Δεν πέρασε, λοιπόν, ούτε μια βδομάδα από τη διεξαγωγή του νόθου συνεδρίου της ΓΣΕΒΕΕ, και η καταγγελία επαληθεύτηκε 100%. Προχτές, οι προαναφερόμενοι ανακάλεσαν την έφεσή τους. Γεγονός, το οποίο - εμμέσως πλην σαφώς - σημαίνει ότι αναγνωρίζουν στην πράξη το νόθο χαρακτήρα του προηγούμενου συνεδρίου. Και εκτός αυτού, γίνεται πλέον τελεσίδικη η σχετική απόφαση του Πρωτοδικείου και η διοίκηση της ΓΣΕΒΕΕ της περιόδου Σεπτέμβρης 2003 - Σεπτέμβρης 2005 καταγράφεται και περνά στην ιστορία ως νόθα και παράνομη.

Εύλογα γεννιούνται ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα: Νομιμοποιείται ένα νόθο και παράνομο Διοικητικό Συμβούλιο να συγκαλέσει εκλογικό συνέδριο; Πόσο μάλλον, όταν οι Δ. Ασημακόπουλος, Ν. Σκορίνης και Δ. Λέντζιος, επικεφαλής των παρατάξεων ΠΑΣΚΕΒΕ, ΑΣΚΕΒΕ και ΔΑΚΜΜΕ, κατείχαν τις θέσεις του προέδρου, του γραμματέα και του αντιπροέδρου, αντίστοιχα, στο προηγούμενο νόθο ΔΣ, οργάνωσαν το πρόσφατο συνέδριο και ξαναεκλέχτηκαν προχτές στις ίδιες θέσεις. Τι λέει, άραγε, για όλα αυτά ο δικαστικός, που απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα των Ομοσπονδιών και επέτρεψε να πραγματοποιηθεί το συνέδριο;

Μπορεί η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων της χώρας να παίρνει τις γνωστές σε όλους συντάξεις πείνας. Μπορεί οι όροι και οι συνθήκες ασφάλισης και συνταξιοδότησης των εργαζομένων να χειροτερεύουν διαρκώς τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια (νόμοι Σιούφα, Ρέππα, κλπ.), αλλά «μελέτη» της τράπεζας Alpha Bank εκτιμά - κρατηθείτε... - ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας είναι πλουσιοπάροχο. Ναι, έτσι ακριβώς. Μάλιστα, προς ...απόδειξη των ισχυρισμών της, αναφέρει ότι, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχειά του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα κατέχει το πιο γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα μεταξύ των χωρών - μελών του ιμπεριαλιστικού αυτού οργανισμού...

Αναφέρουμε τα παραπάνω, όχι μόνο για τον εξωφρενικό τους χαρακτήρα, αλλά και για να μην υπάρχει ούτε η παραμικρή αμφιβολία, σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις, σχέδια και στόχους της πλουτοκρατίας και των κάθε λογής πολιτικών της εκπροσώπων.

Οτι το καπιταλιστικό κράτος αδιαφορεί πλήρως για τη δημόσια υγεία είναι γνωστό. Τα παραδείγματα, για του λόγου το αληθές, πολλά και χαρακτηριστικό αυτό που αφορά σε μια από τις μεγαλουπόλεις της χώρας. Η Λάρισα, λοιπόν, είναι, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία, μια από τις πιο επιβαρυμένες πόλεις - η τρίτη, κατά σειρά, μετά τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα - σε ατμοσφαιρική ρύπανση, καθώς στον αέρα της «κυκλοφορεί» πλήθος μικροσωματιδίων, που εκλύονται από τις ρυπογόνες βιομηχανίες, αλλά και τα πολλά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους της. Ταυτόχρονα, στο νομό Λάρισας, όπως και σ' όλη η Θεσσαλία, μολυσμένο είναι και το νερό και το έδαφος, από τις βιομηχανίες που ρίχνουν τα λύματά τους στα ποτάμια - ο Πηνειός είναι ο πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη, μετά τον Πάδο της Ιταλίας - και τις ακατάλληλες χωματερές, που είναι διασκορπισμένες παντού. Από το νερό των ποταμών αρδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών, ποτίζονται ζώα - έτσι, μέσω της διατροφικής αλυσίδας, η μόλυνση μεταφέρεται στα πιάτα των καταναλωτών - και υδρεύονται κάποιες περιοχές.

Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να διογκώνονται οι κίνδυνοι για την υγεία των κατοίκων και τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλία παρατηρείται μεγάλη αύξηση των ασθενειών που σχετίζονται με τον καρκίνο, αλλά και με τις καρδιοπάθειες και τις λοιμώξεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 30% των ασθενών που νοσηλεύονται στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας είναι καρκινοπαθείς.

Θέλετε τώρα να δείτε ποια είναι η αντίδραση του κράτους σ' αυτό το πρόβλημα, που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη δημόσια υγεία σε μια περιοχή στο κέντρο της Ελλάδας; Πλήρης αδιαφορία και συνέχιση της καρκινογόνας πολιτικής. Δε γίνεται κανένας έλεγχος στις ρυπογόνες βιομηχανίες και δε λαμβάνεται κανένα μέτρο για την προστασία των κατοίκων. Και πώς να γίνουν έλεγχοι, όταν το αρμόδιο Τμήμα Περιβάλλοντος και Δημόσιας Υγείας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λάρισας υπολειτουργεί, λόγω έλλειψης προσωπικού - από τους 26 υπαλλήλους που θα έπρεπε, σύμφωνα και με τον οργανισμό λειτουργίας του, να έχει το Τμήμα, έχει μόνον 6 άτομα, τα οποία δεν επαρκούν ούτε για τη γραφειοκρατική δουλιά - κι ενώ ο σταθμός μετρήσεων της ρύπανσης δε λειτουργεί, εδώ και δυο χρόνια, επειδή δε χρηματοδοτείται;

Βεβαίως, αυτή η «αδυναμία ελέγχων» δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε συγκυριακή. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής, που θέλει «λιγότερο κράτος» - γι' αυτό και δε γίνονται οι απαραίτητες προσλήψεις προσωπικού - και στοχεύει στην υπηρέτηση των βιομηχάνων, οι οποίοι αφήνονται ελεύθεροι και ασύδοτοι να κερδοσκοπούν, μολύνοντας το περιβάλλον. Να, λοιπόν, γιατί είναι ανάγκη να ανατραπεί αυτή η πολιτική, να παραμεριστούν οι κάθε είδους διαχειριστές της και να αναδειχτεί η Λαϊκή Εξουσία, η οποία θα ενδιαφέρεται για την προστασία της υγείας του λαού.

Εφόσον - σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας - χρειάζεται συστατική επιστολή του μητροπολίτη του τόπου κατοικίας κάθε υποψηφίου, ώστε ο τελευταίος να εισαχθεί στα εκκλησιαστικά «πανεπιστήμια», τότε, μήπως, πρέπει να καθιερωθεί και συστατική επιστολή του αρχιεπισκόπου για την απονομή του πτυχίου; `Η, μήπως, η προϋπόθεση αυτή θα ισχύσει για την περίπτωση ...μεταπτυχιακών σπουδών;

Ο πληθυσμός διαδηλώνει, πλέον, ανοιχτά την εχθρότητά του προς τις κατοχικές δυνάμεις, παρά τις διαβεβαιώσεις της «κυβέρνησης» Τζαφάρι ότι «δεν έχει προκληθεί πρόβλημα στις σχέσεις των δύο πλευρών». Ο ιρακινός σιιτικός νότος, μέχρι πρότινος, προβαλλόταν ως η απόδειξη ότι «ο ιρακινός λαός δέχτηκε ως απελευθερωτές τις ξένες δυνάμεις», και μάλιστα το επιχείρημα ενισχυόταν ακόμη περισσότερο από την πληθυσμιακή υπεροχή των σιιτών.

Εντούτοις, πολλοί σιίτες ηγέτες, έχουν επανειλημμένως «χαλάσει» αυτή την εικόνα αγαστής συνεργασίας συμφωνώντας με τις θέσεις των σουνιτών και προσφέροντάς τους βοήθεια και συνεργασία σε αρκετές περιπτώσεις, όπως ήταν η τελευταία ισοπεδωτική πολιορκία της Φαλούτζα. Λίαν προσφάτως, μάλιστα, με αφορμή τις αλλεπάλληλες πολύνεκρες επιθέσεις κατά αμάχων, σιίτες ριζοσπάστες και σουνίτες εκτίμησαν από κοινού ότι οι επιθέσεις αυτές δεν είναι απλώς ύποπτες, αλλά εξυπηρετούν ξεκάθαρα τα συμφέροντα των κατακτητών.

Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζουν, όσο διογκώνεται η λαϊκή αντίδραση τόσο οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους αναζητούν τρόπους διχασμού και αμαύρωσης της αντίστασης. Ο καταβεβλημένος και καταϊδρωμένος Τζαφάρι, στο πλευρό του Βρετανού υπουργού Αμυνας, στις αρχές της βδομάδας, δεν έπεισε κανέναν ότι «ελέγχει την κατάσταση».