Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά ότι ο συμβιβασμένος συνδικαλισμός ανά τον κόσμο παίζει επάξια το ρόλο του, στο πλευρό της εργοδοσίας συνυπογράφοντας την καρατόμηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και κάνοντας ό,τι περνάει από τα χέρια του για να κρατήσει τη στάση των εργαζομένων σκυφτή.

Ζήτημα πολύ λίγου χρόνου είναι, απ' ό,τι λέγεται, να ξεκινήσουν οι διαφημιστικές καμπάνιες ιδιωτικών εταιρειών παραγωγής και πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας, με στόχευση τους οικιακούς καταναλωτές.

Δεν πρόκειται για σύμπτωση που αυτό θα γίνει λίγο μετά την εφαρμογή των νέων τιμολογίων, από την κυβέρνηση.

Με τα νέα τιμολόγια, πολύ σύντομα η κάθε διακριτή, ξεχωριστή χρέωση, θα αρχίσει να έχει τη δική της... «ζωή».

Τα κόστη θα διαμορφώνονται «αντικειμενικά» προς τα πάνω. Οι επιμέρους χρεώσεις προς τις εταιρείες παραγωγής και εμπορίας θα «φουσκώνουν», εμπεριέχοντας και το «εύλογο» κέρδος κάθε κρίκου της αλυσίδας. Αλλά αυτό δε θα ενοχλεί εμπόρους και παραγωγούς, αφού όλα θα μετακυλίονται στους τελικούς καταναλωτές.

Οι εταιρείες θα διασφαλίζουν κόστη, αλλά και κέρδη. Και ύστερα θα «ανταγωνίζονται» για την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, που θα έχει απογειωθεί κι αυτή με διάφορα τερτίπια, προκειμένου να μπορούν να κάνουν τις «προσφορές» τους έχοντας και πάλι εγγυημένο κέρδος.

Και τα λαϊκά νοικοκυριά, θα λένε «α, τι καλά, η τάδε εταιρεία μου κάνει έκπτωση 10% - 20% - 30%».

Οι εταιρείες θα αρχίσουν με προπληρωμένα πακέτα. Θα τα παρουσιάσουν ως «ευέλικτα», προσαρμοσμένα στις ανάγκες του καθενός. Θα έχουν μικρό κέρδος από μερικούς πελάτες και μεγάλο από εκείνους που θα υπερβαίνουν τα συμφωνηθέντα.

Ολοι αυτοί θα είναι κερδισμένοι και όλοι εμείς χαμένοι. Γιατί στο επίκεντρο όλων θα είναι το κέρδος και όχι η κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των νοικοκυριών. Κι αυτό θα κάνει τη διαφορά.

Οι νέες προτάσεις της ΚΟΜΙΣΙΟΝ για την αναθεώρηση της ΚΑΠ της περιόδου 2014 - 2020, δεν σηκώνουν φτιασιδώματα. Η αντιαγροτική φιλοσοφία τους δεν διορθώνεται με μικροαλλαγές και τροποποιήσεις, όπως θέλουν να εμφανίσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Η πολιτική της ΕΕ και της ΚΑΠ ενισχύει αποκλειστικά τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των εμποροβιομηχάνων και στην κατεύθυνση αυτή επιχειρεί να δημιουργήσει λίγους μεγαλοαγρότες. Αυτό φαίνεται καθαρά και στα τρία εναλλακτικά σενάρια αναθεώρησης της ΚΑΠ που προτείνονται και τα οποία συμπυκνώνονται στο εξής ένα: Με εργαλείο τις αγροτικές ενισχύσεις, που θα μειωθούν δραστικά και το μεγαλύτερο μέρος τους θα το καρπωθούν οι μεγαλοαγρότες (με κριτήριο τα στρέμματα γης), θα οδηγήσει στο άμεσο, γρήγορο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και την πλήρη κυριαρχία των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Μια τέτοια προοπτική της αγροτικής οικονομίας θα είναι ενάντια στα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς που ξεκληρίζεται, αλλά και ενάντια στους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα. Γιατί η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και των επιδοτήσεων σημαίνει ότι θα γιγαντωθεί η ακρίβεια στα είδη διατροφής και ένδυσης, και θα πολλαπλασιαστούν τα διατροφικά σκάνδαλα, αφού ο καπιταλιστής αγρότης και μεταποιητής λειτουργούν για το κέρδος και όχι για τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Η απάντηση σ' αυτήν την πολιτική βρίσκεται στην πρόταση της ΠΑΣΥ: Στη θέση του καπιταλιστή αγρότη να δημιουργηθούν καθετοποιημένες κρατικές παραγωγικές μονάδες, και δίπλα τους οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί των μικρομεσαίων αγροτών, που θα εξασφαλίζουν επαρκή, φτηνά και ασφαλή προϊόντα για τη διατροφή του λαού και την πρώτη ύλη για τις κρατικές μεταποιητικές μονάδες, αξιοποιώντας όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε περιοχής, μέσα από κεντρικό και περιφερειακό σχεδιασμό της οικονομίας και με λαϊκό έλεγχο.

Οι προκλητικές αξιώσεις κάθε λογής επιχειρηματιών προς την κυβέρνηση, για την παροχή «διευκολύνσεων» ώστε να «εξέλθουν από την κρίση» δεν έχουν σταματημό. Ετσι, προσφάτως εμφανίστηκε και ο Σύνδεσμος Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών να παρεμβαίνει συνολικά στο ζήτημα των αεροπορικών μεταφορών της χώρας, εκφράζοντας την ικανοποίησή του για την πρόθεση της κυβέρνησης να παραχωρήσει σε ιδιώτες τα περιφερειακά αεροδρόμια αλλά και να ζητά η επερχόμενη επέκταση της ληστρικής σύμβασης παραχώρησης του «Ελ. Βενιζέλος» προς την κοινοπραξία της «Χόχτιφ» (Hochtief), να συμπεριλαμβάνει και ορισμένες «πρόνοιες» που θα μείωνε το κόστος λειτουργίας των αεροπορικών εταιρειών. Ισχυρίζονται ότι η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων θα αυξήσει την επιβατική κίνηση και κατά συνέπεια θα «αναβαθμιστούν» οι τοπικές κοινωνίες. Ζητούν ακόμη την επέκταση της μείωσης του ΦΠΑ, κατά τα πρότυπα των ξενοδόχων, στο σύνολο των εμπλεκόμενων στον τουρισμό αλλά και να παρέμβει η κυβέρνηση ώστε να λυθεί το πρόβλημα των τουριστικών επιχειρήσεων μέσω τραπεζικού δανεισμού, για να αποφευχθούν τα «λουκέτα».

Το πρόβλημα με όλα τα παραπάνω, δεν είναι το ότι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου προχωρούν σε ολοένα και πιο προκλητικές απαιτήσεις, αλλά στο ότι η κυβέρνηση σπεύδει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους, στο όνομα πάντα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας», την ίδια ώρα που «γδέρνει» και βυθίζει τον εργαζόμενο λαό στην φτώχεια. Ειδικά για το ζήτημα των αεροπορικών μεταφορών, όσες παραχωρήσεις και αν κάνουν οι κυβερνήσεις - του ΠΑΣΟΚ σήμερα, όπως και της ΝΔ προηγούμενα - τα αεροπορικά εισιτήρια θα παραμείνουν πανάκριβα για τους μισθωτούς και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Τέλος, η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών κρατικών αεροδρομίων σίγουρα θα επιφέρει ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαιοκράτη που θα τα αναλάβει μέσω μακροχρόνιας σύμβασης, την ίδια στιγμή που θα οδηγήσει είτε στο κλείσιμο είτε στην προσωρινή αναστολή λειτουργίας εκείνων που θα κριθούν ως μη ανταγωνιστικά.

Το κόκκινο νήμα που διαπερνά όλα τα άρθρα που περιλαμβάνονται στην έκδοση είναι αυτό της εκτίμησης των οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας δεκαετίας του πρώτου μισού και σχεδόν ολόκληρου του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και της αντανάκλασής τους στο πολιτικό επίπεδο, στις πολιτικές επιδιώξεις των διαφόρων τάξεων, στην ταξική πάλη, την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη της εποχής. Σε αυτά τα άρθρα τίθενται πολλά επίκαιρα ζητήματα που σχετίζονται με την καπιταλιστική οικονομική κρίση (με ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση υπερπαραγωγής - υπερκερδοσκοπίας), τον ανταγωνισμό και την αλληλεξάρτηση μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, την εμφάνιση της μετοχικής εταιρείας και τον αντίστοιχο παρασιτισμό της αστικής τάξης, τον προστατευτισμό και το ελεύθερο εμπόριο ως μορφές αστικής οικονομικής διαχείρισης, την αγροτική οικονομία, τη δημιουργία της εργατικής αριστοκρατίας, καθώς και ζητήματα στρατηγικής του διεθνούς εργατικού κινήματος, όπως αυτά που προκύπτουν από τη βασανιστική πορεία διαμόρφωσης εργατικών κομμάτων σε κάθε ξεχωριστό κράτος, τη διαπάλη, για το πρόγραμμα και την πολιτική αυτών των κομμάτων στις συνθήκες του 19ου αιώνα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παράλληλα, τονίζεται η ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη, με ρόλο - κλειδί στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στην ενέργεια, ως μία «γέφυρα» μεταξύ μουσουλμανικού κόσμου και ιμπεριαλιστικών κέντρων, στο πλαίσιο της προπαγάνδας που θέλει να εμφανίσει την κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ως μία από τις πλέον καινοτόμες στην ιστορία της. Σε αυτό το πλαίσιο ανακινούνται ξανά και υποθέσεις τύπου «Εργκένεκον» και «Βαριοπούλα», με την κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι ενόψει των εκλογών αναμένει προβοκάτσια εναντίον της...

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Ερντογάν εξακολουθεί να καταργεί θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, καταστέλλοντας με την ίδια αγριότητα του παρελθόντος τις διαδηλώσεις, ενώ επιχειρεί να τρομοκρατήσει το λαό, εκβιάζοντας για την ψήφο του.