Eurokinissi

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Ανέστη Κωστίδη, γραμματέα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ξιφασκίας (ΕΟΞ), για το σημαντικό ζήτημα των κτιριακών υποδομών που καλείται να αντιμετωπίσει το άθλημα στη σημερινή πραγματικότητα, καθώς και για γενικότερα ζητήματα του ερασιτεχνικού αθλητισμού.

-- Η ξιφασκία είναι ένα από τα αθλήματα που θίγονται άμεσα από την πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για παραχώρηση του κλειστού του ΟΑΚΑ. Ποιες είναι οι εξελίξεις σ' αυτό το θέμα;

-- Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι είμαστε ένα αγώνισμα σάλας, που χρειάζεται και συγκεκριμένο εξοπλισμό για να πραγματοποιηθεί. Αρα δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε χωρίς την παροχή ενός χώρου που να πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές. Οσον αφορά τις εξελίξεις στο θέμα, δεν είναι μόνο ότι βρεθήκαμε «στον αέρα» ξαφνικά, αλλά και ότι όλες τις εξελίξεις τις μάθαμε από τις εφημερίδες, καθώς κανείς δεν μας ενημέρωσε για τα σχέδια που υπήρχαν για την παραχώρηση του ΟΑΚΑ στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Τα όσα συμβαίνουν νομίζω αποτελούν απόδειξη ότι δεν μπορεί να συνυπάρξουν επαγγελματικός και ερασιτεχνικός αθλητισμός. Ουσιαστικά παραχωρείς ένα στάδιο σε μια εταιρεία, που θέλει να το εκμεταλλευτεί για τους δικούς της λόγους, επιδιώκοντας τα κέρδη της. Από την άλλη τα ερασιτεχνικά αθλήματα, που σκοπός τους είναι να προάγουν την άθληση δωρεάν και είναι ευθύνη της πολιτείας να παρέχονται οι προϋποθέσεις γι' αυτό, αφήνονται «στον αέρα».

-- Τα όσα προέκυψαν μετά τις συναντήσεις με τους αρμόδιους της κυβέρνησης και τα σχέδια για τη δημιουργία κλειστής αίθουσας στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ (όπου θα στεγαστούν κάποια από τα αθλήματα σάλας - η ξιφασκία, το χάντμπολ, η γυμναστική) θα έλεγα ότι όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα, αλλά στην ουσία δημιουργούν περισσότερα. Για παράδειγμα, εμείς χρειαζόμαστε τον χώρο όχι μόνο για προπονήσεις αλλά και για την πραγματοποίηση αγώνων σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Κάτι αντίστοιχο χρειάζονται και τα υπόλοιπα αθλήματα. Πώς μπορεί λοιπόν να βρεθεί μια ικανοποιητική λύση προκειμένου τουλάχιστον τρεις Ομοσπονδίες αθλημάτων σάλας να εντάξουν σε έναν χώρο το πρόγραμμά τους και τις δραστηριότητές τους; Νομίζω πως οι εξελίξεις ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τη βασική ανάγκη εδώ και χρόνια να δημιουργηθεί το «Σπίτι της Ξιφασκίας», προκειμένου η Ομοσπονδία, τα σωματεία και οι αθλητές να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους.

-- Πέραν του κτιριακού, ως άθλημα πρόσφατα βρεθήκατε αντιμέτωποι με τα νέα δεδομένα που δημιουργούν στον ερασιτεχνικό αθλητισμό οι συμμετοχές των ξένων αθλητών στις εγχώριες διοργανώσεις. Πώς ακριβώς έχει το θέμα;

-- Αυτό είναι άλλο ένα σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε ως άθλημα αυτήν τη στιγμή. Ολα έχουν ξεκινήσει από μια νομοθετική νόρμα της ΕΕ σχετικά με το δικαίωμα ενός ξένου αθλητή να αγωνίζεται σε πρωταθλήματα άλλων χωρών. Ωστόσο, παρά τη «βιτρίνα» του νόμου για ελεύθερο δικαίωμα στην άθληση, ο πραγματικός στόχος δεν είναι άλλος από το να γίνει ένα ακόμα βήμα για εμπορευματοποίηση και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Ούτε φυσικά έχει καμία υπόσταση αυτό που προβλήθηκε, ότι δίνεται η δυνατότητα σε παιδιά μεταναστών που ζουν σε άλλες χώρες να συμμετάσχουν σε αγώνες, αφού αυτό μπορεί να γίνει έτσι κι αλλιώς, αν το παιδί συμμετέχει σε κάποιον σύλλογο.

-- Τι επιπτώσεις θα έχουν για το άθλημα τα νέα δεδομένα που προκύπτουν;

-- Ειδικά στην περίπτωση της ξιφασκίας η συγκεκριμένη νομοθεσία έχει σημαντικές επιπτώσεις. Για παράδειγμα, ως άθλημα εμείς πέραν των ατομικών αγωνισμάτων έχουμε και τα ομαδικά. Αν λοιπόν ένας σύλλογος θέλει να διεκδικήσει την επιτυχία και έχει την οικονομική δυνατότητα, μπορεί να πληρώσει κάποιους ξένους αθλητές να έρθουν για τους αγώνες, προκειμένου να διεκδικήσει την πρωτιά, με ό,τι συνεπάγεται αυτό και σε άλλα ζητήματα (π.χ. μοριοδότηση των αθλητών του, επιδίωξη μεγαλύτερης επιχορήγησης κ.λπ.). Πρακτικά λοιπόν μιλάμε για έναν νόμο που δίνει δικαίωμα για τις λεγόμενες «μεταγραφές του Σαββατοκύριακου».

Φυσικά, αν ληφθεί υπόψη ότι το επίπεδο του αθλήματος στην Ευρώπη για πολλούς λόγους είναι αρκετά υψηλότερο απ' ό,τι στη χώρα μας, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μιλάμε πλέον για συναγωνισμό αλλά για αθέμιτο ανταγωνισμό. Σε πρόσφατο πανελλήνιο πρωτάθλημα υπήρξε σύλλογος που προσπάθησε να κατεβάσει τέσσερις Ιταλούς αθλητές, συναντώντας την αντίδραση από άλλους συλλόγους. Παράλληλα τέτοιου είδους ενέργειες έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη του αθλήματος, αφού οι ξένοι αθλητές θα πάρουν τη θέση εγχώριων αθλητών, που θα έχουν προσπαθήσει για τη συμμετοχή τους στον αγώνα και ξαφνικά θα βρεθούν να χάνουν τη θέση τους.

-- Ποια είναι η αντίδραση της Ομοσπονδίας;

-- Εμείς ως Ομοσπονδία καταδικάσαμε από την αρχή τα νέα δεδομένα, ενημερώσαμε και τον αρμόδιο υφυπουργό Αθλητισμού, ενώ φυσικά αντιδράσεις υπήρξαν από πολλούς συλλόγους και αθλητές. Επιδίωξή μας είναι να τεθούν δικλίδες ασφαλείας ώστε αυτό το μέτρο να μην εφαρμοστεί, ή τουλάχιστον να γίνει σε αρκετά περιορισμένη μορφή. Για παράδειγμα, να μην επιτρέπεται η συμμετοχή αθλητή αν έχει δελτίο σε άλλο σύλλογο, π.χ. του εξωτερικού, ή να περιοριστεί το ποσοστό συμμετοχής στα ομαδικά αγωνίσματα στο 25%, που μεταφράζεται σε έναν αθλητή. Ωστόσο, πέραν της Ομοσπονδίας, το θέμα θα πρέπει να το δουν σοβαρά και οι αρμόδιοι, και κυρίως να μελετήσουν τις σημαντικές επιπτώσεις που θα έχει για την ανάπτυξη του αθλήματος.

-- Ποια είναι συνολικά η σημερινή πραγματικότητα για το άθλημα της ξιφασκίας στη χώρα μας και τι καλούνται να αντιμετωπίσουν Ομοσπονδία και σύλλογοι;

-- Νομίζω ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε αυτήν τη στιγμή με τις κτιριακές εγκαταστάσεις, μετά τις εξελίξεις στο ΟΑΚΑ, είναι ένα σοβαρό παράδειγμα για το τι έχει συμβεί από το 2004 και μέχρι σήμερα, και για το δικό μας άθλημα αλλά και γενικότερα για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Παρά το χτίσιμο τόσων αθλητικών εγκαταστάσεων, τόσο εμείς όσο και άλλα αθλήματα σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν το σοβαρό πρόβλημα των υποδομών, συν το επίσης σοβαρό πρόβλημα των μειωμένων επιχορηγήσεων, που πλέον έχουν φτάσει να είναι ψίχουλα, που δεν φτάνουν στις Ομοσπονδίες και στους συλλόγους να καλύψουν ούτε τις βασικές πάγιες ανάγκες. Και μάλιστα είναι τέτοια η κατάσταση, που καλούμαστε να πάρουμε αυτά τα ψίχουλα και ουσιαστικά να πούμε και ευχαριστώ. Προσωπικά θα σταθώ στο εξής: Τα όσα συμβαίνουν δείχνουν ξεκάθαρα τι μάχη επιβίωσης πρέπει να δώσει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός προκειμένου να επιτελέσει το έργο του στις καπιταλιστικές συνθήκες, όπου ο τομέας του αθλητισμού έχει άλλους στόχους.

-- Ποιες είναι οι αιτίες αυτής της κατάστασης και πώς μπορεί να αλλάξει;

-- Τα όσα συμβαίνουν δεν αποτελούν σημερινό φαινόμενο, αλλά είναι διαχρονικά προβλήματα για τα οποία, ουσιαστικά και πρακτικά, λύσεις δεν δόθηκαν από καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Τα προβλήματα των Ομοσπονδιών, των συλλόγων, που προσπαθούν να επιβιώσουν, πολλά εκ των οποίων υποχρεώνονται να βάλουν λουκέτο ή βρίσκονται ένα βήμα πριν απ' αυτό, έχουν σίγουρα βαθιές αιτίες. Αυτό αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η κατάσταση στον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι πολιτική επιλογή να είναι αυτή που είναι. Και νομίζω πως αυτό είναι που θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι του αθλητισμού, σε κάθε πόστο, αλλά και ο ίδιος ο λαός, να γνωρίζουν πάνω απ' όλα, προκειμένου να διεκδικήσουν αυτά που πραγματικά δικαιούται να πάρει ο αθλητισμός.

Σήμερα οι γονείς καλούνται να πληρώσουν για την άθληση των παιδιών τους, τη συμμετοχή τους στους αγώνες, ακόμα και όταν πρόκειται για διεθνή συμμετοχή στο εξωτερικό. Εχουμε φτάσει στο σημείο να ακούω από γονείς ότι παρακαλάνε να φτάσει το παιδί τους σε μια ηλικία 18-20 ετών και να σταματήσει τον αθλητισμό, προκειμένου να πάρουν μια ανάσα για τα έξοδα. Ακούω πολλές φορές να λένε για τους χορηγούς - εγώ θα πω ότι για μας οι «χρυσοί χορηγοί» είναι οι γονείς.