Ολα τα παραπάνω αναφέρονται στην πρόσφατη απόφαση της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» (ΑΠΔΠΧ). Παρ' όλ' αυτά, όμως, η ΑΠΔΠΧ έδωσε και πάλι την έγκρισή της, για τη λειτουργία εκατοντάδων ηλεκτρονικών καμερών. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά υποσχέθηκε να εξετάζει ειδικά κάθε αίτημα των αρχών, σχετικό με τη λειτουργία των καμερών και τη χρήση των δεδομένων, για «άλλο σκοπό», πέραν αυτού της ρύθμισης της κυκλοφορίας. Οπως ακριβώς κάνει και η βρετανική κυβέρνηση. Μπορεί η μελέτη να αποκαλύπτει την αναποτελεσματικότητα των ηλεκτρονικών συστημάτων παρακολούθησης, η βρετανική κυβέρνηση όμως έχει κάνει τη Μ. Βρετανία πρωταθλήτρια στις κάμερες σε όλη την Ευρώπη.

Δεν είναι ακατανόητα, βέβαια, όλ' αυτά. Δε βάζουν τους «ηλεκτρονικούς χαφιέδες», για να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα ή για να αισθανθούν ασφαλέστερα οι πολίτες. Αυτά είναι απλά και μόνο τα προσχήματα...

Διαβάζουμε στα οικονομικά ένθετα των εφημερίδων ότι οι πρώτοι έλεγχοι των ελεγκτών του υπουργείου Οικονομικών για φοροδιαφυγή έδειξαν πως τα μισά περιστατικά αφορούν μεγάλες επιχειρήσεις. Σημειώνουμε το γεγονός, όχι μόνον, ή, κυρίως, γιατί προηγούμενοι υπουργοί Οικονομίας (π.χ. Γ. Παπαντωνίου) ισχυρίζονταν ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις διαθέτουν οργανωμένα λογιστήρια και εφαρμόζουν τους κανόνες και τους νόμους. Το σημειώνουμε, κυρίως, για να υπογραμμίσουμε τις σύγχρονες διαστάσεις, που έχει πάρει το κυνηγητό της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών. Δεν τους φτάνουν οι νόμιμες και προκλητικές φοροαπαλλαγές, τα πολύμορφα προνόμια και ενισχύσεις, που η εκάστοτε κυβέρνηση ψηφίζει για «πάρτη» τους, οι «απελευθερώσεις» και οι αντεργατικές διαρθρωτικές αλλαγές, κλπ., κλπ. Δεν τους φτάνουν τα όσα κλέβουν νόμιμα από τους εργαζόμενους, έχοντας τη στήριξη του κράτους και των κυβερνώντων, κλέβουν και ...παράνομα. Είναι πράγματι αχόρταγοι...

ΥΓ: Οσο για τους σχετικούς λεονταρισμούς του κ. Αλογοσκούφη, ας μην το παρακάνει. Θα πάθει ...διχασμό προσωπικότητας...

Πάμφθηνο είναι το πετρέλαιο στη Βενεζουέλα και πουλιέται σε πενταροδεκάρες, σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, μετά την επιστροφή της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ, από την Κούβα και τη Βενεζουέλα. Και κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει σαφή θέση έναντι της επίσημα διακηρυγμένης πρότασης του Προέδρου Ούγκο Τσάβες, πως η Βενεζουέλα είναι διατεθειμένη να πουλήσει φτηνό πετρέλαιο - σε πολύ χαμηλότερη τιμή από τις πολυεθνικές - σε οποιαδήποτε χώρα, ανεξάρτητα από το σύστημα και την κυβέρνησή της.

Τι λέει, επομένως, η κυβέρνηση; Τι λένε ο αρμόδιος υπουργός και τα ελεγχόμενα από το κράτος «Ελληνικά Πετρέλαια»; Γιατί, δεν προχωρούν σε απ' ευθείας συμφωνία με τη Βενεζουέλα, ενώ, την ίδια στιγμή, κλαίγονται και οδύρονται, για την αύξηση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου και τις συνέπειες που έχει το γεγονός αυτό στην οικονομία της χώρας και τα λαϊκά εισοδήματα; ΄Η, μήπως, είμαστε υποχρεωμένοι να αγοράζουμε, σώνει και καλά, ακριβό πετρέλαιο από τις γνωστές πολυεθνικές του «μαύρου χρυσού»;

Ανεξάρτητα, πάντως, από τις αναμενόμενες απαντήσεις, το παράδειγμα της Βενεζουέλας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό.

Πρώτον, αποδείχνει με χεροπιαστό και αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι η σημερινή υψηλή διεθνής τιμή του πετρελαίου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ασύδοτη κερδοσκοπία των πολυεθνικών του πετρελαίου και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, όπως και στην «υψηλή προστασία» που τους παρέχουν οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών. Προφανώς, το κόστος εξαγωγής του πετρελαίου στη Βενεζουέλα δεν έχει ουσιαστική διαφορά από το αντίστοιχο στη Σαουδική Αραβία ή σε άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες.

Δεύτερον, ο λαός της Βενεζουέλας μπορεί και αγοράζει πάμφθηνο πετρέλαιο και το ίδιο μπορούν να κάνουν κι άλλες χώρες, επειδή η χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής βρίσκεται σε μια δυναμική διαδικασία κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας. Επειδή, ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες, το ΚΚ Βενεζουέλας και άλλες δυνάμεις, που τον στηρίζουν, παλεύουν για τα συμφέροντα του λαού, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις πολυεθνικές.

Τρίτον, δεν είναι μόνο το πάμφθηνο πετρέλαιο που έχει όφελος ο λαός της Βενεζουέλας. Από τα κρατικά έσοδα του πετρελαίου χρηματοδοτείται ένα τεράστιο κοινωνικό πρόγραμμα (τρόφιμα, υγεία, παιδεία, αθλητισμός κλπ.), που καλύπτει 12.000.000 φτωχολογιά από τα 24 εκατομμύρια του συνολικού πληθυσμού της χώρας.

Δε θα «περάσει» και τόσο εύκολα η απόφαση της κυβέρνησης για απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων και, πάντως, μπορεί και πρέπει να της στοιχίσει ακριβά. Η αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εμπόρων και των επαγγελματοβιοτεχνών είναι δεδομένη και, σε συνδυασμό με τη σωστή κι αποτελεσματική οργάνωση του αγώνα τους, μπορεί να καταστήσει το νόμο ανενεργό.

Μάλιστα στη Θεσσαλία οι Εμπορικοί Σύλλογοι και οι Ομοσπονδίες των ΕΒΕ στους τέσσερις νομούς αποφάσισαν το χειμερινό ωράριο, που τίθεται σ' εφαρμογή από 1η Οκτώβρη, να είναι ενιαίο, να διαρκεί 48 ώρες τη βδομάδα, με τρία απογεύματα κλειστά. Βεβαίως κι αυτή η απόφαση θα κριθεί στη ζωή, καθώς οι πιέσεις των πολυεθνικών, που έχουν τη συμπαράσταση της κυβέρνησης, θα ενταθούν και, ήδη, τέσσερα ξένα μονοπώλια, που λυμαίνονται το λιανεμπόριο στη χώρα μας, άνοιξαν από χτες το χορό της διεύρυνσης του ωραρίου λειτουργίας το Σάββατο. Η μάχη, λοιπόν, αναμένεται σκληρή και ο εμπορικός και βιοτεχνικός κόσμος θα πρέπει να τη δώσει με επιμονή και δύναμη, μαζί με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και κόντρα στην κυβέρνηση, στις πολυεθνικές, αλλά και στις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ.

Βέβαια, ο 75χρονος Πατ Ρόμπερτσον δεν είναι κανένας τυχαίος ή γραφικός. Σύμβουλος του Προέδρου Ρίγκαν, αναμεμειγμένος με το σκάνδαλο «Κόντρας», υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών κατά τις προεδρικές του 1988, με πολύ στενές σχέσεις με όλα τα στρώματα εξουσίας στις ΗΠΑ, θεωρείται και «πνευματικός» καθοδηγητής του «χριστιανού Αμερικανού Προέδρου». Επίσης δεν είναι και ο πρώτος... Ερχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος, αφού πρώτος προέτρεψε την αμερικανική κυβέρνηση να δολοφονήσει τον Τσάβες ο Φορμπς, «σημαντικός» οικονομικός παράγοντας παγκοσμίως...

Εξάλλου, οι δηλώσεις Ρόμπερτσον από αυτές του Ντόναλντ Ράμσφελντ και της Κοντολίζα Ράις, ειδικά υπό το πρίσμα της άρσης της απαγόρευσης της δολοφονίας ξένων ηγετών και προσωπικοτήτων μετά 11η Σεπτεμβρίου, μόνο στις διατυπώσεις διαφέρουν.

Ο Μαρξ και ο Ενγκελς αντιμετώπισαν τις διάφορες μορφές της ρεφορμιστικής ιδεολογίας και τις διάφορες εκδηλώσεις της επιρροής της στο εργατικό κίνημα. Αυτές οι μορφές ήταν ο αστικός ρεφορμισμός κι ο στενά συνδεδεμένος μ' αυτόν αστικός σοσιαλισμός, ο μικροαστικός ρεφορμιστικός σοσιαλισμός που άσκησε σοβαρή επιρροή στο εργατικό κίνημα στην αρχική περίοδο ανάπτυξής του, οι ρεφορμιστικές τάσεις μέσα στο ίδιο το εργατικό κίνημα (τρεϊντ-γιουνισμός, λασαλισμός) και η ρεφορμιστική τάση, που εξαπλώθηκε μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Πολεμώντας όλες αυτές τις τάσεις ο Μαρξ και ο Ενγκελς αποκάλυψαν τις αληθινές ταξικές τους ρίζες, άσκησαν κριτική στα βασικά τους δόγματα και απέδειξαν τον ουτοπικό χαρακτήρα και τη χρεοκοπία των ρεφορμιστικών επιδιώξεων. Ηταν αυτοί επίσης που έδειξαν τη σύνδεση των αναμορφωμένων ρεφορμιστικών τάσεων με την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.

Στο σύγχρονο κόσμο, που η αστική τάξη βρίσκει διεξόδους σε όλο και πιο σύνθετες μεθόδους επηρεασμού της σκέψης και της ιδεολογίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, η αναφορά στις πεντακάθαρες απόψεις των Μαρξ-Ενγκελς αποκαλύπτει πρώτα απ' όλα πόσο πραγματικά παλιές και ξεπερασμένες είναι κάποιες θεωρίες που σερβίρονται σαν «σύγχρονες» ακόμα στην εποχή μας. Επίσης οι μεγάλοι κλασικοί της ιδεολογίας της εργατικής τάξης, με την επιστημονική τους ανάλυση, δίνουν τη μοναδική πραγματική ιστορική προοπτική που μπορεί να έχει το εργατικό κίνημα. Το επαναστατικό πέρασμα από τον κατώτερο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό του καπιταλισμού στον ανώτερο του σοσιαλισμού.