τους λερωμένα. Χρειάζεται, λοιπόν, να δούμε ορισμένα στοιχεία.

Από την πρώτη στιγμή ο Πούτιν εξέφρασε τη στήριξή του στον πρόεδρο της FIFA, γεγονός που δεν είναι καθόλου άσχετο με την ανάληψη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2018 από τη Ρωσία. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός πως το χορό των δηλώσεων στήριξης στον μέχρι πρότινος πρόεδρο της FIFA ακολούθησαν τόσο η Ασιατική Ομοσπονδία, όσο και η Αφρικανική. Η ανακοίνωση του υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας έγραφε χαρακτηριστικά: «Καλούμε ξανά την Ουάσιγκτον να σταματήσει τις προσπάθειες να αποδώσει δικαιοσύνη πολύ έξω από τα σύνορά της ακολουθώντας τις δικές της νομικές διαδικασίες και να ακολουθήσει τις γενικώς αποδεκτές διεθνείς νομικές διαδικασίες».

Αναδεικνύεται, λοιπόν, πως οι ανταγωνισμοί σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο αντανακλώνται στο χώρο του αθλητισμού και δε δημιουργούνται μέσα σε αυτόν. Εκεί αναπαράγονται, όμως δε γεννιούνται εκεί. Αυτό ανέδειξε το ΚΚΕ στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού, κ. Κοντονής, χαρακτήρισε νίκη της κυβέρνησης την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης της βίας, όμως αυτό που πρέπει να γνωρίζει ο λαός μας είναι πως αυστηρά μέτρα προέβλεπαν και παλιότεροι νόμοι, μέτρα που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν διότι αφενός συνέχεια παρακάμπτονταν και αφετέρου ποτέ δεν χτυπούσαν την ασθένεια, αλλά τα συμπτώματα. Ποτέ δεν έμπαινε στο επίκεντρο η ρίζα του προβλήματος, ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο - ΑΕ. Το ΚΚΕ πάντα αναδείκνυε πως για να έχεις πραγματικά αθλητισμό στην υπηρεσία του λαού πρέπει να βάλεις πλώρη για αλλαγές μεγάλες και ρήξη με την οικονομία του κεφαλαίου. Ωστόσο, στη συζήτηση του νομοσχεδίου προσήλθε από θέσεις αρχών αλλά και με προτάσεις που θα μπορούσαν και σήμερα να βάλουν εμπόδια στη σημερινή κατάσταση. Ζήτησε απαγόρευση της συμμετοχής των ομάδων στα παιχνίδια του τζόγου (Στοίχημα κ.ά.), τη μεταφορά των Αθλητικών Ανωνύμων Εταιρειών στο υπουργείο Ανάπτυξης για έλεγχο των οικονομικών τους, την απαγόρευση δανεισμού παιχτών από μια ομάδα σε άλλη ομάδα της ίδιας κατηγορίας, καμία άμεση ή έμμεση χρηματοδότηση ΠΑΕ και ΚΑΕ από το κράτος. Εδώ χρειάζεται να πούμε πως υπάρχει πρόσφατη πείρα με την τελευταία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που χάριζε πρόστιμα σε επιχειρήσεις και πως ορισμένες απ' αυτές ωφελήθηκαν απ' αυτή τη ρύθμιση. Οι παραπάνω προτάσεις δεν έγιναν αποδεκτές. Την ίδια ώρα, με παρέμβαση της FIFA, έγιναν προσθήκες στο νομοσχέδιο, με τις οποίες συμμορφώθηκε η κυβέρνηση. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως η εντύπωση που έμεινε ήταν ότι νομοθετούσαν η FIFA και η UEFA και όχι η κυβέρνηση.

Οι εξελίξεις στη χώρα μας αλλά και διεθνώς επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις που όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει το ΚΚΕ σχετικά με τον λεγόμενο επαγγελματικό αθλητισμό. Δε θα μπορούσε στην Ελλάδα, τη στιγμή που ο αθλητισμός αποτελεί πεδίο κερδοφορίας, να υπάρξει νομοθεσία που θα βάζει εμπόδια σε όλο αυτό το επιχειρηματικό λόμπι που αποκομίζει τεράστια κέρδη. Γι' αυτό και όλος αυτός ο «πανικός» σχετικά με τα χρήματα που θα χάνονταν από ένα πιθανό Grexit στο ποδόσφαιρο, που σε τελική ανάλυση, κατά τη γνώμη μας, δε θα έλυνε το πρόβλημα, όπως δείχνει και η διεθνής πείρα.

Δε θα μπορούσε σε ενώσεις όπως η UEFA και η FIFA να υπάρχει διαφάνεια ή να μην υπάρχουν μίζες, από τη στιγμή που οι διεθνείς διοργανώσεις παίζουν ρόλο στην εξαγωγή κεφαλαίων από χώρα σε χώρα. Δεν πάνε πολλά χρόνια που ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, κ. Σαββίδης, «έστειλε μήνυμα» σε άλλους Ρώσους επενδυτές να ακολουθήσουν τα βήματά του και να επενδύσουν στην Ελλάδα. Αλλωστε, οι μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, για τις οποίες «έπεσαν» οι μεγάλες μίζες, αποτέλεσαν τα προηγούμενα χρόνια βασικό όχημα για επενδύσεις σε διάφορους κλάδους στις χώρες που τις αναλάμβαναν. Να γιατί δεν είναι τυχαίες οι τοποθετήσεις πολιτικών προσώπων, αρχηγών κρατών με αφορμή τις τελευταίες συλλήψεις.

Να γιατί το ΚΚΕ απορρίπτει αυτούς τους σχεδιασμούς εξ αρχής, μιλάει για σύγκρουση με αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Είναι γεγονός πως παρακολουθώντας τις παραπάνω εξελίξεις, μπορεί κανείς να καταλήξει με μια πρόχειρη ματιά στο συμπέρασμα ότι αυτά υπήρχαν και θα υπάρχουν, μιας και συμπτώσεις πάντα θα υπάρχουν. Σύμπτωση όμως και η βία και τα ραντεβού θανάτου σε κάθε χώρα; Σύμπτωση και τα σκάνδαλα σε κάθε χώρα, κάθε ομοσπονδία και θεσμό; Να πούμε σύμπτωση τότε και το γεγονός πως υπάρχουν μεγιστάνες που θησαυρίζουν από τις δραστηριότητές τους στο χώρο και σε όλες τις χώρες; Αρα, επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, το ΚΚΕ, σταθερά και με καθαρό λόγο, χωρίς να παλαντζάρει από τη μια θέση στην άλλη, αναδεικνύει πως ο χώρος του αθλητισμού - επιχείρηση διέπεται από νομοτέλειες του ίδιου του καπιταλισμού. Εκεί υπάρχουν και αντιφάσεις, συγκρούσεις που ξεπερνάνε πολλές φορές και τα όρια μιας χώρας και κάνουν εμφάνιση με πιο έντονο τρόπο φαινόμενα σήψης. Είναι ανάγκη ο λαός μας και ο λαός κάθε χώρας να παλέψει για ρήξη με το κεφάλαιο και την εξουσία του, αν θέλουμε να ξεμπερδέψουμε με αυτά τα φαινόμενα οριστικά.