Γι' αυτό είναι τουλάχιστον προκλητική η ανάρτηση του πρωθυπουργού με την οποία εκφράζει «μεγάλη ικανοποίηση» (!) για τα στοιχεία από την τελευταία έκθεση του συστήματος «Εργανη» και επιχαίρει ότι «καταγράφεται ρεκόρ 25ετίας σε νέες θέσεις απασχόλησης».

Σε αντίθεση όμως με τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού περί «ποιοτικών θέσεων», τα στοιχεία του «Εργάνη» για τον μήνα Ιούνη δείχνουν άλλα. Μπορεί ο Ιούνης να παρουσίασε θετικό ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων κατά 15.668 θέσεις εργασίας (365.226 προσλήψεις έναντι 349.558 απολύσεων), αλλά μόνο το 52,78% των νέων προσλήψεων ήταν με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, το 37,67% ήταν με μερική απασχόληση και το 9,55% με εκ περιτροπής εργασία. Σημειωτέον, ένα μέρος των συμβάσεων με πλήρη απασχόληση είναι ταυτόχρονα ορισμένου χρόνου, άρα έχουν ημερομηνία λήξης.

Στο πρώτο εξάμηνο του έτους, σε σύνολο προσλήψεων 1.760.733 το 57,33% ήταν με πλήρες ωράριο, το 33,76% με μερική απασχόληση και το 8,91% με εκ περιτροπής εργασία. Οπως αναμενόταν, τον περασμένο Ιούνη οι περισσότερες προσλήψεις έγιναν στις υπηρεσίες Εστίασης (33.702) και στα καταλύματα (26.556), ενώ οι περισσότερες απολύσεις έγιναν στον κλάδο της Εκπαίδευσης, όπου χάθηκαν 68.130 θέσεις εργασίας.

Συγκεκριμένα, ο δημοτικός υπάλληλος διώκεται πειθαρχικά με βάση το ισχύον πλαίσιο από τον δήμαρχο της πόλης (εκλεκτός της ΝΔ), όχι για κάποιο «ποινικό παράπτωμα» αλλά γιατί άσκησε κριτική στη δημοτική αρχή (!) σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Ποια ήταν η παράβασή του; Το γεγονός ότι κατήγγειλε περιστατικό θερμοπληξίας, αναδεικνύοντας τις ευθύνες της δημοτικής αρχής που έβγαλε εργαζόμενους για δουλειά σε συνθήκες καύσωνα.

Πώς έχουν τα πράγματα ακριβώς:

Στις 27 Ιουνίου, το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής καταγγέλλει τη δημοτική αρχή Αγίου Δημητρίου, σημειώνοντας τα εξής: «Εν μέσω καύσωνα, με τις θερμοκρασίες στην Αττική να φτάνουν μέχρι και 41 βαθμούς Κελσίου, κι ενώ ακόμα και η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει απόφαση για υποχρεωτική παύση όλων των χειρωνακτικών εργασιών σε εξωτερικούς χώρους την Παρασκευή 27/6, μεταξύ 12.00 και 17.00 (Εγκύκλιος 27.6.2025), η δημοτική αρχή Αγίου Δημητρίου αποφάσισε να βγουν στις 12.00 συνάδελφοι να μαζέψουν ογκώδη! Λες και θα γκρεμιζόταν κανένας φούρνος αν τα σήκωναν αύριο...».

Την ίδια μέρα η δημοτική αρχή βγάζει ανακοίνωση, υποτίθεται για να διαψεύσει την καταγγελία, αλλά αυτοδιαψεύδεται καθώς αναφέρει: «Το μοναδικό συνεργείο του δήμου μας που βρισκόταν σε εξωτερικό χώρο ήταν αυτό της αποκομιδής απορριμμάτων από τις λαϊκές αγορές, εργασία που κρίνεται απολύτως απαραίτητη για τη δημόσια υγεία και την εύρυθμη λειτουργία της πόλης και η οποία πραγματοποιείται με τη λήψη όλων των προβλεπόμενων μέτρων προστασίας». Λεπτομέρεια: Το συνεργείο θα μπορούσε να πάρει εντολή να κάνει την συγκεκριμένη αποκομιδή μετά τις 5, όταν έληγε η απαγόρευση εργασιών ώστε να προστατευτούν στοιχειωδώς οι εργαζόμενοι.

Μάλιστα, η δημοτική αρχή παραδέχεται πως υπήρχε μια ακόμα ομάδα εργαζομένων «της μεσημεριανής βάρδιας, που δεν είχαν ενημερωθεί για τα σχετικά μέτρα, μόλις διαπιστώθηκε από τον επόπτη ότι βρίσκονταν σε εξωτερικό χώρο (12.30 μ.μ.) τους ζητήθηκε να επιστρέψουν αμέσως στο αμαξοστάσιο, όπως και έπραξαν».

Και, κάπου εδώ, η δημοτική αρχή που εκθέτει τόσο προσωπικό στο λιοπύρι, πιάνει στα ...πράσα τον «εγκληματία» εργαζόμενο που τόλμησε να πάρει θέση δημόσια εκείνη τη μέρα. Ποιο το έγκλημά του; Μια ανάρτησή του που έγραφε ότι «η διοίκηση για μια ακόμα φορά ψεύδεται και δεν σέβεται τους εργαζόμενους. Είναι πολύ αναλώσιμοι γι' αυτήν. Σήμερα στις 12 το μεσημέρι βγήκαν 3 αυτοκίνητα με πληρώματα για εργασία. Η αρπάγη και δύο μικρά ανοιχτά για κλαδιά και ογκώδη. Για τον εργάτη που έπαθε ηλίαση χθες το μεσημέρι έχουν να μας πουν κάτι;».

Η απάντηση λοιπόν του δημάρχου στον εργαζόμενο που τόλμησε να πει δημοσίως τη γνώμη του ήταν να τον καλέσει εγγράφως σε απολογία ως εξής: «Α) Ασκούμε πειθαρχική δίωξη κατά του ανωτέρου δημοτικού υπαλλήλου (...) ο οποίος κατά τα ως άνω διέπραξε στις 27/6/2025 το πειθαρχικό παράπτωμα του άρθρου 111» που είναι «Η άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς, με σκόπιμη χρήση - εν γνώσει του υπαλλήλου - εκδήλως ανακριβών στοιχείων ή με χαρακτηριστικά απρεπείς εκφράσεις»!

Απέναντι στην πειθαρχική δίωξη του εργαζόμενου, που εκδηλώθηκε αυτές τις ημέρες, το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής έβγαλε ανακοίνωση καλώντας τη δημοτική αρχή να ανακαλέσει την πειθαρχική δίωξη.

Τα παραπάνω, αναφέρει το Συνδικάτο, είναι «μια ένδειξη για το πώς σκοπεύει η πλειοψηφία των δήμων να λειτουργήσει τους δήμους μετά και την ψήφιση του "νέου" πειθαρχικού. Τα κεφάλια μέσα, όποιος διεκδικεί, όποιος υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, αυτός θα σέρνεται σε απολογίες και σε πειθαρχικά συμβούλια. Ομως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...». Ακόμα καταγγέλλει την ηγεσία του Συλλόγου Εργαζομένων Αγίου Δημητρίου που όχι μόνο «δεν είπαν κουβέντα αλλά αναδημοσίευσαν και την απάντηση του δημάρχου στο Συνδικάτο».

Θέση απέναντι στη δίωξη πήρε και η «Λαϊκή Συσπείρωση» Αγίου Δημητρίου απαιτώντας από τη δημοτική αρχή να πάρει πίσω τη δίωξη και την κλήση σε απολογία.

Σημειώνεται ότι η δίωξη αυτή έρχεται μετά το μπαράζ παρόμοιων διώξεων εργαζομένων, το οποίο ξετινάζει το κυβερνητικό επιχείρημα ότι το νέο εκτρωματικό νομοσχέδιο για το πειθαρχικό στο Δημόσιο γίνεται για να πιαστούν οι «επίορκοι» και οι «ποινικές παραβάσεις».

Μόνο το τελευταίο διάστημα διώκονται εκπαιδευτικοί, είτε επειδή αντιδρούν στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης είτε επειδή απαιτούν σχολικούς νοσηλευτές για να παρακολουθούν μαθητές απρόσκοπτα τα μαθήματά τους. Διώκονται εργαζόμενοι, όπως η υπάλληλος του ΟΠΕΚΕΠΕ που συνέβαλε για να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο, νηπιαγωγοί επειδή διεκδίκησαν διαχωρισμό τμημάτων.

Με τη συζήτηση του νομοσχεδίου να ολοκληρώνεται σήμερα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής γίνεται φανερό ότι στόχος του είναι η επιβολή «σιωπητηρίου» στους χώρους δουλειάς. Αυτός ο στόχος υπηρετείται και από την αυστηροποίηση των ποινών, που περιλαμβάνουν από εξοντωτικά πρόστιμα μέχρι και απολύσεις.

Και, αν στο Δημόσιο η κυβέρνηση φέρνει το νέο πειθαρχικό για τη φίμωση των εργαζομένων, στον ιδιωτικό τομέα η εργοδοσία συνεχίζει το πογκρόμ απολύσεων πατώντας στους νόμους των κυβερνήσεων για να ξεφορτώνονται ενοχλητικές φωνές.

Στο πλαίσιο αυτό, μια ακόμη εργοδοτική αυθαιρεσία έρχεται να προστεθεί στη μακριά λίστα απολύσεων σε βάρος εργαζομένων που σηκώνουν κεφάλι, οργανώνονται στα σωματεία τους και διεκδικούν τη ζωή που τους αξίζει. Αυτήν τη φορά στο στόχαστρο μπήκε ο Ιωάννης Μπράτσος, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Βορείου Ελλάδος, ο οποίος απολύθηκε από την εργοδοσία της Magma S.A.

Με μια απλή ενημέρωση πως «...σε 4 ημέρες λήγει η συνεργασία μας», χωρίς καμία αιτιολογία ή αντικειμενικό λόγο, η εργοδοσία επέλεξε να «ξεφορτωθεί» έναν εργαζόμενο, ο οποίος τυχαίνει να είναι και επικεφαλής της συνδικαλιστικής οργάνωσης του κλάδου.

Η εργοδοσία της «Magma S.A.» μάλιστα επικαλείται «μείωση αντικειμένου» στο τμήμα πειραματιστών αγρού, όπου δούλευε ο εργαζόμενος, ωστόσο τα στοιχεία του ΓΕΜΗ διαψεύδουν τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς. Σύμφωνα με αυτά, η εταιρεία κατέγραψε εντυπωσιακή αύξηση στον κύκλο εργασιών της - από 4,5 εκατ. ευρώ το 2021 σε 13,2 εκατ. ευρώ το 2023, δηλαδή άνοδο 134% μέσα σε δύο χρόνια! Παράλληλα, διαφημίζει νέα επενδυτικά σχέδια, επέκταση σε αγορές φυτοπροστατευτικών προϊόντων και δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων.

Η συγκεκριμένη απόλυση δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι αποτέλεσμα του εργασιακού καθεστώτος - ζούγκλα που έχουν διαμορφώσει όλες οι αστικές κυβερνήσεις, δίνοντας στην εργοδοσία όλο το απαραίτητο νομικό οπλοστάσιο για να πετάει εργαζόμενους στον δρόμο κατά το δοκούν, με τη συνδρομή και των αντεργατικών νόμων Χατζηδάκη και των προκατόχων του.

Το Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Βορείου Ελλάδος με παρέμβασή του χθες έξω από την επιχείρηση καταγγέλλει την απόλυση σημειώνοντας πως το τελευταίο διάστημα αυξάνονται οι περιπτώσεις απολύσεων συνδικαλιστών. Το Συνδικάτο προειδοποιεί και για τον νέο γύρο επίθεσης που ετοιμάζεται σε ανακοίνωσή του, που αναφέρει: «Ερχεται νομοσχέδιο που φέρνει και 13 ώρες δουλειά στον ίδιο εργοδότη αλλά και απολύσεις και προσλήψεις κυριολεκτικά με το πάτημα ενός κουμπιού».

Το Συνδικάτο διεκδικεί την άμεση ανάκληση της απόλυσης του Ι. Μπράτσου και τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, τονίζοντας πως «η απάντηση βρίσκεται στνο οργανωμένο συλλογικό αγώνα, με τα σωματεία στην πρώτη γραμμή, απέναντι σε εργοδοσία και κυβερνήσεις που θέλουν τους εργαζόμενους ευέλικτους, σιωπηλούς και αναλώσιμους».

Την εταιρεία που, κάθε φορά που αναφέρω πως εργάζομαι εκεί, όσοι δεν γνωρίζουν την εσωτερική πραγματικότητα, με κοιτούν με θαυμασμό, θεωρώντας πως στάθηκα τυχερή. Στη μεγαλύτερη εταιρεία στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, σε ένα κλάδο τεχνολογίας με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με βάση τις επενδύσεις που ακούμε κατά καιρούς από τις κυβερνήσεις, με την εισαγωγή του ΑΙ, που τα δημιουργούμε και τα υποστηρίζουμε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του κλάδου, βλέποντας από πρώτο χέρι πόσες δυνατότητες υπάρχουν να εργαζόμαστε πολύ λιγότερο και να απολαμβάνουμε ποιοτικό ελεύθερο χρόνο...

Ομως η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ.

Σταθερά τις εβδομάδες που είμαστε «standby» (σε καθεστώς ετοιμότητας), δουλεύουμε κατά μέσο όρο 15 ώρες εξτρά.

Είναι η καθημερινότητα πολλών συναδέλφων στον κλάδο μας. Το 13ωρο είναι πάγια τακτική της εργοδοσίας κάτω από το μανδύα των standby που είναι υποχρεωτικά σε πολλά τμήματα.

Με σιγουριά μπορώ να πω ότι κανένας από εμάς δεν έχει ζητήσει από την υπουργό Εργασίας να μας δώσει την δυνατότητα να εργαζόμαστε παραπάνω ώρες, όπως και με σιγουριά μπορώ να πω ότι κανένας εργαζόμενος που το κάνει, δεν το έχει ζητήσει, δεν το έχει θελήσει.

Αλλά έχει αναγκαστεί.

Στα «προνομιούχα» τμήματα έχουμε δουλέψει στα όρια της εξάντλησης, σε καθεστώς επιφυλακής μια βδομάδα το μήνα 24 ώρες το 24ωρο. Λέμε «προνομιούχα» γιατί υπάρχουν και τμήματα με μειωμένο προσωπικό που είναι σε επιφυλακή 10, 15 ημέρες το μήνα, ενώ δεν φτάνει ο μισθός, δεν μπορούμε να συντηρήσουμε την οικογένειά μας, να νοικιάσουμε ένα σπίτι, γενικότερα να ζήσουμε!

Τι θέλουν να μας κάνουν; Εργαζόμενους που μπορεί να δουλεύουμε όλη μέρα, μπας και καταφέρουμε να έχουμε ένα ποσό στο τέλος του μήνα στην τράπεζα για να τα βολέψουμε.

Να είμαστε μια φορά τη βδομάδα (και ...αν) γονείς και να χαιρόμαστε με αυτό. Να κάνουμε ό,τι θέλουν οι εργοδότες, και πάνω απ' όλα ξεκούραστοι και χαρούμενοι, να λέμε κι ευχαριστώ.

Στο δικό μας το σύμπαν όμως, οι νέοι εργαζόμενοι ονειρευόμαστε με την πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης οι συνθήκες δουλειάς και οι όροι της ζωής μας να καλυτερεύουν, ο εργάσιμος χρόνος να μειώνεται.

Να φεύγουμε από τη δουλειά έχοντας αντοχή και την ικανότητα να περάσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας ασχολούμενοι με τα ενδιαφέροντά μας, να ψυχαγωγηθούμε, να δούμε τις παρέες μας, να πάμε διακοπές.

Γενικά να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε.

Ολα αυτά προφανώς, η δουλειά δίχως τελειωμό, δεν σου επιτρέπει να τα κάνεις.

Εχεις μηδενικό ελεύθερο χρόνο, παρέες που όταν σε βλέπουν σου λένε πόσο ...άλλαξες. Σαββατοκύριακα που υποτίθεται θα αδράξεις όλες τις ώρες μία προς μία, αλλά το μόνο που κάνεις είναι να επιβεβαιώνεις το πόσο σημαντικά είναι στο σπίτι ένας καλός καναπές και ένα καλό στρώμα!

Στην καλύτερη περίπτωση όταν δουλεύεις τόσες ώρες να μπορέσεις να βγεις μετά τη δουλειά με τους συναδέλφους σου. «Εξοδοι» που στην πλειοψηφία τους καταλήγουν σε group therapy.

Γλιτώνεις έτσι ...συνεδρίες από τον ψυχολόγο και μαζί με χρήματα και χρόνο που δεν έχεις και άφθονο.

Καθόλου αμελητέες δεν είναι και οι υπόλοιπες επισκέψεις σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων: Ορθοπεδικούς, νευρολόγους, οφθαλμίατρους, γυναικολόγους και πολλούς άλλους.

Ευτυχώς όμως διαθέτουμε τα «παραπάνω λεφτά» για να επισκεφτούμε τα ιατρεία όλων αυτών. Λεφτά που έχουμε δουλέψει για το κάθε ευρώ και δεν προέρχονται από την αύξηση των μισθών ούτε μας χαρίστηκαν προφανώς.

Για εμάς είναι συνήθεια το να κανονίζουμε το πρόγραμμά μας, την προσωπική μας ζωή με βάση τα standby μας, με το αν έχουμε προλάβει τα deadlines των project (τις προθεσμίες δηλαδή για την παράδοση των έργων), να μετράμε πόσα Σαββατοκύριακα του μήνα και ποια θα έχουμε ελεύθερα.

Διαθέσιμος 24/7, παντού μαζί με το laptop σου, εξασφαλίζοντας ότι όπου πας θα έχεις internet χωρίς να μπορείς να κάνεις ουσιαστικό πρόγραμμα για τη ζωή σου καθώς δεν ξέρεις πότε, πού και πόσο θα χρειαστεί να επέμβεις.

Απρόοπτα, που μπορεί να τυχαίνουν στις 3 π.μ. και εσύ να πρέπει να δουλέψεις μέχρι τις 6 το πρωί και μετά από αυτόν τον μαραθώνιο να πας στη δουλειά σου κανονικά, χωρίς να σου εξασφαλίζει κανείς ότι δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις και παραπάνω εκείνη την ημέρα.

Πολλοί από εμάς οδηγούμαστε σε burnouts από την εξάντληση και χρειαζόμαστε ημέρες ουσιαστικής ξεκούρασης, τις οποίες αντικειμενικά δεν έχουμε.

Η κατάσταση αυτή, η αλήθεια είναι, μας θυμίζει τη παιδική μας ηλικία όταν ζητούσαμε την άδεια από τον γονιό μας για το αν μας αφήνει να πάμε μια βόλτα με τους φίλους μας.

Αυτό τον ρόλο σήμερα τον έχει ο ...manager, καθώς παίρνουμε άδεια για να μπορέσουμε να κλείσουμε τον υπολογιστή και να πάμε σε μια δραστηριότητά μας, να κλείσουμε ένα ραντεβού, να βγούμε μια βόλτα.

Υπάρχει πάντα η πιθανότητα ο «κηδεμόνας» σου να μην το επιτρέψει λόγω κάποιας προγραμματισμένης εργασίας ή κάτι έκτακτου που έχει προκύψει.

Αυτό που περιγράφω είναι το περίφημο «σε συνεννόηση με τον εργοδότη και τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου» για τις υπερωρίες και τα call-outs και που η κυβέρνηση το «κολλάει» σε κάθε άρθρο των νομοσχεδίων, ακόμα και για την άδεια αναψυχής.

Καθόλου ζηλευτή, λοιπόν, δεν είναι η καθημερινότητα ενός προγραμματιστή που ήδη δουλεύει 13 ώρες και πολύ συχνά και περισσότερες, όπως και πολλών συναδέλφων σε άλλους κλάδους.

Επομένως, δεν χρειάζεται να ανησυχεί η υπουργός Ν. Κεραμέως ότι θα δεχτεί ...άπειρα μηνύματα με παρακάλια από εργαζόμενους που θα ζητάνε να έχουν την «δυνατότητα» για 13ωρη εργασία στον ίδιο εργοδότη.

Δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο.

Θα συμβεί όμως κάτι άλλο: Ολοι εμείς, που μας παρουσιάζουν έναν μεσαίωνα για «πρόοδο», που μας μαυρίζουν το μέλλον, θα συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα διεκδικώντας όσα μας ανήκουν.

Γνωρίζοντας τη δύναμή μας και με πίστη σε αυτή, μέσα από τα σωματεία μας, με τον οργανωμένο μας αγώνα, θα παλέψουμε για δουλειά με αξιοπρέπεια.

Θα στείλουμε τον νόμο της κυβέρνησης για το 13ωρο στα σκουπίδια, εκεί όπου ανήκει.

Από τη συζήτηση αναδείχθηκε η αποφασιστικότητα για οργάνωση και συσπείρωση των εργαζομένων στα σωματεία για να αντιμετωπίσουν την επίθεση που δέχονται από την πολιτική που τους θέλει σκλάβους του 21ου αιώνα, από την πολιτική των πολέμων και της φτώχειας. Η ανάγκη κλιμάκωσης του αγώνα για ΣΣΕ και αυξήσεις στους μισθούς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου.

Παρεμβάσεις έγιναν από εκπροσώπους της Beta, της Pfizer, από εργαζόμενο στο ΕΚΕΤΑ (ερευνητικά κέντρα κ.ά., ενώ οι συγκεντρωμένοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για τη σύσκεψη των σωματείων στις 26/8 και τη μεγάλη κινητοποίηση των εργατικών σωματείων στα εγκαίνια της ΔΕΘ, το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου στην Πλατεία ΧΑΝΘ.

Εισηγητικά, ο Διονύσης Κωφός, μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ ανέφερε ότι με το νομοσχέδιο για το 13ωρο κλιμακώνεται η επίθεση και στον συγκεκριμένο κλάδο, της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών, που ήδη εδώ και χρόνια βιώνει τα «καλά» της «ευελιξίας» και της εκμετάλλευσης. Ηδη το σωματείο πήρε θέση μάχης, έκανε μαζικές παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς για να ενημερώσει τους εργαζόμενους για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, πραγματοποίησε Γενική Συνέλευση, μαζική παράσταση διαμαρτυρίας μαζί με άλλα σωματεία της πόλης.

Ανέδειξε ότι το νέο νομοσχέδιο είναι «βούτυρο στο ψωμί» των εργοδοτών του κλάδου δυσχεραίνοντας τον εργασιακό βίο των εργαζομένων, ειδικά αν σκεφτούμε πως σε εταιρείες όπως η «Teleperformance», η «TaskUs», η «e-Value», η «Vodafone» και σε τόσες άλλες, ήδη χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, με συνεχείς βάρδιες και εντατικοποίηση.

Οπως είπε, «με το νέο νομοσχέδιο οι εργοδότες θα μπορούν:

-- Να "αξιοποιούν" τις 13 ώρες ημερησίως για να καλύψουν κενά σε project, χωρίς να προσλάβουν νέο προσωπικό.

-- Να επικαλούνται την "οικειοθελή συναίνεση" για να επιβάλλουν παράνομα ωράρια στους ήδη εξαντλημένους συναδέλφους, με το επιχείρημα ότι "χρειάζεται να βγει η δουλειά".

-- Να χρησιμοποιούν εργαζόμενους εφεδρείας -ιδιαίτερα σε υποστηρικτικά call centers- που θα ενεργοποιούνται και θα απενεργοποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες των πελατών τους.

-- Να ενημερώνουν τους εργαζομένους τους με ένα μήνυμα εάν την επόμενη μέρα θα δουλεύουν ή όχι αφού θα μπορούν να έχουν τους εργαζόμενους σε καθεστώς διαρκούς "εφεδρείας" και να τους "ενεργοποιούν" όποτε και για όσο χρειάζεται η κάθε επιχείρηση.

Εργαζόμενοι δηλαδή μόνιμα on call και standby, χωρίς ελεύθερο χρόνο, με το μυαλό στο project. Εργαζόμενοι στο κομμάτι της εξυπηρέτησης πελατών, θα ειδοποιούνται 24 ώρες πριν, όταν τρέχει μια καμπάνια, ή έχει βγει καινούριο προϊόν, και μετά να είναι στο περίμενε, τεχνικοί που δεν θα έχουν σταθερό μισθό, αλλά θα ειδοποιούνται μόνο σε περιπτώσεις βλαβών.

Τα αποτελέσματα του ξεχειλώματος του εργάσιμου χρόνου τα βιώνουμε ήδη: με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, άγχος, ψυχολογική φθορά, κινδύνους για την ασφάλεια στην εργασία».

Σημείωσε ότι η νέα επίθεση έρχεται σε μια περίοδο που ΕΕ, βιομήχανοι και κυβερνήσεις «τ' ακουμπάνε όλα» στην πολεμική οικονομία. Και εξήγησε ότι «η στροφή στην πολεμική οικονομία είναι σε εξέλιξη και στη χώρα μας με δισεκατομμύρια να διοχετεύονται σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτά "άνοιξαν την όρεξη", μεταξύ άλλων, και των μετόχων και των διευθυντικών στελεχών των ομίλων του κλάδου. Αλλωστε ο κλάδος των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής είναι κρίσιμος για το κεφάλαιο στους στόχους της πολεμικής προετοιμασίας, για την παραγωγή νέων οπλικών συστημάτων, που θα ενσωματώνουν τα τελευταία επιτεύγματα της τεχνολογίας, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη.

Ηδη εμπλέκεται ενεργά ο κλάδος, όπως π.χ. με το Μνημόνιο Συνεργασίας που σύναψε ο ΣΕΠΕ (Σύνδεσμος Εταιρειών Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας) με το ΕΛΚΑΚ (Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας), η συμφωνία ΟΤΕ & UniSystems με το NATO, τα έργα που έχουν ήδη αναλάβει οι εταιρείες πληροφορικής "SpaceHellas", "NovaICT" και "Nokia", οι κινήσεις που κάνουν μεγάλες εταιρείες του κλάδου, όπως η "Intrasoft- Netcompany", προκειμένου να πάρουν πολεμικά έργα το αμέσως επόμενο διάστημα».

Τόνισε ότι η στροφή στην πολεμική οικονομία πάει «πακέτο» με την ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, την καταστολή του εργατικού κινήματος και την προσπάθεια ενσωμάτωσης και χειραγώγησης.

Και σημείωσε την ανάγκη οι εργαζόμενοι να δώσουν απάντηση και σε αυτή την επίθεση. Να γίνει κάθε χώρος δουλειάς, εστία αντίστασης και όλοι μαζί ένα μαζικό, μαχητικό, ενωτικό ποτάμι που θα κερδίσει αυξήσεις στους μισθούς με ΣΣΕ και μείωση του εργάσιμου χρόνου.