Αξιοποιώντας έτσι τα αποτελέσματα και τις «συγκλίσεις» προηγούμενων γύρων του παζαριού, επιταχύνεται ο ευρωατλαντικός «οδικός χάρτης» στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, στο πλαίσιο «ρυθμίσεων» που προωθούνται ευρύτερα στην περιοχή, με καταλύτη τη στροφή στην πολεμική οικονομία και την Ενέργεια.

Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι εξελίξεις αυτής της βδομάδας, με τον Κυρ. Μητσοτάκη, εν αναμονή της αμερικανικής «πρωτοβουλίας» για το μεγάλο παζάρι με τα μερτικά της καπιταλιστικής «λείας» στην Ανατ. Μεσόγειο, να βγαίνει την Τετάρτη στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΪ» για να υπερασπιστεί την πρόταση που διατύπωσε ήδη από τις 16/10 στη Βουλή για διάσκεψη σε επίπεδο Ανατ. Μεσογείου, ενώ καθησύχασε ντόπια κεφάλαια για την κατάληξη ενός τέτοιου ιμπεριαλιστικού παζαριού, που γίνεται υπό την εποπτεία των ΗΠΑ και με βάση τους συσχετισμούς δυνάμεων και την αναβαθμισμένη Τουρκία: «Ακριβώς επειδή η εικόνα της χώρας είναι ισχυρή, δεν φοβόμαστε να καθίσουμε στο τραπέζι με τις υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, υπό κάποιες προϋποθέσεις όμως (...) Η μία είναι η συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δεύτερη είναι ότι το απαραίτητο πλαίσιο για να οδηγηθούμε τελικά σε μια τέτοια πολυμερή - η οποία χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία, δουλειά από το υπουργείο Εξωτερικών, συναντήσεις ενδεχομένως των υπουργών Εξωτερικών σε πρώτο στάδιο, πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο - είναι ο απαραίτητος σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο και ειδικά στο Δίκαιο της Θάλασσας» - το οποίο βέβαια επικαλείται και η τουρκική αστική τάξη, και κόβεται και ράβεται καταπώς συμφέρει κάθε φορά τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Είχαν προηγηθεί άλλωστε οι δηλώσεις Φιντάν ότι «δεν δέχομαι 12 μίλια, εσείς δεν δέχεστε 6 μίλια. Στεκόμαστε λοιπόν σε ορισμένα σημεία, έχουν γίνει διερευνητικές συνομιλίες στο παρελθόν, έχουν καλυφθεί ορισμένες αποστάσεις. Το ζήτημα του Αιγαίου δεν είναι ένα άλυτο πρόβλημα. Οσο υπάρχει η βούληση, αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί», όπως και η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν στο περιθώριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ τη Δευτέρα, με τον Ελληνα ΥΠΕΞ να στέλνει ξανά μήνυμα στην Αγκυρα ότι «είναι η εποχή των συνδέσεων, είναι η εποχή της συνδεσιμότητας, είναι η εποχή να κοιτάξουμε μεγαλύτερες περιφερειακές συνεργασίες (...) Είναι η εποχή να δούμε το μέλλον με όραμα. Οι διχόνοιες μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν».

Θυμίζουμε ότι και η Τουρκία από τη μεριά της - όλη την τελευταία πενταετία τουλάχιστον - έχει φέρει επανειλημμένα πρόταση για σύγκληση «Διεθνούς Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο», με τη συμμετοχή μάλιστα όχι μόνο των παράκτιων χωρών αλλά και όσων «έχουν συμφέροντα στην περιοχή», προτείνοντας ταυτόχρονα τη δημιουργία «ενεργειακής πλατφόρμας στη Μεσόγειο».

Αντίστοιχα σχήματα αμερικανικής κοπής με επίκεντρο τις μοιρασιές στην Ενέργεια έχουν στηθεί ήδη από το 2019, όπως το «East Med Gas Forum» («Φόρουμ για το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο») με έδρα το Κάιρο, ο πρώτος διακυβερνητικός ενεργειακός οργανισμός της περιοχής που διαμορφώθηκε με «χορηγίες» των ΗΠΑ, σχήμα που «αναβαθμίστηκε» μετά και το 1ο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας - Αιγύπτου τον περασμένο Μάη, λίγο πριν την αποκατάσταση των σχέσεων Αιγύπτου - Τουρκίας. Υπενθυμίζεται εξάλλου πως οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Αιγύπτου έχουν υπογράψει συμφωνία μερικής διευθέτησης για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο. Η συμφωνία αυτή αναγνωρίζει μειωμένη επήρεια για την Ελλάδα ακόμα και νοτιοανατολικά του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, της Κρήτης, και «γκριζάρει» όλη την περιοχή από ανατολικά της Ρόδου μέχρι το Καστελόριζο, κλείνοντας το μάτι στην Αγκυρα και δημιουργώντας επικίνδυνο προηγούμενο, όπως αποδεικνύουν όλες οι εξελίξεις.

Και δεν είναι μόνο παράγοντες της κυβέρνησης, αλλά και της βολικής αντιπολίτευσης που σπεύδουν να βάλουν πλάτη στην κατεύθυνση για απαράδεκτες διευθετήσεις.

Λες και ήταν συντονισμένοι, ίδια μέρα, την Τετάρτη, ο Αλ. Τσίπρας βγήκε με άρθρο του στην «Καθημερινή» να δώσει οδηγίες προς ΝΑΤΟικούς «ναυτιλλομένους», με την πείρα άλλωστε του «μπαρουτοκαπνισμένου» στην προώθηση ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Χαρακτηριστικά, με αφορμή την πρόταση της κυβέρνησης, η πρωτοβουλία για την οποία όπως εκτιμά (βουλωμένο γράμμα διαβάζει) ανήκει στην αμερικανική κυβέρνηση, ο Τσίπρας κάλεσε σε στοίχιση πίσω από τα αμερικανικά σχέδια, για τα οποία βάζει και μια γερή μπουγάδα, αφού βρίσκει και πάλι τον Τραμπ ...διαβολικό αλλά για καλό, λέγοντας πως επιδιώκει «την επίλυση των διαφορών μέσω της αρχής "peace through strength" (σ.σ. ειρήνη μέσω της δύναμης)» (!) και ζητώντας από την κυβέρνηση να θέσει τις «κόκκινες γραμμές της», όπως είχαν κάνει οι ίδιοι στις Πρέσπες, «όταν ο Πρόεδρος Τραμπ είχε στηρίξει αποφασιστικά τους όρους που είχε θέσει η τότε ελληνική κυβέρνηση», φυσικά για να «τρέξει» ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων.

Με τέτοιες «περγαμηνές» και τον ίδιο άξονα - την προσπάθεια αναβάθμισης της αστικής τάξης μέσα από την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών - ο Τσίπρας, ενόψει και των νέων επικίνδυνων διευθετήσεων που δρομολογούνται σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, κάλεσε για μια «εθνική» στρατηγική, με βασικά στοιχεία τη μετατροπή του παζαριού σε ευρω-τουρκικό (με τη σύνδεση της αναθεωρημένης Τελωνειακής Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας με την κατάθεση συνυποσχετικού στη Χάγη, βάζοντας δηλαδή «τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα») συντονισμένες διμερείς οριοθετήσεις και, αν χρειαστεί, παράλληλες προσφυγές στο Διεθνές Δικαστήριο (καλλιεργώντας προσδοκίες για τον ρόλο της «Χάγης», ένα μέρος ενός συστήματος όπου εκπληρώνουν ιδιαίτερο ρόλο οι συσχετισμοί δυνάμεων και οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις). Πρωτοβουλίες που όχι μόνο δεν μπορούν να εξαλείψουν τις αιτίες των ανταγωνισμών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά αντίθετα λειτουργούν ως μοχλός όξυνσης των ανταγωνισμών, με ανυπολόγιστους κινδύνους για τους λαούς και τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Ολα αυτά με την - μπροστά και πίσω από τις κουρτίνες - «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, οι οποίες θέλουν να διασφαλίσουν τη ΝΑΤΟική «συνοχή» στην περιοχή, απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και τα «ζωτικά συμφέροντα» των ενεργειακών τους ομίλων.

Εξ ου και η κινητικότητα του συμπέθερου του Τραμπ, Μ. Μπούλος, ο οποίος τις τελευταίες βδομάδες έχει συναντηθεί με όλους τους παράγοντες στην περιοχή, όπως και με τον Κυρ. Μητσοτάκη στις 27/9 στη Νέα Υόρκη, σε μια συνάντηση όπου συμμετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης και η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Ο Μπούλος, ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία Τ. Μπάρακ και η - αναμενόμενη στην Αθήνα τις επόμενες μέρες - νέα πρέσβειρα Κίμπερλι Γκιλφόιλ αναμένεται να «δουλέψουν» το σχέδιο της διευθέτησης σε στενή «συνεργασία» με τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας.

Να σημειωθεί και ότι της πρότασης Μητσοτάκη είχε προηγηθεί εκείνη του Μπάρακ για Σύνοδο των χωρών της Ανατ. Μεσογείου με αντικείμενο τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου της περιοχής (και μάλιστα χωρίς την παρουσία της Κύπρου), όπως είχε γραφτεί στον Τύπο. Επιπλέον, στις 6 και 7 Νοέμβρη η κυβέρνηση φιλοξενεί τη συνεδρίαση των υπουργών της «Σύμπραξης για τη Διατλαντική Συνεργασία στην Ενέργεια» (P-TEC), με τη συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού Ενέργειας Κρις Ράιτ, εκπροσώπων 20 κυβερνήσεων και άνω των 400 αξιωματούχων ενεργειακών εταιρειών.

Να καταγραφούν και όσα είπαν η Ντ. Μπακογιάννη και ο Ευ. Βενιζέλος, επίσης την Τετάρτη, σε εκδήλωση στην Πάτρα με θέμα τις «Γεωπολιτικές Εξελίξεις Ελληνικού Ενδιαφέροντος».

Η Μπακογιάννη, αφού πρώτα ζήτησε για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής «συναίνεση από τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν αυτήν τη χώρα», χαρακτήρισε «μεγάλη αλλαγή για Τούρκο υπουργό Εξωτερικών» τις πρόσφατες δηλώσεις Φιντάν «να τα βρουν» οι δύο πλευρές στα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, αποδίδοντάς τες στην πρεμούρα της τουρκικής αστικής τάξης να μπει στο SAFE και να κάνει μπίζνες με ευρωενωσιακά κονδύλια. Είπε ακόμα ότι η στάση της Αγκυρας τής θυμίζει την εποχή Ελσίνκι, 20 χρόνια πριν. Της θυμίζει δηλαδή μια απαράδεκτη Συμφωνία του 1999 που έκανε λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή ζητήματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και άνοιξε πόρτα στο γκριζάρισμα του Αιγαίου.

Για τη δε «πρωτοβουλία 5x5» επέμεινε ότι «είναι στη σωστή κατεύθυνση», «μια συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει και άνοιξε». Και έκανε πρόταση συμπληρωματικά να κληθούν σε ένα «τραπέζι διαλόγου με πρακτικά» όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί της χώρας (Καραμανλής, Σαμαράς, Τσίπρας, Παπανδρέου) συν ο Ευ. Βενιζέλος (ως αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και ο νυν πρωθυπουργός Μητσοτάκης, ώστε να καταγραφούν απόψεις, προτάσεις και συγκλίσεις.

Ο Βενιζέλος από την πλευρά του έβαλε θέμα ότι δεν υπάρχει «καλλιεργημένο και θεμελιωμένο εσωτερικό μέτωπο» συναίνεσης, «αν και τα κόμματα που κυβέρνησαν, κυβέρνησαν με ενιαία στρατηγική και ελάχιστες παρεκκλίσεις», με βάση και το πλαίσιο που έστησε από τη δεκαετία του '70 ο Κων. Καραμανλής όπως είπε. «Πρέπει να συνεννοηθούμε», πρόσθεσε, ενώ επιβεβαίωσε ότι συζητούσαν «εκδοχές μερικής επέκτασης» των χωρικών υδάτων επί 57 γύρους διερευνητικών επαφών από το 2003 μέχρι το 2013.

Σε αυτό το μοτίβο, την Πέμπτη διεξήχθη άλλη μια συνάντηση αντιπροσωπειών Ελλάδας και Τουρκίας για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (η προηγούμενη έγινε στις 28 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη), ενώ στην Αθήνα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης, κλείνοντας το μάτι στην Αγκυρα, είπε ότι η «πρωτοβουλία» της Αθήνας «είναι μια πρόταση η οποία βασίζεται σε μια σειρά από κοινές διεκδικήσεις, τις οποίες μπορούν να προβάλουν χώρες που αντιμετωπίζουν κοινούς κινδύνους». Στο ίδιο φόντο, ερωτηθείς αν μιλάμε για «αμερικανικής εμπνεύσεως» πρωτοβουλία, ο Μαρινάκης προσπάθησε να το διαψεύσει και είπε ότι «με την Αμερική είμαστε στρατηγικοί σύμμαχοι και θέλουμε να ενισχύσουμε τη σχέση μας αυτή. Ομως είναι λάθος να βαφτίζεται μια πρωτοβουλία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ως κάτι τέτοιο». Σε κάθε περίπτωση, παρέπεμψε για περισσότερες ειδήσεις και λεπτομέρειες «προσεχώς».

Εν αναμονή λοιπόν εξελίξεων, και από όλα τα παραπάνω, γίνεται σαφές ότι ο λαός δεν πρέπει να δείξει κανέναν εφησυχασμό για όσα θα ακολουθήσουν, πολύ περισσότερο όταν στο έδαφος των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και των ανταγωνισμών που οξύνονται η μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων και μορφωμάτων αυξάνει τους κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, ευρύτερα για τους λαούς της περιοχής και την ειρήνη.

2025 The Associated Press. All

Παρά τις κάλπικες προσδοκίες για «νέα σελίδα στο Κυπριακό» που καλλιεργούν μια σειρά αστικά επιτελεία καταρχάς σε Κύπρο και Ελλάδα, ο σοσιαλδημοκράτης νομικός έχει ξεκαθαρίσει επανειλημμένα ότι στηρίζει τους ίδιους στόχους διχοτόμησης στους οποίους υποτάσσουν τις συνομιλίες για «λύση του Κυπριακού» και οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Το πλαίσιο άλλωστε και το «τέμπο» των διεργασιών τα θέτουν ξεκάθαρα τα σχέδια ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου, όπως και αυτά για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της περιοχής.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις τέσσερις μέρες πριν τις «εκλογές» η κατοχική «Βουλή» συζήτησε και ενέκρινε ψήφισμα για την «εργασία για την άρση της άδικης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής απομόνωσης που έχει επιβληθεί στην "Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου", για την επιτάχυνση των προσπαθειών για την επίτευξη διεθνούς αναγνώρισης και προώθησης της "ΤΔΒΚ"», αλλά και για «να εξηγηθεί στη διεθνή κοινότητα ότι η διευθέτηση των δύο κρατών αποτελεί τη βάση για πραγματική και διαρκή ειρήνη στην Κύπρο».

Οι βουλευτές του σοσιαλδημοκρατικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (ΡΤΚ) του Ερχιουρμάν δεν καταψήφισαν την πρόταση, αποχώρησαν πριν την ψηφοφορία και οι μόλις δύο που παρέμειναν έκαναν αποχή. Ο ίδιος ο Ερχιουρμάν πήρε τον λόγο για να χαρακτηρίσει «επιπολαιότητα» τη συζήτηση ενός τέτοιου ψηφίσματος λίγες μέρες πριν τις «εκλογές», αλλά και για να κατηγορήσει την κυπριακή κυβέρνηση ότι «δεν θέλει να μοιράζεται υδρογονάνθρακες, δεν αποδέχεται πολιτική ισότητα, λέει "μηδέν στρατό, μηδέν εγγυήσεις"». Βρήκε δε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ότι «δεν θα ανεχτούμε ποτέ να συνάπτει μονομερείς συμφωνίες σε αυτούς τους τομείς η ελληνοκυπριακή πλευρά. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί κανένας εμπορικός ή ενεργειακός αγωγός που να αποκλείει την Τουρκία και τον τουρκοκυπριακό λαό»!

Επιπλέον, οι ίδιες οι θέσεις του κόμματός του για το Κυπριακό δεν αφήνουν περιθώρια παρεξήγησης: Οπως έχει επισημάνει σε συνεντεύξεις του, σε τομείς όπως Ασφάλεια, Ενέργεια, Υδρογονάνθρακες, Θαλάσσιες δικαιοδοσίες, Εμπορικές οδοί και Υπηκοότητα «οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από κοινού, με βάση την πολιτική ισότητα» και «όλες οι υπόλοιπες εξουσίες θα ασκούνται κυριαρχικά από το τουρκοκυπριακό κράτος και το ελληνοκυπριακό κράτος» (state). Διευκρίνισε δε ότι «το τουρκοκυπριακό κράτος θα έχει επίσης την εξουσία να υπογράφει συμφωνίες με διεθνή κράτη σε ορισμένες δικαιοδοσίες», αλλά και ότι «ο εγγυητικός ρόλος της Τουρκίας θα συνεχιστεί, καθώς οι μοναδικές και οι κοινές δικαιοδοσίες της διατηρούνται».

Με άλλη ευκαιρία έχει εξηγήσει: «Είτε το ονομάζετε δύο κράτη, ομοσπονδία ή κάτι άλλο (...) δεν με ενδιαφέρουν τα ονόματα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το περιεχόμενο. Λέω ότι λόγω του καθεστώτος αυτής της χώρας, οι αποφάσεις γι' αυτά τα έξι ζητήματα δεν μπορούν να ληφθούν χωρίς τη βούληση του τουρκοκυπριακού λαού (...) Το όνομα δεν έχει σημασία. Το τουρκοκυπριακό κράτος και το ελληνοκυπριακό κράτος θα είναι δύο ισότιμα κράτη (...) Αυτό είναι το μοντέλο που περιγράφω (...) θα το χαρακτήριζα το "sui generis" (με μοναδικά χαρακτηριστικά) των μοντέλων ομοσπονδίας». Ανάλογες είναι οι θέσεις του και για το θέμα της «διακυβέρνησης», όπου ως «πολιτική ισότητα» - τόνισε - εννοείται ότι «δεν θα είναι δυνατόν τα όργανα του ομοσπονδιακού κράτους να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση που δεν έχει εγκριθεί από τουλάχιστον έναν Τουρκοκύπριο αξιωματούχο».

Στο μεταξύ, τη βδομάδα που πέρασε επιβεβαιώθηκε ξανά η σημασία που έχει για τις ΗΠΑ να επιταχυνθεί δραστικά και ο εξοπλισμός της Κύπρου: Στην Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας κατατέθηκε νέο νομοσχέδιο ώστε η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων στην Κύπρο να παραταθεί, όχι μόνο για έναν χρόνο αλλά για πέντε. Και ενώ πληθαίνουν δημοσιεύματα για το «αυξανόμενο ενδιαφέρον» που αποκτά για τις ΗΠΑ το Κυπριακό, μαζί με όλα τα «ανοιχτά» θέματα στην Ανατολική Μεσόγειο, μαζί πληθαίνουν και τα δημοσιεύματα για τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα που μεταφέρονται ή / και ήδη λειτουργούν στην Κύπρο, στο πλαίσιο της «συμβολής» της στη «σταθερότητα της περιοχής»: Ρεπορτάζ του τουρκικού TRT κατέγραφε ότι στην αεροπορική βάση της Πάφου σταθμεύουν και αμερικανικά ελικόπτερα V-22 Osprey, όπως και ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες Mossad και Shin Bet έχουν ενισχύσει την παρουσία τους στα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου. Στο μεταξύ, την Πέμπτη ανακοινώθηκε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος προτείνει ως νέο πρέσβη των ΗΠΑ στην Κυπριακή Δημοκρατία τον Τζον Μπρέσλοου, επιχειρηματία από την Αριζόνα.

Αλλωστε, την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ του υπουργού και του υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρου Παπασταύρου και Νίκου Τσάφου, με τον αντιπρόεδρο της «ExxonMobil», αρμόδιο για τις Ευρωπαϊκές Σχέσεις, Nikolaas Baeckelmans και τον γενικό διευθυντή του Γραφείου της «Mobil Oil» στην Ελλάδα, Γεώργιο Πράσινο.

Είχαν προηγηθεί αντίστοιχες συναντήσεις του αντιπροέδρου του αμερικανικού κολοσσού, John Ardill τόσο με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, στη Νέα Υόρκη, και του υπουργού ΠΕΝ στο Gastech Forum του Μιλάνο.

Χαρακτηριστικό επίσης του πολυεπίπεδου ενεργειακού παζαριού στην ευρύτερη περιοχή ήταν ότι πριν ο Στ. Παπασταύρου συναντηθεί με τα στελέχη της «ExxonMobil» την Πέμπτη, είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπουργό Ενέργειας του Ισραήλ, Eli Cohen, κατά τη διάρκεια της οποίας, σύμφωνα με το υπουργείο, «συζητήθηκαν θέματα αμοιβαίου ενεργειακού ενδιαφέροντος στην Ανατολική Μεσόγειο».

Η κινητικότητα στην ενεργειακή σκακιέρα θα παραμείνει έντονη το επόμενο διάστημα, καθώς στις 6 και 7 Νοέμβρη η ελληνική κυβέρνηση θα φιλοξενήσει την 6η συνάντηση της «Συνεργασίας Διατλαντικής Ενεργειακής Εταιρικής Σχέσης» (Partnership for Transatlantic Energy Cooperation - P-TEC), με τη συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού Ενέργειας Κρις Ράιτ, εκπροσώπων 20 κυβερνήσεων και άνω των 400 αξιωματούχων ενεργειακών εταιρειών.

Η P-TEC συντονίζεται από το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ. Σε αυτήν συμμετέχουν μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ και οι Αλβανία, Αυστρία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Κύπρος, Τσεχία, Εσθονία, Γεωργία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Κόσοβο, Λετονία, Λιθουανία, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Πολωνία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία και Ουκρανία.

Παράλληλα, το δικό της κομμάτι από τους σχεδιασμούς αυτούς - και με το αυξημένο γεωπολιτικό βάρος της - διεκδικεί η Τουρκία.

Υπενθυμίζεται πως τον Σεπτέμβρη, κατά την επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στον ΟΗΕ, κρατική ενεργειακή εταιρεία της Τουρκίας, η BOTAS, υπέγραψε μια μεγάλη συμφωνία 20ετούς διάρκειας για την προμήθεια αμερικανικού LNG με την εταιρεία «Mercuria», με απώτερο σκοπό τη μείωση του μεριδίου των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου στην Τουρκία. Η συμφωνία προβλέπει την παράδοση περίπου 4 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως από το 2026 και μετά, με συνολικό όγκο περίπου 70 δισ. κυβικών μέτρων, ενώ ήρθε να προστεθεί και σε πολλές ακόμα αντίστοιχες συμφωνίες που έχει κλείσει τους τελευταίους μήνες η Τουρκία, η οποία έχει αυξήσει ραγδαία και τις υποδομές υποδοχής και εξαγωγής LNG.

Την ίδια ώρα και παρά τα ευρωατλαντικά παραμύθια περί «διασφάλισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων», η παρουσία των αμερικανικών ομίλων σε μια σειρά θαλάσσια οικόπεδα και τα σχέδια εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου επιταχύνουν τις διεργασίες οριοθέτησης με το «κόψιμο και ράψιμο» των κυριαρχικών δικαιωμάτων στα μέτρα των σχεδιασμών, παζαριών και ανταγωνισμών τους.

Διόλου τυχαία, όπως έγραφε τις προάλλες η «Καθημερινή», «για την Ουάσιγκτον το ζήτημα έχει σημαντική οικονομική διάσταση, καθώς εταιρείες όπως η "Chevron" και η "ExxonMobil" επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στην περιοχή» και «η πιθανότητα επίλυσης ή εξομάλυνσης μιας γεωπολιτικής εκκρεμότητας (...) δημιουργεί και ευκαιρία προσπορισμού οικονομικών οφελών για τις αμερικανικές εταιρείες».