Ενα από τα κύρια θέματα της επερχόμενης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ (11 - 13 Ιούλη, στις Βρυξέλλες) θα είναι η ακόμα στενότερη συνεργασία του με την ΕΕ, στην παραπέρα προσπάθεια συντονισμού και ενδυνάμωσης των στρατιωτικών ικανοτήτων των δυο πόλων του ευρωατλαντικού άξονα, στην κόντρα με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, τόνιζε τη Δευτέρα, προσερχόμενος στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που ασχολήθηκε και με αυτό το θέμα - την ενίσχυση της ευρωατλαντικής συνεργασίας - ότι στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ και της Κομισιόν Ζ. Κλ. Γιούνκερ θα υπογράψουν Διακήρυξη σχετικά με το πώς θα ενισχύσουν περαιτέρω τη «συνεργασία» μεταξύ ΝΑΤΟ - ΕΕ. Και αυτό σε συνέχεια της Κοινής Διακήρυξης ΕΕ - ΝΑΤΟ, που είχε υπογραφεί στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016.

«Θα χαιρετίσουμε τις προσπάθειες για την ενίσχυση των προσπαθειών της ΕΕ για την άμυνα, αλλά ταυτόχρονα βεβαίως θα τονίσουμε ότι αυτές οι προσπάθειες δεν ανταγωνίζονται το ΝΑΤΟ, αλλά ουσιαστικά συμπληρώνουν το ΝΑΤΟ και τη συλλογική άμυνα που παρέχει το ΝΑΤΟ» ξεκαθάριζε τη Δευτέρα ο Στόλτενμπεργκ, δίνοντας για μια ακόμα φορά τα «όρια» που θέτουν και οι ανταγωνισμοί και τα διαφορετικά συμφέροντα ΗΠΑ - ΕΕ, αλλά και στο εσωτερικό της Ευρωένωσης, για την ανάπτυξη των «κοινών δυνατοτήτων» ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Ενα από τα βασικά θέματα που ιεραρχούνται στην εν λόγω κοινή δράση είναι αυτό της παραπέρα βελτίωσης στους χρόνους μετακίνησης και διεκπεραίωσης δυνάμεων στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων.

Πρόκειται για την περιλάλητη «στρατιωτική κινητικότητα», που η ηγεσία του ΝΑΤΟ έχει χαρακτηρίσει ναυαρχίδα των στόχων της για το 2018, έχοντας στο πλευρό της σε αυτό και την ΕΕ, που επίσης ιεραρχεί το θέμα ψηλά στις προτεραιότητές της.

Χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στα συμπεράσματα του πρόσφατου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ (στις 25/6), όπου τα κράτη - μέλη καλούνται «να ενισχύσουν τις ικανότητες κινητικότητας στη γη, στη θάλασσα και τον αέρα, στρατιωτικού προσωπικού, υλικών και εξοπλισμών για την αντιμετώπιση καθημερινών περιστατικών αλλά και για την αντιμετώπιση κρίσεων και συγκρούσεων», ενώ και σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκεται η ενίσχυση της συνεργασίας της ΕΕ με το ΝΑΤΟ.

Αντίστοιχες επικίνδυνες για τους λαούς οδηγίες προετοιμασίας νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων περιλαμβάνει και το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τις «σχέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ», που «τονίζει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν, μέσω στενής συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ, τα φυσικά και νομικά εμπόδια στην ταχεία μετακίνηση στρατιωτικού προσωπικού και πόρων εντός και εκτός της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλίζεται, όποτε κρίνεται αναγκαίο, η απρόσκοπτη μετακίνηση εξοπλισμού και δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας χρήσης κρίσιμης υποδομής, όπως οδών, γεφυρών και σιδηροδρομικών γραμμών».

Αλλο θέμα για το οποίο το ΝΑΤΟ έχει πάρει αποφάσεις σε διαδοχικές Συνόδους των υπουργών Αμυνας, είναι οι νέες «ικανότητες» στις οποίες σκοπεύουν να επενδύσουν, με τις ΗΠΑ να πιέζουν ώστε οι υπόλοιπες χώρες και να δαπανούν μεγαλύτερα ποσά για τις ανάγκες της λυκοσυμμαχίας, και μέρος τους να πηγαίνει για ανάπτυξη νέων δυνατοτήτων.

Μεταξύ άλλων, τα προγράμματα αυτά προβλέπουν την ανάπτυξη ενός ιπτάμενου τάνκερ πολλαπλών ρόλων, «στρατηγικών πυρομαχικών» για τις χερσαίες δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας, ενός αεροσκάφους θαλάσσιας επιτήρησης πολλαπλών αποστολών, περισσότερα τεθωρακισμένα, αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα κ.ά.

Την ίδια ώρα, η ΕΕ έρχεται με τη λεγόμενη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO, συμφωνήθηκε στα τέλη του 2017), ακριβώς να αναπτύξει νέα μέσα και φονικά συστήματα, «συμπληρωματικά» πάντα προς το ΝΑΤΟ, αλλά ταυτόχρονα κάνοντας κι ένα βήμα στην ανάπτυξη των δικών της «αυτοτελών» στρατιωτικών δυνατοτήτων.

Στο πλαίσιο αυτό, έχει καταρτιστεί ήδη ένας πρώτος, αρχικός κατάλογος 17 «συνεργατικών έργων», που θα προωθηθούν από ομάδες κρατών - μελών, ενώ αναμένεται να προστεθεί και ένα δεύτερο «κύμα» τέτοιων έργων τον ερχόμενο Νοέμβρη.

Μετουσιώνοντας σε πράξη την αποφασιστικότητά της να παίξει «στα γεμάτα» στους επικίνδυνους για το λαό σχεδιασμούς, η ελληνική κυβέρνηση επισημοποίησε τη συμμετοχή της σε 9 από τα 17 πρώτα «συνεργατικά» μέτρα, όπως: «Θαλάσσια ημιαυτόνομα συστήματα αντιμετώπισης ναρκών». «Ανάπτυξη πλατφόρμας για κοινή χρήση πληροφοριών για την αντιμετώπιση περιστατικών και απειλών στον κυβερνοχώρο». «Ανάπτυξη θωρακισμένου οχήματος μάχης για χρήση από το Πεζικό /αμφίβιου οχήματος επίθεσης /ελαφρού θωρακισμένου οχήματος» κ.ά. Ολα έργα και προγράμματα που δείχνουν και τον προσανατολισμό τους.

Παράλληλα, στο φόντο και των ανταγωνισμών που οξύνονται με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε Μ. Ανατολή, Ανατ. Μεσόγειο και Β. Αφρική, με προσχήματα όπως π.χ. την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, της «τρομοκρατίας» και λοιπών «ασύμμετρων απειλών», το ΝΑΤΟ προχώρησε σταδιακά σε ενδυνάμωση της παρουσίας του στο λεγόμενο «νότιο μέτωπο», με εγκατάσταση της ναυτικής αρμάδας του SNMG2 στο Αιγαίο, την ενεργοποίηση ενός «Κόμβου» συγκέντρωσης και ανάλυσης πληροφοριών για το Νότο, στη Σικελία, εντατικοποίησε ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις στην περιοχή, ενδυνάμωσε κι άλλο τη στρατιωτική παρουσία, ενώ μπήκε και επισήμως στο «Συνασπισμό κατά του ISIS», διαθέτοντας π.χ. τα ιπτάμενα ραντάρ AWΑCS για περιπολίες στη Μέση Ανατολή.

Μάλιστα, όπως προανήγγειλε στην αποκαλυπτική εισήγησή του στη Γερουσία των ΗΠΑ ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, Γ. Μίτσελ, «το να συσπειρώσουμε τους συμμάχους μας να πάρουν σοβαρότερα τα νότια σύνορα της Ευρώπης, θα αποτελέσει μείζονα στόχο της επικείμενης Διάσκεψης Κορυφής του ΝΑΤΟ».

Πρόσθεσε ότι «συνεργαζόμαστε με τους συμμάχους μας για να αυξήσουμε και να συντονίσουμε τις συνεισφορές στις επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, να εξασφαλίσουμε τα σύνορα της Ευρώπης, να εμπλέξουμε περισσότερο το ΝΑΤΟ στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και να προβάλλουμε σταθερότητα στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή».

Την ίδια ώρα, με ακριβώς τα ίδια προσχήματα, όπως της αντιμετώπισης του Μεταναστευτικού, η ΕΕ αυξάνει επίσης τη ναυτική της παρουσία στη Μεσόγειο με επιχειρήσεις όπως π.χ. η «Sophia», αναβαθμίζει ουσιαστικά σε στρατιωτικό μηχανισμό τη Frontex, στήνει σχήματα «προβολής σταθερότητας» σε Β. Αφρική και Μ. Ανατολή.

Καθόλου άσχετα με τα παραπάνω, στο Συμβούλιο της Δευτέρας, οι μετέχοντες υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της ΕΕ υιοθέτησαν ειδικά Συμπεράσματα για το Κέρας της Αφρικής και την Ερυθρά Θάλασσα, σημαντικό γεωστρατηγικά δίαυλο, όπου η ΕΕ έχει στο παρελθόν αναπτύξει πολεμικά της πλοία (επιχείρηση «Atalanta», την πρώτη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας με ανελλιπή συμμετοχή και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού), ώστε να μην παρεμποδίζεται από «πειρατεία» και άλλες «ασύμμετρες απειλές» η «ελεύθερη ναυσιπλοΐα».

Στα εν λόγω Συμπεράσματα σημειώνεται ότι «οι εξελίξεις στην περιοχή του Κόλπου προκάλεσαν τον ανανεωμένο γεωπολιτικό ανταγωνισμό και στις δύο ακτές της Ερυθράς Θάλασσας (...) αυτές οι εξελίξεις, και κυρίως η σύγκρουση στην Υεμένη, έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ασφάλεια εντός και γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα. Αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της ΕΕ επηρεάζοντας την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και αποσταθεροποιώντας περαιτέρω το Κέρας της Αφρικής».

Εξέφραζε δε «την ετοιμότητα της ΕΕ να συνεργαστεί με όλους τους σχετικούς παράγοντες (...) χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα»...