ΚΕΙΜΕΝΑ: Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ

Μεταλλεργάτες στο μεροκάματο

Οι θάνατοι στη Ζώνη είναι καθαρά εγκλήματα ενός κυκλώματος που ξεκινάει από τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεργολάβους, τα «τσιράκια» τους μέσα στη Ζώνη όπως είναι οι Τεχνικοί Ασφαλείας και οι αρμόδιες αρχές και φτάνει μέχρι τη Βουλή και στο Μαξίμου. Εκεί που εναλλάξ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κάθε φορά προσθέτουν ένα ακόμα εκτρωματικό νομοθέτημα στο σιδερένιο πλέγμα που έχουν φτιάξει για να προστατεύουν την εργοδοτική ασυδοσία, για να καλύπτουν τα αφεντικά τους, τους εφοπλιστές και άλλους.

Ταυτόχρονα, έχουν κηρύξει τον πόλεμο στα ταξικά σωματεία της Ζώνης που με τους αγώνες τους βάζουν εμπόδια στην ασυδοσία και διεκδικούν από το δικαίωμά τους στην εργασία με αμοιβή που να ικανοποιεί τις ανάγκες τους, μέχρι την προστασία της ζωή τους.

Το τελευταίο νομοθετικό έκτρωμα των υπαλλήλων των εφοπλιστών, ψηφίστηκε στη Βουλή στις 13 Μάρτη και αφορά το Μητρώο Επιχειρήσεων της Ζώνης. Η κυβέρνηση της ΝΔ πατώντας στο πρόσφορο έδαφος που της έστρωσε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, προβλέπει ότι θα δίνεται άδεια επιχείρησης ακόμα και στον κάθε τυχάρπαστο που θα 'χει μια «τσιμπίδα». Και αν «φάει» και κανέναν εργάτη άντε να τον βρεις. Παράλληλα σε εξέλιξη βρίσκεται και η επιχείρηση για το χτύπημα του όποιου εργατικού ελέγχου είναι δυνατός μέσα στη σημερινή κατάσταση. Δηλαδή, τη διάλυση των 5μελών μεικτών Επιτροπών Ελέγχου για την τήρηση των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στα καράβια.

Eurokinissi

Εκατοντάδες εργάτες της Ζώνης έσπευσαν έξω από το γκαζάδικο «Ailsa Craig» που έγινε ο τάφος για τους δύο συναδέλφους τους

Δεν μπορεί ο εργάτης της Ζώνης από τη μια, με τα ταξικά σωματεία μαζί με τους κομμουνιστές συνδικαλιστές, να αγωνίζεται σκληρά για ανθρώπινη δουλιά, για μέτρα ασφάλειας, για Συλλογικές Συμβάσεις και από την άλλη, με την ψήφο του, να επιβραβεύει αυτούς που «θάβουν» τη Ζώνη και τη ζωή του. Είναι καθήκον του η ενίσχυση του ΚΚΕ, γιατί «το ΚΚΕ είναι η δική του δύναμη».

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Σωτήρης Πουλικόγιαννης μιλώντας στον «Ρ» τόνισε:

«Για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι αιτίες του διαρκούς εγκλήματος που συντελείται σε βάρος των εργαζομένων είναι η προσπάθεια της εργοδοσίας να μειώσει το κόστος και να αυξήσει την κερδοφορία της. Οταν, για παράδειγμα, τα ναύλα έχουν φθάσει σε μυθικά ύψη, το εφοπλιστικό κεφάλαιο θα κερδίσει τεράστια ποσά αν καταφέρει την περάτωση των εργασιών της επισκευής σε συντομότερο από τον προβλεπόμενο χρόνο. Αυτό το πετυχαίνει μέσα από τη μη τήρηση των μέτρων ασφαλείας τα οποία κοστίζουν σε χρόνο και σε χρήμα και την εντατικοποίηση της εργασίας.

Υπάρχουν όμως και οι ηθικοί αυτουργοί: Είναι οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ που με την πολιτική τους στρώνουν το δρόμο στην εργοδοσία για να πετυχαίνει τις επιδιώξεις της και μάλιστα ατιμώρητη όταν δολοφονεί.

Υπονομεύουν τις 5μελείς μεικτές Επιτροπές Ελέγχου για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας (έλλειψη επιστημονικού προσωπικού και υλικοτεχνικών μέσων). Δεν ελέγχει απογεύματα και Σαββατοκύριακα. Δε δημιουργούν μηχανισμό επανελέγχου των γκαζ φρι. Δεν αναβαθμίζουν το ρόλο των Τεχνικών Ασφαλείας σε ουσιαστικό ελεγκτή». Οι εργαζόμενοι της Ζώνης θα εντείνουν τον αγώνα τους για υποδομές στη Ζώνη για τον εκσυγχρονισμό της, για να έρθουν δουλιές, για μέτρα ασφάλειας. Ομως η προοπτική του αγώνα μας δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή συνολικά αυτής της πολιτικής, για μια άλλη εξουσία, οικονομία που θα επιβάλλει πολιτική προς όφελος των εργαζομένων και στα πλαίσιά της θα μπορέσει να συσταθεί δημόσιος Ενιαίος Φορέας της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας όπου εκεί θα δούμε και την πραγματική ανάπτυξη της Ζώνης».

Στις 13 Μάρτη η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε στη Βουλή το νομοσχέδιο με τον τίτλο «Μητρώο Επιχειρήσεων Ναυπήγησης, Μετατροπής, Επισκευής, και Συντήρησης Πλοίων». Στόχος της να υπονομεύσει ό,τι έχουν κατακτήσει εδώ και δεκαετίες οι εργατοτεχνίτες με αγώνες και αίμα, τόσο σε ό,τι αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όσο και σε ό,τι αφορά το δικαίωμά τους να γυρίζουν από το μεροκάματο στα σπίτια τους ζωντανοί και αρτιμελείς.

Ο νόμος αυτός, ο οποίος εκτός από τους εργατοτεχνίτες έχει επιπτώσεις και στους ναυτεργάτες, δίνει και ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα στα ασφαλιστικά ταμεία και κύρια στο ΙΚΑ, αναστέλλοντας μέχρι το 2008 τα χρέη των επιχειρήσεων του κλάδου.

Συγκεκριμένα, κάτω από τις δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1998 αναγκάστηκε να ψηφίσει το ν.2642 για το μητρώο των επιχειρήσεων, με σοβαρότατες μεν ελλείψεις, όμως περιλάμβανε και ορισμένα από τα αιτήματα των εργατών. Βέβαια, στη συνέχεια ο νόμος έμεινε ουσιαστικά ανενεργός. Η κυβέρνηση της ΝΔ πατώντας στο πρόσφορο έδαφος που της άφησε το ΠΑΣΟΚ άλλαξε πλήρως τον προηγούμενο νόμο και ικανοποίησε κάποιες «πάγιες» αξιώσεις εφοπλιστών και επιχειρηματιών.

Στο άρθρο 3 του νόμου όπου καθορίζεται ποιοι δικαιούνται να εκτελέσουν εργασίες σε χώρους ναυπηγοεπισκευής, δίνει τη δυνατότητα στους εφοπλιστές είτε να χρησιμοποιούν το πλήρωμα για επισκευαστικές εργασίες των πλοίων οι οποίες χαρακτηρίζονται εργασίες «συντήρησης», είτε να ναυτολογούν εργαζόμενους και να τους παρουσιάζουν ως ναυτεργάτες, σπάζοντας έτσι τα μεροκάματα, τις συμβάσεις και επιβάλλοντας καθεστώς «μαύρης εργασίας».

Στα άρθρα 5 και 6 που αναφέρονται στις κατηγορίες των επιχειρήσεων που μπορούν να εγγραφούν στο Μητρώο, στη διαδικασία και στα δικαιολογητικά εγγραφής, καταργείται ό,τι ίσχυε μέχρι τώρα, όπως ο αριθμός των ημερομισθίων που θα πρέπει να παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις κάθε έτος για να φαίνεται ότι λειτουργούν. Οι επιχειρήσεις για να εγγραφούν στο Μητρώο δε χρειάζεται να ανήκουν αποδεδειγμένα σε κάποια κατηγορία (π.χ. μηχανουργείο, ελασματουργείο, ή συνεργείο αμμοβολών), να παρουσιάζουν κύκλο εργασιών και να έχουν μόνιμη έδρα και μόνιμο εξοπλισμό! Ενα απλό εργαλείο αρκεί για να χαρακτηριστεί οποιοσδήποτε ως ...«επιχείρηση»! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την ασφάλεια των εργαζομένων.

Είκοσι εφτά νεκρούς μετράει η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη μόνο την τελευταία 10ετία. Εργάτες νέους, στο ξεκίνημα της ζωής τους και άλλους που θα έπρεπε να παίζουν με τα εγγόνια τους. Εργάτες που κατέληξαν κάρβουνο από έκρηξη στα «γκαζωμένα» τάνκια, είτε έκαναν βουτιά στο θάνατο από σκαλωσιές ετοιμόρροπες. Εργάτες που «έσκασαν» από αναθυμιάσεις ή έλιωσαν κάτω από τόνους λαμαρίνας που ξέφυγε από σάπια συρματόσχοινα γερανών.

Οι νεκροί είναι:

• 10 Φλεβάρη 1997 Ρουμάνος μεταλλεργάτης αγνώστων λοιπών στοιχείων στο πλοίο «ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ».
• 15 Μάρτη 1997 Κώστας Γιαβρής και ένας ακόμα Νιγηριανός εργάτης, στο δεξαμενόπλοιο «ΕΥΓΕΝΙΑ», συνεργείο Κελαϊδή.
• 22 Απρίλη 1997 Δημήτρης Κύρης στο «ΙΟΝΙΑΝ ΜΠΡΙΤΖ».
• 23 Ιούνη 1997 Κωνσταντίνος Γεωργιάδης στο συνεργείο Βουδούρη.
• 5 Δεκέμβρη 1999 ο Λευτέρης Τσιέχου στο πλοίο «ΑΣΦΑΛΤ ΤΡΕΪΝΤΕΡ».
• 4 Φλεβάρη 2000 Βασίλης Πάνος στο δεξαμενόπλοιο «ΑΡΚΑΔΙΑ», στα ναυπηγεία Διαμαντή.
• 10 Γενάρη 2001 Παναγιώτης Καλμούτης στο πλοίο «ΧΟΜΠΙ», εργολαβική επιχείρηση «ΑΛΚΑ».
• 5 Μάρτη 2001 Σπύρος Πετρακάκος στο δεξαμενόπλοιο «ΜΑΡΙΑΝΝΑ». Εργολάβοι οι Ντούκας, Μουρτάκος.
• 20 Οκτώβρη 2001 Θοδωρής Πολίτης, Αντώνης Πάκος, Χαράλαμπος Μπάκας, Νίκος Μακρόγλου και Πολύκαρπος Παπαδόπουλος στο δεξαμενόπλοιο «ΣΕΪΛΟΡ».
• 17 Γενάρη 2002 Δημήτρης Χρήστου στο πλοίο «ΑΚΟΥΑ ΜΠΕΡΤΖΙΝ» στο ναυπηγείο Χαλκίτη, συνεργείο Δούρου.
• 28 Αυγούστου 2003 Βαγγέλης Σορώτος στο καράβι «ΝΟΝΑ ΜΑΙΡΗ». Εργολάβοι Αντωνακάκης - Σιδέρης.
• 1η Νοέμβρη 2003 Ηλίας Ντιλιανίδης πλοίο «ΑΤΛΑΝΤΙΚ ΠΡΑΪΝΤ», εργολάβος Ζησιμόπουλος.
• 5 Ιούλη 2004 Μιχάλης Ζηλωτής, Μανώλης Κυπραίος στο πλοίο «ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ».
• 29 Σεπτέμβρη 4 εργάτες της Ζώνης στο καράβι «ΒΕΤΑ ΤΑΝΚ 2» που το επισκεύαζαν στο Ομάν της Ιορδανίας.
• 25 Φλεβάρη 2005 Αβραάμ Σαλβαρίδης στο «ΚΡΗΤΗ 1», συνεργείο Μεδούρη - Μιχαλάκη.
• 14 Οκτώβρη 2005 Στέφανος Καραμανλής, συνεργείο Κώστα Ψωματάκη - Γιάννη Καραγιάννη.
• 16 Ιούλη 2007 Δημήτρης Φαμπιόλης, Βασίλης Ηρακλέους στο πλοίο «AILSA CRAIG», εργολάβος Παλαιούδης.

Από το 2001, που έγινε η φονική έκρηξη στο δεξαμενόπλοιο «ΣΕΪΛΟΡ» με 5 νεκρούς εργάτες, εκδηλώθηκε απροκάλυπτα πια η προσπάθεια για την αποδιοργάνωση, με στόχο τη διάλυση, των 5μελών μεικτών Επιτροπών Ελέγχου για την τήρηση των Μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στα πλοία. Οι επιτροπές αυτές έχουν «μπει στο μάτι» εφοπλιστών και εργολάβων από τότε που οι εργαζόμενοι της Ζώνης συσπειρωμένοι στα ταξικά τους συνδικάτα τις επέβαλαν. Δηλαδή το 1990, τρία χρόνια μετά την ανατίναξη του «γκαζωμένου» δεξαμενόπλοιου «ΑΝΑΓΚΕΛ ΓΚΡΕΪΤΝΕΣ» του εφοπλιστή Αγγελικούση, που ακόμα ο πραγματικός αριθμός των νεκρών εργατών παραμένει άγνωστος, καθώς υπήρχαν και συνεργεία με ανασφάλιστους αλλοδαπούς. Βλέπετε, οι Επιτροπές ενοχλούν, γιατί, παρά τα εμπόδια που συναντούν στη δράση τους, πολλές φορές έχουν προλάβει το κακό, επιβάλλοντας τη λήψη μέτρων ασφαλείας.

Οι εργάτες της Ζώνης από το 2001 απαιτούν τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό, τον κατάλληλο τεχνολογικό εξοπλισμό, προκειμένου να είναι σε θέση οι Επιτροπές Ασφάλειας να επιβάλλουν όλα τα αναγκαία και απαραίτητα μέτρα ασφάλειας για τη ζωή και την υγεία των εργατών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα η Επιτροπή δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει την εγκυρότητα του πιστοποιητικού απαλλαγής από αέρια στα πλοία (γκαζ φρι), δηλαδή να ελέγξει αν το βαπόρι είναι καθαρό από αέρια, γιατί δε διαθέτει ούτε ανάλογο επιστημονικό δυναμικό ούτε εξοπλισμό, ενώ και ο εκπρόσωπος του ΚΕΠΕΚ, που συμμετέχει, δεν είναι ναυπηγός. Τα υπόλοιπα μέλη είναι δύο εκπρόσωποι που ορίζονται από τα σωματεία, ένας λιμενικός και ένας από το ΤΕΕ. Ομως, εκπρόσωπος από το ΤΕΕ δε συμμετέχει από το 2001, όταν με το «ΣΕΪΛΟΡ» οι διωκτικές αρχές «τσουβάλιασαν» τα θύματα με τους θύτες και κάθισαν τους εκπροσώπους της 5μελούς, δηλαδή τους εργαζόμενους, στο ίδιο εδώλιο με τους εφοπλιστές και τους εργολάβους. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, δεν είναι ούτε 5μελείς, αλλά 4μελείς! Να σημειωθεί ότι χημικοί Ναυτιλίας επίσης του ΚΕΠΕΚ, που στέλνονται - όχι πάντα - για να ενισχύσουν τους ελέγχους, είναι... οινολόγοι!