Παπαγεωργίου Βασίλης

• Καθιέρωσε τη δυνατότητα μερικής (ή και πλήρους) απασχόλησης των ανέργων σε επιχειρήσεις, για όσο διάστημα δικαιούνται το επίδομα ανεργίας, το οποίο μετατρέπεται σε μέρος του συνολικού μισθού. Με άλλα λόγια, χάρισε άνευ όρων ακόμα και αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας στους εργοδότες, δίνοντάς τους το δικαίωμα για μικρό χρονικό διάστημα να εκμεταλλεύονται τζάμπα - στην ουσία - εργατική δύναμη.
• Εδεσε πιο σφικτά τους επιδοτούμενους ανέργους με τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, συγκαλύπτοντας έτσι ακόμα περισσότερο την πραγματική ανεργία.
• Επιδότησε τους εργοδότες για το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων ορισμένου χρόνου που θα αναπληρώνουν προσωπικό της επιχείρησης το οποίο βρίσκεται σε άδεια κύησης ή λοχείας, για όσο καιρό διαρκεί η άδεια. Το ίδιο ισχύει και για την πρόσληψη ανέργων μητέρων με τουλάχιστον δύο παιδιά και επί ένα χρόνο για κάθε παιδί. Για την πρόσληψη νέων μέχρι 25 χρονών η επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών ορίστηκε στο 50% για ένα χρόνο, όπως και για τους άνεργους άνω των 55 ετών επίσης στο 50%.

Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ο νόμος 3227/2004 δεν ήταν τίποτε άλλο πέρα από ένα ακόμα γενναιόδωρο πεσκέσι στους εργοδότες, προκειμένου να απασχολούν ανέργους με το ελάχιστο δυνατό κόστος και για διάστημα τέτοιο που δε θα τους δημιουργεί καμιά απολύτως επιπλέον υποχρέωση απέναντι στον «απασχολήσιμο» άνεργο. Με άλλα λόγια και προκειμένου να «ψηλώσει» το παραβάν μπροστά από την πραγματική ανεργία, το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε την τζάμπα εργασία όσων εξαιτίας της πολιτικής του έχασαν τη δουλιά τους, παρουσιάζοντας μάλιστα το «κατόρθωμά» του σαν ρηξικέλευθη τομή στο πλαίσιο των ευρωενωσιακών «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση».

Αυτά όσο ήταν κυβέρνηση. Τώρα, σαν αντιπολίτευση, ζητάει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει ακόμα πιο αποφασιστικά όσα αντιδραστικά θεσμοθέτησε το ίδιο. Σαν να μη φτάνουν τα προνόμια και οι πολύμορφες απαλλαγές με τις οποίες φιλοδώρησε και φιλοδωρεί το κεφάλαιο η ΝΔ. Καταθέτει τα αντεργατικά του διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο, προσπαθώντας δημαγωγικά να πείσει ότι διαφέρει από τους γαλάζιους (συν)διαχειριστές της εξουσίας. Με δοσμένη την εσωκομματική κόντρα που ξέσπασε με αφορμή την άλλη «ρηξικέλευθη» πρόταση, αυτή του Λαυρίου, είναι αμφίβολο αν καταφέρνει να πείσει ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του...

Πολλά και διάφορα λέγονται και ιδιαίτερα γράφονται τις τελευταίες μέρες στις ελληνικές εφημερίδες, με αφορμή τις εκλογές στη Λευκορωσία. Αν εξαιρεθεί ο «Ριζοσπάστης», τότε το κοινό χαρακτηριστικό όλων των υπολοίπων συνοψίζεται στην καταγγελία της «νοθείας» του «τελευταίου δικτάτορα στην Ευρώπη», Προέδρου της χώρας, Αλ. Λουκασένκο. Αν αναρωτιέστε από πού ορμώμενοι τα γράφουν και τα καταγγέλλουν όλ' αυτά, η απάντηση είναι απλή. Από τα όσα είπαν οι Δυτικοί «παρατηρητές» του ΟΑΣΕ, τα όσα μετέδωσαν τα δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία και έγραψαν δυτικοευρωπαϊκές εφημερίδες.

Βέβαια, οι Ρώσοι «παρατηρητές» είπαν τα ακριβώς αντίθετα. Επίσης, τα ακριβώς αντίθετα μετέδωσαν και έγραψαν τα ρωσικά ΜΜΕ και έντυπα. Αυτά, όμως, δεν τα πήραν στο παραμικρό υπόψη τους. Προφανώς, επειδή τα τελευταία δεν είναι ανεξάρτητα, αφού εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Πούτιν και των κυρίαρχων κύκλων της σημερινής Ρωσίας. Εντάξει, τα ρωσικά ΜΜΕ δεν είναι αδέσμευτα. Από πού κι ως πού, όμως, είναι ανεξάρτητα και αδέσμευτα τα μεγάλα δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία και οι μεγάλες δυτικοευρωπαϊκές εφημερίδες; Ποιος δε γνωρίζει ότι ανήκουν όλα και όλες στο μεγάλο - δυτικοευρωπαϊκό και αμερικανικό - κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, πρώτα και κύρια, εξυπηρετούν; Και, τέλος, ποιος δε γνωρίζει σε ποιον ανήκουν και ποια συμφέροντα πρωτίστως εξυπηρετούν οι «ανεξάρτητες» και «αντικειμενικές» εγχώριες μεγάλες εφημερίδες και τα συγκροτήματα των ΜΜΕ;

Πίσω και πέρα, όμως, απ' όσα πολλά και διάφορα ψέματα και συκοφαντικά γράφτηκαν τις μέρες αυτές για τη Λευκορωσία. Πίσω και πέρα από τις υπαρκτές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ρωσίας με την Ευρωένωση και τις ΗΠΑ, υπάρχουν και τα εξής: Η ανατροπή του σοσιαλιστικού καθεστώτος και η διάλυση της πρώην ΕΣΣΔ έφερε και στη Λευκορωσία σοβαρές συνέπειες και μεγάλη οπισθοδρόμηση, αλλά δεν οδήγησε, τελικά, στο καταστροφικό σάρωμα όλων των λαϊκών κατακτήσεων, που είχαν οικοδομηθεί στις προηγούμενες δεκαετίες, όπως έγινε στις άλλες πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες. Ετσι, για παράδειγμα, το βιοτικό επίπεδο σήμερα στη Λευκορωσία είναι 7 με 8 φορές καλύτερο απ' αυτό της Ουκρανίας, ενώ, μέχρι το 1990 - πριν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ - η αντίστοιχη διαφορά ήταν κατά πολύ μικρότερη. Επίσης, η Λευκορωσία σημειώνει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (8-9% ετησίως), ενώ στην τελευταία 8ετία το ποσοστό της φτώχειας μειώθηκε από το 26-27% του συνολικού πληθυσμού σε 17-18%, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις άλλες πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες. Κι όλ' αυτά, βέβαια, δεν έγιναν τυχαία, ούτε από μόνα τους, αλλά με την παρέμβαση και την πάλη των Λευκορώσων κομμουνιστών και άλλων δυνάμεων, όπως ο Πρόεδρος Αλ. Λουκασένκο.

Ολα αυτά, όμως, τα οποία - εκτός των άλλων - εξηγούν και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, δε θα τα βρείτε στις ...ανεξάρτητες και ...αδέσμευτες εφημερίδες.

Η σινορωσική σύγκλιση βασίζεται σε αμοιβαία οικονομικά συμφέροντα (βιομηχανικοί, στρατιωτικοί εξοπλισμοί, χρηματοοικονομικά). Η πολιτική, ή η «στρατηγική», όπως την ονόμασαν ο Χου Ζιντάο και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, σύγκλιση, είναι μια άλλης τάξης υπόθεση. Η Κίνα και η Ρωσία επιδιώκουν βελτίωση της θέσης τους στο σημερινό διεθνές σύστημα, πότε συνεργαζόμενες και πότε ανταγωνιζόμενες σκληρά τις ΗΠΑ και την ΕΕ - και ανταγωνιζόμενες ή συνεργαζόμενες, κατά περίσταση, μεταξύ τους. Η τωρινή συνεργασία τους φυσικά δεν έχει τη φόρτιση άλλων εποχών. Παρ' όλα αυτά, «θορυβεί» αρκετά την Ουάσιγκτον και την ΕΕ...