Ολοφάνερο είναι ποιοι διεκδικούν την εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ολοφάνερο, όμως, είναι και το γεγονός, πως έχουν την ίδια ουσιαστικά πολιτική, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.

Οι μεροκαματιάρηδες και οι μισθωτοί, άνδρες και γυναίκες, οι άνεργοι και οι βιοπαλαιστές της πόλης και του χωριού, οι νέοι και οι νέες, που βλέπουν τα όνειρά τους να συνθλίβονται στα αδιέξοδα του δικομματισμού και οι συνταξιούχοι των συντάξεων της πείνας και του εξευτελισμού, οι προοδευτικοί άνθρωποι των Γραμμάτων και της Τέχνης, δεν έχουν το παραμικρό συμφέρον, να δώσουν τη δύναμη της ψήφου τους σε οποιονδήποτε από τους δύο σημερινούς διεκδικητές της εξουσίας. Δεν έχουν το παραμικρό συμφέρον, να τους δώσουν τη δυνατότητα της απρόσκοπτης συνέχισης της μέχρι σήμερα αντιλαϊκής τους πολιτικής. Ισα ίσα, το αντίθετο. Εχουν κάθε συμφέρον, να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, τη δύναμη της αντίστασης, το αντίπαλο δέος. Εχουν κάθε συμφέρον, να δώσουν τη δύναμη της ψήφου τους και να ψηλώσουν ακόμη περισσότερο την προοπτική του Λαϊκού Μετώπου, την προοπτική της αντεπίθεσης.

Σκεφθείτε, λοιπόν, καλά τι θα κάνετε τη δύναμη της ψήφου σας. Μετά την κάλπη, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται...

Τον αποκρουστικό ρόλο του μαυραγορίτη της ελπίδας, που την ανταλλάσσουν με την αξιοπρέπεια εκείνων που αναζητούν με αγωνία μια δουλιά, διεκδικούν με το παραπάνω οι «κυνηγοί» ψήφων του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, τουλάχιστον 50 εργαζόμενοι προσλήφθηκαν προεκλογικά στον Ιππόδρομο και αυτές τις μέρες τους παραδίδονταν τα σχετικά σεμινάρια. Οι εργαζόμενοι αυτοί, όπως και παλαιότεροι στον Ιππόδρομο, υπογράφουν συμβάσεις εργασίας μιας μέρας, που ανανεώνονται συνεχώς, ή και δεν ανανεώνονται. Εκεί ποντάρουν και οι... αρμόδιοι του κυβερνώντος κόμματος. Στη δυνατότητα να δώσουν ή να στερήσουν ένα πολύτιμο μεροκάματο, όποτε θελήσουν...

Ας μη στενοχωριούνται οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και υπόσχονται διάφορα, μας είπε από το τηλέφωνο ο συνομιλητής μας και συνέχισε: Εγώ, έχω πάρει, ήδη, στο παιδί μου ηλεκτρονικό υπολογιστή, το έγραψα συνδρομητή και στο Ιντερνετ κι έχει γίνει ξεφτέρι στο «σερφάρισμα», όπως το λέει. Το μόνο, που άλλαξε, όμως, ήταν οι λογαριασμοί του ΟΤΕ. Από δουλιά, δεν μπορεί να βρει, παρά τις προσπάθειες, που πράγματι καταβάλλει... Γι' αυτό, έχουν να πουν τίποτε, οι δυο «μονομάχοι»;

Πώς δεν έχουν, υποσχέσεις...

Η «Project Censored» είναι μια ομάδα 170 περίπου Αμερικανών επιστημόνων, η οποία διαβάζει κάθε χρόνο ειδήσεις και αξιολογεί την προβολή τους από τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των δυτικών χωρών. Μετά, με μια επίπονη και εξαντλητική διαδικασία, διαμορφώνουν τον κατάλογο των 25 πλέον λογοκριμένων ειδήσεων, ή αλλιώς, των ειδήσεων, που παρά τη μεγάλη τους σημασία, τις «έθαψαν» τα ΜΜΕ. Δουλιά, που την κάνουν, εδώ και 24 χρόνια.

Πρόσφατα, δημοσιοποίησαν τον κατάλογο του 1999 και ορισμένα από τα 25 θέματα, όχι μόνον έχουν σχέση και με τη χώρα μας, αλλά «μιλάνε» από μόνα τους για το ρόλο που παίζουν τα σύγχρονα μεγάλα συγκροτήματα ενημέρωσης. Ανάμεσα στα 25 θέματα, λοιπόν, που τα ΜΜΕ αγνόησαν την περασμένη χρονιά, ήταν και τα εξής: Το γεγονός, πως η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση δέχτηκε τους όρους στο Ραμπουγέ και, αμέσως, μετά οι δυτικές κυβερνήσεις πρόσθεσαν και άλλους όρους, ώστε να οδηγήσουν τη συνάντηση σε αδιέξοδο, την αμφιλεγόμενη σφαγή στο Ρατσάκ, που έπαιξε -υποτίθεται- καθοριστικό ρόλο για να επέμβουν οι ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο και τη χρήση αμερικανικών όπλων στις τουρκικές επιχειρήσεις κατά των Κούρδων.

Χρειάζονται σχόλια;

Δεν έχουν σημειωθεί από κανέναν, αν δεν κάνουμε λάθος. Αποτελούν κι αυτά, όμως, δυο αξιοσημείωτα γεγονότα της προεκλογικής περιόδου. Το ένα είναι η πρωτοφανής και η πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά πλημμυρίδα τηλεοπτικής διαφήμισης από τους δύο «μονομάχους». Πλημμυρίδα, που κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια δραχμές και γεννά εύλογα ερωτηματικά, για τις πηγές των χρημάτων αυτών.

Το δεύτερο είναι το γεγονός, πως το μοναδικό κόμμα, που δε χρησιμοποίησε καθόλου τη μέθοδο των τηλεοπτικών διαφημιστικών μηνυμάτων είναι το ΚΚΕ. Το βάρος του έπεσε στη ζωντανή, πρόσωπο με πρόσωπο, συζήτηση με τους εργαζομένους και δεν έδωσε δραχμή, για τηλεοπτική διαφήμιση.

Ας θυμούνται τα δυο αυτά γεγονότα, όλοι όσοι θελήσουν μελλοντικά, να επαναλάβουν τις γνωστές κουβέντες, για τα οικονομικά των κομμάτων. Εμείς, πάντως, δε θα τα ξεχάσουμε...

Πλούσιο σε ανούσιο θέαμα, αλλά και σε κόστος, ήταν το πολιτικό «σόου» ή και σκέτο «σόου», που... παρουσίασε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ στο «Village Park», την περασμένη Κυριακή. Το συγκρότημα των κτιρίων «ντύθηκε» στα πράσινα, ο υπαίθριος χώρος το ίδιο (το γρασίδι ήταν εκεί από πριν), παραλίγο να ντύσουν στα πράσινα και τους επισκέπτες.

«Πλούσιο» είναι και το επίτευγμα του εν λόγω πάρκου, να πάρει άδεια - παράνομη εκλογών όλως τυχαίως και βασισμένη στον αυθαίρετο χαρακτηρισμό του ως.... τουριστικού αξιοθέατου - για να μπορούν τα εμπορικά του καταστήματα να λειτουργούν μέχρι τις 11 το βράδυ τις καθημερινές και μέχρι τις 9.30 το βράδυ του Σαββάτου.

Θα έλεγε κανείς, ευτυχώς που τελειώνουν οι εκλογές για να μην έρθουν και χειρότερα για τους εργαζόμενους, που τώρα εξαναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι αργά και το ωράριο τους γίνεται «λάστιχο».

Αλλά κανείς δεν έχει καμιά εγγύηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ιδιοι σκοποί, ίδιοι χειρισμοί, ίδια αφεντικά και, τελευταία, και ίδια στελέχη. Η ελπίδα λοιπόν στην καταδίκη τους και στον αγώνα. Πάντα στον αγώνα και σήμερα και αύριο.

Παρότι σπούδασε χαρακτική, ο Χρ. Λάζος από το 1968 στράφηκε στην έρευνα (ιστορική, λογοτεχνική, τεχνολογική). Το 1993 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, καθώς από το 1970 άρχισε να συγκεντρώνει σχετικά στοιχεία και βιβλιογραφικό υλικό. Βαθύνοντας την έρευνά του, με το βιβλίο αυτό, θέτει σε διαλεκτική βάση τους Ηράκλειους Αθλους, αναδεικνύοντας τη σχέση τους με κλιματολογικά και γεωλογικά φαινόμενα, που συνδέθηκαν με υδραυλικά έργα. Ο πρώτος άθλος (με το λιοντάρι της Νεμέας) σχετίζεται με τη δίστομη σπηλιά (διώρυγα) ανάμεσα στα βουνά της περιοχής, που γινόταν παραγωγός πολλών υδάτων, και έπρεπε να τιθασευτούν με φράγμα και διευθέτηση της κοίτης τους. Ο δεύτερος άθλος (Λερναία Υδρα) σχετίζεται με έργα αποστράγγισης έλους στη λεκάνη της Λέρνης, τα οποία διοχέτευαν τα ύδατα στη θάλασσα. Ο πέμπτος άθλος (ο καθαρισμός των σταύλων του Αυγεία από τον Ηρακλή) ίσως να σήμαινε τον επιβαλλόμενο καθαρισμό της καλλιεργήσιμης γης στην Ηλιδα, επειδή πλημμύριζε από την υπερχείλιση των ποταμών ή το φράξιμο των εκβολών τους. Ο άθλος με τις Στυμφαλίδες Ορνιθες, πιθανόν, να εξηγεί την ανάγκη αποξηραντικών έργων στα βαλτοτόπια της Στυμφαλίδας, ώστε να εκλείψουν και τα επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία πουλιά, που προκαλούσαν τον πυρετό. Ομως, και άλλοι άθλοι του Ηρακλή συνδέονται με υδραυλικά έργα. Το βιβλίο διερευνά τεχνολογικά, μεταξύ άλλων, και τα εξής: Την πτήση του Δαίδαλου και του Ικαρου, τον περίπλου του Νεάρχου και Σκύλακα, τις ελληνιστικές επιδράσεις της ινδικής αστρονομίας, το αρχαίο μουσικό όργανο «Υδραυλις».

Αρχοντας είσαι

σήμερα,

βάλτο στο νου σου

ετούτο,

κι άντε, λαέ μου,

άρπαξε

το καμουτσί,

το κνούτο

και διώξε

απ' τον οίκο σου

τους δυο

τους εμπόρους,

που σε ταράξαν,

δύστυχε,

στη φτώχεια

και τους φόρους!

-------

Αρχοντας είσαι

σήμερα,

με σκήπτρο,

με πορφύρα

κι αποφασίζεις,

αν το θες,

ν' αλλάξεις

πλέον μοίρα,

σήκω λοιπόν

και ύψωσε

την κόκκινη

παντιέρα,

για να μην είσαι

είλωτας

ξανά

από Δευτέρα!

Σε μια επίδειξη κυνικού πραγματισμού, οι ΗΠΑ άσκησαν «ελαφριά» κριτική, «χαιρέτισαν» το ότι ο πρώην πρωθυπουργός δε θα θανατωθεί, και κάλεσαν για «δίκαιη μεταχείριση» της έφεσης, που οι δικηγόροι του αναμένεται να καταθέσουν από Δευτέρα. Με άλλα λόγια, άσκησαν μια έμμεση πίεση στον πραξικοπηματία στρατηγό Περβέζ Μουσαράφ, ο οποίος δεν τυγχάνει - όπως ο μακαρίτης Ζία Ουλ Χακ - της «εγκρίσεώς» τους, να φανεί «διαλλακτικός». Η Βρετανία, παλιότερο αποικιοκρατικό αφεντικό των Ινδιών (το Πακιστάν προέκυψε το 1947, όταν τα στρατεύματα της αυτής Μεγαλειότητας αποχώρησαν) εμφανίστηκε να κόπτεται για τη «δημοκρατικότητα» και το «σύννομο» της απόφασης. Στην Ινδία, δε χύθηκαν ακριβώς δάκρυα από τον Τύπο, αλλά τηρήθηκε μια πολιτική ίσων αποστάσεων... θαψίματος: Η εφημερίδα « The Statesman» μίλησε για «στημένο παιχνίδι», θύμισε ότι οι «κανόνες άλλαξαν στη διάρκεια της δίκης» και πως «ο κορυφαίος δικηγόρος του Σαρίφ φονεύτηκε».

Εν ολίγοις, το αποτέλεσμα της δίκης (αδιάφορο το αν ήταν «δίκαιη» ή όχι) αφήνει ουσιαστικά απαράλλακτες τις ισορροπίες στο Πακιστάν, το οποίο εξακολουθεί να παραμένει κάτι σαν εξαρτώμενος που ψάχνει εκμεταλλευτή. Ο Σαρίφ μπορεί ακόμη και να συνεχίσει «να παίζει πολιτικό ρόλο στη χώρα», όπως έγραψε η εφημερίδα « Dawn», επικαλούμενη «πολιτικούς παρατηρητές» - το σύνηθες δημοσιογραφικό τρικ, για να προβληθεί η άποψη που ο συντάκτης θέλει...