Θυμίζουμε ότι το σημείο τριβής μεταξύ αρτοβιομηχάνων και αρτοποιών βρίσκεται στην πώληση ψωμιού, κυρίως, από τις λεγόμενες «θερμές γωνιές» των σούπερ μάρκετ (ψωμί από κατεψυγμένη ζύμη, η οποία ψήνεται λίγο πριν από την πώλησή του πρώτου - μέθοδος bake off). Με άλλα λόγια, στην εντεινόμενη συνεχώς διείσδυση των αρτοβιομηχάνων και σούπερ μάρκετ στο χώρο της παρασκευής και πώλησης ψωμιού και κάθε λογής αρτοσκευασμάτων, με προφανείς συνέπειες σε βάρος των αρτοποιών.

Η κυβέρνηση παριστάνει, μέχρι σήμερα, τον Πόντιο Πιλάτο και, προφανώς, περιμένει την καταδικαστική - κατά πάσα πιθανότητα - απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, για τη χώρα μας, ώστε να τη μεταχειριστεί ως πρόσχημα. Αλλωστε, η συγκέντρωση της παραγωγής και του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια ήταν και παραμένει ένας αδήριτος νόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Νόμος, που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη δυναμική και, ταυτόχρονα, δημιουργεί πολύ περισσότερες συνέπειες, στις σύγχρονες συνθήκες του «ευρωμονόδρομου», των «απελευθερώσεων», των νόμων της αγοράς και των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών. Ας τα σκεφτούν όλα αυτά, κυρίως, οι μικροί αρτοποιοί κι ας πράξουν ανάλογα.

Μια και το σύνηθες επιχείρημα των ιθυνόντων των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων και των διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών αποβλάκωσης είναι πως αυτά ζητά ο κόσμος, τι θα κάνουν τώρα, που αποκαλύπτεται ότι άλλα ζητά ο κόσμος, όπως φανερώνουν οι σχετικές έρευνες της κοινής γνώμης; Θα πάρουν υπόψη τους τις τελευταίες ή θα συνεχίσουν στην ίδια πορεία; Ρητορικά είναι τα ερωτήματα και οι απαντήσεις λίγο - πολύ δεδομένες. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά, που αποκαλύπτεται η έντονη δυσπιστία της κοινής γνώμης, έναντι της τηλεοπτικής επιχείρησης χειραγώγησης, χωρίς να ...συγκινηθούν στο παραμικρό οι ιδιοκτήτες και υπεύθυνοι των τηλεοπτικών καναλιών.

Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το πρόσφατο βαρόμετρο της VPRC και του ραδιοσταθμού «Σκάι», το 71% των ερωτηθέντων δεν έχει εμπιστοσύνη στην τηλεόραση, ενώ το 61% πιστεύει ότι η τηλεόραση διαστρεβλώνει τα γεγονότα.

Πληροφορηθήκατε, αλήθεια, πόσο αυξήθηκαν τα κέρδη της εταιρίας «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ), στο 9μηνο του 2005; Εάν όχι, να σας πληροφορήσουμε εμείς, μια και το θέμα έχει ιδιαίτερη σημασία, όπως όλοι καταλαβαίνουμε. Σύμφωνα, λοιπόν, με ανακοίνωση της εταιρίας, τα επίσημα καθαρά (μετά φόρων) κέρδη στο διάστημα αυτό έφτασαν στα 259 εκατομμύρια ευρώ, από 128 στο αντίστοιχο περσινό διάστημα, σημειώνοντας αύξηση κατά 103%! Πάρτε υπόψη σας, επίσης, ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα μειώθηκε η εγχώρια ζήτηση πετρελαίου, ενώ επηρεάστηκαν αρνητικά τα κέρδη, λόγω της υψηλότερης ισοτιμίας ευρώ - δολαρίου (τα περιθώρια διύλισης καθορίζονται σε δολάρια), όπως ομολογούν τα ΕΛΠΕ.

Ελπίζουμε, μετά από τα παραπάνω, να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, για το πού πηγαίνουν τα χρήματά σας, όταν ακριβοπληρώνετε τη βενζίνη ή το πετρέλαιο θέρμανσης. Οπως και για τις ευθύνες των κυβερνώντων και των λοιπών οπαδών της αγοράς και του ευρωμονόδρομου...

Αλλοι τρεις νεκροί κι ένας τραυματίας προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων στο φονικό πέταλο του Μαλιακού. Πόσες, άραγε, ακόμα ανθρώπινες ζωές θα χαθούν, εξαιτίας της χρόνιας, εγκληματικής αδιαφορίας των ελληνικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που καθυστερούν την υλοποίηση των αναγκαίων έργων, περιμένοντας την «κατάλληλη» στιγμή που θα αποφέρει τα προσδοκώμενα κέρδη στους μεγαλοεργολάβους και μεγαλοτραπεζίτες, με τη ληστρική μέθοδο της «σύμβασης παραχώρησης»;

Βεβαίως, όταν οι υπολογισμοί που κάνουν οι διάφοροι αετονύχηδες του μεγάλου κεφαλαίου, περιμένοντας για το μεγάλο φαγοπότι, βγάλουν υπερκέρδη προς όφελός τους, τότε τα έργα θα προχωρήσουν. Τους το υποσχέθηκε, άλλωστε, και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, βρίσκοντας το κατάλληλο έδαφος, που στρώσανε οι προκάτοχοί του των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Ομως, το ανυπολόγιστο κόστος των ανθρώπινων ζωών που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους - τα τελευταία δεκατρία χρόνια έχασαν τη ζωή τους 530 άνθρωποι - ποιος θα το πληρώσει; Κανείς, όσο εφαρμόζεται η αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι ένοχοι θα τιμωρηθούν μόνον όταν ο λαός συνειδητοποιήσει πως πρέπει να καταδικάσει αυτήν την πολιτική και να επιβάλει τη λαϊκή εξουσία, όπου θα 'χει και «το πάνω χέρι»...

Μπορεί στη Γερμανία να μην έχει σχηματιστεί ακόμα η κυβέρνηση του «μεγάλου συνασπισμού» χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών, αλλά οι κεφαλαιοκράτες δεν μπορούν να περιμένουν. Και, φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται για κενό πολιτικής. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προχωρούν κανονικότατα. Αλλωστε, στην ίδια πορεία βάδιζε και η μέχρι σήμερα κυβέρνηση Σρέντερ (σοσιαλδημοκρατών - πρασίνων). Ετσι, η γερμανική εταιρία τηλεπικοινωνιών «Τελεκόμ» ανακοίνωσε ότι σε τρία χρόνια θα πετάξει 32.000 εργαζόμενους στο δρόμο, γιατί - όπως λέει - δε βγαίνει...

Την ίδια στιγμή, σε ανακοίνωση του γερμανικού Ομοσπονδιακού Γραφείου Εργασίας σημειώνεται ότι τον Οκτώβρη ο αριθμός των ανέργων μειώθηκε κατά 94.000, φτάνοντας τα 4.560.000 άτομα. Ομως, το Ιδρυμα Μελετών Μπέρτελσμαν διευκρινίζει ότι η μείωση αυτή προήλθε από εργαζόμενους, που αμείβονται με το εξευτελιστικό ποσό του ενός (1) ευρώ την ώρα και, βέβαια, δε θεωρούνται άνεργοι κι ας δουλεύουν μια - δύο ώρες τη μέρα ή τη βδομάδα. Ο τελευταίος αυτός ...θεσμός, οι εργαζόμενοι του ενός ευρώ την ώρα, αποτελεί άλλη μια προσφορά της απερχόμενης κυβέρνησης Σρέντερ στους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Παρότι η όλη «χορογραφία» είναι πολύ οικεία - οι χρήματα φέρουσες μη κυβερνητικές οργανώσεις είναι εκεί, οι καταγγελίες περί (21.000) κρουσμάτων νοθείας από την αντιπολίτευση και οι επικρίσεις του ΟΑΣΕ επίσης, οι ανησυχίες περί ελλείμματος «δημοκρατίας» στη χώρα πληθαίνουν κ.ο.κ. - ίσως σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα να μην εξελιχθούν με τον τρόπο που συνέβη στο Κίεβο και, νωρίτερα, στην Τασκένδη.

Το ερώτημα είναι τι θα προτιμήσουν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ. Ο μεγάλος πετρελαϊκός πλούτος του Αζερμπαϊτζάν και ο αγωγός Μπακού - Τσεϊχάν, που παρακάμπτει Ρωσία και Ιράν, καθώς και η συνεργασία του Αλίεφ όσον αφορά τη μετεγκατάσταση αμερικανικών βάσεων από το Ουζμπεκιστάν (άλλος ένας στόχος για μια καθοδηγούμενη από το εξωτερικό «επανάσταση») οδηγούσαν ως τώρα Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες να διατηρούν χαμηλούς τους τόνους όσον αφορά τα έργα και τις ημέρες του «μικρού τσάρου». Το ρίσκο της στήριξης μιας πολύ λιγότερο «δημοφιλούς» και ισχυρής αντιπολίτευσης - που έχει συνδέσει το όνομά της με τον πόλεμο με την Αρμενία - είναι αμφίβολο. Ισως το σχέδιο «πάρει αναβολή»...