Η ρύθμιση σε 48 μηνιαίες δόσεις των χρεών των δήμων της Αττικής προς την ΕΥΔΑΠ, ανέρχονται σε 150 εκατ. ευρώ, αποφασίστηκε κατά τη διάρκεια πρόσφατης σύσκεψης που έγινε στο ΥΠΕΧΩΔΕ υπό την προεδρία του υπουργού Γ. Σουφλιά και τη συμμετοχή εκπροσώπων της ΤΕΔΚΝΑ και της ΕΥΔΑΠ. Παράλληλα, αποφασίστηκε να σταματήσουν οι κατασχέσεις και το μπλοκάρισμα των λογαριασμών των δήμων, μέτρα στα οποία είχε προσφύγει η ΕΥΔΑΠ για να διεκδικήσει τα χρεωστούμενα!

Ξέρετε, όμως, πώς δημιουργήθηκαν και αβγάτισαν με γεωμετρικό τρόπο τα χρέη αυτά των δήμων προς την ΕΥΔΑΠ; Ε, λοιπόν, το τεράστιο αυτό χρέος συσσωρεύτηκε κυρίως κατά την περίοδο 2000 - 2004, όταν, λόγω ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ, επιβλήθηκε αύξηση στο τιμολόγιο νερού προς τους δήμους κατά 121%!

Μια ΕΥΔΑΠ που με χτεσινή ανακοίνωσή της υπερηφανεύεται ότι το 2006 τα κέρδη της σημείωσαν αύξηση κατά 67%! Πού πάνε αυτά τα κέρδη που δημιουργήθηκαν φυσικά από τους πανάκριβους λογαριασμούς της; Μα φυσικά στις τσέπες ορισμένων τζογαδόρων του Χρηματιστηρίου που κατέχουν τις μετοχές της. Ετσι κατάντησαν μια επιχείρηση που διαχειρίζεται ένα φυσικό πόρο, όπως το νερό, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ: Να χαρατσώνει καταναλωτές και δήμους για να επωφελείται το μεγάλο κεφάλαιο...

Για σήμερα Κυριακή έχει προγραμματιστεί ο «επίσημος γιορτασμός» της επετείου του Κιλελέρ στον τόπο της θυσίας των Θεσσαλών κολίγων. Αλλά και φέτος, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα γίνει χωρίς την παρουσία αγροτών! Θα είναι εκεί καμιά δεκαριά «επίσημοι» - κυβερνητικοί, «αντιπολιτευτικοί» και άλλοι τοπικοί παράγοντες, καθώς και οι «καρεκλοκένταυροι» των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων - σε μια τελετή που δεν τιμά, αλλά ντροπιάζει τη μνήμη των αγωνιστών και των μαρτύρων της αγροτικής εξέγερσης.

Αποχή από την «τελετή» δήλωσε και η διοίκηση της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας, στην οποία δραστηριοποιούνται οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που το παίζανε «αγωνιστές της αγροτιάς» και πρόσφατα, με τις «κινητοποιήσεις» που εξήγγειλαν, αλλά, τελικά, δεν έκαναν, «ξεφτιλίστηκαν» τοπικώς και πανελληνίως. Λέτε να λείψουν επειδή, πράγματι, διαφωνούν με το χαρακτήρα που πήρε η «επίσημη τελετή», όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, γνωρίζοντας τον «ύπουλο» ρόλο τους κατά του συνεπούς αγροτικού κινήματος.

Βεβαίως, η επέτειος του Κιλελέρ γιορτάστηκε όπως της αρμόζει στις 18 Μάρτη, με το ογκώδες συλλαλητήριο που οργάνωσε η ΠΑΣΥ. Ενα συλλαλητήριο που ήταν η κορύφωση των τρίμηνων, συνεχών, κινητοποιήσεων της μικρομεσαίας αγροτιάς κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, κι έστειλε το μήνυμα της συνέχισης του αγώνα...

Δε φτάνει που από κοινού ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, με τη βοήθεια και της «Αυτόνομης Παρέμβασης» στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά, μοίρασαν μεταξύ τους τις θέσεις του προεδρείου, αποκλείοντας την πρώτη δύναμη, την παράταξη της ΔΕΣΚ, η ΠΑΣΚΕ, προκειμένου να καλύψει από τους εργαζόμενους τα «κομπρεμί» της με τη ΔΑΚΕ, είχε το θράσος να ζητήσει από πάνω και τα «ρέστα»! Εξέδωσε μία κατάπτυστη ανακοίνωση, γεμάτη με ψέματα και «αγοραίο» αντικομμουνισμό, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Τα τρία χρόνια που πέρασαν με πρόεδρο από την ΠΑΣΚΕ και Γεν. Γραμματέα από τη συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ διαπιστώθηκαν τεράστια προβλήματα οργανωτικής λειτουργίας του ΕΚΠ (...) Ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα υπήρχαν και στις αποφάσεις του ΔΣ, αφού το ΠΑΜΕ είχε και έχει χαράξει το δικό του διασπαστικό δρόμο και αυτόν προσπαθούσαν πάντα να επιβάλλουν, πολλές φορές εφαρμόζοντας τη "δικτατορία του προλεταριάτου"».

Νομίζουν ότι με τέτοιους είδους «επιχειρήματα» θα μπορέσουν να δικαιολογήσουν προς τους εργαζόμενους τα αδικαιολόγητα. Τα ψωμιά τους όμως είναι μετρημένα. Οσα αλισβερίσια και αν κάνουν αναμεταξύ τους, με τις πλάτες και της παράταξης του ΣΥΝ, όσο και αν προσπαθούν με νύχια και με δόντια να περάσουν τη γραμμή βιομηχάνων και εφοπλιστών στο λιμάνι, δε θα τους περάσει. Οι εργαζόμενοι και οι ναυτεργάτες, μέρα με τη μέρα, τους παίρνουν όλο και περισσότερο χαμπάρι. Μέχρι να τους στείλουν από εκεί που ήρθαν, ανατρέποντας τον σε βάρος τους συσχετισμό συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Το γνωστότερο τέτοιου είδους περιστατικό ήταν η σύλληψη 8 Βρετανών, πάλι, ναυτών, το 2004, από τις ιρανικές αρχές για είσοδο στα ιρανικά χωρικά ύδατα. Τότε, οι 8 είχαν κρατηθεί 8 ημέρες και απελευθερώθηκαν, με κάποιου είδους εξηγήσεις, τηρώντας πάντα χαμηλούς τόνους.

Το ίδιο ακριβώς «έργο» βρίσκεται σε εξέλιξη και την τελευταία βδομάδα. Η διαφορά, όμως, είναι ότι η ένταση έχει οξυνθεί. Η ιρανική ηγεσία, διά στόματος Αλί Λαριτζανί, επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, ζητά από το Λονδίνο να παραδεχτεί «το λάθος» και να εγγυηθεί ότι «δε θα επαναληφθεί», κάτι, όμως, που η κυβέρνηση Μπλερ δε φαίνεται διατεθειμένη να πράξει. Εκκλήσεις και απειλές για λήψη «κατάλληλων μέτρων» που εκτοξεύτηκαν και από την ΕΕ κατά του Ιράν, μοιάζουν απλώς να οξύνουν μια, ήδη, τεταμένη κατάσταση.