Ο πρόεδρος της «Μπίζνεσγιουροπ», του ευρωπαϊκού «ΣΕΒ», Ε. Σελιέρ, θα μιλήσει ως επίσημος προσκεκλημένος στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ αύριο Δευτέρα, προκειμένου - όπως αναφέρει ο ΣΕΒ στην ανακοίνωσή του - να μεταφέρει στους Ελληνες συναδέλφους του τις προτεραιότητες του οργανισμού που αντιπροσωπεύει.

Δε θέλει και πολλή φαντασία για το ποιες θα είναι αυτές οι προτεραιότητες. Για παράδειγμα, οι θέσεις του ευρωπαϊκού εργοδοτικού Συνδέσμου για την Ερευνα και την καινοτομία σου δίνουν την εντύπωση ότι διαβάζεις το κυβερνητικό πρόγραμμα, δηλαδή τη Στρατηγική της Λισαβόνας, ή πιο απλά, τις θέσεις των Ευρωπαίων εργοδοτών! Οι οποίοι λένε - μεταξύ άλλων - ότι η σύνδεση των πανεπιστημίων με τη βιομηχανία πρέπει να είναι διαρκής προτεραιότητα και ότι η γνώση πρέπει να μεταφερθεί στις επιχειρήσεις για να παραχθούν νέα προϊόντα, υπηρεσίες και λύσεις.

Ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις τους και για την αγορά εργασίας, όπου κατά τη γνώμη τους πρέπει να αρθούν σύνθετοι και άκαμπτοι κανόνες οι οποίοι εμποδίζουν την επιχειρηματική ανάπτυξη, περιορίζουν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας (τους έπιασε ο πόνος) και οδηγούν σε αγορές εργασίας όπου τα μέλη τους προστατεύονται... υπερβολικά!!!

Προφανώς δεν έχουν την ίδια γνώμη και οι Ελληνες εργαζόμενοι γι' αυτό και πρέπει να ανασκουμπωθούν. Ερχονται πιο δύσκολα και πρέπει να τα αναχαιτίσουν. Με αγώνα σε ρότα ανατροπής.

Και η Ακρόπολη θα είναι σε λίγο μέρος του γνωστού παιχνιδιού αγοραπωλησίας, «Μονόπολι». Εντάξει, το γνωρίζουμε ότι τα παιχνίδια αντανακλούν την πραγματικότητα που ισχύει σε κάθε κοινωνική πραγματικότητα, αποτελούν αναπαράστασή της. Το ξέρουμε, ότι στον καπιταλισμό όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Μα τι δουλειά έχουν τα μνημεία σε ένα παιχνίδι, όπου οι παίκτες (σ.σ. ακόμα και μικρά παιδιά) προσπαθούν να αγοράσουν όσα περισσότερα κτίρια, δρόμους και οικόπεδα, μέχρι να γίνουν «το μονοπώλιο»;

Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έδωσε άδεια στην πολυεθνική κατασκευής παιχνιδιών «HASBRO», για να χρησιμοποιήσει αρχαιολογικές εικόνες στη νέα έκδοση του γνωστού παιχνιδιού, προτείνοντας να χρησιμοποιήσει φωτογραφία της Ακρόπολης ή του κλασικού αθηναϊκού τετράδραχμου. Το επιχείρημα ήταν η διαφήμιση! Το ερώτημα είναι, πώς διαπαιδαγωγείται ένα παιδί ή ένας έφηβος, όταν εξοικειώνεται με την αγοραπωλησία ή την ενοικίαση μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς; Είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Και για τα βουνά, τα δάση, τις ακρογιαλιές κάποτε ήταν... Αλλά επιστρατεύτηκαν επιχειρήματα όπως η καλύτερη «αξιοποίηση», η συντήρηση κλπ.

Τελικά κοντεύει να ...ζαλίσει τους Ηρακλειώτες με τις θέσεις που κάθε φορά εκφράζει ο Αλ. Αλαβάνος σχετικά με την αξιοποίηση της πρώην αμερικανικής βάσης Γουρνών στο Ηράκλειο. Εχει μπερδέψει τον κόσμο με τις εναλλαγές θέσεων που προβάλλει ανάλογα με το πού απευθύνεται! Δικαιολογημένα αναρωτιούνται οι κάτοικοι ποια είναι η θέση του ΣΥΝ; Αυτή που διατύπωσε ο Α. Αλαβάνος στην πρώτη ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή και μιλάει για αξιοποίηση της πρώην βάσης μέσω της εταιρείας «ΕΙΡΗΝΗ ΑΕ» και προβλέπει αξιοποίηση του χώρου είτε μέσω της ΤΑ ή της ίδιας εταιρείας «ΕΙΡΗΝΗ ΑΕ»; Στη δεύτερη που μιλάει για μη ιδιωτικοποίηση; Είναι με τη θέση που διατύπωσε το Δημοτικό Συμβούλιο που αποδέχεται τον ιδιώτη επενδυτή ή με τη θέση της Επιτροπής της Νομαρχίας που συμμετέχει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό και εγκρίνει προτάσεις που έχουν εξασφαλισμένη χρηματοδότηση που ενισχύουν την τοπική ανταγωνιστικότητα και βιωσιμότητα; Ή, τέλος πάντων, μήπως είναι με την άποψη που διατύπωσε η ίδια η επιτροπή της Νομαρχίας για παραχώρηση στην ΤΑ της έκτασης και περαιτέρω παραχώρηση είτε ενοικίαση χώρων σε ιδιώτες, βέβαια πάντα με «διαφανείς» διαδικασίες όπως δεν ξεχνούν να προσθέσουν; Τι τελικά απ' όλα ισχύει; Ή μήπως ο οπορτουνισμός τούς κάνει να μην το ξεκαθαρίζουν για να μπορούν να ψαρεύουν σε θολά νερά;

Φρεσκοξυρισμένος, καλοχτενισμένος, με την κολώνια του, παρακαλώ. Ολοι καταλήξαμε στην Ασφάλεια από διάφορα κρατητήρια και βρεθήκαμε εδώ βρώμικοι, αξύριστοι, κακομοιριασμένοι. Τώρα πώς τα κατάφερε αυτός να 'ναι φιγουρίνι, δεν μπόρεσα να το φανταστώ. Οταν γνωριστήκαμε, κατάλαβα: είχε ακμαίο ηθικό(...)». Από τη μαρτυρία του Γιάννη Στεφανίδη, Με Τον Γιάννη Ρίτσο στην εξορία. Το βιβλίο αυτό είναι πράγματι «Σκόρπιες σελίδες...». Είναι σκόρπια κείμενα του Γιάννη Στεφανίδη με την τέχνη του ανθρώπου που ξέρει καλά όχι μόνο να γράφει, αλλά να σκέφτεται και να δημιουργεί σε εικόνες, αφού ο συγγραφέας είναι εκτός από λογοτέχνης και πολύ καλός ζωγράφος. Κείμενα, που διαβάζονται εύκολα και αναπαράγονται σε απεριόριστες σκέψεις και συνειρμούς. Αφορμή για το γράψιμό τους είναι πολύ σύγχρονα θέματα, που, όμως, μετατρέπονται σε σκέψεις και εικόνες πάνω στο χαρτί, που πηγάζουν από χρόνια εμπειρίας, γνώσης και αγώνων. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Υπάρχουν, όμως, και βαθύτερες αιτίες που έχουν τις ρίζες τους χρόνια πριν. Η βόρεια και η νότια Υεμένη υπήρξαν δύο ξεχωριστά κράτη με εντελώς διαφορετική πολιτική παράδοση και πορεία. Ο βορράς, ένα νομαδικό, στρατιωτικό και ισλαμοκρατούμενο κράτος, υπέγραψε ενωτική συνθήκη με τη Λαϊκή Δημοκρατία της (νότιας) Υεμένης, την πρώην αγγλική αποικία που είχε εξελιχθεί στη μοναδική αραβική χώρα που προσπαθούσε να οικοδομήσει ένα διαφορετικό κοινωνικό σύστημα, το Μάη του 1990. Οι πολιτικές και πολιτιστικές διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών έλαβαν διαστάσεις χάους και οδήγησαν σε ένα σαρωτικό εμφύλιο το 1994, που κατέληξε στην επικράτηση του πολυπληθέστερου και ισχυρότερου, στρατιωτικά, βορρά, λόγω και της εξωτερικής βοήθειας από ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Εκτοτε, η νότια Υεμένη, εκτός από το στρατιωτικό αυταρχισμό, βυθίστηκε ακόμη περισσότερο και στη φτώχεια, καθώς όλο το βάρος της οικονομικής ανάπτυξης δόθηκε στο βορρά. Η κατάσταση αυτή κράτησε ανοιχτές τις πληγές που οδήγησαν στον εμφύλιο, με αποτέλεσμα ανά διαστήματα να υπάρχουν λαϊκές εκρήξεις που πνίγονται στο αίμα.