«Γενικά δε διαβάζω... Ομως το "κόκκινο Αερόστατο" το ξεφυλλίζω πάντα και συχνά διαβάζω κάποιες από τις σελίδες του!», Μαρία, 10 χρόνων.

«Είναι το δικό μας περιοδικό! Εμείς είμαστε το "κόκκινο Αερόστατο"!», Νικόλας, 12 χρόνων.

Το «κόκκινο Αερόστατο» είναι ένα πολυθεματικό περιοδικό για παιδιά Δημοτικού και πρώτων τάξεων Γυμνασίου που επιμελείται η Διατμηματική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας και διακινείται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάθε 2 μήνες. Εχουμε ήδη 5 χρόνια γραφής και 27 τεύχη στο αρχείο μας! Το περιοδικό έχει ποικίλη ύλη με σταθερές στήλες (επιστήμης, αθλητισμού, τέχνης, ιστορίας, τα νέα των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου», το διήγημα, ζώα - φύση - περιβάλλον, χειροτεχνίες και κατασκευές, παιχνίδια κ.ά.) και άλλες που εναλλάσσονται από τεύχος σε τεύχος. Από τις καθιερωμένες στήλες του περιοδικού ξεχωρίζει «Το ημερολόγιο ενός απορημένου», όπου με καυστικό και χιουμοριστικό τρόπο σχολιάζουμε την επικαιρότητα. Ακουμπάμε στους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των παιδιών και επιδιώκουμε θέτοντας νέα ερωτήματα και απορίες να τα οδηγήσουμε ένα βήμα παραπέρα στην αναζήτηση της πραγματικής αλήθειας, στη διαμόρφωση κριτηρίου και στην αμφισβήτηση αυτού που κυριαρχεί γύρω τους.

Μαζί με το περιοδικό έχουν κυκλοφορήσει και ιδιαίτερες μπροσούρες, όπως το αφιέρωμα στον Μ. Θεοδωράκη ή η ανθολογία διηγημάτων για την ειρήνη και τον πόλεμο με τη συμμετοχή της καταξιωμένης λογοτέχνη Μαρίας Παπαγιάννη

Είμαστε πολύ χαρούμενοι που το περιοδικό έχει αγκαλιαστεί με πολύ θετικά σχόλια από παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς. Ο καθένας από τη δική του σκοπιά βρίσκει κάτι στο περιοδικό: Ενα ευχάριστο ανάγνωσμα, μια βοήθεια για το πώς να σταθεί στις πολλές φορές απαιτητικές και δύσκολες ερωτήσεις των παιδιών, ένα πολύτιμο διδακτικό εργαλείο για τη σχολική τάξη.

Η επικαιρότητα του τελευταίου διαστήματος επιβεβαιώνει ξανά με τον πιο σκληρό τρόπο πως ζούμε σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τη νέα γενιά, τα παιδιά με μια φαινομενική αντίφαση: Από τη μία ένα κράτος, μια οργανωμένη κοινωνία σε πλήρη απουσία από την υποχρέωσή της να προστατεύσει και να υπερασπιστεί τα παιδιά και από την άλλη ένα σύστημα πανταχού παρόν στη διαμόρφωση σκέψης και στάσης ζωής των παιδιών με τον πλέον έντονο, διεισδυτικό και αποτελεσματικό τρόπο. Κι εδώ έρχεται η αναγκαιότητα της δικής μας παρέμβασης να πλέξουμε ένα αξιακό, διαπαιδαγωγητικό, αισθητικό δίχτυ προστασίας για τα παιδιά. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια ως Κόμμα μετράμε ξανά σημαντικά βήματα στην προσπάθεια επικοινωνίας με τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας, παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου. Σε αυτήν την προσπάθεια από την πρώτη στιγμή φάνηκε η ανάγκη να επεξεργαστούμε στις σημερινές συνθήκες τι και πώς το λέμε στα παιδιά, παίρνοντας υπόψη μας τόσο τις σύγχρονες επεξεργασίες του Κόμματος για διάφορα ζητήματα όσο και τα σημερινά ερεθίσματα και προσλαμβάνουσες των παιδιών. Μέσα από το περιοδικό θέλουμε να υπογραμμίσουμε την αναντικατάστατη αξία και συμβολή του διαβάσματος και της γνώσης στη διαπαιδαγώγηση, στη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου.

Σίγουρα η δουλειά και η επεξεργασία που προηγείται κάθε τεύχους ωριμάζει κι εμάς τους ίδιους, μας κάνει καλύτερους. Ισως με μια πρώτη ματιά να φαίνεται εύκολο να μιλήσεις σε παιδιά, όμως όποιος έχει καταπιαστεί με αυτές τις ηλικίες ξέρει πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάθε προσπάθεια εκλαΐκευσης, πόσο μάλλον όταν απευθύνεσαι σε παιδιά που είναι από τους πιο αυστηρούς κριτές, έχει τις δικές της απαιτήσεις. Χρειάζεται να μελετήσεις σε βάθος κάθε θέμα, να αφομοιώσεις τις βασικές του παραμέτρους, ώστε να μπορέσεις να απλοποιήσεις χωρίς να απλουστεύσεις, να δώσεις το κύριο ώστε να γίνει κατανοητό χωρίς όμως να αφήσεις και περιθώρια παρερμηνειών. Με αυτήν την έννοια, τα περιεχόμενα του περιοδικού, η επεξεργασία των σελίδων του στο πέρασμα των χρόνων αποτελούν πολύτιμα εφόδια με ολοκληρωμένες προσεγγίσεις σε ορισμένα θέματα, που οδήγησαν ακόμη και στην προετοιμασία ξεχωριστών αυτοτελών εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» για παιδιά. Η ιδιαίτερα πετυχημένη έκδοση «Κι όμως, κινείται...» (που έχει γνωρίσει ευρύτερη απήχηση) αρχικά ξεκίνησε ως αφιέρωμα στο περιοδικό. Μας δόθηκε η δυνατότητα να συγκεντρώσουμε ερωτήσεις και δυσνόητα σημεία από τα ίδια τα παιδιά, να δούμε ποια είναι τα «κλειδιά» εκείνα που ανοίγουν δρόμους στη σκέψη τους. Κι όλα αυτά τα στοιχεία να ενσωματωθούν σε μία αυτοτελή έκδοση. Αντίστοιχη πείρα αποκομίσαμε σχετικά με τα ζητήματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων (βλ. αντίστοιχο έκτακτο τεύχος του περιοδικού λίγο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία), της προσφυγιάς, του ρατσισμού αλλά και της έκφρασης αλληλεγγύης μεταξύ ίσων που επίσης προσπαθήσαμε να αποδώσουμε στην έκδοση «1922-2022. Ανακαλύπτοντας τα ίχνη ενός ξεριζωμού».

Το τρέχον τεύχος

Τη σειρά κόμικ του «κόκκινου Αερόστατου» επιμελείται ο Πάνος Ζάχαρης

Σε κάθε τεύχος υπάρχει κι ένα ξεχωριστό δώρο: Αφίσες, αυτοκόλλητα, παιχνίδια κ.ά.

Ξεκινάμε σήμερα μία καινούρια στήλη που θα φιλοξενείται στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» στις αρχές κάθε μήνα με αναφορά στο παιδί και την πρώτη του φωλιά, την οικογένεια. Γονείς, γιαγιάδες, παππούδες αλλά και εκπαιδευτικοί έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τη μεγάλη ευθύνη της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών. Αναμετριούνται με νέες ανησυχίες, φόβους και δυσκολίες. Το παιδί μεγαλώνει και μαζί αυξάνονται και τα ερεθίσματα που δέχεται, οι επιδράσεις από το κοινωνικό περιβάλλον (σχολείο, διαδίκτυο, παρέες, τηλεόραση, πολιτιστική βιομηχανία κ.ά.). Οι γονείς καλούνται να γνωρίζουν και να κατανοήσουν προκειμένου να μπορέσουν να εξηγήσουν και να πείσουν. Μέσα από τις σελίδες της νέας μας στήλης επιδιώκουμε να προσεγγίσουμε σύγχρονα ζητήματα διαπάλης, να συνομιλήσουμε με ειδικούς επιστήμονες, να προτείνουμε όμορφες δραστηριότητες για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, να αναδείξουμε την πείρα και κυρίως την προοπτική από τον διαφορετικό δρόμο που μπορεί και έχουν ανάγκη να βαδίσουν σήμερα η οικογένεια και τα παιδιά, ενταγμένα σε μια άλλη, σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, όπου ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα βρίσκονται στο επίκεντρο. Επιδιώκουμε να αγκαλιάσουμε κάθε οικογένεια που θέλει ένα καλύτερο σήμερα και αύριο για τα παιδιά της.

Από τις 5.30 το απόγευμα οι πόρτες της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ ανοίγουν και υποδέχονται παιδιά και γονείς για να περάσουν μοναδικές στιγμές. Ξεχωριστή στιγμή της γιορτής είναι η πραγματοποίηση συναυλίας παιδικών τραγουδιών με αγαπημένες συνθέσεις μεγάλων δημιουργών, στις 7 το απόγευμα στην Αίθουσα Συνεδρίων. Τραγουδούν οι Γιάννης Διονυσίου, Βιολέτα Ικαρη, Μιρέλα Πάχου και Απόστολος Ρίζος. Συμμετέχει 12μελής ορχήστρα. Η ενορχήστρωση και η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του Γιάννη Παπαζαχαριάκη.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Το «κόκκινο Αερόστατο» πάει θέατρο στην παράσταση «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» στο θέατρο «Κάππα» στην Κυψέλη, την Κυριακή 29 Γενάρη στις 14.30.

Τιμή εισιτηρίου και για ενήλικες και για παιδιά 7 ευρώ.

Για περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια μπορεί όποιος επιθυμεί να απευθυνθεί στις κατά τόπους Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αττική.

Αυτήν τη φορά ο Ηλ. Καρελλάς συστήνει στο ελληνικό κοινό το πιο πρόσφατο και επίκαιρο έργο του Μάικ Κένι, ο οποίος μας έχει δώσει προηγουμένως και το αγαπημένο έργο «Το Αγόρι με τη βαλίτσα». Μια παράσταση που συνδυάζει επί σκηνής ηθοποιούς, ζωντανή μουσική και σύγχρονο θέατρο σκιών. Μια παράσταση συγκινητική, μα και διασκεδαστική, μια παράσταση γεμάτη ανατροπές, που μιλώντας για το παρελθόν μιλά και για το σήμερα.

...Είναι 1944, το Λονδίνο βομβαρδίζεται. Η μικρή Λέτι, ένα κορίτσι μεικτής καταγωγής, πρέπει να μείνει ασφαλής, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά λόγω του πολέμου. Με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα γράμμα καρφιτσωμένο στο παλτό της, οι γονείς της την βάζουν στο τρένο. Σε μια απομονωμένη φάρμα στην εξοχή, θα έρθει αντιμέτωπη με τους φόβους της συναντώντας την αυστηρή κηδεμόνα κυρία Πιρς, τον νεαρό Κόνραντ και μια πολύ επιθετική... χήνα!

-- Ενα έργο γεμάτο συναισθήματα και ελπίδα. Πώς καταλήξατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο. Τι είναι αυτό που θέλετε να πείτε στα παιδιά;

-- Το «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» του Mike Kenny παρουσιάζεται σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα. Η επιτυχία του μου δίνει δύναμη για να συστήσω ένα άλλο παιδικό θέατρο, μακριά από κάθε διδακτισμό. Ενα θέατρο που αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν κανονικούς θεατές, χωρίς στερεότυπα, με ορίζοντες ανοιχτούς μιλώντας για το καθετί. Τα παιδιά είναι έτοιμα να τους μιλήσεις ακόμα και για δύσκολα ζητήματα. Θίγοντας τέτοια θέματα, τα προετοιμάζεις για τη ζωή. Το έργο μιλά για τον πόλεμο και τον ρατσισμό με αλληγορικό και απλό τρόπο. Φυσικά δεν είναι το γνωστό παραμύθι, αλλά μια υπέροχη επίκαιρη ιστορία για παιδιά και εφήβους.

-- Χαρακτηριστικό γνώρισμα των παραστάσεών σας είναι ο συνδυασμός πολλών και διαφορετικών μορφών και ειδών τέχνης. Ποια ήταν η ανάγκη που σας οδήγησε σε αυτό το «πάντρεμα»; Πώς το προσλαμβάνουν τα παιδιά;

-- Σε όλες τις παραστάσεις μου έχω ζωντανή μουσική. Μαζί με το σύγχρονο θέατρο σκιών είναι πλέον σήμα κατατεθέν μου. Οι «String Demons» έχουν ένα καταπληκτικό ταλέντο να φτιάχνουν μουσική για θέατρο. Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν σε αυτό το έργο με τη μεγαλύτερη αρμονία. Η μουσική έρχεται για να υπογραμμίσει, να προωθήσει τη δράση, αλλά κυρίως για να δώσει συναισθήματα. Το θέατρο σκιών με τη σειρά του να τονίσει συμβολικά έννοιες, έτσι ώστε η παράσταση να γίνεται κατανοητή και σε μικρότερες ηλικίες. Μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ διαφορετικά μέσα δραματοποίησης και να δημιουργώ ετερόκλητους συνδυασμούς στη σκηνή. Ετσι τις περισσότερες φορές οδηγούμαστε σε ένα θέατρο με ιδιαίτερο εικαστικό ενδιαφέρον, με βάση το παιχνίδι φωτός και σκιάς, χρήση νέων τεχνολογιών, ζωντανής μουσικής, κούκλας και μάσκας και φυσικά τον ηθοποιό.

Στον ρόλο της κυρίας Πιρς η Idra Kayne. Μαζί της, στον ρόλο της μικρής Λέτι, η Εύα Βόγλη. Παίζουν ακόμα οι ηθοποιοί Μάκης Νάνος και Φάνης Παυλόπουλος. Παίζουν μουσική οι «String Demons». Χορογράφος η Αντιγόνη Γύρα.

Ο Γ. Τσαγκαράκης έρχεται με φόρα μετά την παράσταση «Trio Lumpen - Η φράουλα», που αγαπήθηκε και κέρδισε τις εντυπώσεις, ανεβάζοντας μια παράσταση για όλη την οικογένεια. Με κέφι και όρεξη επανασυστήνει και στους νεότερους θεατές το έργο ενός ανθρώπου που χρόνια τώρα αφοσιώθηκε και υπηρέτησε το παιδικό και εφηβικό θέατρο.

Οταν δύο αδέρφια μαλώνουν για μια κούκλα, τότε ο παππούς τους αποφασίζει να τους πει μια ιστορία... «Μια φορά κι έναν καιρό, σ' έναν πόλεμο, μια υπηρέτρια έσωσε το παιδί της βασίλισσάς της, όταν εκείνη το εγκατέλειψε, προκειμένου να πάρει τις γούνες και τα χρυσαφικά της. Το έσωσε και το μεγάλωσε με κίνδυνο της ζωής της κι έτσι ανάμεσά τους αναπτύχθηκε μια σχέση αληθινής αγάπης. Μετά από χρόνια η βασίλισσα γυρίζει με σκοπό να το διεκδικήσει. Σε ποιον ανήκει όμως ένα παιδί; Σε ποιον το γάλα που χρειάζεται για να μεγαλώσει; Σε ποιον πόλεμο βρισκόμαστε άραγε και πόσοι έγιναν πριν από αυτόν; Ενας παράξενος δικαστής δίνει τη λύση στον γρίφο, μέσω ενός κύκλου με κιμωλία».

-- Πρόκειται για το πρώτο σας εγχείρημα στο παιδικό θέατρο. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις ή δυσκολίες που συναντήσατε προετοιμάζοντας μια παράσταση για παιδικό κοινό;

-- Υπάρχουν δυσκολίες όταν κάνεις παιδικό θέατρο και επιχειρείς να μιλήσεις στην καρδιά και το νου του παιδιού. Πώς θα του απευθυνθείς; Πώς θα του μιλήσεις; Σαν ομάδα αποφασίσαμε ότι μακριά από εμάς οι διδακτισμοί και οι νουθεσίες. Τα παιδιά είναι παιδιά. Ο αυθορμητισμός και η αθωότητά τους, αλλά και η αποφασιστικότητα που τα διακρίνει είναι στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν στη θεατρική σύμβαση.

Το θέατρο για παιδιά έχει σίγουρα τις δικές του ιδιαίτερες απαιτήσεις. Πώς θα καταφέρεις να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών που μεγαλώνουν στην εποχή της εικόνας, του ψηφιακού κόσμου, των γρήγορων εναλλαγών που κάνουν τα παιδιά πιο απαιτητικά, πιο ανυπόμονα αλλά και πιο ενημερωμένα; Αυτό το στοιχείο μάς προβλημάτισε ιδιαίτερα. Και είναι και ένας λόγος που συνειδητά χρησιμοποιούμε εκπλήξεις, έντονες εικόνες, στοιχεία τσίρκου κ.λπ.

Επίσης, σε αυτές μας τις σκέψεις μας «απάντησε», αν θες, και η ίδια η δομή του έργου. Ο Γ. Καλατζόπουλος αντιμετώπισε με μεγάλη μαεστρία τον μύθο και τον τοποθέτησε ως μια ιστορία που λέει ένας παππούς στα εγγόνια του, που μαλώνουν για μια κούκλα και τους βάζει να υποδυθούν τους ήρωες της ιστορίας. Ετσι, κρατώντας τη σύμβαση του παιχνιδιού, το θέατρο μέσα στο θέατρο μπορέσαμε να μιλήσουμε για «σύνθετες» και «δύσκολες» έννοιες λαμβάνοντας, βέβαια, υπόψιν τις ηλικίες που απευθυνόμαστε.

Και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γιατί συναντάμε απήχηση, τα παιδιά παρακολουθούν, συμμετέχουν, προβληματίζονται... Το συναντάμε... Τόσο όταν τα παρατηρούμε από τη σκηνή όσο και μετά στις συνομιλίες που έχουμε με τα παιδιά και τους γονείς τους.

-- Η παράσταση βασίζεται σε έναν παλιό κινέζικο μύθο. Τι μπορεί να πει στα παιδιά σήμερα;

-- Το έργο θίγει διαχρονικά ζητήματα. Μέσα από τον μύθο θίγονται ζητήματα όπως ο πόλεμος, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη, η στάση που οφείλει να κρατά ο άνθρωπος, αλλά και το ζήτημα της ιδιοκτησίας και και σε ποιον πρέπει, σε τελευταία ανάλυση, να ανήκουν τα πράγματα.

Ενα άλλο ιδιαίτερο στοιχείο του έργου είναι ότι αναφέρεται στη στάση που οφείλει να κρατήσει ο κάθε άνθρωπος μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή. Και κάτι ακόμα. Αυτή η δύσκολη στιγμή δεν είναι απαραίτητα και καταστροφική, δεν σημαίνει, μόνο, το τέλος της ζωής που γνώριζε ο άνθρωπος μέχρι τότε. Μπορεί να σημάνει και την αρχή μιας άλλης ζωής, μιας ζωής που δεν είχε φανταστεί ποτέ του ότι θα ζήσει. Γιατί οι μεγάλες αποφάσεις στη ζωή των ανθρώπων παίρνονται στις δύσκολες και οριακές στιγμές.

Στην παράσταση που δώσαμε στη ΛΑΡΚΟ για τα παιδιά των εργατών, μας είπαν μετά ότι η παράστασή μας κατάφερε και φώτισε το σημερινό σκοτάδι μοιράζοντας απλόχερα ελπίδα... Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή μας!

Παίζουν: Αντώνης Γουγής, Γιώργος Ζιώγαλας, Νίκη Κάβουρα, Ιωάννα Μπιλίρη, Γιώργος Τσαγκαράκης.

Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι και καθημερινές για σχολεία.

Τηλέφωνα κρατήσεων: 6908.891.066 - 6934.654.289