ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «ηθικό δίδαγμα»...

Μάθε να ζεις με τη φτώχεια σου»! Αυτό ήταν το ηθικό δίδαγμα της χτεσινής εκδήλωσης στο Ζάππειο για την παρουσίαση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος». Σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, ο συγκεκριμένος μηχανισμός έγινε εφικτός «γιατί με τα πλεονάσματα τα οποία βγάζει πλέον η χώρα μας, μπορεί να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα με τους δικούς της πόρους. Οχι πια με δανεικά...». Ομως, κανένας επιπλέον πόρος δε δίνεται από το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα», για να καλυφθεί η δαπάνη της εισοδηματικής ενίσχυσης που προβλέπει το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα». Αντίθετα, σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, το κόστος της θα καλυφθεί από τα κονδύλια για τα κοινωνικά επιδόματα που δίνονται σήμερα. Τα οποία, βέβαια, είναι πετσοκομμένα σε σχέση με το παρελθόν, καθώς μόνο για το 2014, η κυβέρνηση αφαίρεσε: 114 εκ. ευρώ από τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ (κατάργησε το επίδομα για τους ηλικίας 60 έως 64 ετών), 86 εκ. ευρώ από οικογενειακά επιδόματα, 82 εκ. ευρώ από τις αποζημιώσεις μετακίνησης στα άτομα με αναπηρία, 30 εκ. ευρώ από τα ειδικά επιδόματα ανεργίας και πάει λέγοντας. Να πώς η πτώχευση του λαού φέρνει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και στη συνέχεια η κυβέρνηση μοιράζει τη φτώχεια ανάμεσα στους φτωχούς και τους πάμπτωχους, εξισώνοντας όλους προς τα κάτω! Αυτή είναι η «κοινωνική δικαιοσύνη», την οποία επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του.

Από την πλευρά του, ο Ευ. Βενιζέλος ήταν ειλικρινής, όταν, μιλώντας στην ίδια εκδήλωση, είπε μεταξύ άλλων: «Αλλάζουμε σελίδα. Οργανώνουμε την Ελλάδα μετά την κρίση, μετά το μνημόνιο, την Ελλάδα χωρίς τρόικα (...) Ο πιο σημαντικός όμως είναι ο πυλώνας της κοινωνικής ευαισθησίας. Η προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, των πιο αδύνατων μελών της κοινωνίας». Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ομολογεί ότι η «ανάκαμψη» για το λαό μεταφράζεται σε επιβίωση με 13,1 ευρώ τη μέρα, όση είναι η εισοδηματική ενίσχυση που προβλέπει το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα». Κι αυτή μόνο στην περίπτωση που μιλάμε για τετραμελή οικογένεια, με δυο ανήλικα παιδιά και συγκεκριμένα εισοδηματικά - περιουσιακά κριτήρια. «Κοινωνική πολιτική», στη μετά την κρίση και στη μετά το μνημόνιο εποχή, είναι η ανακύκλωση της φτώχειας, με την οποία, τόσο η κυβέρνηση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούν το λαό να μάθει να συμβιώνει. Τον καλούν, δηλαδή, να χαμηλώσει κι άλλο τις απαιτήσεις του, να είναι ευχαριστημένος με τα ψίχουλα...

Π.

Τι κρύβει ο «κουρνιαχτός»

Οσο περισσότερο αποκαλύπτεται ότι μοιράζονται το ίδιο «κρεβάτι», τόσο θα φουντώνει ο καβγάς για το «πάπλωμα». Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο στην Ελλάδα, οι πρωταγωνιστές μόνο αλλάζουν, κάθε που η αστική τάξη αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό και αλλάζει τη διανομή ρόλων.

Οσο περισσότερο επιβεβαιώνεται ότι κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ συναντιούνται στο κοινό πλαίσιο που ορίζουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ που αποτελεί τον «οδικό χάρτη» για την ικανοποίησή τους, τόσο θα σηκώνουν κουρνιαχτό για ζητήματα επουσιώδη, τα ίδια πάνω κάτω με αυτά για τα οποία χάλαγαν τον τόπο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πριν από μερικά χρόνια: Διαφθορά, διαπλοκή, σκάνδαλα κ.λπ. κ.λπ.

Τις τελευταίες μέρες αυτό ακριβώς συμβαίνει. Η μεταξύ τους «αντιπαράθεση» αγγίζει τα όρια της εξαχρείωσης. Ο ένας κάνει λόγο για οσμή σκανδάλων, ο άλλος καλεί τη Δικαιοσύνη να παρέμβει για να «καθαρίσει» τάχα τη λασπωμένη του υπόληψη, η Δικαιοσύνη παρεμβαίνει και το γαϊτανάκι αλληλοκατηγοριών καλά κρατεί για μέρες και ενώ στο μεταξύ προετοιμάζεται εντατικά νέος γύρος επίθεσης στο λαό που στενάζει.

Οι εργαζόμενοι είναι οι τελευταίοι που έχουν συμφέρον από τη συγκάλυψη τέτοιων φαινομένων. Ομως, εξίσου δεν τους συμφέρει να μένει στο απυρόβλητο η αιτία τους και να εξαντλείται το όλο ζήτημα στην αντιπαράθεση ανάμεσα σε δήθεν αδιάφθορους και δήθεν διεφθαρμένους, ρόλοι που πολλές φορές εναλλάσσονται ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση και ποιος στην αξιωματική αντιπολίτευση. Διαφθορά, σκάνδαλα, εξαγορά συνειδήσεων δεν πέφτουν από τον ουρανό, βρίσκονται στο DNA ενός συστήματος που λειτουργεί με κριτήριο να αυγατίζει τα κέρδη των μονοπωλίων, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, ενός πολιτικού συστήματος που έχει ως στόχο την υπεράσπιση αυτής της νόμιμης κλοπής απ' τους λίγους του κόπου των πολλών, που επιδιώκει να διαχειριστεί τους λυσσαλέους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε αρπαχτικά του κεφαλαίου που διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Βρίσκεται, λοιπόν, στο DNA του καπιταλισμού. Τα περί υγιούς επιχειρηματικότητας και χρηστής διαχείρισης είναι «τρίχες κατσαρές».

Το γεγονός ότι πρόκειται για κάλπικη αντιπαράθεση που αποπροσανατολίζει το λαό απ' τα κύρια επίδικα της εποχής που διανύουμε, αποδεικνύεται κι απ' την επίκληση της ανάγκης για συναίνεση τόσο απ' την κυβέρνηση όσο κι απ' τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τη διαφορά ότι οι μεν τη ζητάνε τώρα, οι δε την υπόσχονται για μετά τις εκλογές, ώστε να είναι από πάνω, με τα ηνία της διαχείρισης στα χέρια τους. Αυτό είναι και το μόνο υπαρκτό αντικείμενο σύγκρουσης ανάμεσά τους, η αστική διαχείριση.

Στο πλαίσιο αυτό έφτασε χτες ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα και δεξί του χέρι, Νίκος Παππάς, να απειλήσει όσους ψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα συνεργαστεί μαζί τους. Κι αυτό όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει στέγη και μοιράζει υποσχέσεις για θεσούλες στην κυβέρνησή του, σε παράγοντες που υπηρέτησαν από κρίσιμες θέσεις το σύστημα, παίρνοντας σωρηδόν τις αντιλαϊκές αποφάσεις. «Εάν κάποιος δεν θεωρήσει ότι είναι σημαντικό να τερματιστεί αυτή η πολιτική και ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κόβει τις γέφυρες συνεργασίας μαζί μας», ήταν το μήνυμα που έστειλε μιλώντας στον ρ/σ «Real».

Κοινώς, μπορείτε να ψηφίζετε, να στηρίζετε, να υλοποιείτε την πολιτική που γονατίζει το λαό για να πατήσει στην πλάτη του η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αλλά να το κάνετε με μας στο τιμόνι κι όχι με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!

Στην άλλη Ελλάδα, του μόχθου, αυτή η αντιπαράθεση «μυρίζει» κίνδυνο εγκλωβισμού της ξανά σε σχήματα και διλήμματα που θα την πάνε ακόμα πιο πίσω. Αυτή η Ελλάδα έχει χρέος να σταθεί στα πόδια της, να μη μοιρολογά ατενίζοντας τις σύγχρονες ανάγκες της που δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Να βγει μπροστά, διεκδικώντας την ικανοποίησή τους, με γνώση ότι υπάρχουν οι δυνατότητες και πίστη στη δύναμή της να ανοίξει δρόμο σε ένα καλύτερο μέλλον. Στην κατεύθυνση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει τις ανάγκες του λαού, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.

Β. Ν.

Να τους παραμερίσουν!

Σύσσωμη η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ), καταψήφισαν στη συνεδρίαση που έγινε την περασμένη Παρασκευή, την πρόταση των εκπροσώπων της ΔΑΣ, της παράταξης που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ, για συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο, την 1η Νοέμβρη στην Αθήνα. Οι λόγοι που επικαλέστηκαν ήταν ότι «το συλλαλητήριο είναι κομματικό» και ότι «αφού εσείς δεν έρχεστε ποτέ μαζί μας, δε θα έρθουμε ούτε εμείς μαζί σας». Ανάλογη στάση κράτησαν οι δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού συνδικαλισμού σε πολλές ακόμα οργανώσεις, αναμασώντας τα ίδια πάνω - κάτω επιχειρήματα. Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις, όπως στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία και στην Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολεμική ενάντια στο συλλαλητήριο, χωρίς να καταφέρουν να ματαιώσουν τις αποφάσεις συμμετοχής.

Η στάση αυτή των άλλων παρατάξεων και ιδιαίτερα των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους εργαζόμενους. Προσπαθούν να μπερδέψουν και να καθηλώσουν τους εργαζόμενους, χαρακτηρίζοντας «κομματική» μια πανελλαδική κινητοποίηση, την οποία συνδιοργανώνουν με αποφάσεις τους σχεδόν 600 μέχρι τώρα συνδικαλιστικές οργανώσεις, που εκπροσωπούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Αυτοί, που τάχα καταγγέλλουν τον κομματισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα, «εκδίδουν» πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων για τους χιλιάδες εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νεολαίους και γυναίκες που ετοιμάζουν τη μετάβασή τους στην Αθήνα, προκειμένου να διαδηλώσουν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες εργαζόμενων και άνεργων.

Αυτοί που κόπτονται τάχα για την ενότητα στο κίνημα, επιβεβαιώνουν ότι τη θέλουν μόνο στο βαθμό που υπηρετεί τις στρατηγικές τους στοχεύσεις: Τη συνδιαλλαγή με την εργοδοσία στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου», τη διαμόρφωση αιτημάτων στα όρια των αντοχών της οικονομίας και την αλλαγή διαχειριστή στην καρέκλα στης διακυβέρνησης. Να, γιατί οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον και τη δύναμη να τους παραμερίσουν. Η στάση τους απέναντι στο πανελλαδικό συλλαλητήριο αποτελεί ένα επιπλέον κριτήριο γι' αυτό.

Α. Γ.

Για το ψηφοδέλτιο εκπαιδευτικών της Χρυσής Αυγής

Στις προσπάθειες της ναζιστικής Χρυσής Αυγής να διεισδύσει στα σχολεία έρχεται να προστεθεί η συμμετοχή στις εκλογές για το ΠΥΣΠΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης ψηφοδελτίου με τον τίτλο «Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών». Εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν τη διοίκηση της εκπαίδευσης που έκανε δεκτό το ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχουν στελέχη της Χρυσής Αυγής. Το ζήτημα τέθηκε χτες στον υπουργό Παιδείας, ο οποίος βρήκε αφορμή να «ξεσπαθώσει»: «Δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να επιτρέψουμε μέσα στο χώρο του συνδικαλισμού, του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού, να αρχίζουν να μπαίνουν ιδεολογίες, ταμπέλες, κόμματα, με αυτόν τον ευθύ τρόπο, είναι λάθος, δεν πρέπει να γίνει αυτό», είπε, δηλώνοντας ότι δεν θα επιτρέψει την κάθοδο του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου. Εγινε δε και πιο συγκεκριμένος: «Ναι στις παρατάξεις, αλλά εδώ είναι παιδεία, είναι εκπαίδευση, δεν υπάρχουν κομμουνιστικές ή ξέρω 'γω πείτε τις σοσιαλιστικές, υπάρχουν συνδικαλιστικές παρατάξεις (...) Θα αρχίσουμε τώρα να λέμε κομμουνιστική ή εθνικιστική συνδικαλιστική ένωση και τα λοιπά, πού θα πάμε;» δήλωνε ο υπουργός Παιδείας.

Ο υπουργός βρήκε ευκαιρία να καταγγείλει γενικά τις ιδεολογίες, αποφεύγοντας να πάρει θέση απέναντι στη ναζιστική, φασιστική ιδεολογία του μίσους που πρεσβεύει η ΧΑ. Θύμισε δε ότι η θεωρία της ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού συνεχίζει να αποτελεί κυρίαρχη «γραμμή», αφού ξεκινώντας από μία καταγγελία για εθνικιστικό ψηφοδέλτιο, έφτασε να μιλά περί «κομμουνιστικής συνδικαλιστικής παράταξης»! Θύμισε, επίσης, ότι αυτή ακριβώς η λογική που έρχεται από μακριά, η λογική των «ίσων αποστάσεων» εξέθρεψε το ναζιστικό μόρφωμα. Και δεν πρόκειται για το πρώτο ολίσθημα. Μόλις πριν από μια βδομάδα το υπουργείο, ικανοποιώντας τις αξιώσεις της Χρυσής Αυγής που είχε καταθέσει σχετική Ερώτηση στη Βουλή, ζητούσε από τους εκπαιδευτικούς στην Κεφαλονιά να εξηγηθούν γιατί κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τον Παύλο Φύσσα που δολοφονήθηκε από χέρι χρυσαυγίτη. Υπάρχει και παρελθόν σε ικανοποίηση αξιώσεων χρυσαυγιτών από την κυβέρνηση.

Μάλιστα, στη συζήτηση για το θέμα, ως συνέχεια της παραπάνω λογικής, ο υπουργός έφτασε στο σημείο να πει: «Κακώς τότε που δεν επιβάλλαμε το ενιαίο ψηφοδέλτιο» στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια! Λίγο - πολύ, δηλαδή, παραδέχεται ότι δεν τον πειράζει η συμμετοχή ναζιστών στις εκλογές και στα υπηρεσιακά συμβούλια, αλλά θα προτιμούσε... να μη φαίνεται πολύ, να μην είναι τόσο χτυπητή, να κρυφτεί μέσα στον «ανωνυμία» ενός ενιαίου ψηφοδελτίου και μαζί να κρυφτεί και να αμβλυνθεί η ίδια η πολιτική και συνδικαλιστική αντιπαράθεση.

Οι αναφορές σε ιδεολογίες στην εκπαίδευση από όσους έχουν την εξουσία, πάντα βάζουν στο στόχαστρο οτιδήποτε απειλεί το σύστημα. Και αυτό βέβαια δεν απειλείται από τους φασίστες. Ιδεολογική ταυτότητα έχει και το ίδιο το σχολείο, ίδια με εκείνη της κοινωνικής τάξης που είναι κυρίαρχη, το ορίζει σήμερα και στόχος του είναι να κάνει τα παιδιά να ταυτίσουν τα συμφέροντά τους με τα δικά της. Οι διακηρύξεις για σχολείο αποστειρωμένο από ιδεολογίες, από όπου κι αν προέρχονται, δείχνουν μόνο την αγωνία των εκμεταλλευτών να έχουν το μονόλογο στις συνειδήσεις. Και ο μονόλογός τους δεν πρόκειται να αποκρούσει το φασισμό που είναι βγαλμένος από την ίδια μήτρα, από τα σπλάχνα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Μ. Γ.