Τσίπρας στον Μπλίνκεν, Τσίπρας στον Στουρνάρα, Τσίπρας και στον ΓΑΠ. Ετσι χτίζονται τα «προοδευτικά» μέτωπα.

Και ο Ανδρουλάκης θα πάει, λέει, με τον ...πρώτο. Είτε ΝΔ είτε ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί να έχει το ΠΑΣΟΚ μεγάλο ποσοστό για να επιβάλει το πρόγραμμά του. Αμα είσαι ιδεολόγος...

Πάντως, την τελευταία φορά που το ΠΑΣΟΚ έκανε ...προγραμματική συγκυβέρνηση, κόπηκαν 3 - 4 μισθοί και καμιά δεκαριά συντάξεις.

Η Ντόρα «ντύθηκε» Πόπη... Απόκριες γαρ...

Και τι είπε; Οτι: «...μπορεί να λένε ό,τι λένε στον ΣΥΡΙΖΑ, (...) επί της ουσίας όμως, όταν κάνεις κουβέντα μαζί τους, επί των στρατηγικών επιλογών της χώρας δεν υπάρχουν διαφορές».

Θυμίζουμε τι είχε πει η Πόπη.

«Εδώ δεν μιλάμε να συγκρίνουμε δύο κόμματα, γιατί δεν έχουμε καμία διαφορά μεταξύ μας, κυρίως σε τέτοια σοβαρά ζητήματα, όπως τα θέματα δημοκρατίας».

Και το «απογείωσε» ο ναύαρχος Αποστολάκης. Δεν θα απέκλεια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, είπε.«Ολα είναι θέμα θεωρήσεως, συζήτησης... Αν το καλό του τόπου λέει ότι αυτό πρέπει να γίνει και οι πολιτικοί αρχηγοί το αποφασίσουν και το συμφωνήσουν, γιατί όχι να μη γίνει; Δεν υπάρχει τίποτα που δεν γίνεται. Θεωρώ ότι τα πάντα είναι πιθανά».

Διαλέγετε και παίρνετε...

Στο μεταξύ, το «χάος» που τους χωρίζει επιβεβαίωσε και η επίσκεψη Μπλίνκεν.

Η απόσταση είναι όση ανάμεσα στις ...δυο υπογραφές κάτω από τα πρωτόκολλα του «Στρατηγικού Διαλόγου», που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνέχισε η ΝΔ.

Κι όταν ακούς τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ να χαρακτηρίζει τους σεισμούς «ιστορική ευκαιρία» που «οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εκμεταλλευτούν», δεν μπορεί παρά να σκέφτεσαι:

Αν λένε τέτοια δημόσια, φαντάσου πού έχει φτάσει το ιμπεριαλιστικό παζάρι πίσω από τις κλειστές πόρτες...

Αν και κάτι υποψιαζόμαστε, κρίνοντας από τα «δεν είναι ταμπού η συνεκμετάλλευση» (Μπακογιάννη) και τα «κάτω από όρους θα μπορούσε να υπάρχει συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, είναι πολύ εγωιστικό να το θεωρούμε κλειστή λίμνη», του γνωστού λαγού Καρατζαφέρη.

Ηταν κι εκείνη η απάντηση του Μπλίνκεν, όταν ρωτήθηκε για το τουρκολιβυκό μνημόνιο... Πάνω απ' όλα είναι η ρημάδα η ανθρωπιά, είπε λίγο - πολύ.

Τι να την κάνεις όμως; Εχει χαθεί με αυτά τα παλιοκοιτάσματα.

Την ξέρετε την «κατά ΣΥΡΙΖΑ» επανάσταση;

Την περιέγραψε ο Βασιλειάδης, πρώην υπουργός του, στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ. «Μπήκε μια ηλεκτρονική επανάσταση στον χώρο των πλειστηριασμών»...

Με άλλα λόγια, «χάου του» να παίρνεις το σπίτι του κοσμάκη, χωρίς να το παίρνει χαμπάρι. Να προστατεύεις τις τράπεζες και τα funds από τις κινητοποιήσεις. Να μένει κόσμος στον δρόμο και να το μαθαίνει όταν έρχεται ο αστυνομικός με τον κλειδαρά να τον πετάξουν έξω... Εμ, αυτό κι αν είναι «επανάσταση»...

Θα κρατήσει, λέει ο Τσακαλώτος, το «καλάθι του νοικοκυριού» αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος υπουργός.

Αλίμονο...

Εδώ κράτησε δύο μνημόνια και πρόσθεσε ένα τρίτο. Στο καλάθι θα κολλήσει; Που, σημειωτέον, μέχρι πρότινος, ο Τσίπρας έλεγε πως είναι κοροϊδία...

Αλλά τι να περιμένει κανείς;

Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή υπόσχονται να προστατεύσουν την πρώτη κατοικία και Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο λένε πως δεν τρέχει τίποτα να γίνονται 25.000 πλειστηριασμοί!

Ετσι γίνεται αν είσαι «κολλημένος» με τα συμφέροντα των τραπεζών, των funds και των ομίλων.

Μ' αυτά και με τ' άλλα, πέρασε «στα ψιλά» ότι στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος ο Καρυπίδης που «ξέπλενε» με αρωματικό σαπούνι τη Χρυσή Αυγή το 2014.

Τον θυμάστε; Ως δημοσιογράφος έβγαζε στις εκπομπές του τον «εκπρόσωπο Τύπου» της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.

Και ως ...πολίτης έγραφε με πνεύμα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για την προφυλάκιση των χρυσαυγιτών: «Τώρα που η Χρυσή Αυγή μπήκε στην στενή, ο ελληνικός λαός θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, θα έχει λύσει όλα τα προβλήματά του και ευτυχισμένος θα απολαμβάνει τη σωτηρία της δημ(ι)οκρατία τους».

Τότε, απέσυραν τη στήριξή τους από υποψήφιο στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.

Τώρα, 9 χρόνια μετά, φαίνεται πως ...κλούβιασε το «αβγό του φιδιού» και μυρίζει ψηφαλάκια.

Ρωτήστε και τους άλλους ΣΥΡΙΖΑίους, εκεί στο Εργατικό Κέντρο Πύργου, που τα έχουν τακιμιάσει με Νεοδημοκράτες, Πασόκους και χρυσαυγίτες.

Α! Και στην Ηλεία! Εκεί που βγήκε ο τοπικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει πάραυτα «εφαρμογή της νομοθεσίας» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στα φραουλοχώραφα των τσιφλικάδων.

Ε, «δεν θα κάθονται να παίρνουν επιδόματα» που έλεγε κι ο Τσίπρας, πριν η Τζάκρη ζητήσει απευθείας δουλεμπορικά για πάμφθηνα εργατικά χέρια.

Οχι άλλη πρόοδος! Φτάνει!

Πάντως, και τι δεν βρίσκει κανείς στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ...

Τον Κεδίκογλου, υφυπουργό Παιδείας στην κυβέρνηση «Σαμαροβενιζέλων» που εφάρμοσε τη διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών.

Παράγοντες του real estate (στους οποίους καταλήγουν τα πλειστηριασμένα σπίτια), ΑΠΕτζήδες, στελέχη με θητεία στην Goldman Sachs... και πάει λέγοντας.

Αυτό εννοούσαν μάλλον με την «αμφίπλευρη διεύρυνση». Να πιάσουν και τους υπόλοιπους μισούς από τους ομίλους που έχουν «ανοιχτή γραμμή».

Εκείνους που αποτελούν τους πραγματικούς «αρμούς» της εξουσίας.

Αυτό εννοούσαν μάλλον κι όταν έλεγαν να «συγκρουστούν» και «συγκριθούν» με τη ΝΔ.

Στην απέναντι όχθη βρίσκονται μόνο οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ.

Οι εργαζόμενοι τους ξέρουν «με το μικρό τους όνομα», γιατί τα βιογραφικά γράφονται στους αγώνες και στους δρόμους.

Γι' αυτό πρέπει να είναι πολύ περισσότεροι την επομένη των εκλογών!

Καλή Καθαροδευτέρα και μάχη κάθε μέρα για πιο ισχυρό ΚΚΕ!

INTIME NEWS

Το ταξικό περιεχόμενο του προγράμματος και της πολιτικής της επόμενης κυβέρνησης, το έδωσε παραστατικά η πρόσφατη Εκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία, που προβλήθηκε από τα αστικά ΜΜΕ, ώστε να εμπεδωθεί ως η αναγκαία πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλωστε, αυτή η πολιτική καθορίζεται από τις ανάγκες ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Το ζήτημα της ανάπτυξης της οικονομίας, της ενίσχυσης των καπιταλιστών και της κερδοφορίας τους, είναι ο παράγοντας που προβάλλεται από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ως όρος για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, του λαού, με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι η ανάπτυξη ωφελεί ταυτόχρονα τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους εργαζόμενους. Η αλήθεια είναι όμως διαφορετική. Ο στόχος αυτός σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, σχετική και απόλυτη χειροτέρευση της ζωής τους.

Ο ΟΟΣΑ συνιστά στην επόμενη κυβέρνηση «ταχεία εφαρμογή μεταρρυθμίσεων», που θα επαναφέρουν τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2023 από 1,5% έως 2% του ΑΕΠ, νέες αλλαγές στον φορολογικό τομέα με διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Αυτός ο συνδυασμός σημαίνει φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους και διεύρυνση της φοροληστείας του λαού και περικοπές στην αναγκαία «κοινωνική πολιτική».

Προτείνει θέσπιση νέων εργασιακών πρακτικών, δηλαδή νέα αντεργατικά μέτρα και κατάργηση της όποιας προστασίας απέμεινε για τους εργαζόμενους, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, άρα ενίσχυση των επιχειρήσεων για προσλήψεις νέων εργαζομένων, αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην απασχόληση, με περισσότερο ευέλικτες σχέσεις εργασίας, γιατί όλα αυτά αυξάνουν ανταγωνιστικότητα, εκμετάλλευση και κέρδη.

Προτείνει προσωρινά μέτρα στήριξης των ευάλωτων νοικοκυριών, άρα θα κόβονται σε μια πορεία, μείωση των επιδομάτων ανεργίας. Τα παραπάνω σημαίνουν εξοικονόμηση χρημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό για επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους και πληρωμή του κρατικού χρέους που δημιούργησε το κεφάλαιο, χτύπημα της Υγείας, της Πρόνοιας κ.λπ., μοίρασμα της φτώχειας ανάμεσα στον λαό, παίρνοντας από τους λιγότερο φτωχούς για επιδότηση των εξαθλιωμένων.

Προτείνει υποχρεωτική ασφάλιση των κτιρίων για φυσικές καταστροφές, γιατί το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις δεν κάνουν έργα για προστασία από σεισμό, πλημμύρες και φωτιές. Ετσι εξαναγκάζουν τα λαϊκά νοικοκυριά να ενισχύουν την κερδοφορία των ασφαλιστικών εταιρειών.

Ο ΣΕΒ στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του, παρόντος του υπουργού Εργασίας, απαίτησε από την κυβέρνηση τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου, ευέλικτου και λειτουργικού εργασιακού περιβάλλοντος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μείωση της «υπερφορολόγησης της εργασίας» (του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους») για την προσέλκυση επενδύσεων «υψηλής προστιθέμενης αξίας», δηλαδή μεγάλης κερδοφορίας και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, απαιτεί αναδιαρθρώσεις για μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις.

Με τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», μειώνεται αυτό που πληρώνουν οι εργοδότες για τον εργαζόμενο, δηλαδή μειώνεται ο «μισθός εργασίας» (που περιλαμβάνει ασφαλιστικές εισφορές και τον καθαρό μισθό), ακόμα κι αν ορισμένοι εργαζόμενοι παίρνουν κάποια ελάχιστα παραπάνω χρήματα στην τσέπη. Ετσι μεγαλώνει η εκμετάλλευση, ενισχύοντας την κερδοφορία.

Ο υπουργός Εργασίας υποσχέθηκε εκσυγχρονισμό της εργασιακής νομοθεσίας σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ για την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας είπε ότι «θα μας επιτρέψει να μειώσουμε περαιτέρω τις ασφαλιστικές εισφορές». Ο ΣΕΒ ζήτησε εξατομικευμένη εφαρμογή της Ψηφιακής Κάρτας που συνδυάζεται με τις ατομικές Συμβάσεις Εργασίας, τη μείωση μισθών, τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τον ενεργό - ανενεργό χρόνο εργασίας.

Απαιτεί επίσης μεταρρυθμίσεις και στα εξής πεδία: «Χωροταξία - πολεοδομία - περιβαλλοντική αδειοδότηση - αδειοδότηση εγκατάστασης και λειτουργίας». Εδώ θέλει αλλαγές σε όφελός του, ώστε να μπορεί να επενδύει γρήγορα, ανεξέλεγκτα χωρίς όρους προστασίας στη δημόσια Υγεία και στο περιβάλλον. «Πτωχευτικό πλαίσιο». Να αρθεί και η παραμικρή προστασία των εργαζομένων που συνήθως μένουν απλήρωτοι, χάνουν ένσημα και ασφάλιση. «Πλαίσιο δημοσίων συμβάσεων / προμηθειών», για να κερδίζουν περισσότερα οι επιχειρηματικοί όμιλοι παίρνοντας δουλειές από το κράτος. «Ρυθμιστικό πλαίσιο για την Ενέργεια και το κλίμα». Απαιτούν φτηνή Ενέργεια, φορτώνοντας τη χασούρα των ενεργειακών ομίλων στο λαϊκό τιμολόγιο με απογείωση των τιμών. «Πλαίσιο αναπτυξιακού νόμου». Θέλουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση, περισσότερα προνόμια κ.ά.

Το «κερασάκι στην τούρτα» έβαλε ο νέος επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Πιέρ Γκραμένιακ, που επαίνεσε όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, συμμαχική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που ενίσχυσαν την οικονομία, λέγοντας ότι η νέα κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις για τη διατήρηση των μεγάλων κερδών, τη διατήρηση της δημοσιονομικής πολιτικής σε βιώσιμη τροχιά, τα πλεονάσματα που λέει ο ΟΟΣΑ, γιατί θα ενισχύσουν την οικονομία και την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην αγορά. Ο,τι ζητά και ο ΣΕΒ.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν περιεχόμενο των «καλών πρακτικών στην εργασία» της ΕΕ, που εφαρμόζει η ΝΔ, εφάρμοσε και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ (καυχιέται για το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ που άφησε με τη δική του φοροληστεία στον λαό), αλλά και το ΠΑΣΟΚ, έχοντας για παράδειγμα ψηφίσει πάνω από τα μισά άρθρα του νόμου Χατζηδάκη, αλλά και άλλους αντεργατικούς νόμους, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ εξήγησε, για άλλη μια φορά, πώς εννοεί τον ρόλο του κράτους στην οικονομία και την κοινωνία. Μίλησε για πολύπλευρη και δυναμική αναπτυξιακή ώθηση, διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Για τη βιομηχανία, κλαδικές πολιτικές στο πλαίσιο της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, για αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής με προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, παραγωγικές δραστηριότητες που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα.

Δεσμεύτηκε για τη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», της γραφειοκρατίας στη λειτουργία των επιχειρήσεων με απλοποίηση των διαδικασιών, για την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ με βάση τις γνωστές μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.

Το δε ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του, συμπλέοντας, επισημαίνει ότι η κρατική παρέμβαση επανέρχεται στο προσκήνιο για να διασώσει τις οικονομίες. Αυτό κρύβεται πίσω από τις διακηρύξεις ότι «οι νέες προκλήσεις απαιτούν έμφαση στην παραγωγή για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής, ευέλικτης και δυναμικής οικονομίας», «προτεραιότητα στις επενδύσεις με υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία, εξαγωγές, καινοτομία και παραγωγικότητα των επιχειρήσεων, αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών πόρων, ρυθμίσεις και ευελιξίες για τις σύγχρονες μορφές ψηφιακής εργασίας».

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ συμπλέουν σε όλες τις κατευθύνσεις, αφού υπερθεματίζουν της στρατηγικής της ΕΕ και των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας, της ανταγωνιστικότητας, ανεξάρτητα από τη μέθοδο καπιταλιστικής διαχείρισης. Διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο κόμμα μπορεί να εγγυηθεί πιο αποτελεσματικά τη χειραγώγηση των εργαζομένων, την «κοινωνική συνοχή», την «κοινωνική συναίνεση».

Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα με βάση όλα τα παραπάνω χρειάζεται να ενισχύσουν τη δύναμή τους για να βάλουν εμπόδια στην επερχόμενη νέα αντεργατική, αντιλαϊκή καταιγίδα, με δεδομένο επίσης ότι όπως εκτιμούν ΙΟΒΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Τράπεζα της Ελλάδας, η επιβράδυνση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας θα είναι μεγάλη και σε βάρος τους, αφού προβλέπουν ανάπτυξη από 6,4% περίπου για το 2022 σε 1,4% για το 2023.

Προβάλλει ως επιτακτική η ανάγκη για ένα ισχυρό εργατικό κίνημα που θα στοχεύει στα ίσια τον ταξικό αντίπαλο της εργατικής τάξης, δηλαδή τους καπιταλιστές, την εξουσία τους, τα κόμματά τους, τους έξωθεν συμμάχους όπως η ΕΕ, και θα βάζει εμπόδια, θα φέρει κάποιες κατακτήσεις, οι οποίες βέβαια δεν είναι κατοχυρωμένες και πάντα το κεφάλαιο θα επιδιώκει να τις πάρει πίσω σε μια νέα φάση, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν.

Μόνο ένα τέτοιο κίνημα με τέτοιον προσανατολισμό μπορεί να γίνεται αποτελεσματικό, να οργανώνει την αντεπίθεση σήμερα σε κατεύθυνση ανατροπής του ταξικού αντίπαλου και της εξουσίας του. Αλλά για να οργανωθεί και να αναπτυχθεί αυτό το κίνημα χρειάζεται ένα πανίσχυρο ΚΚΕ και εκλογικά, επομένως οι εργαζόμενοι πρέπει να σταθμίσουν με βάση τα παραπάνω την επιλογή ψήφου.

Θα τη δώσουν σε αυτά τα κόμματα που θα εφαρμόσουν πολιτική με βάση τα κέρδη των καπιταλιστών και τις αντοχές της οικονομίας, που σημαίνει πολιτική που θα τους κάνει το βίο αβίωτο; Εχουν πείρα από τα μνημόνια... 'Η θα κάνουν πανίσχυρο παντού στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στις πόλεις, στα χωριά, στα συνδικάτα, στη Βουλή με την ψήφο τους το ΚΚΕ, το οποίο μπορούν να εμπιστευτούν ως δική τους δύναμη που γίνεται ένα με τους εργαζόμενους και μπορεί να κάνει ακαταμάχητη τη δύναμή τους για καλύτερες μέρες σήμερα, για την κατάργηση των εμποδίων ικανοποίησης των αναγκών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, δηλαδή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας αύριο, για να ανοίξει ο δρόμος της ευημερίας για την εργατική τάξη, τον λαό.

Οι ΚΟ Νίκαιας - Ρέντη του ΚΚΕ πραγματοποιούν πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 100 χρόνια της Κοκκινιάς, το Σάββατο 11 Μάρτη στις 7 μ.μ. στη Νίκαια, στο Κλειστό Γυμναστήριο «Πλάτωνας». Θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει μουσικό αφιέρωμα με θέμα «Η Κοκκινιά της μνήμης και του αγώνα» από τους Γιώργο Νταλάρα, Βιολέτα Ικαρη και Ασπασία Στρατηγού.

Εκδήλωση με θέμα «Λαϊκή στέγη vs τράπεζες και funds. Τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός με το ΚΚΕ δυνατό!» οργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Τετάρτη 1 Μάρτη, στις 7.30 μ.μ. στον κινηματογράφο «Αλέκα» (3ης Ορεινής Ταξιαρχίας 13, πλατεία Γαρδένια) στου Ζωγράφου.

Θα μιλήσει ο Μάκης Παπαδόπουλος, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από τους:

-- Βάλσαμο Συρίγο, υποψήφιο βουλευτή Ανατ. Αττικής, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Γιάννη Αναγνώστου, πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Αττικής και υποψήφιο βουλευτή Νότιου Τομέα Αθήνας.

-- Δανάη Κυλάκου, πρόεδρο του Συλλόγου Οικοτρόφων Φοιτητικής Εστίας Πανεπιστημίου Αθήνας.

-- Ανδρέα Καραβίδα, δημοτικό σύμβουλο Ζωγράφου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και υποψήφιο βουλευτή Νότιου Τομέα Αθήνας.

-- Θανάση Καλαμπαλίκη, πρόεδρο της ΟΒΣΑ και υποψήφιο βουλευτή Νότιου Τομέα Αθήνας.

Τρίτη 28 Φλεβάρη

- Στις 6 μ.μ. στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη» (Ακαδημίας 3) θα γίνει η παρουσίαση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας.

- Στις 7 μ.μ. στο δημαρχείο Παλλήνης (Φειδιππίδου 25Α) θα γίνει η παρουσίαση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ στην Ανατολική Αττική.

- Στις 6 μ.μ. στη Λάρισα, στο Επιμελητήριο (Παπακυριαζή 44, 2ο όροφος), θα γίνει η παρουσίαση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ στον νομό Λάρισας.

Τετάρτη 1η Μάρτη

- Στις 6.30 μ.μ. η Τομεακή Επιτροπή Αρκαδίας του ΚΚΕ καλεί σε εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης. Θα μιλήσει η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια βουλευτής Επικρατείας.

- Στις 6.30 μ.μ. η ΤΕ Αργολίδας του ΚΚΕ καλεί σε εκδήλωση στο Εργατικό Κέντρο Ναυπλίου με θέμα «Ισχυρό ΚΚΕ για ισχυρούς αγώνες της εργατικής τάξης». Θα μιλήσει ο Γιώργος Στεφανάκης, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΚΚΕ, πρόεδρος του Συνδικάτου Τουρισμού - Επισιτισμού Αττικής.

- Στις 6.30 μ.μ. οι Κομματικές Ομάδες ΑμεΑ και Γονιών ΑμεΑ και οι Κομματικές Οργανώσεις Νοτιοδυτικών Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ καλούν σε σύσκεψη - συζήτηση με θέμα «Οι οικογένειες των ΑμεΑ χτυπήθηκαν από την κρίση και είναι ξανά στο στόχαστρο. Η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα, η μόνη διέξοδος», στο Παράρτημα Αιγάλεω - Χαϊδαρίου - Αγίας Βαρβάρας του Συνδικάτου Οικοδόμων.

Δεν αποτελεί πρωτοτυπία, είναι συνηθισμένο το φαινόμενο σε κάθε προεκλογική περίοδο η εκάστοτε κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα να επιδίδονται και να διαγκωνίζονται στο εμπόριο ελπίδας και φόβου.

Ομως, η στημένη αντιπαράθεσή τους για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια ξεπερνά κάθε όριο υποκρισίας.

Ολοι οι συνένοχοι για την κλοπή, τον εμπρησμό του λαϊκού εισοδήματος παριστάνουν τώρα τους πυροσβέστες! Ολοι οι συνένοχοι για την πολιτική που γεννά την ενεργειακή φτώχεια παριστάνουν τώρα τους σωτήρες. Τους ακούμε στα κανάλια να μοιράζουν προσωρινές επιδοτήσεις στα λαϊκά νοικοκυριά, να υπόσχονται επανακρατικοποιήσεις και φορολόγηση των υπερκερδών των ομίλων.

Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να σκεφτούν και να δράσουν αποφασιστικά με βάση την πολύτιμη πείρα που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Να σκεφτούν ποιος είπε την αλήθεια, ποιος μπήκε μπροστά στον αγώνα για τα προβλήματά τους και ποιοι προσπάθησαν να τους εξαπατήσουν και να τους παγιδεύσουν (...)

Τι υπόσχονταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ όλ' αυτά τα χρόνια;

Στη δεκαετία του '90 μας έλεγαν ότι μόλις υλοποιηθεί η στρατηγική της ΕΕ, η «απελευθέρωση» θα διασφαλίσει φθηνό ρεύμα για τον λαό, ότι ο ανταγωνισμός των ομίλων θα φέρει χαμηλές τιμές για τη λαϊκή οικογένεια και άφθονες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.

Η «απελευθέρωση» προχώρησε και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό που απασχόλησε ως θέμα τις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ.

Ακολούθησε η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης». Τότε μας είπαν ότι οι νέες «πράσινες» επενδύσεις έχουν βασικό στόχο να προστατεύσουν το περιβάλλον και τον πλανήτη απ' την επερχόμενη «κλιματική κρίση». Γι' αυτό έπρεπε να εγκαταλειφθούν αμέσως, να σταματήσουν να αξιοποιούνται ως ενεργειακές πηγές ο λιγνίτης, ο λιθάνθρακας, το πετρέλαιο.

Πρόκειται για ένα απ' τα μεγαλύτερα ρεσιτάλ υποκρισίας και εξαπάτησης. Οι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με τα επικίνδυνα απόβλητα βαφτίστηκαν ξαφνικά «πράσινοι». Το εισαγόμενο στην Ευρώπη πανάκριβο αμερικανικό LNG βαφτίστηκε επίσης «πράσινο». Φαίνεται ότι η εξόρυξη υδρογονανθράκων στις ΗΠΑ δεν βλάπτει το περιβάλλον. Την ίδια στιγμή, ΗΠΑ και ΕΕ αναγνωρίζουν ότι το υγροποιημένο LNG κατά την αεριοποίησή του αυξάνει την έκλυση μεθανίου και έχει πολλαπλάσια αρνητική επίδραση στην ατμόσφαιρα συγκριτικά με το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂), σχετικά με τον κίνδυνο υπερθέρμανσης του πλανήτη (...)

Σήμερα φαίνεται πολύ πιο καθαρά ποιες ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων ήρθε να ικανοποιήσει η «πράσινη μετάβαση».

Συνολικά το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό;

Η μεγάλη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που δεν βρίσκει διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητική κερδοφορία. Και ποια στρατηγική επέλεξαν για να το αντιμετωπίσουν; Την «πράσινη μετάβαση», την «Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία».

Η «πράσινη μετάβαση» δημιουργεί απ' τη μια νέες ευκαιρίες για μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις, για παράδειγμα μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, έργα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, έργα αξιοποίησης του υδρογόνου.

Ταυτόχρονα, βοηθά στην ελεγχόμενη καταστροφή, στην ελεγχόμενη απαξίωση ενός μέρους του υπάρχοντος κεφαλαίου, π.χ. το κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών παραγωγής, η σταδιακή απόσυρση των βενζινοκίνητων αυτοκινήτων, η αντικατάσταση των δικτύων μεταφοράς Ενέργειας (...)

Πίσω απ' τον τίτλο «πράσινη μετάβαση» κρύβονται μεγάλα πακέτα κρατικής στήριξης νέων κερδοφόρων επενδύσεων για τους μεγάλους ομίλους. Τεράστια πακέτα εκατοντάδων δισ. ευρώ διαμορφώνονται με τα λεφτά των φορολογούμενων εργαζομένων για τη στήριξη των «πράσινων» ομίλων, απ' την αμερικανική κυβέρνηση Μπάιντεν και απ' την ΕΕ με τα Προγράμματα της ΕΕ REPowerEU και Fit for 55, καθώς και με το «Νέο Σχέδιο Μάρσαλ» για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Τώρα η κυβέρνηση εξαγγέλλει μέσα απ' τις προβλέψεις του νέου Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα ένα νέο μεγάλο πακέτο κρατικής στήριξης επενδύσεων που μπορούν να φτάσουν τα 200 δισ. ευρώ, με στόχο να ολοκληρωθεί η απολιγνιτοποίηση το 2030 και το 80% του ηλεκτρικού ρεύματος να παράγεται από ΑΠΕ. Περιλαμβάνει επενδύσεις για την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων και υπεράκτιων αιολικών πάρκων έως την αποθήκευση Ενέργειας και την ανάπτυξη «πράσινων» καυσίμων.

Ποιοι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για όλ' αυτά; Αυτοί που ωφελήθηκαν και τα προηγούμενα χρόνια από τα κοινοτικά προγράμματα και τους «αναπτυξιακούς» νόμους, οι μεγάλοι ενεργειακοί και κατασκευαστικοί όμιλοι, οι εφοπλιστές και οι τράπεζες που σημείωσαν ρεκόρ κερδών το προηγούμενο διάστημα. Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να χειροκροτούν για το ρεκόρ επενδύσεων την προηγούμενη διετία.

Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για το αν θα έχουμε σταθερή και δυνατή κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Γιατί έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση.

Εμείς όμως έχουμε κανέναν λόγο να θέλουμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, που γεννά την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, την αβεβαιότητα πώς θα καλύψουμε ένα βουνό από υποχρεώσεις; (...)

Δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε ποιος θα είναι ξανά ο μεγάλος χαμένος, ποιος θα συνεχίσει να ματώνει, αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε στην κατεύθυνση που υπαγορεύει η στρατηγική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης. Αν, με άλλα λόγια, συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση. Χαμένοι θα είμαστε ξανά εμείς οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι, γιατί τα κέρδη των «πράσινων» επενδυτών δεν θα πέσουν απ' τον ουρανό.

Τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων θα συνεχίσουν να αυξάνονται πρώτ' απ' όλα με το ξεζούμισμα των εργαζομένων του κλάδου, με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, με τη μείωση των πραγματικών μισθών απ' την εκτίναξη του πληθωρισμού. Τα «πράσινα» κέρδη θα συνεχίσουν να διασφαλίζονται με την επέκταση των «μαύρων» «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, με την αύξηση των εργολαβικών εργαζομένων με μισθούς πείνας, με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τις αντεργατικές ρυθμίσεις που κορυφώθηκαν με τον νόμο Χατζηδάκη.

Οι υψηλότεροι μισθοί, συγκριτικά με άλλους κλάδους, δεν αποτελούν κάποιο δώρο της εργοδοσίας. Αυτό έλειπε, μια τόσο εξειδικευμένη εργασία, με τόσο υψηλή παραγωγικότητα, απ' την οποία θησαυρίζουν οι όμιλοι, να αμείβεται με τον κατώτερο βασικό μισθό... Οι πραγματικοί μισθοί είναι στην ουσία χαμηλότεροι, αν συνυπολογίσουμε ότι η κλεμμένη εργασία ξεπερνά κατά πολύ το τυπικό 8ωρο για μεγάλο τμήμα των εργαζομένων. Αρκετοί εργαζόμενοι αφιερώνουν στην πραγματικότητα όλη τους τη μέρα για να προλάβουν τις προθεσμίες και τα dead lines.

Ομως, οι νέες θυσίες δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους του κλάδου. Η ενεργειακή ακρίβεια θα συνεχίσει να ροκανίζει το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας. Οι όποιες κρατικές επιδοτήσεις θα συνεχίσουν να βγαίνουν απ' τις δικές μας τσέπες, για να επιδοτήσουν τελικά τη διατήρηση των υψηλών τιμών και τα κέρδη των ομίλων.

Η βαριά και ασήκωτη έμμεση φορολογία και η περικοπή των κοινωνικών δαπανών θα συνεχιστούν για να πληρωθούν τα παλιά και νέα δάνεια, να κατακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα και να διασφαλιστεί η εκταμίευση των δόσεων των κοινοτικών ταμείων.

Οι όμιλοι θα συνεχίσουν να καρπώνονται εύκολα τεράστια κέρδη μέσα στην απελευθερωμένη αγορά και η νέα κυβέρνηση θα παρουσιάζει, όπως και οι προηγούμενες, ως κοινωνική πολιτική κάποια προσωρινά μέτρα φορολόγησης ενός μικρού μέρους της μεγάλης κλοπής.

Τι αποδεικνύουν όλα αυτά;

Οτι όσες κυβερνήσεις κι αν αλλάξουν, όσοι μηχανοδηγοί κι αν αλλάξουν, το τρένο της αστικής διακυβέρνησης κινείται και θα κινείται σταθερά στις ράγες και την κατεύθυνση που καθορίζουν η άρχουσα τάξη και η ΕΕ που την στηρίζει.

Αποδεικνύουν ότι οι ανάγκες του κεφαλαίου και οι ατσάλινοι νόμοι του κέρδους θα καθορίζουν την κατεύθυνση της επόμενης κυβέρνησης, όποια σύνθεση κι αν έχει.

Ολα τα αστικά κόμματα είναι συνένοχα για την προώθηση αυτής της πολιτικής σε βάρος του λαού. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25 σηκώνουν μαζί με τη ΝΔ τη σημαία της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ και της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσαν το βασικό πλαίσιο για την είσοδο των ιδιωτικών ομίλων στον τομέα της Ενέργειας και τη λειτουργία της ΔΕΗ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Για την προώθηση των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της ΕΕ διαμόρφωσε στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2018, το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα. Ολοι μαζί διέπραξαν το έγκλημα της απολιγνιτοποίησης της χώρας.

Με τις επιβαρύνεις του κοινοτικού εμπορίου ρύπων ο εγχώριος λιγνίτης μετατράπηκε τεχνητά σε ακριβό καύσιμο και άνοιξε ο δρόμος για την ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε αναγκαίο στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή. Χωρίς τις δεσμεύσεις του εμπορίου ρύπων το κόστος της λιγνιτικής παραγωγής θα μπορούσε να μειωθεί στο 1/3 του σημερινού.

Σήμερα ο Τσίπρας καταγγέλλει με θράσος την πολιτική της βίαιης απολιγνιτοποίησης. Η αλήθεια είναι ότι την τετραετία διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από εγχώριο λιγνίτη μειώθηκε κατά 50%, έκλεισαν οι λιγνιτικές μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς και δεν προχώρησε η κατασκευή νέων μονάδων. Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ολοκλήρωσε το έγκλημα της απολιγνιτοποίησης, κρατώντας προσωρινά κάποιες μονάδες στη ζωή, μπροστά στον φόβο της ενεργειακής ανεπάρκειας, και ενεργοποιώντας τη νέα μονάδα «Πτολεμαΐδα 5» (...)

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν ξανά να εξαπατήσουν. Οι μικρές διαφορές τους με την κυβέρνηση ούτε έχουν στόχο ούτε μπορούν να βελτιώσουν ουσιαστικά την κατάσταση του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την ολιγοπωλιακή δομή της αγοράς και υπόσχεται να ελέγξει την αισχροκέρδεια των ομίλων. Εστιάζει στην απόφαση της ΝΔ για μείωση της συμμετοχής του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Γι' αυτό, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΕΗ έπαψε να λειτουργεί ως «πραγματική εταιρεία κοινής ωφέλειας» και λειτουργεί πλέον με επιχειρηματική κερδοσκοπική λογική.

Δικαιολογημένα κανείς δεν εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ που πρωταγωνίστησε στην ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων, των περιφερειακών αεροδρομίων, όταν μιλά για επανακρατικοποιήσεις.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μείωσε κατά 17% την κρατική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ και προώθησε το 3ο μνημόνιο, που προβλέπει τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% του συνόλου της αγοράς, για να προχωρήσει η «απελευθέρωση». Εφάρμοσε το σύστημα ΝΟΜΕ, με το οποίο η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλά το παραγόμενο ρεύμα κάτω του κόστους στους ανταγωνιστές. Ετσι εμφανίστηκε η ζημιογόνος πορεία την οποία επικαλέστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ για να προχωρήσει στις αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος τον Σεπτέμβρη του 2019.

Ας υποθέσουμε όμως ότι για μια φορά λέει την αλήθεια. Πώς θα διασφαλίσει η επανακρατικοποιημένη ΔΕΗ τα κέρδη των μετόχων της και τα μερίδιά της στον ανταγωνισμό με τους άλλους ομίλους; Οπως τα διασφάλιζε και πριν από την απώλεια του 51% απ' το κράτος. Με ακριβά τιμολόγια για τα λαϊκά νοικοκυριά, αύξηση των εργολαβικών εργαζομένων με προσωρινή απασχόληση, αύξηση της εκμετάλλευσης του μόνιμου προσωπικού.

Γι' αυτό η ΔΕΗ προχωρούσε σε αυξήσεις και όταν το κράτος κατείχε το 51% και συνεχίζει και τώρα που ελέγχει ακόμα το μάνατζμεντ της ΔΕΗ. Ακόμα και στην εποχή πριν από την «απελευθέρωση», που υπήρχε αποκλειστικά κρατικός τομέας ηλεκτρικής ενέργειας, υπήρχε μεγάλη διαφορά στην επιβάρυνση των τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης σε σχέση με βιομηχανικούς ενεργοβόρους ομίλους, όπως η ΠΕΣΙΝΕ.

Οι όποιες επανακρατικοποιήσεις γίνονται τώρα στην Ευρώπη δεν συνιστούν φιλολαϊκή πολιτική, αλλά μεταφορά των ζημιών πολλών δισ. των μετόχων στις πλάτες των φορολογούμενων εργαζομένων.

Η επανακρατικοποίηση, το 2022, της γαλλικής κρατικής εταιρείας ηλεκτρισμού EdF φόρτωσε στην πράξη στις πλάτες των Γάλλων φορολογουμένων ζημιές που ξεπερνούν τα 17 δισ. ευρώ, ενώ όσο ήταν κερδοφόρα το 2021 τα οφέλη καρπώνονταν οι μεγαλομέτοχοί της.

Το παράδειγμα της ΔΕΗ διδάσκει ότι το κράτος του κεφαλαίου δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκό αντίβαρο στα συμφέροντα των ιδιωτικών ομίλων (...)

Υπάρχει διέξοδος. Είναι ο σοσιαλισμός (...)

Είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός του σοσιαλισμού που μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών για να εξαλειφθούν η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας απ' τις εισαγωγές, να προστατευτούν η ασφάλεια των εργαζομένων, το περιβάλλον και η υγεία των κατοίκων.

Ο σοσιαλισμός μπορεί να διασφαλίσει την ενιαία διεύθυνση της παραγωγής, της μεταφοράς και της διανομής της Ενέργειας, την ενιαία πανεθνική κατανομή μέσων παραγωγής και επιστημονικού - τεχνικού δυναμικού, με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Ας κάνουμε μια σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση όπου κυριαρχούν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των διαφόρων ομίλων που παράγουν, μεταφέρουν και εμπορεύονται το ηλεκτρικό ρεύμα και τα καύσιμα.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα και χειροπιαστά τι μπορεί να διασφαλίσει ο σοσιαλισμός σήμερα στην Ελλάδα:

1) Θα αξιοποιηθούν με νέες τεχνολογίες, αφού θα απαλλαγούμε απ' τις δεσμεύσεις του εμπορίου ρύπων και γενικότερα της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, τα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη. Θα μπορούν να αξιοποιηθούν ξανά για την ηλεκτροπαραγωγή με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης όπως η «Πτολεμαΐδα 5». Θα μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν για την παραγωγή υδρογόνου, με μικρότερο κόστος απ' το αντίστοιχο της παραγωγής του από ΑΠΕ.

2) Θα προχωρήσει η κατασκευή νέων μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων και θα αυξηθεί η σχετική ηλεκτροπαραγωγή, συμβάλλοντας και στις ανάγκες άρδευσης στον τομέα της αγροτικής παραγωγής.

Θα προχωρήσει η έρευνα και για αξιοποίηση μεγάλων γεωθερμικών πεδίων που υπάρχουν στη χώρα μας στους νομούς Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Φθιώτιδας και άλλες περιοχές.

Δεν θα εξαρτάται πλέον ο βαθμός συμμετοχής κάθε πηγής Ενέργειας απ' τον ανταγωνισμό των ομίλων και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

3) Απαλλαγμένη απ' τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η εργατική εξουσία θα συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

4) Θα δοθεί έμφαση στην εξοικονόμηση Ενέργειας και στην αναβάθμιση της εγχώριας παραγωγής υποδομών για την αξιοποίηση των ΑΠΕ, απ' την κατασκευή ηλιοθερμικών σταθμών μέχρι τον οικιακό εξοπλισμό, με προτεραιότητα τους μεγάλους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Γιατί επίσης δεν είναι μονόδρομος η κατασκευή μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων. Σ' αυτό το πλαίσιο θα μειωθεί δραστικά η αξιοποίηση του φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή. Θα υπάρξει επίσης προετοιμασία για την αξιοποίηση υποδομών αποθήκευσης Ενέργειας, καθώς αναπτύσσεται και θα γίνει φθηνότερη η παραγωγή από αιολική και ηλιακή ενέργεια, ώστε να μειωθούν τα δαπανηρά έργα μεταφοράς Ενέργειας (...)

Πάνω απ' όλα ο σοσιαλισμός θα κατοχυρώσει ότι όχι μόνο τα καύσιμα, αλλά και το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα τρόφιμα, η υγεία και η ίδια η εργατική δύναμη δεν θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα.

Μας ρωτούν ορισμένοι, πολλές φορές καλοπροαίρετα:

Μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Είναι ρεαλιστικά;

Μα έγιναν, υλοποιήθηκαν στον 20ό αιώνα. Γιατί στον 21ο αιώνα, που έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, να μην μπορούν να ξαναγίνουν;

Σκεφτείτε ότι στη Σοβιετική Ενωση, που γιορτάσαμε τα 100 χρόνια απ' την ίδρυσή της, δεν υπήρχαν ενεργειακή φτώχεια και ενεργειακή ακρίβεια, γιατί η Ενέργεια δεν αποτελούσε πλέον εμπόρευμα. Είχε κατοχυρωθεί το σχετικό κοινωνικό δικαίωμα. Στους -15 βαθμούς Κελσίουδεν κρύωνε κανείς στη χιονισμένη Μόσχα και στο Λένινγκραντ. Γιατί είναι λογικό να πεθαίνουν σήμερα από αναθυμιάσεις από μαγκάλια ηλικιωμένοι που δεν βρίσκουν άλλο φτηνό τρόπο να ζεσταθούν και να έχουμε σπίτια με κομμένο ρεύμα, σπίτια που δεν έχουν να βάλουν πετρέλαιο;

Στη Σοβιετική Ενωση είχε εξαλειφθεί η ανεργία και 10 χρόνια μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης τέθηκε ως στόχος το 7ωρο στην καθημερινή δουλειά. Επίσης, δεν σταματούσε η κυκλοφορία με την πρώτη χιονόπτωση και την πρώτη μεγάλη βροχή (...)

Κατοχυρώθηκαν δικαιώματα που δεν πρόκειται ποτέ να δώσει ο καπιταλισμός, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Ακόμα και η αρνητική πείρα στη συνέχεια, όταν υπονομεύτηκε η προσπάθεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και επικράτησε η γραμμή του «σοσιαλισμού με αγορά», φωτίζει την υπεροχή της εργατικής εξουσίας. Γιατί φωτίζει τις αρνητικές συνέπειες για τον λαό, όταν υποχωρούν και εξασθενούν η κοινωνική ιδιοκτησία και ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της παραγωγής.

Ολόκληρη η Ιστορία του 20ού αιώνα αποδεικνύει ότι υπήρξε και φυσικά μπορεί να υπάρξει ξανά μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, ο σοσιαλισμός.

Αυτήν τη μοναδική ρεαλιστική επιλογή για τις ανάγκες του λαού φωτίζει με το ανατρεπτικό του Πρόγραμμα το ΚΚΕ. Και γι' αυτό συναντά τις συνεχείς ανοιχτές και ύπουλες επιθέσεις των αστικών κομμάτων (...)

Σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα, εμείς δεν αναζητούμε φιλολαϊκές λύσεις στο πλαίσιο των αντοχών της οικονομίας, δηλαδή κάλπικες λύσεις που δεν θίγουν την κερδοφορία των ομίλων. Φωτίζουμε και ανοίγουμε αγωνιστικά τον δρόμο της σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου (...)

Είμαστε μπροστά στους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου ενάντια στις απολύσεις, όπως στον ΔΕΣΦΑ και στη ΔΕΠΑ, στους αγώνες για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με ουσιαστικές αυξήσεις. Είμαστε μπροστά στους αγώνες όλων των εργαζομένων για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών νόμων, για 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο. Οργανώνουμε τους λαϊκούς αγώνες για να μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό, ενάντια στους πλειστηριασμούς. Για να ακουστεί πιο δυνατά ότι «δεν βγαίνει ο χειμώνας με voucher και pass» (...)

Καλούμε τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη στην επιλογή του δήθεν μικρότερου κακού, στην επιλογή που μας οδήγησε και μας οδηγεί απ' το κακό στο χειρότερο. Να μην επιλέξουν ανάμεσα στη λίγο πιο γρήγορη ή λίγο πιο αργή απολιγνιτοποίηση, ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να αγωνιστούν με το ΚΚΕ για την αξιοποίηση όλων των εγχώριων ενεργειακών πηγών, κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ, όπως το εμπόριο ρύπων.

Να ψηφίσουν και να παλέψουν μαζί με το ΚΚΕ για την κατάργηση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα και στα τρόφιμα και όχι για την αναζήτηση των λιγότερο επώδυνων συντελεστών φορολογίας που επιτρέπει η ΕΕ (...)

Μπροστά στα δύσκολα που έρχονται, απέναντι σε όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί, επιλέγουμε ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, μέσα κι έξω απ' τη Βουλή. Ψηφίζουμε ΚΚΕ, παίρνουμε τη θέση μας στη μάχη δίπλα στο ΚΚΕ, δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά. Επιλέγουμε τον δρόμο της αναμέτρησης με την άρχουσα τάξη, τον δρόμο της ανατροπής για τη ζωή που μας αξίζει.

Για παράδειγμα, οι δυο μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του κόσμου στις μέρες μας είναι κατά γενική παραδοχή ο Μέσι κι ο Ρονάλντο, καίτοι στα ηλικιακά έσχατα της απόδοσής του. Τον πρώτο τον είδαμε να φεσώνεται την κελεμπία του εμίρη του Κατάρ και κάποιοι λίγοι ανακατευθήκαμε. Τώρα ήρθε κι ο Ρονάλντο και το απόσωσε, προσχωρώντας ψυχή τε και σώματι στο στρατόπεδο των μοχθηρών. Γιόρτασε την εθνική γιορτή της Σαουδικής Αραβίας με κελεμπία και σπαθί. Φόρεσε δηλαδή τη σαουδαραβική φουστανέλα, όπως εκείνο το ξεχασμένο πριγκιπόπουλο Οτο, που είχε έρθει να γίνει Οθωνας εδώ και να μας βασιλέψει. Το κοιτάζω το σπαθί στη μοναδική σημαία του κόσμου που έχει θρησκευτικό τσιτάτο για σημαία, και τυπώνεται κι απ' τις δυο πλευρές, ώστε το σπαθί να δείχνει πάντα απ' τα δεξιά προς τ' αριστερά πώς διαβάζεται η φράση «ένας είναι ο Θεός, ο Αλλάχ και προφήτης του ο Μωάμεθ».

Στο εργασιακό επίπεδο, ακόμη και μέσα στην πανδημία περιόρισαν τα εργατικά δικαιώματα, κατάργησαν τις Συλλογικές Συμβάσεις, επέβαλαν μισθούς και μεροκάματα πείνας, παραπέρα «ελαστικοποίηση» της εργασίας και αυξήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια πλουτίζοντας τους παρόχους, αυξήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης πλουτίζοντας τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και τους μονοπωλιακούς ομίλους, φτωχαίνοντας ακόμη περισσότερο τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ψήφισαν αντιλαϊκούς νόμους όλα μαζί τα κόμματα του αστικού τόξου και του ευρωμονόδρομου, συμμετέχοντας στη ληστεία του λαού μας.

Τα προαναφερόμενα καθορίζουν με σαφήνεια τη στρατηγική σύγκλιση των κομμάτων αυτών. Διαφέρουν μόνο στις τακτικές, δηλαδή στη διαχείριση των πολιτικών τους.

Απέναντι σ' αυτά βρίσκονται οι αγώνες των εργαζομένων, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων επαγγελματιών, της νεολαίας και των συνταξιούχων. Την τελευταία περίοδο κερδήθηκαν πολλοί αγώνες χάρη στην οργάνωση των εργαζομένων κ.λπ., αλλά με μπροστάρη το ΠΑΜΕ, και πολλοί εργαζόμενοι ανακουφίστηκαν. Τέτοιους αγώνες έχουμε ανάγκη όλοι μας, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, οι φοιτητές και οι συνταξιούχοι, γιατί θέτουν τις βάσεις για μεγαλύτερες κατακτήσεις.

Για να συνεχιστούν οι αγώνες και να υπάρξουν νίκες που χρειάζεται όλη η εργατική τάξη, κυρίως τα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να κάνουν το μεγάλο βήμα της οργάνωσης στα σωματεία τους και της συμπόρευσης και συμπαράταξης με το ΠΑΜΕ.

Οι αγώνες αυτοί, για να γίνουν ακόμα πιο δυνατοί, απαιτούν δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή και στον λαό.

Η συμπόρευση και συμπαράταξη με το ΚΚΕ είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας που αποκτήθηκε όλα τα τελευταία χρόνια, τους «νιώσαμε στο πετσί μας» όπως λέει ο λαός μας και θα τους νιώσουμε ακόμη πιο πολύ, όποιο διπλό ή τριπλό ή τετραπλό σχήμα μετεκλογικά θα κάνουν. Μεγαλύτερη αξία θα έχει πόσο ισχυρή θα είναι η λαϊκή αντιπολίτευση και όσο πιο ισχυρός θα είναι ο λαός μας και το λαϊκό κίνημα, τόσο πιο γρήγορα θα 'ρθουν οι Ανοιξες, φέρνοντας στο νου μας τον στίχο του μεγάλου Χιλιανού κομμουνιστή ποιητή, βραβευμένου με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, Πάμπλο Νερούδα:

«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια,

αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Ανοιξη να 'ρθει».

Καλώ όλους εσάς που συμφωνείτε με τα παραπάνω, ή που έχετε διαφορετικές απόψεις σε μερικά από αυτά, να συμπορευτούμε μαζί με το ΚΚΕ, για να αποτελέσουν οι επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις την παρακαταθήκη για μια δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση στη Βουλή και στον λαό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον δρόμο της συσπείρωσης, της συμπόρευσης και της αντίστασης στην πολιτική τους.

Στην αστική δημοκρατία οι εκλογές μοιάζουν με θεατρική παράσταση. Οι αστοί πολιτικοί, ως ηθοποιοί, υποκρίνονται ότι είναι κάτι το διαφορετικό, το άλλο, από εκείνο το οποίο έχουν αναλάβει να είναι στην πραγματική τους ζωή. Μιλούν, ως πάνω στη σκηνή, για τα όσα θα κάνουν - όσα δεν έκαναν το διάστημα που κυβερνούσαν. Μιλούν για τη σωτηρία του λαού - τον οποίο καταδίκασαν τον καιρό που κυβερνούσαν. Μιλούν για το καλό των πολλών, αυτοί που σκέφτονταν μόνο το καλό των λίγων σε βάρος των πολλών, τον καιρό που κυβερνούσαν. Μιλούν για ευημερία και για ειρήνη, αυτοί που εργάστηκαν για τον πόλεμο και που πήραν πίσω από τους ανθρώπους του μόχθου το δικαίωμα στην αξιοπρεπή στέγαση, στην Υγεία, στην Παιδεία, στη ζωή, τον καιρό που κυβερνούσαν.

Μια παράσταση είναι για τα κόμματα της εξουσίας οι εκλογές, μόλις τελειώσουν όλα ξαναγυρίζουν στην προαποφασισμένη κανονικότητα. Οι πλειστηριασμοί των σπιτιών, διότι έτσι γίνεται «σε μια ευνομούμενη κοινωνία». Οι ιαχές και προετοιμασίες πολέμου διότι είμαστε «στρατηγικοί» εταίροι των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι μισθοί στερήσεων διότι «οι αντοχές της οικονομίας». Ολα τα συνηθισμένα και επαναλαμβανόμενα δηλαδή...

Η ζωή μας όμως, η πραγματική ζωή, δεν είναι θέατρο. Μια παράσταση, πετυχημένη ή μη, κανένα πρόβλημα των πολλών δεν μπορεί να λύσει, κανένα αίτημά τους για αξιοπρεπή ζωή, αντάξια του πλούτου που δημιουργούν και παράγουν, δεν μπορεί να εκπληρώσει. Τα φώτα της σκηνής έσβησαν, κάτω τα κεφάλια, πίσω στη δουλειά.

Το θέατρο προσφέρεται για ψέματα και απατηλές, μεγάλες κουβέντες. Η πραγματική ζωή δεν θέλει τέτοια, δεν τα σηκώνει, γνωρίζει ότι τίποτε δεν αλλάζει με αυτά. Στον κόσμο τον πραγματικό κανείς δεν θα σου δώσει αυτό που σου ανήκει αν δεν το διεκδικήσεις, αν δεν πολεμήσεις γι' αυτό, αν δεν το αρπάξεις από τα χέρια αυτών που στο στερούν. Μόνο με αγώνες λαϊκούς, ταξικούς, μαζικούς, δημοκρατικούς μπορούν οι πολλοί να ζητήσουν δικαιοσύνη σήμερα, έναν κόσμο διαφορετικό, δίκαιο, αύριο.

Στο πολιτικό σκηνικό ένα κόμμα βρίσκεται σταθερά δίπλα στους λαϊκούς αγώνες. Δεν λέει μεγάλα λόγια και απατηλά, δεν υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια. Λέει την αλήθεια: «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» και δίνει μια υπόσχεση. Οτι στους αγώνες στο αύριο, αυτό το κόμμα θα σταθεί στο πλευρό όσων διεκδικούν, όσων αγωνίζονται. Υπόσχεση που δεν χρειάζεται πιστοποίηση, έναν αιώνα τώρα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, το ΚΚΕ, αυτό κάνει, γι' αυτό ασυμβίβαστα υπάρχει.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές, η ψήφος στο ΚΚΕ, είναι η κίνηση που θα χαλάσει την απατηλή θεατρική παράσταση. Θα ακυρώσει την εξαπάτηση και το ψέμα. Που θα δώσει κουράγιο στους πολλούς, που θα κάνει τους εκμεταλλευτές να σκεφτούν καλύτερα το πόσα θα αρπάξουν. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι στήριξη στους αγώνες που έρχονται, η ίδια είναι πράξη αγώνα, διακήρυξη άρνησης του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε και αυτού που τα συμφέροντα των ισχυρών ετοιμάζουν για τον λαό μας και τη χώρα μας.

Με το ΚΚΕ οργανωτή και εμψυχωτή ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Ψήφο λοιπόν στο κόμμα των αγώνων.

-- Η άμεση θετική ανταπόκρισή μου στην τιμητική για μένα πρόσκληση να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ εντάσσεται στην ευρύτερη συμπόρευσή μου με το Κόμμα και όχι μόνον, ούτε κυρίως σε μια εκλογική συνεργασία μαζί του.

Σε αυτήν λοιπόν τη συμπόρευση ανταποκρίθηκα θετικά διότι όπως έχω δηλώσει:

-- Το γεγονός και μόνον ότι το ΚΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης μαζί του για την ανατροπή,

-- Οι τοποθετήσεις του σχετικά με κρίσιμα ζητήματα, όπως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, η πανδημία και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις,

-- Οι αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου του, με βάση τις οποίες, κατά την κρίση μου, ξεκόβει σαφώς με τη σοσιαλδημοκρατία και τις αστικές «δημοκρατικές» δυνάμεις, επαναφέρει στο προσκήνιο προς επανεξέταση ζητήματα όπως την ευθύνη του για τη δημιουργία του ενιαίου ΣΥΝ, τη μέχρι τώρα μονοσήμαντη οικονομική οπτική γωνία αντιμετώπισης του υπαρκτού, την ανάγκη οργανωτικής και ιδεολογικής ανασυγκρότησής του και άλλα,

-- Η απόφαση της «Σύγχρονης Εποχής» να εκδώσει το βιβλίο μου «Αστική Δημοκρατία - εγχειρίδιο επαναστατικής χρήσης», έκρινα ότι αποτελούν σημαντικά θετικά δείγματα γραφής εκ μέρους του Κόμματος.

-- Σε πρόσφατη δήλωσή σας αναφέρετε ότι «η μόνη μη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ». Δεν αναγνωρίζετε ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θα μπορούσε να βελτιώσει τη ζωή του λαού μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ανοχή του ΚΚΕ;

-- Επαναλαμβάνω την εκτίμησή μου ότι η μόνη μη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ και αυτό για δύο κυρίως λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι εκείνο που διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές, με δοσμένο το σημερινό επίπεδο συνειδητότητας του λαού μας, είναι να βγει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη η δύναμη εκείνη που θα αντιπολιτευτεί αγωνιστικά και ταξικά όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τη συνεργασία των δυνάμεων του αστικοδημοκρατικού τόξου.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι παρόλο που τα εκλογικά αποτελέσματα από μόνα τους δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δείκτης του επιπέδου συνειδητότητας του λαού, είναι σημαντικό να βγει ενισχυμένη από αυτές η δύναμη εκείνη που εκπροσωπεί το πιο υψηλό επίπεδο πολιτικής συνειδητότητας και τούτο διότι αυτή μαζί με την ταξική πάλη συνιστά μια απαραίτητη μεσολάβηση για τη μετατροπή της όποιας εν δυνάμει επαναστατικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης σε επαναστατική, δηλαδή από τάξη καθαυτή σε τάξη για τον εαυτό της, κάτι που είναι απαραίτητο για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και για να ανοίξει ο δρόμος στον σοσιαλισμό.

Και αυτή η δύναμη δεν είναι άλλη από το ΚΚΕ και αυτό παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει κανείς μαζί του.

Οσον αφορά πιο ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρώ ότι σε αντίθεση με τη ΝΔ, που λέει το όνομά της, πρόκειται για αστικό κόμμα με αριστερό προσωπείο. Και μάλιστα όσον τον αφορά, υποστηρίζω ότι αρμόζει απολύτως για αυτόν αυτό που έλεγε ο Λένιν, δηλαδή ότι: «Οι παράγοντες μέσα στο εργατικό κίνημα που ανήκουν στην οπορτουνιστική κατεύθυνση είναι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης απ' ό,τι οι ίδιοι οι αστοί. Χωρίς την καθοδήγηση των εργατών απ' αυτούς η αστική τάξη δεν θα μπορούσε να σταθεί». Με αυτά τα δεδομένα πιστεύω ότι θα ήταν απαράδεκτη και καταστροφική για τον λαό μας μια κυβερνητική συνεργασία του ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι άλλωστε που αποδείχτηκε όπου εφαρμόστηκε κάτι ανάλογο.

-- Στο τελευταίο βιβλίο σας, που εκδόθηκε απ' τη «Σύγχρονη Εποχή» το 2022, χαρακτηρίζετε την αστική δημοκρατία κρατική αστική δικτατορία. Πώς εξηγείται αυτός ο χαρακτηρισμός για ένα σύστημα διακυβέρνησης όπου υπάρχει τυπική ισότητα απέναντι στον νόμο και στην ψήφο όλων των πολιτών;

-- Κάθε κράτος, πέρα από τη μορφή διακυβέρνησης, δεν είναι στην ουσία του παρά δικτατορία της κυρίαρχης τάξης, δηλαδή της τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής. Ετσι λοιπόν και το αστικό κράτος είναι δικτατορία της αστικής τάξης και η αστική δημοκρατία μια μορφή διακυβέρνησης αυτού του κράτους. Υποστηρίζω λοιπόν ότι ο όρος Δημοκρατία γενικώς και αορίστως είναι παντελώς κενός περιεχομένου και αποπροσανατολιστικός.

Οπως και πάλι έλεγε ο Λένιν, «η "καθαρή δημοκρατία" δεν είναι παρά υποκριτική φράση φιλελεύθερου, προορισμένη να εξαπατήσει τους εργάτες. Η ιστορία ξέρει μονάχα την αστική δημοκρατία που αντικατέστησε το φεουδαλισμό και την προλεταριακή δημοκρατία που θ' αντικαταστήσει την αστική». «Είναι φανερό πως δεν μπορούμε να μιλάμε για "καθαρή δημοκρατία" όσο υπάρχουν διαφορετικές τάξεις, εκτός πια αν κοροϊδεύουμε την κοινή λογική και την ιστορία. Μονάχα για ταξική δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε». «Είναι πολύ φυσικό να μιλάει ένας φιλελεύθερος για "δημοκρατία" γενικά. Ο μαρξιστής όμως δεν θα ξεχάσει ποτέ να ρωτήσει: "Για ποια τάξη;"».

Και για να συνδυάσω αυτό το ερώτημα με το προηγούμενο. Με το δίλημμα «με τη δημοκρατία ή την εκτροπή», στο οποίο καλείται να απαντήσει «ο ίδιος ο λαός», ξεκίνησε την ομιλία του στο Περιστέρι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για «μήνυμα νίκης και αλλαγής» και για «αντεπίθεση της δημοκρατίας». Επίσης είπε: «Ο εφιάλτης τελειώνει. Η δημοκρατία και το κράτος Δικαίου θα επιστρέψουν». Οσο για την «Αυγή», έχει πρωτοσέλιδο τίτλο: «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης». Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα ποια από τις δύο δημοκρατίες υποστηρίζει ο κύριος Τσίπρας, την αστική ή τη σοσιαλιστική; Αν συνδυάσουμε τις παραπάνω τοποθετήσεις του με τη δήλωσή του κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, οπότε είχε πει ότι ο Πρόεδρος Τραμπ είναι ο «συνεχιστής των αξιών της δημοκρατίας και της ελευθερίας», είναι σαφές ότι αναφέρεται στην αστική δημοκρατία, δηλαδή την ίδια δημοκρατία που υπηρετεί και ο κύριος Μητσοτάκης. Οσο για το γενικό εκλογικό δικαίωμα το οποίο παρέχεται στην αφηρημένη κατηγορία του πολίτη, κάθε άλλο παρά αίρει τη διαφορά μεταξύ των πραγματικών κοινωνικά άνισων ανθρώπων. Με άλλα λόγια, το να παραχωρείται ένα ίσο δικαίωμα, την ώρα της ψήφου, στον επαίτη και τον τραπεζίτη, μάλλον αποκρύπτει τη βαθύτατη μεταξύ τους ανισότητα παρά την αμβλύνει ή πόσο μάλλον την εξαφανίζει.

-- Προβάλλεται συχνά ότι δεν μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τις μεγάλες αλλαγές στις κοινωνίες του 21ου αιώνα με τις θεωρητικές προσεγγίσεις του Μαρξ και του Λένιν που ανήκουν σε παλαιότερες εποχές. Πώς το σχολιάζετε;

-- Καταρχάς θέλω να πω ότι κατά την εκτίμησή μου ο μαρξισμός δεν συνιστά απλώς ένα απλό μεθοδολογικό σύστημα, όπως διατείνονται ορισμένοι, αλλά μια ολοκληρωμένη επιστημονική κοσμοθεωρία. Και θα έλεγα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο νέο ούτε πιο επίκαιρο από αυτήν την κοσμοθεωρία, η οποία και επιβεβαιώνεται καθημερινά από την ίδια τη ζωή. Οσοι συντηρητικοί ή λεγόμενοι μεταμαρξιστές, οι οποίοι και δεν είναι παρά η σύγχρονη εκδοχή του αναθεωρητισμού, αρνούνται κάτι τέτοιο, όχι μόνον αντικειμενικά στηρίζουν τη διαιώνιση του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά υστερούν θεωρητικά και σε σχέση με πρωθύστερες του μαρξισμού θεωρίες, τις οποίες ο ίδιος ο μαρξισμός είχε τοποθετήσει με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω, ή είχε αξιοποιήσει και εμπλουτίσει. Αυτό βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αναπάντητα ερωτήματα από την ίδια τη μαρξική θεωρία, ακόμη και λάθη, κάτι άλλωστε που συχνά αναγνώρισαν αυτοκριτικά και οι ίδιοι οι κλασικοί, ούτε ότι δεν υπήρξε μια ανοδική εξέλιξη στο εσωτερικό του ίδιου του έργου τους, ούτε κυρίως ότι δεν απαιτείται ένας εκσυγχρονισμός του μαρξισμού, με βάση την ιστορική εξέλιξη και τα νέα προβλήματα που αυτή αναδεικνύει, κάτι που είναι παντελώς διαφορετικό από την αναθεώρησή του.

-- Εχετε εκδηλώσει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Λαζαρέτο στην Κέρκυρα, ως ιστορικό τόπο μαρτυρίου. Αφορά μόνο την οικογενειακή σας ιστορία ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι;

-- Καταρχάς το ενδιαφέρον μου για το Λαζαρέτο οφείλεται στο ότι ο αντιστασιακός, κομμουνιστής, πατέρας μου πριν οδηγηθεί στο ιταλικό στρατόπεδο του Πιστίτσι, και καταλήξει κρατούμενος των Αγγλων «συμμάχων» στο Σύρμα της Μέσης Ανατολής, είχε ένα σύντομο πέρασμα από αυτόν τον τόπο μαρτυρίου, αφού προηγουμένως υπέστη φριχτά βασανιστήρια στη φασιστική ιταλική Κομαντατούρα της Κέρκυρας και κρατήθηκε στο κάτεργο των φυλακών της. Εκτός όμως από αυτήν την οικογενειακή κληρονομιά, θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να τιμούνται τέτοιοι τόποι όπως το Λαζαρέτο, κάτι που, σε αντίθεση με την πολιτεία και τα αστικά κόμματα, πράττει με συνέπεια το ΚΚΕ, διασώζοντας έτσι την ηρωική λαϊκή μνήμη.

Eurokinissi

ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις εντείνουν την καταστολή κατά των προσφύγων και μεταναστών

Εναυσμα γι' αυτήν τη συζήτηση είναι η αύξηση των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών την περίοδο μετά την πανδημία προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ασύλου της ΕΕ (EUAA), οι αιτήσεις ασύλου κατέγραψαν τη μεγαλύτερη αύξηση από τη λεγόμενη προσφυγική κρίση του 2015 - 2016¹.Παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας υπηρεσίας, η Συρία και το Αφγανιστάν παραμένουν με μεγάλη διαφορά οι πρώτες χώρες προέλευσης των αιτούντων άσυλο, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ κλιμακώνουν τη ρητορική τους για την ανάγκη «καταπολέμησης των παράτυπων μεταναστευτικών ροών». Η επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ιλβα Γιόχανσον, δήλωσε ότι η αύξηση αυτή δεν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε «πόλεμο ή διώξεις» και ότι θα πρέπει να ενταθούν οι απελάσεις. Αυτή η διαστρέβλωση περί «παράτυπης μετανάστευσης» και η απόπειρα κατάργησης επί της ουσίας της Συνθήκης της Γενεύης για τους πρόσφυγες έχουν συγκεκριμένη στόχευση, όπως αποδεικνύεται.

Τα δύο «Σχέδια Δράσης», που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το προηγούμενο διάστημα, για την Κεντρική Μεσόγειο και τα Δυτικά Βαλκάνια, είναι αποκαλυπτικά. Θέτοντας ως προμετωπίδα την «καταπολέμηση της παράτυπης μετανάστευσης», επεξεργαζόταν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης στις χώρες προέλευσης και διέλευσης των προσφύγων και μεταναστών, με πολλαπλά οφέλη για τους ευρωπαϊκούς μονοπωλιακούς ομίλους. «Η ενίσχυση του επιχειρησιακού συντονισμού (...) με τους μεταναστευτικούς στόχους της ΕΕ», όπως αναφέρει το σχέδιο δράσης για την Κεντρική Μεσόγειο, θα αφορά «διάφορους τομείς πολιτικής (...) όπως η αναπτυξιακή συνεργασία, η ασφάλεια, οι θεωρήσεις, το εμπόριο, η γεωργία, επενδύσεις και απασχόληση, Ενέργεια, περιβάλλον και κλιματική αλλαγή, και Εκπαίδευση»².Τη ραχοκοκαλιά δηλαδή των προτεραιοτήτων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Ανάλογο χαρακτήρα και περιεχόμενο έχει και το σχέδιο δράσης για τα Δυτικά Βαλκάνια.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η προπαρασκευαστική επιστολή της προέδρου της Κομισιόν, Φον ντερ Λάιεν, λίγες μέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής. Ως προτεραιότητες έθετε την παρέμβαση στις περιοχές της Μεσογείου και των Δυτικών Βαλκανίων «για τη βελτίωση της διαχείρισης της μετανάστευσης», την ανάγκη «εντατικοποίησης των επιστροφών» (δηλαδή των απελάσεων) και τη συμφωνία της ΕΕ σε έναν κοινό κατάλογο χωρών καταγωγής που θεωρούνται «ασφαλείς» - για απελάσεις (όπως το Μπανγκλαντές, η Αίγυπτος, το Μαρόκο, η Νιγηρία, το Πακιστάν και η Τυνησία).

Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήρθε να επιβεβαιώσει τα παραπάνω, εκφράζοντας την περαιτέρω κλιμάκωση μιας βάρβαρης πολιτικής απέναντι στους ξεριζωμένους των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Η απόφασή της αναφέρει χαρακτηριστικά: «Χρειάζεται ταχεία δράση για να εξασφαλιστούν αποτελεσματικές επιστροφές, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και από τρίτες χώρες κατά μήκος των διαδρομών, στις χώρες προέλευσης και διέλευσης, χρησιμοποιώντας ως μοχλό όλες τις σχετικές πολιτικές, τα μέσα και τα εργαλεία της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων της διπλωματίας, της ανάπτυξης, του εμπορίου και των θεωρήσεων, καθώς και τις ευκαιρίες για νόμιμη μετανάστευση»³.

Ενισχυτικά προς αυτήν την κατεύθυνση, η απόφαση καλεί τον Οργανισμό Ασύλου της ΕΕ να κάνει «αύξηση της χρήσης των εννοιών των ασφαλών τρίτων χωρών και των ασφαλών χωρών καταγωγής» και να καταρτίσει «έναν κοινό κατάλογο της ΕΕ» με τέτοιες χώρες, για να εφαρμοστούν αποτελεσματικά η επιτάχυνση και η απλοποίηση της διαδικασίας των απελάσεων των «ανεπιθύμητων». Για την επίτευξη των στόχων αυτών, επισημαίνεται η ανάγκη ισχυροποίησης των ευρωενωσιακών κατασταλτικών μηχανισμών της Europol, της Eurojust και της Frontex (για την οποία ειδικά τονίζεται η ανάγκη ανάπτυξής της και σε νέες χώρες), αλλά και των συστημάτων ευρωφακελώματος τύπου ETIAS.

Η συζήτηση στα αστικά μέσα ενημέρωσης όσον αφορά τη Σύνοδο Κορυφής πολύ βολικά στάθηκε στο αποπροσανατολιστικό ζήτημα της χρηματοδότησης ή όχι των λεγόμενων «φυσικών φραγμών», των φραχτών και των τειχών δηλαδή που διάφορες χώρες - ανάμεσά τους και η Ελλάδα - έχουν υψώσει στα σύνορά τους. Αποπροσανατολιστικό γιατί αφενός μεν αποφασίστηκε να χρηματοδοτηθεί οτιδήποτε τους περιβάλλει και τους πλαισιώνει, από τις υποδομές και τον εξοπλισμό τους μέχρι υπερσύγχρονα μέσα επιτήρησης (θερμικές κάμερες, drones), αφετέρου γιατί αυτή η χρηματοδότηση αποτελεί μία έμμεση αναγνώριση και προεξοφλεί μελλοντική χρηματοδότηση και των ίδιων των τειχών και των φραχτών.

Η συγκεκριμένη συζήτηση για την ανάγκη εναρμόνισης της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, ή αλλιώς του ανοιγο-κλεισίματος της στρόφιγγας με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου, δεν είναι τωρινή. Οι εκκλήσεις για την εξασφάλιση του απαραίτητου εργατικού δυναμικού έχουν κορυφωθεί το τελευταίο διάστημα. Το πλαίσιο το θέτουν οι ίδιοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι μέσω των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. «Εχουμε περισσότερες κενές θέσεις εργασίας τώρα στην ΕΕ από ποτέ. Το 80% των εταιρειών μας λένε ότι δεν μπορούν να βρουν τους ανθρώπους που χρειάζονται εδώ στην ΕΕ. Οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού έχουν καταστροφικό κόστος», δήλωσε χαρακτηριστικά η επίτροπος Γιόχανσον, στο πλαίσιο της «Πλατφόρμας Εργασιακής Μετανάστευσης» που σύστησε η Κομισιόν, εκφράζοντας τις ανησυχίες των μονοπωλιακών ομίλων, στο φόντο και του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα⁴.

Η πολιτική που ακολουθείται σε μια σειρά από χώρες που θεωρούνται «ατμομηχανές» της καπιταλιστικής οικονομίας στην ΕΕ το επιβεβαιώνει. Η Γερμανία, που στηρίζει ενεργά τη μείωση των μεταναστευτικών ροών πάση θυσία, ανακοίνωσε τον Οκτώβρη ότι έχει απώλειες 86 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως για τις βιομηχανίες της, λόγω ελλείψεων σε εργατικά χέρια. Ετσι προχώρησε σε διευκολύνσεις για την απόκτηση γερμανικής υπηκοότητας με στόχο, όπως ανέφεραν ενώσεις βιομηχάνων, «να γίνει η Γερμανία πιο ελκυστική σε ξένους ειδικευμένους εργαζόμενους». Η Γαλλία εξήγγειλε την επιτάχυνση των απελάσεων για τους «παράνομους μετανάστες», όπως είπε, διευκολύνοντας όμως παράλληλα την απόκτηση άδειας παραμονής για όσους εργάζονται σε τομείς που δυσκολεύεται η Γαλλία να βρει εργατικό δυναμικό. Παρόμοια πολιτική ακολουθούν, επίσης, Ιταλία και Ισπανία, που ισχυροποιήθηκε μέσα στην πανδημία, για να αντιμετωπίσουν τις ελλείψεις εργατών γης.

Σε αυτούς τους στόχους υπάρχει απόλυτη σύμπνοια, από τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες, μέχρι ακροδεξιές δυνάμεις. Δεν είναι τυχαία τα συγχαρητήρια του προέδρου του Συμβουλίου της ΕΕ, Σαρλ Μισέλ, προς την πρωθυπουργό της ακροδεξιάς κυβέρνησης στην Ιταλία, Τζόρτζια Μελόνι, για την «υπευθυνότητα» που έχει επιδείξει αυτήν την πρώτη περίοδο διακυβέρνησής της - ανάμεσα στα άλλα και στο μεταναστευτικό ζήτημα. Εξάλλου, οι προτάσεις Μελόνι για συμφωνίες με τη Λιβύη και άλλες χώρες προέλευσης και διέλευσης που δέχονται «επαναπατρισμούς και βοηθούν στην αποτροπή θαλάσσιων αναχωρήσεων», με αντάλλαγμα κανάλια νόμιμης μετανάστευσης, πατάνε ακριβώς σε αυτό το διαμορφωμένο πλαίσιο. Ακόμα πιο χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού της Πορτογαλίας, Αντόνιο Κόστα: «Πρέπει να βρούμε μια θετική λύση για όλους, διότι η Ευρώπη χρειάζεται αναμφίβολα περισσότερους ανθρώπινους πόρους» και «η Αφρική διαθέτει ανθρώπινους πόρους σε αφθονία». Αποδεικνύεται ότι οι ιδεολογικές διαφορές στα δευτερεύοντα παρακάμπτονται, μπροστά στον κοινό μεγάλο στόχο να εξυπηρετηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, εξασφαλίζοντας τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και το αναγκαίο πάμφθηνο εργατικό δυναμικό.

Στην Ελλάδα, τη συγκεκριμένη στρατηγική της ΕΕ στο Μεταναστευτικό - Προσφυγικό εφάρμοσαν και εφαρμόζουν με συνέπεια όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, παρά τις διαφοροποιήσεις τους σε επιμέρους ζητήματα. Τις δύο πρόσφατες συμφωνίες της κυβέρνησης της ΝΔ με το Μπανγκλαντές και την Αίγυπτο, για παράδειγμα, που έγιναν με όρους σύγχρονου σκλαβοπάζαρου και με σκοπό την εισαγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού χωρίς δικαιώματα, στήριξαν επί της ουσίας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Και φυσικά, για όποιον απορεί για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής, αρκεί να ανατρέξει στις πρόσφατες δηλώσεις... στήριξης στον φράχτη στον Εβρο από την εκπρόσωπο του κόμματος, Π. Τσαπανίδου, όπως επίσης και στις κυνικές απειλές του ίδιου του Αλ. Τσίπρα προς τους πρόσφυγες τον Σεπτέμβρη από τη ΔΕΘ, ότι «δεν θα κάθεστε για να σας δίνουμε επιδόματα». Στην ίδια κατεύθυνση και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Καλαματιανός, που με Ερώτησή του στη Βουλή διερωτάται πώς η κυβέρνηση προτίθεται να αξιοποιήσει το νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ώστε να εξασφαλιστούν νέοι «σκλάβοι» και τζάμπα εργατικό δυναμικό για τους μεγαλοφραουλάδες σε Βάρδα και Νέα Μανωλάδα. Δηλαδή, στην ουσία ζητάει να ενισχυθεί η απάνθρωπη και άθλια κατάσταση των εργατών γης στο σκλαβοπάζαρο των μεγαλοτσιφλικάδων.

Το αστικό κράτος, λοιπόν, έχει συνέχεια, όπως και οι πολιτικές στο Προσφυγικό. Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για το τι πολιτική θα ακολουθηθεί από την επόμενη δεδομένα αντιλαϊκή κυβέρνηση. Τα λέει όλα και η μέχρι τώρα πρακτική όλων των αστικών κομμάτων, και ως κυβέρνησης και ως αντιπολίτευσης, με την εκάστοτε σύμπραξη και ακροδεξιών κυβερνητικών εταίρων. Τα λένε όλα και οι δεσμεύσεις όλων τους για το μέλλον στην ευρωενωσιακή στρατηγική καταστολής και βάρβαρης εκμετάλλευσης. Από τον ρόλο της Frontex στα σύνορα της χώρας τα τελευταία χρόνια, τον Κανονισμό του Δουβλίνου, μέχρι την Κοινή Δήλωση ΕΕ - Τουρκίας του 2016 που ενέτεινε τον εγκλωβισμό των ξεριζωμένων και τους οδήγησε σε νέα πιο επικίνδυνα ταξίδια στα νύχια των κυκλωμάτων διακίνησης, με τα τραγικά αποτελέσματα που παρακολουθούμε καθημερινά και έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε υγρό τάφο.

Απέναντι σε όλους αυτούς, ο λαός μας μπορεί να σταθεί μόνο με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ. Στο πλευρό των κατατρεγμένων και κυνηγημένων από τους ιμπεριαλιστές και τους πολέμους τους, πρόσφυγες και μετανάστες, ταξικά αδέλφια της εργατικής τάξης της χώρας μας. Αποτελεί κριτήριο ψήφου η θέση του ΚΚΕ για κατάργηση των απαράδεκτων Κανονισμών του Δουβλίνου και της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας, κόντρα στο αντιδραστικό ευρωενωσιακό πλαίσιο της καταστολής και του εγκλωβισμού, όπως διαμορφώνεται με αποφάσεις όπως της Συνόδου Κορυφής και επιχειρείται να ολοκληρωθεί με ολέθριες συνέπειες με το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο. Για εξέταση των αιτήσεων ασύλου στην Τουρκία από επιτροπές υπό την ευθύνη του ΟΗΕ και της ΕΕ, ώστε να μεταβαίνουν οι πρόσφυγες στις χώρες πραγματικού προορισμού τους και να τερματιστούν ο εγκλωβισμός και τα ριψοκίνδυνα ταξίδια που οδηγούν σε θανατηφόρα ναυάγια. Για να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στην εμπλοκή της χώρας σε αυτούς, με προοπτική για έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, εκμετάλλευση, προσφυγιά.

Παραπομπές

1.^https://euaa.europa.eu/news-events/three-consecutive-months-around-100-000-asylum-applications-eu

2^. https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/IP_22_7068

https://home-affairs.ec.europa.eu/system/files/2022-11/EU%20Action%20Plan%20for%20the%20Central%20Mediterranean_en.pdf

3^. https://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-1-2023-INIT/en/pdf

4^. https://ec.europa.eu/commission/commissioners/2019-2024/johansson/announcements/commissioner-johanssons-speech-launch-labour-migration-platform_en