Ενα deal τρέχει σε συριζανελικό επίπεδο τον αλγόριθμο του συμβιβασμού με το μεγάλο κεφάλαιο σε συνθήκες παραλυτικής εξαχρείωσης στο επίπεδο της ανεργίας και του βιοπορισμού. Τροϊκανικό, ευρωπαϊκό, θεσμικό, εσχάτως μερκελικό, το παζάρι καλά κρατεί και το όποιο αποτέλεσμά του θα εισπραχθεί οσονούπω απ' τους πολλούς ως τάχα μου λάβδανο αξιοπρέπειας σε τσακισμένη απ' τη δίψα γλώσσα - παπούτσι, και από τους λίγους ως διαφύλαξη κερδών και κυρίως ειδικώς γι' αυτούς διατήρηση της πορείας, της έστω ελεγχόμενης κερδοφορίας της.

Το άλλο μεγάλο deal που θεμελιώθηκε εκεί, γύρω στο 2012, παρήγαγε σταδιακά μισοθεαματικά αποτελέσματα ώσπου τώρα, που αρχίζει, αν αρχίζει κι όσο προχωρήσει η δίκη της χρυσής αυτής να αποκαλύπτεται έξω από θεσμικές τυπικούρες και θεσμονιανιαρίσματα. Κι εκεί που θα νόμιζε κανείς ότι το αίμα, η φρίκη των μαζικών επιδρομών στις συνοικίες κι η αποκρουστική αισθητική της τραμπουκίλας θα απωθούσαν και πρόσωπα και μάζες, το deal ξεδιπλώνεται με κάθε ευκαιρία μουσολίνικες φανφάρες και το στόμφο της νεοάριας πολιτικής φυλής που τρύπωσε όπου βρήκε κενά, δεξιά κι αριστερά.

Να κλιμακώσουν τον αγώνα τους, με τη μαζική τους συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία και στο συλλαλητήριο. Να δώσουν τη δική τους αγωνιστική απάντηση στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο κεφάλαιο.

Να απαιτήσουν την άμεση και πλήρη κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων δομών Υγείας και Πρόνοιας. Να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία - Πρόνοια. Να καταργηθούν οι κάθε είδους πληρωμές των ασθενών. Να γίνουν άμεσες προσλήψεις μόνιμου και αποκλειστικής απασχόλησης προσωπικού.

Να μονιμοποιηθούν όλοι όσοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι εργαζόμενοι στους εργολάβους. Να επαναλειτουργήσουν όλα τα τμήματα, οι κλινικές και τα νοσοκομεία που έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν. Να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα. Να αποκατασταθούν όλες οι απώλειες που είχαμε, ασθενείς και εργαζόμενοι, τα τελευταία χρόνια.

Από τη σωστή οργάνωση της απεργίας θα εξαρτηθεί και η αντιμετώπιση αντικειμενικών δυσκολιών που υπάρχουν και άλλες που προκύπτουν από την ίδια τη φύση των υπηρεσιών αυτών. Με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, σε κάθε σωματείο πρέπει άμεσα να συγκληθούν μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, με τη συμμετοχή των εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων. Να ενημερωθούν πλατιά οι εργαζόμενοι για τις εξελίξεις, για τη διέξοδο για τους ασθενείς και τους εργαζόμενους.

Να μετρήσουμε αποφάσεις σωματείων με το ταξικό περιεχόμενο πάλης, να αναδειχθούν οι αιτίες και οι αίτιοι των προβλημάτων. Να έρθουν με τα δικά τους πανό στη συγκέντρωση και στο συλλαλητήριο. Επιδιώκουμε, εργαζόμενοι και ασθενείς, να δώσουμε μαζική δυνατή απάντηση. Δεν πάει άλλο!

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συνεχίζουν την πρωτοβουλία που έγκαιρα πήραν για την προκήρυξη της απεργίας στις 20.5.2015, με την οργάνωση της απεργίας σε κάθε σωματείο. Εντείνουν τις προσπάθειές τους, με συσκέψεις των ψηφοδελτίων, με συνεδριάσεις των επιτροπών αγώνα και των ψηφοδελτίων, με συσκέψεις, περιοδείες και εξορμήσεις, με συγκέντρωση υπογραφών για να συγκληθούν Γενικές Συνελεύσεις και συνεδριάσεις ΔΣ, εκεί όπου βάζουν εμπόδια οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Με τη δραστήρια συμμετοχή τους και δράση στις λαϊκές επιτροπές, συμβάλλουν στην επιτυχία των κινητοποιήσεων εκεί όπου έχουν αποφασιστεί από τις δυνάμεις της λαϊκής συσπείρωσης. Δίνουμε τη μάχη κόντρα στη γραμμή της ανοχής και του συμβιβασμού του παλιού και του νέου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Για την κάλυψη των απωλειών, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στην Υγεία και Πρόνοια.

Καμιά ανοχή δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι και καμιά αναμονή απέναντι στους ελιγμούς της κυβέρνησης, που διατηρεί ορθάνοιχτη τη συζήτηση για νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην «καρδιά» των λαϊκών δικαιωμάτων, στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό. Καμιά ελπίδα δεν έχουν αν αφήσουν το ζήτημα των μισθών και των συμβάσεων στα χέρια των «διαπραγματευτών». Αν πιστέψουν τις διαβεβαιώσεις στελεχών της κυβέρνησης, ότι δεν πρόκειται να πειραχτεί ούτε τρίχα παραπάνω από τα λίγα που άφησε όρθια ο οδοστρωτήρας της προηγούμενης συγκυβέρνησης.

Ομοσπονδίες, όπως αυτή των Τροφίμων - Ποτών, αναθερμαίνει τη μάχη για τις Συμβάσεις, με περιφερειακές συσκέψεις και συσκέψεις με συνδικάτα του κλάδου, προκειμένου να συζητηθούν οι εξελίξεις και να διαμορφωθεί αγωνιστικό μέτωπο, ενόψει της συνάντησης την Τρίτη με την εργοδοσία. Την ίδια μέρα, συνάντηση με τους εργοδότες έχει και η Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου για τις ΣΣΕ.

Στην πλειοψηφία τους, οι εργοδοτικές ενώσεις αποφεύγουν ακόμα και να κάτσουν στο τραπέζι με τα συνδικάτα, με την πρόφαση ότι περιμένουν πρώτα να δουν τι θα νομοθετήσει η κυβέρνηση. Είναι κι αυτή μια από τις υπηρεσίες που προσφέρει στους εργοδότες η παρελκυστική τακτική της κυβέρνησης, που σκόπιμα χρονοτριβεί και δημιουργεί ολοένα και χειρότερα τετελεσμένα για τους εργαζόμενους, βουλιάζοντας το κίνημα στην αναμονή.

Χρειάζεται σταθερό μέτωπο στο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο, που δηλητηριάζει συνειδήσεις και δε χάνει ευκαιρία να επιτίθεται και να συκοφαντεί τις ταξικές δυνάμεις. Μπροστά μας έχουμε μια σειρά κινητοποιήσεις για την Υγεία και το πρόγραμμα δράσης θα εμπλουτιστεί και θα διευρυνθεί τις επόμενες μέρες, στην κατεύθυνση της πάλης για ανάκτηση των απωλειών, με κατάργηση του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου και για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Είναι αλήθεια ότι πολλοί νέοι άνθρωποι είχαν μια κρυφή ελπίδα ότι «κάτι θα γίνει», περίμεναν «να τελειώσει η διαπραγμάτευση», έκαναν υπομονή ότι κάτι θα άλλαζε. Τα ψέματα, όμως, τελείωσαν και οι μάσκες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έπεσαν!

Μετά την κοινή ανακοίνωση Τσίπρα - Γιούνκερ, αποδεικνύεται ότι «τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε», ότι η αντιλαϊκή συμφωνία προχωρά, με νέα αντιλαϊκά μέτρα σε Εργασιακά, σε Ασφαλιστικό, νέες αυξήσεις σε ΦΠΑ και ιδιωτικοποιήσεις, ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδέχεται την αξιολόγηση, δηλαδή τα μνημόνια που είναι εδώ, παρά τη διαφημιστική απάτη ότι τελείωσαν, με την ανάδειξή τους σε κυβέρνηση.

Η πολιτική των μνημονίων αποτελεί συστατικό στοιχείο της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Αλλωστε, τα μέτρα για την «ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή» ή ο «εκσυγχρονισμός του Ασφαλιστικού» αποτελούν πραγματικό «γιουρούσι» απέναντι στις ζωές μας, ειδικά για τη νεολαία, που θα συνεχίσει να δουλεύει μέσα στη ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, που δε θα πάρει ποτέ σύνταξη, ενώ η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα αποτελεί άγνωστη λέξη για τη νεολαία.

Κι όλα αυτά, την ώρα που ενώ λεηλατούν τους ήδη χρεοκοπημένους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, καλούν τους φοιτητές να σπουδάζουν ανάλογα με το πόσα αντέχει η τσέπη τους!

Η άνοδος της Πανσπουδαστικής σε ψήφους και ποσοστά τώρα έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Μπορεί να είναι η πρώτη νεανική απάντηση απέναντι στη συμφωνία για νέο μνημόνιο που ετοιμάζεται τις επόμενες μέρες. Με την ψήφο τους, οι φοιτητές και σπουδαστές μπορούν να δώσουν καθαρή απάντηση ότι οι σπουδές και η ζωή τους δε χωρά στα στενά όρια των μνημονίων, των αντιλαϊκών κατευθύνσεων και δεσμεύσεων.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να θολώσει τα νερά κοροϊδεύοντας το λαό. Γι' αυτό και είναι ακόμη πιο αναγκαίο με την ψήφο τους οι φοιτητές να επιλέξουν κίνημα που διεκδικεί, αντιστέκεται και κατακτά και όχι κίνημα χειροκροτητή ή κομπάρσο των παλιών και νέων πλασιέ της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ και μονοπωλίων. Στις 13 Μάη, να εκλέξουμε πιο πολλούς αγωνιστές εκπροσώπους στα Διοικητικά Συμβούλια, μέσα από τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ.

Αυτό το κρίσιμο δίλημμα έχει μεγαλύτερη αξία σε αυτές τις συνθήκες. Καθώς δίπλα στην προσπάθεια που τα προηγούμενα χρόνια είχαμε για να μετατραπεί το κίνημα σε υποστηρικτή της αντιλαϊκής πολιτικής... δίπλα στην προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα δήθεν «ανεξάρτητο-ακηδεμόνευτο» κίνημα, που όμως θα είναι ελεγχόμενο από το κράτος, το σύστημα και επιχειρηματικούς ομίλους... πλέον, με την ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ξεπροβάλλει νέος κίνδυνος και νέες προσπάθειες για ενσωμάτωση του φοιτητικού κινήματος, για να γίνουν οι φοιτητές και οι σύλλογοί τους συνένοχοι και υποστηρικτές των νέων αντιλαϊκών συμφωνιών, να υποταχθούν στις κατευθύνσεις της ΕΕ, των επιχειρηματικών συμφερόντων, στο να πληρώνουμε ένα χρέος που δε δημιουργήσαμε για μια ζωή. Επί της ουσίας θέλουν το φοιτητικό κίνημα να στήνει το ίδιο το σκοινί πάνω στο οποίο θα κρεμαστεί, θέλουν οι φοιτητές να βάλουν «τα χεράκια τους και να βγάλουν τα ματάκια τους».

Αυτό αποδείχτηκε και από τις προσπάθειες να υιοθετήσει το κίνημα ρόλο χειροκροτητή της διαπραγμάτευσης συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Την ώρα που εκείνη υπέγραφε παράταση του μνημονίου, αποδεικνύοντας ότι η διαπραγμάτευση δε γίνεται για τα δικαιώματά μας, υπήρχαν δυνάμεις μέσα στο φοιτητικό κίνημα, όπως ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και ΑΡΕΝ (ΣΥΡΙΖΑ), που καλούσαν σε στήριξη της διαπραγμάτευσης. Δηλαδή, το φοιτητικό κίνημα να στοιχίζεται πίσω από μια αστική κυβέρνηση και τους αντιλαϊκούς της στόχους.

Αυτή η προσπάθεια ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος εκφράστηκε και με πρακτικό τρόπο αυτές τις ημέρες. Γι' αυτό την ώρα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το ΣτΕ ακύρωναν τις μετεγγραφές των φοιτητών της Αρχιτεκτονικής, αφήνοντας εκατοντάδες φοιτητές στον αέρα, τα ΕΑΑΚ στην Αρχιτεκτονική ζητούσαν τη διαγραφή τους από το Σύλλογο Φοιτητών, ενώ όλο το χρόνο τα παιδιά ψηφίζουν στις Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου και είναι αναγνωρισμένα ως μέλη του Συλλόγου. Τώρα όμως που δε θα επιλέξουν την ΕΑΑΚ, θέλει η ΕΑΑΚ να τους διαγράψει. Αποδεικνύεται ότι έχουν πάρει άριστα στα μαθήματα υπονόμευσης και τυχοδιωκτισμού από τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό στους ΟΤΑ, που δεν αναγνωρίζουν τους συμβασιούχους.

Εχει σημασία να αποδυναμωθούν η ΔΑΠ και τα απομεινάρια της ΠΑΣΠ, που διαχρονικά ήταν απέναντι στις διεκδικήσεις των φοιτητών για τις ανάγκες τους και έχουν κάνει ό,τι περνά από το χέρι τους για να είναι το φοιτητικό κίνημα διαλυμένο, αλλά και οι «σκηνοθέτες» και οι «κομπάρσοι» στη διαφημιστική απάτη ότι η αντιλαϊκή πολιτική τελειώνει, ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ.

Τα προηγούμενα χρόνια, σε ορισμένους συλλόγους, με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ΚΝΕ και του ΜΑΣ, έγιναν κάποια βήματα στην πορεία ανασύνταξης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος. Στους συλλόγους αυτούς ήταν σημαντικό το γεγονός ότι οι φοιτητές πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, έβαλαν στην άκρη παλιές και νέες κυβερνητικές παρατάξεις και ανέδειξαν την Πανσπουδαστική πρώτη δύναμη και σε ορισμένες περιπτώσεις και με αυτοδυναμία. Η αλλαγή των συσχετισμών στα Διοικητικά Συμβούλια αυτών των συλλόγων έδωσε ώθηση στην προσπάθεια να αλλάξει η κατάσταση μέσα στις σχολές.

Ομως, οι εξελίξεις δεν περιμένουν και από κοινού η συγκυβέρνηση μαζί με την ΕΕ και το κεφάλαιο σχεδιάζουν τη συνέχεια της αντιλαϊκής επίθεσης, με νέο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, με νέες μειώσεις στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων και πολλά ακόμη εμπόδια.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές χρειάζονται συλλόγους που θα είναι στήριγμα στον αγώνα τους, αποκούμπι στις δυσκολίες που συναντάνε μέσα σε αυτό το σύστημα. Χρειάζονται συλλόγους που θα λειτουργούν με πλαίσιο πάλης που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες για σπουδές και ζωή με δικαιώματα. Χρειάζονται συλλόγους που παλεύουν ενάντια στις κατευθύνσεις της ΕΕ, των επιχειρηματικών συμφερόντων για Πανεπιστήμιο ΑΕ και φοιτητές - πελάτες μέσα σε αυτό, ενισχύοντας τον αγώνα για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, για Πανεπιστήμιο που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Οι φοιτητές σήμερα χρειάζονται συλλόγους όπως οι δεκάδες σύλλογοι που το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής αναδείχθηκε 1η δύναμη. Σε αυτούς:

• Εγιναν δεκάδες κινητοποιήσεις για όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οξυμένα οι φοιτητές και οι σπουδαστές. Για σίτιση, στέγαση, μετακίνηση, αναλώσιμα, λίστες αναμονής. Δε συμβιβάστηκαν με αυτή την κατάσταση, αντιστάθηκαν. Με αυτή την κατεύθυνση πάλης: Στην Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών πήραν δωμάτιο περίπου 200 φοιτητές, στο ΤΕΙ Πάτρας πήραν κάρτα σίτισης όλοι οι σπουδαστές που είχαν κάνει αίτηση, στη ΣΤΕΦ Αθήνας δόθηκαν δωρεάν αναλώσιμα, στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό έγινε μετά από κινητοποίηση του Συλλόγου στον ΟΑΣΑ διαγραφή κλήσης φοιτήτριας, στη ΦΕΑ μπλόκαραν οι φοιτητές το κλείσιμο της λέσχης σίτισης, η ΣΕΜΦΕ είναι η μόνη Σχολή σε όλο το ΕΜΠ που ο Σύλλογος μπλόκαρε την εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων, πλευρά του νόμου-πλαίσιο, το Φυσικό είναι από τις ελάχιστες Σχολές σε όλη την Αθήνα που μετά από κινητοποιήσεις δεν υπάρχουν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά.
• Οι φοιτητές απέκτησαν λόγο στους συλλόγους τους, οργανώθηκαν στο έτος και στο εργαστήριο. Με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΜΑΣ, πραγματοποιήθηκαν συνελεύσεις ετών, εκλέχθηκαν επιτροπές. Χαρακτηριστικά, στη ΣΤΕΦ ΤΕΙ Πάτρας, μέσα στον πρώτο μήνα μαθημάτων, εκλέχθηκαν επιτροπές ετών σε όλα τα Α' έτη και επιτροπή εργαστηρίων, στη Νοσηλευτική ΤΕΙ Αθήνας δημιουργήθηκαν επιτροπές σε κάθε έτος και επιτροπή πρακτικάριων, στη Σχολή Γραφικών Τεχνών στο ΤΕΙ Αθήνας έγιναν επιτροπές εργαστηρίων και συνελεύσεις Α' ετών, στους Δασκάλους του ΕΚΠΑ δημιουργήθηκε πρόσφατα επιτροπή έτους που εκλέχτηκε από μαζικότατη συνέλευση του έτους.
• Πρωτοστάτησαν στο να σπάσει ο συμβιβασμός, στο να ενωθούν οι φοιτητές με τους εργάτες, τους ανέργους στον αγώνα για ανάκτηση των απωλειών. Κάλεσαν τους συλλόγους από όλη την Ελλάδα σε συμμετοχή στο μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1/11, με αποτέλεσμα δεκάδες σύλλογοι να συμμετάσχουν σε αυτό και να ενώσουν τις φωνές τους.
• Πήραν δεκάδες αθλητικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες, πρωτόγνωρες τα τελευταία χρόνια για τους φοιτητικούς συλλόγους. Διοργανώθηκαν αθλητικά τουρνουά, συγκροτήθηκαν θεατρικές, κινηματογραφικές, φωτογραφικές, μουσικές, χορευτικές ομάδες. Δόθηκε ζωντάνια στους συλλόγους, εκατοντάδες φοιτητές σε όλη την Ελλάδα συμμετέχουν στη δραστηριότητα αυτών των συλλόγων. Με μαζικότατα αθλητικά τουρνουά, όπως αυτά που διοργάνωσαν φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι σε Πάτρα και Αθήνα. Με δεκάδες πολιτιστικές ομάδες που διοργανώνουν φεστιβάλ και άλλες παραστάσεις.
• Οργάνωσαν τη λαϊκή αλληλεγγύη για διάφορα ζητήματα με: Τη συμμετοχή τους σε λαϊκά φροντιστήρια σε συνεργασία με λαϊκές επιτροπές, τη διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων για τους ανέργους και τις οικογένειές τους.

Τέτοιοι σύλλογοι μπορούν να αντισταθούν και να μπουν «σφήνα» στα σχέδια ΕΕ - μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους. Αυτή η προσπάθεια να δυναμώσει παντού, σε όλους τους συλλόγους. Να δυναμώσει η αντιμονοπωλιακή-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης μέσα στο κίνημα.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές μπορούν να βγάλουν συμπέρασμα, να δουν ότι οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την πορεία της σημερινής κυβέρνησης επιβεβαιώθηκαν. Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο! Η νέα επίθεση που μας ετοιμάζουν πρέπει να μας βρει σε θέσεις μάχης, οργανωμένους στους συλλόγους μας, με εκλεγμένους αγωνιστές στα Διοικητικά Συμβούλια από τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής.

Τα μέλη της ΚΝΕ, οι χιλιάδες υποψήφιοι της Πανσπουδαστικής, τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που είναι σίγουρα ότι θα ψηφίσουν Πανσπουδαστική, να δώσουμε τη μάχη μέχρι και την τελευταία ώρα. Να μετατρέψουμε τις εκλογές στις 13 Μάη σε μια μεγάλη αγωνιστική απάντηση, σε μια προσπάθεια συγκέντρωσης νέων δυνάμεων για να βρεθούμε την επόμενη μέρα σε μεγαλύτερη αγωνιστική ετοιμότητα και ικανότητα. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να παλέψουμε για τη ζωή και τις σπουδές που μας αξίζουν.

Eurokinissi

Πρόκειται για νομοθετικές πρωτοβουλίες που συνεχίζουν να εφαρμόζουν τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της προηγούμενης συγκυβέρνησης (4186/2013 για το Λύκειο, 3966/2011 για τα Πρότυπα - Πειραματικά Σχολεία), αντίθετα με αυτό που ζητούσε το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών και των γονιών.

Τροποποιούν ορισμένες μόνο διατάξεις τους, «λειαίνουν» ορισμένες «οξείες γωνίες» και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν τη συνέχιση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, του «Νέου Σχολείου», της στρατηγικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση.

Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες πρέπει να κριθούν στο σύνολό τους, όχι μόνο για το τι αλλάζουν, αλλά και για το τι αφήνουν άθικτο από το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο.

Μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου, ταυτόχρονα με την απόρριψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των δίκαιων αιτημάτων των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών (διορισμοί, χρηματοδότηση σχολείων, Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τα ταμειακά διαθέσιμα, ωράριο, μείωση του αριθμού των παιδιών στην τάξη, επαναλειτουργία των σχολείων που έκλεισαν) μπροστά στις αρχαιρεσίες των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων για την ανάδειξη αντιπροσώπων για τα συνέδρια ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, μπροστά στα συνέδρια των Ενώσεων Γονέων, που ξεκινούν τις επόμενες μέρες.

Για το Γενικό Λύκειο: Από το Νόμο 4186/2013 αλλάζει το εξεταστικό σύστημα για την πρόσβαση σε πανεπιστήμια - ΤΕΙ, με την προσθήκη ουσιαστικά ενός ακόμα μαθήματος επιλογής και ορισμένες αλλαγές στις Ομάδες Προσανατολισμού, παραμένει συμβουλευτικά η Τράπεζα Θεμάτων (δεν καταργείται, αλλά χωρίς να μπαίνουν θέματα από αυτήν) και επανέρχεται ο τρόπος πρόσβασης (από τάξη σε τάξη) που ίσχυε μέχρι τη σχολική χρονιά 2012 - 2013.

Σημειώνουμε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών και των γονιών, πρόβαλλε σωστά σαν άμεσες αιχμές την Τράπεζα Θεμάτων (μέτρα που επιχείρησαν να διώξουν χιλιάδες μαθητές από το λύκειο, για να στραφούν βίαια στην πρόωρη κατάρτιση), αλλά ταυτόχρονα απαιτούσε τη συνολική κατάργηση του νόμου 4186/2013.

Το κύριο είναι όμως ότι με το νόμο αυτό το Λύκειο μετατρεπόταν, σε βάρος της γενικής μόρφωσης και εκπαίδευσης, σε ένα ατελείωτο εξεταστικό κέντρο, ανταγωνιστικό, με μοναδική αποστολή την προετοιμασία για την είσοδο των μαθητών στο Πανεπιστήμιο, μόνο για όσους γονείς και μαθητές είχαν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στο κόστος της προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές. Ενα Λύκειο δηλαδή ακόμα πιο ταξικό, που φυσικά δεν καταργείται, αλλά παραμένει. Ουδέποτε αποτέλεσε αίτημα εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών η προσθήκη «περισσότερων μαθημάτων - επιλογών» για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, αλλαγές άλλωστε που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε, κάθε φορά που αλλάζει μια κυβέρνηση.

Για το Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑΛ): Επανέρχονται οι τομείς και οι ειδικότητες που καταργήθηκαν, οι εκπαιδευτικοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα (με τη δυνατότητα να διατίθενται και σε άλλες υπηρεσίες, όπως ΙΕΚ, στο επίπεδο του νομού). Την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες κενά, ο αριθμός των εκπαιδευτικών που επιστρέφουν αφαιρείται από τις 15 χιλιάδες φετινές προσλήψεις, προκειμένου να διατηρηθεί ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, να μην υπάρχουν δημοσιονομικές υπερβάσεις. Μένουν άθικτα όλα τα άρθρα του νόμου 4186/2013 που ρυθμίζουν τη «μαθητεία» στο 4ο έτος των ΕΠΑΛ και προωθούν τη λεγόμενη «μη τυπική εκπαίδευση» (ΣΕΚ, ΙΕΚ, Κέντρα Διά Βίου Μάθησης κ.ά.).

Η σύνδεση του σχολείου με την αγορά εργασίας, δηλαδή η ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή του στις ανάγκες του κεφαλαίου και η στρατηγική της Διά Βίου Μάθησης, η κατάρτιση δηλαδή των μαθητών στις δεξιότητες που έχει ανάγκη κάθε φορά το κεφάλαιο, τα ιερά και τα όσια της στρατηγικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, μένουν άθικτα.

Αυτό φαίνεται στον ίδιο το νόμο που έφερε η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον οποίο «τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών (εννοεί των ΕΠΑΛ) διαμορφώνονται σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ευρωπαϊκού συστήματος πιστωτικών μονάδων για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (European Credit System for Vocational and Education and Training-ECVET), που περιγράφεται στη Σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου 2009 (ΕΕ C 155/02 της 8.7.2009)». Η Επαγγελματική Εκπαίδευση συνεχίζει να υποβαθμίζεται σε φτηνή κατάρτιση, σε ένα ατελείωτο κυνήγι «πιστωτικών μονάδων», βεβαιώσεων, σεμιναρίων, ψευτοκαταρτίσεων κ.ά., εντός ή εκτός του εκπαιδευτικού συστήματος, με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνό εργατικό δυναμικό.

Αλλωστε, παρακάτω στο νόμο της συγκυβέρνησης αναφέρεται:

«Για τη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών κάθε τομέα και ειδικότητας λαμβάνονται υπόψη, εφόσον υπάρχουν, και τα σχετικά επαγγελματικά περιγράμματα που πιστοποιούνται από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ), σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 3369/2005 (Α' 171)».

Ο νόμος 3369/2005 είναι ο «νόμος - πλαίσιο» της Διά Βίου Μάθησης, ενώ στο άρθρο 3, αναφέρεται ρητά ότι στη διαμόρφωση των επαγγελματικών περιγραμμάτων, θα συμμετέχουν και οι εργοδοτικές ενώσεις. Αναλυτικά προγράμματα, προγράμματα σπουδών, τομείς και ειδικότητες, «θα επανεκτιμώνται, αξιολογούνται και, αν κριθεί σκόπιμο, ανανεώνονται» (στο νόμο), προφανώς σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

Σημειώνουμε ότι παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες για κατάργηση των Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης (υποσχέσεις που δόθηκαν και προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ), η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εγκαινίασε το προηγούμενο διάστημα 4 ΣΕΚ, που ανήκουν στη μη τυπική εκπαίδευση.

Η στρατηγική αυτή, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, για την Επαγγελματική Εκπαίδευση δεν είναι καινούρια. Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές την έχουν ζήσει καλά στο πετσί τους, με την κατακόρυφη πτώση του μορφωτικού επιπέδου στα ΕΠΑΛ, την αβεβαιότητα αν θα βγουν «υπεράριθμοι» εκπαιδευτικοί, για το αν θα υπάρχουν μαθητές την επόμενη χρονιά, με την κατάργηση των τομέων και των ειδικοτήτων. Η επαναφορά των τομέων και των ειδικοτήτων, όπως προβλέπεται στο νόμο της κυβέρνησης, αίτημα αδιαπραγμάτευτο του συνδικαλιστικού κινήματος, των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών, δεν αναιρεί το γεγονός ότι παραμένει αυτούσια μια στρατηγική που θέλει τα ΕΠΑΛ να είναι τα σχολεία «για τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», σχολεία για τον πρόωρο διαχωρισμό των μαθητών από την ηλικία των 15 ετών και την πρόωρη, εφήμερη κατάρτισή τους, για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, η στρατηγική αυτή δεν μπορεί να απαλλάξει τους εκπαιδευτικούς από το άγχος της εργασιακής ανασφάλειας. Οσο οι μαθητές επιλέγουν ειδικότητα και διαμορφώνονται Τομείς - Ειδικότητες, με κριτήριο το τι «ζητά η αγορά», με βάση τις μεταβαλλόμενες κάθε φορά ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα αντικαθίσταται σταδιακά η τυπική εκπαίδευση (σχολείο) από τη μη τυπική (ψευτοκατάρτιση) και άτυπη (αγορά εργασίας), τα σχολεία, οι οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών, θα είναι στον αέρα.

Για τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία: Εδώ η κυβέρνηση δίνει κυριολεκτικά «τα ρέστα της». Δεν καταργεί το νόμο 3966/2011, ένα νόμο «κομμένο και ραμμένο» στη στρατηγική ΕΕ - ΟΟΣΑ και του «Νέου Σχολείου». Διαχωρίζει τα Πρότυπα από τα Πειραματικά Σχολεία, χωρίς όμως να καταργεί τα Πρότυπα, όπως υποσχόταν. Μειώνονται σε αριθμό, αλλά παραμένουν ως θεσμός στο σώμα του εκπαιδευτικού συστήματος, σηματοδοτώντας τον ταξικό του χαρακτήρα. Πρόκειται για τα σχολεία των λίγων, των αρίστων. Παραμένει και η δυνατότητα επιλογής μαθητών με εξετάσεις. Μάλιστα, η συγκυβέρνηση προχωρά σε κάτι που δεν τόλμησε καμία άλλη μέχρι τώρα. Δίνει τη δυνατότητα σε κάθε Πρότυπο Σχολείο να καθορίζει τον τρόπο επιλογής των μαθητών του, αλλά και βασικές πλευρές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ανοίγει η συγκυβέρνηση με αυτό τον τρόπο το δρόμο στην περιβόητη αυτονομία της σχολικής μονάδας, βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Διατηρείται ουσιαστικά όλο το πλαίσιο του «Νέου Σχολείου». Ο νέος νόμος διατηρεί αυτούσια τη Διοικούσα Επιτροπή Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων (ΔΕΠΠΣ) και τις αρμοδιότητές της, όπως να διενεργεί εξωτερική αξιολόγηση των Πειραματικών και Πρότυπων σχολείων και να προσελκύει δωρεές και χορηγούς, διατηρεί τη δυνατότητα χρηματοδότησης του Πρότυπου ή Πειραματικού σχολείου μέσα από χορηγίες - δωρεές, διατηρεί το άρθρο 43, όπου το Σχολικό Συμβούλιο (συμμετέχει ο Δήμος), μπορεί να εισηγείται τη διάθεση και αξιοποίηση πόρων, πέραν αυτών που διαχειρίζεται η αρμόδια Σχολική Επιτροπή.

Διατηρείται η επί θητεία παραμονή των εκπαιδευτικών, χωρίς οργανική θέση, αφού πουθενά στο νόμο δεν γίνεται αναφορά σε αυτές. Διατηρείται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ανά διετία και 3 μήνες πριν λήξει η 5ετής θητεία. Παραμένει η υποχρέωση να μπαίνει ο σχολικός σύμβουλος στην τάξη, για να αξιολογήσει τον εκπαιδευτικό.

Διατηρείται η υποχρέωση εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης για κάθε Πειραματικό ή Πρότυπο σχολείο (άρθρο 50, ν. 3966/2011).

Για την επιλογή των Διευθυντών των σχολείων: Καταργείται η συνέντευξη και η γνώμη των εκπαιδευτικών του σχολείου (Σύλλογος Διδασκόντων) θα μετρά σε ποσοστό, το πολύ ως 33%. Το υπόλοιπο ποσοστό θα καθορίζεται από τα τυπικά προσόντα.

Η συγκυβέρνηση επιχειρεί να ανάγει το ζήτημα αυτό σε κύριο, δημιουργώντας ταυτόχρονα και αυταπάτες, ότι η συμβολή του Συλλόγου Διδασκόντων στην επιλογή διευθυντή, θα κάνει και το σχολείο «πιο δημοκρατικό». Ασφαλώς και η διατύπωση γνώμης από τους εκπαιδευτικούς δεν είναι κάτι το αρνητικό. Το κύριο ζήτημα όμως παραμένει, όχι ποιος θα εκλέγει το διευθυντή, αλλά τι θα εφαρμόζει αυτός ο διευθυντής, πάνω σε ποιο νομοθετικό πλαίσιο θα κινείται και φυσικά πού θα λογοδοτεί, ποιος θα τον ελέγχει. Είναι σαφές ότι ο διευθυντής παραμένει δεσμευμένος και υποχρεωμένος να εφαρμόζει την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, να λογοδοτεί στους ανωτέρους του για την προώθησή της, την ώρα που δεν διευρύνονται οι αρμοδιότητες του Συλλόγου Διδασκόντων.