Eurokinissi

Ο ρόλος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στις διευθετήσεις όπου πρωταγωνιστεί η Ελλάδα στα Βαλκάνια, «βγάζει μάτι»

(...) Αυξάνουμε επίσης την εμπλοκή των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια. Μέσω της ενεργού διπλωματίας των ΗΠΑ και του στενού συντονισμού με την ΕΕ, υποστηρίξαμε τους οραματιστές πρωθυπουργούς Τσίπρα και Ζάεφ να επιτύχουν μια δυνητικά ιστορική πρόοδο στη διαμάχη του ονόματος μεταξύ Ελλάδας - "Μακεδονίας"».

Αυτά τόνισε την προηγούμενη Τρίτη ο Γουές Μίτσελ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, μιλώντας στην αρμόδια υποεπιτροπή της Γερουσίας, όπου παρουσίασε τη «στρατηγική» της κυβέρνησης Τραμπ για την περιοχή και το ρόλο που επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ στην ελληνική κυβέρνηση για την υλοποίησή της.

Ο ρόλος αυτός γίνεται ιδιαίτερα διακριτός τόσο στη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, που απέσπασε τα εύσημα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, όσο και στις διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, που έχουν κι αυτές τη σφραγίδα ΝΑΤΟ και ΕΕ, καθώς μια ενδεχόμενη συμφωνία θα ενισχύσει τις προϋποθέσεις ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ).

Σε ό,τι αφορά την ΠΓΔΜ, θυμίζουμε ότι το άρθρο 2, για την ένταξή της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, είναι αυτό που διαπερνά ολόκληρο το περιεχόμενο και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της συμφωνίας των Πρεσπών, όπως φάνηκε άλλωστε και από τη συζήτηση στο τελευταίο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, όπου ανεξάρτητα από αντιθέσεις, αποφασίστηκε να προχωρήσει η ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ, στο έδαφος και της συμφωνίας με την Ελλάδα.

Θυμίζουμε ενδεικτικά ότι στο άρθρο 2, η Ελλάδα «συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους (σ.σ. Βόρεια Μακεδονία) ...σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος».

Υλοποιώντας τάχιστα το γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας, ενόψει και της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη, η κυβέρνηση Ζάεφ ολοκληρώνει την έγκρισή της από τη Βουλή, ενώ ο Ελληνας ΥΠΕΞ, πέρα από τις επιστολές που έστειλε σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, υπερασπίστηκε με σθένος την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ στην ΕΕ χωρίς καθυστερήσεις, κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, ως προϋπόθεση για να προχωρήσει η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» και να διασφαλιστεί η «σταθερότητα» στην περιοχή.

Σύμφωνα με τον Ν. Κοτζιά, η ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΕΕ - ΝΑΤΟ, όπως και της Αλβανίας στην ΕΕ, αποτελεί «δικλίδα ασφαλείας για αποσόβηση κρίσεων», ενώ ενδεχόμενη αναβολή της ένταξής τους «σημαίνει ότι θέτουμε εν αμφιβόλω τη σταθερότητα και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, η οποία θα πρέπει να είναι πολύ σημαντική για ολόκληρη την ΕΕ».

Οπως γίνεται αντιληπτό, ο ...οίστρος του Ν. Κοτζιά ήταν τόσο μεγάλος, που ανάγκασε τον Ζάεφ να πει σε συνέντευξή του ότι ο Ελληνας ΥΠΕΞ «βοηθά σαν να εκπροσωπεί τη δική του χώρα»!

Σημειωτέον, με βάση το χρονοδιάγραμμα από εδώ και πέρα, μετά την άρνηση του Προέδρου της ΠΓΔΜ Ιβανόφ να επικυρώσει τη συμφωνία, η Βουλή της ΠΓΔΜ αναμένεται να την υπερψηφίσει εκ νέου στις 5 Ιούλη, για να ακολουθήσει ο προσδιορισμός του δημοψηφίσματος, που αναμένεται να διεξαχθεί στις 16 Σεπτέμβρη, αν και ακούγονται επίσης η 23η Σεπτέμβρη ή και μεταγενέστερες ημερομηνίες.

Το δημοψήφισμα δεν έχει ακόμα αποφασιστεί αν θα έχει δεσμευτικό ή αποφασιστικό χαρακτήρα, ενώ ανοιχτό παραμένει και το ακριβές ερώτημα, σύμφωνα με πληροφορίες πάντως θα παραπέμπει ευθέως στην ένταξη ή όχι της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, επιβεβαιώνοντας κι από άλλη μπάντα το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας.

Σε κάθε περίπτωση, με την αναγνώριση «Μακεδονικής» ιθαγένειας και γλώσσας, η συμφωνία περιέχει το σπέρμα των αλυτρωτισμών, ενώ ερωτήματα προκαλεί και η επανάληψη του άρθρου που περιεχόταν στην «ενδιάμεση συμφωνία» του 1995 για το δικαίωμα της ΠΓΔΜ πάνω στην ελληνική ΑΟΖ, όταν αυτή καθοριστεί, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο όρο της συμφωνίας, η ΠΓΔΜ, ως «περίκλειστο κράτος», αποκτά δικαιώματα στην ελληνική ΑΟΖ και συγκεκριμένα στο περίσσευμα της αλιείας.

Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις της κυβέρνησης, τα ερωτήματα που παραμένουν είναι πολλά: Γιατί αναγνωρίζεται προκαταβολικά αυτό το δικαίωμα στην ΠΓΔΜ; Τα δικαιώματα εκμετάλλευσης που αποκτά θα περιοριστούν μόνο στην αλιεία; Και κυρίως, γιατί ο συγκεκριμένος όρος δεν έχει εφαρμοστεί σε άλλες γνωστές περιπτώσεις περίκλειστων κρατών (π.χ. Αυστρία και Ελβετία προς την Ιταλία), τα οποία ξεπερνούν τα 40 σε όλο τον κόσμο;

Για να γίνει καλύτερα κατανοητό το μέγεθος των μονοπωλιακών συμφερόντων και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που συγκρούονται στην περιοχή, θυμίζουμε το σχολιασμό που έκανε πρόσφατα σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις Βρυξέλλες, Βλαντιμίρ Τσιζόφ.

Ο Ρώσος διπλωμάτης τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στην ένταξη των Δυτ. Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, προειδοποίησε με συνέπειες τα κράτη της περιοχής που ενισχύουν τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό τους και εξέφρασε με νόημα την «ελπίδα» να μην υπάρξει αποσταθεροποίηση της περιοχής τύπου Ουκρανίας!

Στην πραγματικότητα, οι δηλώσεις του αποτελούν μήνυμα και προειδοποίηση στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να παραιτηθεί από τα ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή και ότι θα τα υπερασπιστεί με κάθε μέσο, ιδιαίτερα όσο σφίγγει ο κλοιός γύρω από τη Σερβία, με την οποία διατηρεί ισχυρές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις.

Αντίστοιχα, το σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» οξύνει την αντιπαράθεση με την Κίνα και άλλα καπιταλιστικά κράτη, που προσπαθούν να πατήσουν πιο γερά το πόδι τους στη Βαλκανική.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ως προς αυτά ήταν και ο Αμερικανός υφυπουργός, Γ. Μίτσελ, κατά την ομιλία του στη Γερουσία την περασμένη Τρίτη, όπου είπε ανάμεσα σε άλλα: «Κατά μήκος των ανατολικών συνόρων, από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα και στην καρδιά της λεκάνης του Δούναβη, εργαζόμαστε για την οικοδόμηση προπυργίων ενάντια στους κινεζικούς και ρωσικούς διαύλους (...) Συνεργαζόμαστε με συμμάχους για να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα των πολιτικών συστημάτων τους και να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά, να βελτιώσουμε τη στρατιωτική ετοιμότητά τους, να διαφοροποιήσουμε τον ενεργειακό εφοδιασμό μέσω έργων όπως ο Νότιος Αγωγός Αερίου».

Ολες αυτές οι εξελίξεις βάζουν την Ελλάδα στο «μάτι του κυκλώνα» επικίνδυνων ανταγωνισμών, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναλαμβάνει αναβαθμισμένο ρόλο για την εμπέδωση της ευρωΝΑΤΟικής «ασφάλειας» και «σταθερότητας» στην περιοχή, για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία θέλει να συμμετάσχει με καλύτερους όρους σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια, στα Βαλκάνια και στην Αν. Μεσόγειο, κυρίως στους τομείς της Ενέργειας και των Μεταφορών.

Μέσα στο ίδιο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο, η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να κλείσει εκκρεμή ζητήματα και με την Αλβανία, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν προηγούμενες κυβερνήσεις. Οπως διαβεβαίωνε ο Ελληνας ΥΠΕΞ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρωσία, «βρισκόμαστε σε μια διαδικασία να λύσουμε τα ζητήματα που εκκρεμούν εδώ και 30 μέχρι 80 χρόνια με την Αλβανία».

Τα ζητήματα στα οποία αναφέρεται ο υπουργός και απασχολούν τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Ράμα είναι ο καθορισμός θαλάσσιων ζωνών (κρίσιμος για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο βόρειο Ιόνιο), η άρση της εμπόλεμης κατάστασης ανάμεσα στις δύο χώρες καθώς και θέματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας, η έκδοση εφαρμοστικών διατάξεων του νέου νόμου περί μειονοτήτων κ.ά.

Σε ό,τι αφορά τις θαλάσσιες ζώνες, σε ραδιοφωνική συνέντευξη την Πέμπτη, ο Ν. Κοτζιάς εκτίμησε ότι «θα υπερβούμε και θα τακτοποιήσουμε στο μέγιστο» τη «νομική δυσκολία», με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας, που είχε κρίνει αντισυνταγματική την προηγούμενη σχετική συμφωνία το 2009. Προανήγγειλε επίσης «σταδιακή» επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο, ως «βάση για την αιγιαλίτιδα ζώνη» και πρόσθεσε ότι αντίστοιχοι σχεδιασμοί υπάρχουν και για τη Νότια Κρήτη.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται έως τώρα ότι στη διαπραγμάτευση δεν υπάρχει θέμα Τσάμηδων, αλλά μόνο ζήτημα επιστροφής ή αποκατάστασης των περιουσιών που βρέθηκαν υπό μεσεγγύηση μετά τον πόλεμο.

Δίνοντας το στίγμα, ο Ν. Κοτζιάς είπε στην ίδια συνέντευξη ότι «είναι άλλο πράγμα οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων και άλλο πράγμα οι "περιουσίες των Τσάμηδων" (...) Με την κήρυξη του πολέμου η χώρα μας προχώρησε στη μεσεγγύηση των ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών. Μόλις τελειώσει το εμπόλεμο, αυτές, μετά από δικαστικές αποφάσεις μπορεί να επιστραφούν, αλλά μπορεί και όχι. Αυτές είναι ιδιοκτησίες που τέθηκαν υπό τον έλεγχο του ελληνικού κράτους προσωρινά, μεταβατικά, ενόψει του πολέμου. Είναι πριν από τον πόλεμο (...) Οι "τσαμικές περιουσίες" είναι περιουσίες που αφορούν το τέλος του πολέμου και για τις οποίες υπάρχουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις».

Σε εξέλιξη βρίσκονται, τέλος, οι διαδικασίες αναζήτησης και εκταφής των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στο αλβανικό μέτωπο.

Η κυβέρνηση αξιοποιεί το εύλογο ζήτημα της άρσης της εμπολέμου με την Αλβανία, που ήταν στοιχείο αλυτρωτισμού από την πλευρά της Ελλάδας όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, ιδιαίτερα ενάντια στη ΛΔ Αλβανίας. Μέσα στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο, όμως, δεν θα αντιμετωπιστούν οι αλυτρωτισμοί, πολύ περισσότερο που ο αλβανικός εθνικισμός αποτελεί «Δούρειο Ιππο» για αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια (βλ. Κόσσοβο, ΠΓΔΜ).

Μόλις την Παρασκευή έγινε στην Αθήνα ο τρίτος γύρος συνομιλιών για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, σε επίπεδο τεχνικών ομάδων των ΥΠΕΞ Ελλάδας και Αλβανίας. Ο Ελληνας ΥΠΕΞ έκανε λόγο για «ένα μεγάλο βήμα», ενώ από αλβανικής πλευράς διαχέεται ότι σε επικείμενη επίσκεψη Τσίπρα στα Τίρανα, οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών αναμένεται να υπογράψουν κοινή Δήλωση για εγκαθίδρυση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Σε κάθε περίπτωση, στις σχέσεις με την Αλβανία παραμένει το πρόβλημα των εθνικιστικών διεκδικήσεων, όπως δείχνουν οι θέσεις της κυβέρνησης Ράμα για το θέμα των Τσάμηδων, οι κορόνες για «Μεγάλη Αλβανία», ακόμα και οι «σκέψεις» πολιτικών παραγόντων της γείτονος για διαμόρφωση «κοινών θεσμών» με το Κόσσοβο, που δείχνει διάθεση, αν όχι σχέδιο, νέας αλλαγής συνόρων στην περιοχή, με ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Εξίσου επικίνδυνη είναι και η επίδραση που ασκεί η Τουρκία στην Αλβανία, αξιοποιώντας τις σχέσεις Αλβανίας - Ελλάδας για να προωθεί τα δικά της συμφέροντα στο παζάρι για τα Ελληνοτουρκικά.

Ολα αυτά ελάχιστα απασχολούν το ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ, η οποία, έστω και με αντιθέσεις, προωθεί την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας. Υπόσχεται μάλιστα να την επιταχύνει, αν η τελευταία δεχτεί να «φιλοξενήσει» πρόσφυγες, με τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στο έδαφός της, προκειμένου αυτοί να μη διαχυθούν στην υπόλοιπη Ευρώπη!

Τέτοιο είναι το ευρωΝΑΤΟικό παζάρι, στο οποίο εντάσσεται και η διευθέτηση των εκκρεμοτήτων ανάμεσα σε Ελλάδα και Αλβανία με τη συμφωνία που ετοιμάζουν οι κυβερνήσεις των δύο κρατών.

-- Στις 6 Ιούλη, της INTAL Βελγίου στις 6.30 μ.μ.

-- Στις 7 Ιούλη, Διεθνή αντιΝΑΤΟική διάσκεψη του ΠΣΕ

-- Στις 7 Ιούλη, στις 3.30 μ.μ., συγκέντρωση και πορεία από το Gare Du Nord

Τα αντιιμπεριαλιστικά φιλειρηνικά κινήματα που έχουν δηλώσει συμμετοχή είναι από Βέλγιο, Ελλάδα, Πορτογαλία, Πολωνία, Τουρκία, Βουλγαρία, Σερβία, Ισπανία, Ιταλία, ΗΠΑ, Νεπάλ, Ιρλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Νορβηγία, Ιράν, Ελβετία, Κύπρο. Επίσης από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών και τη Διεθνή Ενωση Δημοκρατικών Νομικών. Το ΠΣΕ θα εκπροσωπήσουν οι Θανάσης Παφίλης και Ηρακλής Τσαβδαρίδης, γενικός γραμματέας και εκτελεστικός γραμματέας του αντίστοιχα, ενώ θα συμμετάσχουν επίσης από την ΕΕΔΥΕ αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Νίκο Ζώκα, αντιπρόεδρο της ΕΕΔΥΕ, η Δέσποινα Μάρκου, πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ, και ο Τριαντάφυλλος Φωτιάδης από την Κίνηση για την Εθνική Αμυνα (ΚΕΘΑ).

Το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση ενός ακόμα δολοφονικού μηχανισμού έγινε την περασμένη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο, όπου οι υπουργοί Αμυνας Γαλλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Βελγίου, Δανίας, Εσθονίας, Ολλανδίας και Πορτογαλίας υπέγραψαν τη λεγόμενη Επιστολή Πρόθεσης Συμμετοχής στην «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επεμβάσεων». Η ιδέα είχε προταθεί από τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν και βρήκε αμέσως υποστήριξη από την Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ.

Αποκαλυπτικά για το περιεχόμενο του νέου αυτού σχήματος είναι τα όσα είπε η Γαλλίδα υπουργός Αμυνας Φ. Παρλί, σημειώνοντας ότι η «Πρωτοβουλία» έχει σκοπό να ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ των Γενικών Επιτελείων ευρωπαϊκών χωρών που είναι «ικανές και πρόθυμες», προκειμένου να καταστεί εφικτή η «κοινή, ταχύτερη αντίδραση» στο πλαίσιο του NATO αλλά και σε αυτό της ΕΕ, σε μια βάση «κοινών σχεδιασμών για σενάρια δυνητικών κρίσεων, που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ευρωπαϊκή ασφάλεια».

Εδινε και ...παραδείγματα: «Εάν χρειαζόταν να διεξαγάγουμε μια επιχείρηση παρόμοια με τη "Σερβάλ" στο Μάλι το 2013, θα θέλαμε να μπορούμε να τη φέρουμε σε πέρας με τη συμμετοχή πολλών ακόμη χωρών», αλλά «οι χρόνοι λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο της ΕΕ είναι ακόμη πολύ αργοί, λαμβανομένης υπόψη της επείγουσας φύσης που μπορεί να έχει μια κρίσιμη κατάσταση σε μια χώρα όπου οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι παίζεται ένα κρίσιμο διακύβευμα για την ασφάλειά τους».

Ο μηχανισμός προβλέπει κοινές ευρωπαϊκές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες, εκτός ευρωενωσιακών συνόρων, με πρόσχημα φυσικές καταστροφές, στρατιωτικές επεμβάσεις σε «εστίες κρίσης», επιχειρήσεις απομάκρυνσης Ευρωπαίων πολιτών από επικίνδυνες ζώνες και ό,τι άλλο μπορεί να χρησιμεύσει ως πρόσχημα.

Τυπικά η εν λόγω «Πρωτοβουλία» κινείται εκτός του πλαισίου της EE και της PESCO. Ωστόσο, έρχεται να την συμπληρώσει, καθώς και να συμβάλει στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς στόχους.

Διόλου τυχαία, ο γγ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ αναφέρθηκε με θερμά λόγια στο νέο στρατιωτικό σχήμα, λέγοντας ότι «βλέπω αυτήν τη νέα πρωτοβουλία ως κάτι που μπορεί να συμπληρώσει και στην πραγματικότητα να ενισχύσει το έργο που συνεχίζεται στο ΝΑΤΟ για την ενίσχυση και την αύξηση της ετοιμότητας των δυνάμεών μας».

Αεροπλανοφόρα ΗΠΑ και Γαλλίας μαζί στη Μεσόγειο

Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, τόνιζε τη Δευτέρα, προσερχόμενος στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που ασχολήθηκε και με αυτό το θέμα - την ενίσχυση της ευρωατλαντικής συνεργασίας - ότι στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ και της Κομισιόν Ζ. Κλ. Γιούνκερ θα υπογράψουν Διακήρυξη σχετικά με το πώς θα ενισχύσουν περαιτέρω τη «συνεργασία» μεταξύ ΝΑΤΟ - ΕΕ. Και αυτό σε συνέχεια της Κοινής Διακήρυξης ΕΕ - ΝΑΤΟ, που είχε υπογραφεί στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016.

«Θα χαιρετίσουμε τις προσπάθειες για την ενίσχυση των προσπαθειών της ΕΕ για την άμυνα, αλλά ταυτόχρονα βεβαίως θα τονίσουμε ότι αυτές οι προσπάθειες δεν ανταγωνίζονται το ΝΑΤΟ, αλλά ουσιαστικά συμπληρώνουν το ΝΑΤΟ και τη συλλογική άμυνα που παρέχει το ΝΑΤΟ» ξεκαθάριζε τη Δευτέρα ο Στόλτενμπεργκ, δίνοντας για μια ακόμα φορά τα «όρια» που θέτουν και οι ανταγωνισμοί και τα διαφορετικά συμφέροντα ΗΠΑ - ΕΕ, αλλά και στο εσωτερικό της Ευρωένωσης, για την ανάπτυξη των «κοινών δυνατοτήτων» ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Ενα από τα βασικά θέματα που ιεραρχούνται στην εν λόγω κοινή δράση είναι αυτό της παραπέρα βελτίωσης στους χρόνους μετακίνησης και διεκπεραίωσης δυνάμεων στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων.

Πρόκειται για την περιλάλητη «στρατιωτική κινητικότητα», που η ηγεσία του ΝΑΤΟ έχει χαρακτηρίσει ναυαρχίδα των στόχων της για το 2018, έχοντας στο πλευρό της σε αυτό και την ΕΕ, που επίσης ιεραρχεί το θέμα ψηλά στις προτεραιότητές της.

Χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στα συμπεράσματα του πρόσφατου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ (στις 25/6), όπου τα κράτη - μέλη καλούνται «να ενισχύσουν τις ικανότητες κινητικότητας στη γη, στη θάλασσα και τον αέρα, στρατιωτικού προσωπικού, υλικών και εξοπλισμών για την αντιμετώπιση καθημερινών περιστατικών αλλά και για την αντιμετώπιση κρίσεων και συγκρούσεων», ενώ και σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκεται η ενίσχυση της συνεργασίας της ΕΕ με το ΝΑΤΟ.

Αντίστοιχες επικίνδυνες για τους λαούς οδηγίες προετοιμασίας νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων περιλαμβάνει και το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τις «σχέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ», που «τονίζει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν, μέσω στενής συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ, τα φυσικά και νομικά εμπόδια στην ταχεία μετακίνηση στρατιωτικού προσωπικού και πόρων εντός και εκτός της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλίζεται, όποτε κρίνεται αναγκαίο, η απρόσκοπτη μετακίνηση εξοπλισμού και δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας χρήσης κρίσιμης υποδομής, όπως οδών, γεφυρών και σιδηροδρομικών γραμμών».

Αλλο θέμα για το οποίο το ΝΑΤΟ έχει πάρει αποφάσεις σε διαδοχικές Συνόδους των υπουργών Αμυνας, είναι οι νέες «ικανότητες» στις οποίες σκοπεύουν να επενδύσουν, με τις ΗΠΑ να πιέζουν ώστε οι υπόλοιπες χώρες και να δαπανούν μεγαλύτερα ποσά για τις ανάγκες της λυκοσυμμαχίας, και μέρος τους να πηγαίνει για ανάπτυξη νέων δυνατοτήτων.

Μεταξύ άλλων, τα προγράμματα αυτά προβλέπουν την ανάπτυξη ενός ιπτάμενου τάνκερ πολλαπλών ρόλων, «στρατηγικών πυρομαχικών» για τις χερσαίες δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας, ενός αεροσκάφους θαλάσσιας επιτήρησης πολλαπλών αποστολών, περισσότερα τεθωρακισμένα, αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα κ.ά.

Την ίδια ώρα, η ΕΕ έρχεται με τη λεγόμενη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO, συμφωνήθηκε στα τέλη του 2017), ακριβώς να αναπτύξει νέα μέσα και φονικά συστήματα, «συμπληρωματικά» πάντα προς το ΝΑΤΟ, αλλά ταυτόχρονα κάνοντας κι ένα βήμα στην ανάπτυξη των δικών της «αυτοτελών» στρατιωτικών δυνατοτήτων.

Στο πλαίσιο αυτό, έχει καταρτιστεί ήδη ένας πρώτος, αρχικός κατάλογος 17 «συνεργατικών έργων», που θα προωθηθούν από ομάδες κρατών - μελών, ενώ αναμένεται να προστεθεί και ένα δεύτερο «κύμα» τέτοιων έργων τον ερχόμενο Νοέμβρη.

Μετουσιώνοντας σε πράξη την αποφασιστικότητά της να παίξει «στα γεμάτα» στους επικίνδυνους για το λαό σχεδιασμούς, η ελληνική κυβέρνηση επισημοποίησε τη συμμετοχή της σε 9 από τα 17 πρώτα «συνεργατικά» μέτρα, όπως: «Θαλάσσια ημιαυτόνομα συστήματα αντιμετώπισης ναρκών». «Ανάπτυξη πλατφόρμας για κοινή χρήση πληροφοριών για την αντιμετώπιση περιστατικών και απειλών στον κυβερνοχώρο». «Ανάπτυξη θωρακισμένου οχήματος μάχης για χρήση από το Πεζικό /αμφίβιου οχήματος επίθεσης /ελαφρού θωρακισμένου οχήματος» κ.ά. Ολα έργα και προγράμματα που δείχνουν και τον προσανατολισμό τους.

Παράλληλα, στο φόντο και των ανταγωνισμών που οξύνονται με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε Μ. Ανατολή, Ανατ. Μεσόγειο και Β. Αφρική, με προσχήματα όπως π.χ. την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, της «τρομοκρατίας» και λοιπών «ασύμμετρων απειλών», το ΝΑΤΟ προχώρησε σταδιακά σε ενδυνάμωση της παρουσίας του στο λεγόμενο «νότιο μέτωπο», με εγκατάσταση της ναυτικής αρμάδας του SNMG2 στο Αιγαίο, την ενεργοποίηση ενός «Κόμβου» συγκέντρωσης και ανάλυσης πληροφοριών για το Νότο, στη Σικελία, εντατικοποίησε ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις στην περιοχή, ενδυνάμωσε κι άλλο τη στρατιωτική παρουσία, ενώ μπήκε και επισήμως στο «Συνασπισμό κατά του ISIS», διαθέτοντας π.χ. τα ιπτάμενα ραντάρ AWΑCS για περιπολίες στη Μέση Ανατολή.

Μάλιστα, όπως προανήγγειλε στην αποκαλυπτική εισήγησή του στη Γερουσία των ΗΠΑ ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, Γ. Μίτσελ, «το να συσπειρώσουμε τους συμμάχους μας να πάρουν σοβαρότερα τα νότια σύνορα της Ευρώπης, θα αποτελέσει μείζονα στόχο της επικείμενης Διάσκεψης Κορυφής του ΝΑΤΟ».

Πρόσθεσε ότι «συνεργαζόμαστε με τους συμμάχους μας για να αυξήσουμε και να συντονίσουμε τις συνεισφορές στις επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, να εξασφαλίσουμε τα σύνορα της Ευρώπης, να εμπλέξουμε περισσότερο το ΝΑΤΟ στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και να προβάλλουμε σταθερότητα στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή».

Την ίδια ώρα, με ακριβώς τα ίδια προσχήματα, όπως της αντιμετώπισης του Μεταναστευτικού, η ΕΕ αυξάνει επίσης τη ναυτική της παρουσία στη Μεσόγειο με επιχειρήσεις όπως π.χ. η «Sophia», αναβαθμίζει ουσιαστικά σε στρατιωτικό μηχανισμό τη Frontex, στήνει σχήματα «προβολής σταθερότητας» σε Β. Αφρική και Μ. Ανατολή.

Καθόλου άσχετα με τα παραπάνω, στο Συμβούλιο της Δευτέρας, οι μετέχοντες υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της ΕΕ υιοθέτησαν ειδικά Συμπεράσματα για το Κέρας της Αφρικής και την Ερυθρά Θάλασσα, σημαντικό γεωστρατηγικά δίαυλο, όπου η ΕΕ έχει στο παρελθόν αναπτύξει πολεμικά της πλοία (επιχείρηση «Atalanta», την πρώτη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας με ανελλιπή συμμετοχή και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού), ώστε να μην παρεμποδίζεται από «πειρατεία» και άλλες «ασύμμετρες απειλές» η «ελεύθερη ναυσιπλοΐα».

Στα εν λόγω Συμπεράσματα σημειώνεται ότι «οι εξελίξεις στην περιοχή του Κόλπου προκάλεσαν τον ανανεωμένο γεωπολιτικό ανταγωνισμό και στις δύο ακτές της Ερυθράς Θάλασσας (...) αυτές οι εξελίξεις, και κυρίως η σύγκρουση στην Υεμένη, έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ασφάλεια εντός και γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα. Αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της ΕΕ επηρεάζοντας την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και αποσταθεροποιώντας περαιτέρω το Κέρας της Αφρικής».

Εξέφραζε δε «την ετοιμότητα της ΕΕ να συνεργαστεί με όλους τους σχετικούς παράγοντες (...) χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα»...

Είναι βεβαίως κατανοητό το γιατί... Τα βάζουν με τη μόνη πολιτική δύναμη που αντιδρά στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να έχει αναβαθμισμένο ρόλο σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Βλέπετε, σε αυτό το ζήτημα, παρά τις διαφωνίες και κόντρες τους, συμφωνούν όλοι... Η θέση αυτή του ΚΚΕ είναι επικίνδυνη για τους σχεδιασμούς τους και για την προσπάθεια να υπηρετήσουν την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα Βαλκάνια. Χαλάει όμως και τη «σούπα» των αντιπαραθέσεων που στήνουν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ, προσδοκώντας πολιτικά οφέλη από τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, «παίζοντας» οι μεν με τον κοσμοπολιτισμό, οι δε με τον εθνικισμό.

Ας δούμε λοιπόν ορισμένα παραδείγματα των ανιστόρητων αυτών προσεγγίσεων στις οποίες συγκλίνουν:

• Καμία συμφωνία φιλίας, ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στα δύο κράτη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στο πλαίσιο ΝΑΤΟ - ΕΕ, ούτε να προωθηθεί μέσα από την επέκταση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Δυτικά Βαλκάνια, ιμπεριαλιστικών συμμαχιών που υποδαυλίζουν αντιθέσεις, που τόσα χρόνια εφαρμόζουν στα Βαλκάνια, όπως και σε άλλες περιοχές, το διαίρει και βασίλευε. Συμφωνίες που γίνονται μέσα στο πλέγμα των ανταγωνισμών για τις ενεργειακές μπίζνες και τον έλεγχο αγορών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια.
• Σύνθετη ονομασία με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό. Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι δεν μπορεί να αναγνωρίζεται «μακεδονικό έθνος» ή «μακεδονική γλώσσα». Ταυτόχρονα, απάλειψη όλων των αλυτρωτικών στοιχείων από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, διαφορετικά τα σπέρματα του αλυτρωτισμού θα είναι πάντα στο παρόν, έτοιμα για πάσα χρήση, ανάλογα με τις εξελίξεις, την πορεία των συμφωνιών και των ανταγωνισμών στην περιοχή.
• Τα ζητήματα αυτά δεν γίνεται παρά να αντιμετωπίζονται ενιαία, ως ένα πακέτο λύσης και όχι βεβαίως αποσπασματικά, αφού η ουσία του προβλήματος δεν βρίσκεται στο όνομα, αλλά σε όλους αυτούς τους παράγοντες που μπορούν να ανοίξουν θέματα αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, υποδαύλισης εθνικιστικών εκδηλώσεων.

Από όλα τα παραπάνω, προκύπτει ότι η αντίθεση του ΚΚΕ στη συμφωνία κυβέρνησης - ΠΓΔΜ είναι η μοναδική που υπερασπίζει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Είναι ταυτόχρονα πατριωτική και διεθνιστική, κατευθύνεται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης. Γι' αυτό άλλωστε ενοχλεί...

Οπως είπε ο Στόλτενμπεργκ στην κοινή τους δήλωση στον Τύπο, «είχαμε μια εξαιρετική συνάντηση. Συζητήσαμε την πρόσφατη συμφωνία στο θέμα του ονόματος. Τη χαιρετίζω θερμά τη συμφωνία. Είναι ένα μεγάλο επίτευγμα...».

Επαναλαμβάνοντας το ΝΑΤΟικό αφήγημα, ο Στόλτενμπεργκ υποστήριξε ότι «η διαμάχη για το όνομα έχει σκιάσει την περιοχή για πολύ καιρό. Εχει αποτρέψει την ευημερία και την ασφάλεια. Αλλά τώρα υπάρχει η ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον».

Συνδέοντας καθαρά την υπόθεση με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, είπε: «Η συμφωνία αποτελεί παράδειγμα για άλλους, σε ολόκληρη την περιοχή, σχετικά με τον τρόπο εδραίωσης της ειρήνης και της σταθερότητας. Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια σε εσάς και στον πρωθυπουργό Τσίπρα για την ηγεσία, το θάρρος και τη δέσμευση που έχετε δείξει για την επίτευξη αυτής της συμφωνίας».

Και στο προκείμενο: «Στη Σύνοδο Κορυφής μας, σε δυο βδομάδες, αναμένω ότι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των κρατών - μελών θα σας καλέσουν να ξεκινήσετε τις ενταξιακές συνομιλίες. Και μόλις ολοκληρωθούν όλες οι εθνικές διαδικασίες για να οριστικοποιηθεί η συμφωνία, θα γίνετε μέλος του ΝΑΤΟ».

Προειδοποίησε δε για αυστηρή τήρηση όσων προβλέπονται στη συμφωνία, βασικά του άρθρου 2, που καθορίζει βήμα προς βήμα τι να γίνει για να ολοκληρωθεί η διαδικασία ένταξης, λέγοντας ότι «χωρίς την οριστικοποίηση της συμφωνίας, η χώρα σας δεν μπορεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ στο άμεσο μέλλον. Ετσι, αυτή είναι μια ιστορική ευκαιρία που δεν μπορεί να χαθεί».

Τόνισε, πάντως, ότι «η πόρτα του ΝΑΤΟ είναι ανοιχτή και βρίσκεστε στο κατώφλι. Εχετε ήδη δείξει τη δέσμευσή σας για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, με τις συνεισφορές σας στην παρουσία μας στο Αφγανιστάν. Και συμβάλλετε στη συνεχιζόμενη σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια. Το ΝΑΤΟ συμμερίζεται αυτήν τη δέσμευση για ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή. Είναι σημαντικό όχι μόνο για τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη».

Ερωτηθείς σχετικά με τη διαδικασία, σημείωσε: «Οι ενταξιακές συνομιλίες θα διαρκέσουν φυσιολογικά κάποιους μήνες και εν συνεχεία, υπό την προϋπόθεση ότι οι εσωτερικές διαδικασίες στη χώρα θα έχουν ολοκληρωθεί, θα υπογραφεί ένα πρωτόκολλο ένταξης, το οποίο θα πρέπει να επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια των 29 κρατών - μελών».

Ως προς το χρόνο που μπορεί να διαρκέσει η όλη διαδικασία, επεσήμανε ότι αυτός ποικίλλει, αναφερόμενος τόσο στο παράδειγμα του Μαυροβουνίου, η ενταξιακή διαδικασία του οποίου διήρκεσε 2,5 χρόνια, όσο και της Αλβανίας και της Κροατίας, για τις οποίες διήρκεσε συνολικά ένα χρόνο.

Ωστόσο, όπως σημείωσε, από τη στιγμή που θα υπογραφεί το πρωτόκολλο ένταξης η χώρα θα προσκληθεί να συμμετάσχει σε όλες τις συναντήσεις, να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών και να είναι μέλος του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ.

Παράλληλα, προσθέτοντας στις ευρωατλαντικές πιέσεις στο λαό της γειτονικής χώρας, πρόσθεσε: «Ελπίζω λοιπόν πραγματικά ο λαός αυτής της χώρας να αδράξει αυτήν την ιστορική ευκαιρία, γιατί αν αυτή η ευκαιρία απορριφθεί είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ πώς θα δημιουργηθούν ξανά οι παρούσες συνθήκες τού να βρίσκεστε τόσο κοντά στην ένταξη».

Σε ερώτηση αν το ΝΑΤΟ έχει λάβει επιστολή της Ελλάδας, στην οποία δηλώνει ότι δεν θα μπλοκάρει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, καθώς και σχετικά με το περιεχόμενο της συζήτησης που είχε την Παρασκευή με τον Αλ. Τσίπρα, είπε ότι «μου επανέλαβε την ελληνική θέση, ότι δηλαδή η χώρα είναι έτοιμη να καλωσορίσει την ΠΓΔΜ ως πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ υπό τη νέα της ονομασία, μόλις υλοποιηθεί πλήρως η συμφωνία των δύο χωρών».