Ξανά «τέρμα» στην εκλογολογία, επιχειρεί - λέει - να δώσει ο Σημίτης, όπως έκανε και στις αρχές της προηγούμενης βδομάδας... Είναι μάλιστα και εκνευρισμένος με το κλίμα που συντηρείται, όχι από άλλους, αλλά από τους πρωτοκλασάτους του ΠΑΣΟΚ..!

Και βγήκε ο Κακλαμάνης και βγήκε και ο Γιαννόπουλος, για να ...επιβεβαιώσουν τα περί «εξάντλησης της τετραετίας», την ώρα που ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι δεν απασχολούν το κόμμα οι εκλογές, αλλά προετοιμάζεται γι' αυτές...

Ο πιο ωραίος, όμως, ήταν ο Γερ. Αρσένης, ο οποίος ανέπτυξε και σκεπτικό. Προτιμά - λέει - την εξάντληση της τετραετίας για να αναδειχτεί το κυβερνητικό έργο... Βεβαίως, βεβαίως και προπαντός, στα θέματα παιδείας και ιδιαίτερα της... μεταρρύθμισης. Να έχουν βγει, δηλαδή, και τα αποτελέσματα του Λυκείου και οι βαθμολογίες των εισαγωγικών εξετάσεων για ΑΕΙ - ΤΕΙ, ώστε να είμαστε όλοι πανευτυχείς...

Η επωδός, εξάλλου, είναι γνωστή: «Μάκη, χάσαμε!»...

Πολύμορφες και έντονες είναι οι προσπάθειες των κυβερνώντων να αντιστρέψουν τις αρνητικές εντυπώσεις της κοινής γνώμης από τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία. Βλέπετε, ακόμη και οι πλέον «φιλοκυβερνητικές» δημοσκοπήσεις δεν τολμούν στο θέμα αυτό να εμφανίσουν θετικό ισοζύγιο για την κυβερνητική πολιτική.

Τα πάντα έχουν επιστρατευτεί. Από ρουσφέτια και υποσχέσεις, μέχρι εξαγγελίες μονιμοποίησης εκτάκτων και νέων διορισμών, συνοδευόμενες πάντα από εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα εφημερίδων και πρώτα θέματα στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Σαράντα χιλιάδες νέοι διορισμοί από τη μια, 54.000 από την άλλη, δεκάδες χιλιάδες από την τρίτη, σου δημιουργούν την εντύπωση ότι η ανεργία έλαβε κιόλας τέλος...

Ποια είναι η μόνη ουσία που κρύβουν όλοι αυτοί οι αριθμοί; Είναι περίπου ο αριθμός που αντιστοιχεί στις θέσεις των προγραμμάτων απασχόλησης, κατάρτισης και επανειδίκευσης, που η κυβέρνηση τα εξαγγέλλει εδώ και καιρό, πότε ένα ένα και πότε όλα μαζί και τα οποία αφορούν τα επόμενα ...τέσσερα χρόνια.

Αυτή είναι και η μόνη ...προσφορά της κυβέρνησης και της πολιτικής της στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Ολα τ' άλλα είναι απλώς προεκλογικά κόλπα...

Φαίνεται ότι για το πότε και πώς θα γίνουν οι εκλογές τελικά δε θ' αποφασίσει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, αλλά τα γκάλοπ. Και μέχρι την ώρα της κάλπης έχουμε να δούμε πολλά απ' αυτά. Το χειρότερο - για την κυβέρνηση, αλλά και για την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ζητάει εκλογές, που δε θέλει απ' ό,τι φαίνεται - είναι πως αυτά τα αναθεματισμένα τα γκάλοπ καθόλου δεν ξεκαθαρίζουν ποιος και με πόσο θα κερδίσει, και μια δείχνουν το ΠΑΣΟΚ, μια τη ΝΔ να προηγείται, με αποτέλεσμα «να πηγαίνει η ψυχή στην Κούλουρη» μια του ενός και μια του άλλου, από τα κόμματα του δικομματισμού. Κι άντε μετά ν' αποφασίσει ο Σημίτης πότε θα προκηρύξει εκλογές και άντε να αποφασίσει ο Καραμανλής αν θα υψώσει τον τόνο του στις εκλογολογίες ή όχι.

Αφήστε που η «σούμα» και των δύο - όπως δείχνουν και τα γκάλοπ - δεν είναι τόση, ώστε να αισθάνονται αμφότεροι πως ο δικομματισμός δε θα υποστεί συνολικό πλήγμα.

Βεβαίως, μπορεί τα γκάλοπ να μην τους «βγαίνουν» όπως θα ήθελαν, αλλά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τα χρειάζονται. Διότι τα χρησιμοποιούν ως πολιτικά πυροτεχνήματα και ως μηχανισμούς πλύσης εγκεφάλων και επηρεασμού της κοινής γνώμης.

Δεν είναι και λίγο όλοι στην Ελλάδα ν' ασχολούνται με το ποιο απ' τα δύο κόμματα θα ξεπεράσει, έστω και κατά μία μονάδα σε ποσοστό, και - ελέω του άδικου και αντισυνταγματικού συστήματος - θα κυβερνήσει και να μη γίνεται κουβέντα για την ουσία της πολιτικής που εφαρμόζεται και την οποία και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ υπηρετούν. Δεν είναι και λίγο αντί ν' απολογούνται τα κόμματα του δικομματισμού για την κοινή πολιτική τους που οδηγεί την Ελλάδα στο «λάκκο των λεόντων» της ΟΝΕ, που γιγαντώνει την ανεργία, επιβάλλει λιτότητα στους εργαζόμενους, ξεκληρίζει τους αγρότες, ξελιγώνει τους συνταξιούχους, αφήνει αμόρφωτους τους νέους, υποβαθμίζει τη δημόσια υγεία και την κοινωνική πρόνοια, απογυμνώνει παραγωγικά την Ελλάδα και εκχωρεί την εθνική ανεξαρτησία στη «νέα τάξη» του ιμπεριαλισμού, να μπορούν να μεταφέρουν τη συζήτηση σε εκλογικά ποσοστά και «κοκορομαχίες» αρχηγών.

Αλλά δε θα τους βγει μέχρι το τέλος. «Εχουν γνώση οι φύλακες» και η συζήτηση, έτσι ή αλλιώς, θα πάει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζεται κι τότε θ' απολογηθούν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Ξερό μπελά έχει βρει από τους δημάρχους «της» η ΝΔ! Στα ίχνη του ...υπερκομματικού και «δημάρχου όλων των Αθηναίων» και όλων των αποχρώσεων και ο δήμαρχος Πειραιά. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς είπε ο κ. Αγριπίδης και τι ακριβώς πρόσθεσε ο Λαλιώτης στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό κλιμάκιο, κατά τον εορτασμό των Φώτων στο πρώτο λιμάνι. Αν, δηλαδή, προέβλεψε ή ευχήθηκε νίκη του Σημίτη στις επικείμενες εκλογές. Ολοι πάντως άκουσαν τους ύμνους που έπλεξε στον κ. Σημίτη από πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Τι ήθος, τι ευπρέπεια κλπ. κλπ.!

Πάντως, αναμφίβολα, για ορισμένους το ήθος και η ευπρέπεια είναι κάτι τι το ζητούμενο, για να μην πούμε μια πασίγνωστη παροιμία που λέει ο λαός μας για όσους «αλλού τρώνε και πίνουνε και αλλού...».

Αλήθεια, με τον Αβραμόπουλο τι γίνεται; Δεν είναι μόνον οι αντίπαλοι της ΝΔ που προεξοφλούν το ναυάγιο στις σχέσεις του με τη ΝΔ, είναι και στελέχη της ΝΔ. Δηλαδή, αν ακούσετε τι λέει από το κανάλι του ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Καρατζαφέρης για τον Δημητράκη - όπως τον ονομάζει - δε μιλάμε για ναυάγιο, αλλά για καταβύθιση...

Τα Χανιά είναι μια σχετικά μεγάλη πόλη, για τα ελληνικά δεδομένα. Και, όμως, στη διάρκεια των απογευματινών ωρών ένα και μοναδικό ασθενοφόρο πρέπει να καλύψει τις όποιες ανάγκες προκύψουν. Το γεγονός αποκαλύφθηκε πρόσφατα, όταν χρειάστηκε να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο ένας 16χρονος ποδοσφαιριστής τοπικής ομάδας και το μοναδικό ασθενοφόρο βρισκόταν σε άλλη αποστολή. Και μπορεί, βέβαια, η ύπαρξη και άλλων ασθενοφόρων να μην έσωζε τελικά τη ζωή του άτυχου νέου, αλλά η ουσία του προβλήματος παραμένει.

Κοντά στα παραπάνω, όμως, ήρθαν κι άλλα πράγματα στο φως της δημοσιότητας. Το ΚΑΒ Χανίων υπαγόταν μέχρι τον Αύγουστο στο τοπικό νοσοκομείο. Από την 1η Σεπτέμβρη ...αναβαθμίστηκε, υπαγόμενο στο ΕΚΑΒ της Περιφέρειας Κρήτης. Η «αναβάθμιση», όμως, αποδείχτηκε ολωσδιόλου πλαστή, αφού το προσωπικό του από 39 άτομα μειώθηκε στα 16, ενώ από τα τρία ασθενοφόρα που ήταν διαθέσιμα το πρωί, μειώθηκαν σε δύο και τα δύο που ήταν διαθέσιμα τις απογευματινές και βραδινές ώρες, μειώθηκαν σε ένα (1).

Φαίνεται πως ο ...εκσυγχρονισμός των κυβερνώντων δεν ... επιτρέπει την ταυτόχρονη ανάγκη μεταφοράς έστω και δύο επειγόντων περιστατικών. Ας το 'χουν υπόψη τους οι Χανιώτες...

Ο Τίτος Βανδής, γεννημένος στις 7/11/1917, μαζί με την Οχτωβριανή Επανάσταση (γεγονός που η μάνα του δεν του ανέφερε ποτέ), είπε να γράψει «ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο», αλλά κατάφερε να «βιογραφήσει» και πολλούς άλλους ανθρώπους(συγγενείς, φίλους, γυναίκες που αγάπησε και παντρεύτηκε), συντρόφους του στο ΚΚΕ (από το 1938 που πρωτοεντάχθηκε), συναγωνιστές του στην Εθνική Αντίσταση, στο Θέατρο του Βουνού και στους Εαμίτες «Ενωμένους Καλλιτέχνες», καλλιτέχνες του θεάτρου και του κινηματογράφου (το βιβλίο προσφέρει και πλούτο θεατρικών φωτογραφιών και ντοκουμέντων), ιστορώντας και τον πολιτικό μας βίο από τη δεκαετία του '30 μέχρι σήμερα. Ποια σελίδα και από ποιο βίωμα του βιβλίου να πρωτοδιαλέξει κανείς; Δύσκολο πολύ, αλλά μπαίνουμε στον πειρασμό μιας από τις αμέτρητες «γεύσεις» αυτοσαρκαστικά εξομολογητικού χιούμορ του Τ. Βανδή, σχετικά με τη συγγραφή του βιβλίου του.

«Ιούλης του 1997. Τα είχα παρατήσει. Είχα αποφασίσει να πεθάνω χωρίς να φωτίσω την ανθρωπότητα. Ομως θα γράψω γιατί αλλιώς θα πλαντάξω. Ισως γιατί ποτέ δεν άφησα κάτι στη μέση (...) Οι απορίες μου είναι μέσα στη ζωή μου. Οι απορίες μου είμαι εγώ (...) Οι απορίες μου και οι πράξεις μου, είναι ο χαρακτήρας μου(...) Τώρα αν όλα αυτά αξίζουν να μπούνε στο χαρτί, αυτό είναι άλλη ιστορία (...) Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να βάλω μια ειδοποίηση στο εξώφυλλο. Οπως κάνουν στα τσιγάρα "Βλάπτει την τσέπη σας" (...) Θέλω να γράψω για όλο τον κόσμο. Για το γείτονά μου, το συνάδελφο, το μαθητή μου. Απλά πράγματα. Ακριβώς όπως τα σκέφτομαι. Ακριβώς όπως με πονάνε(...)».

Πάντα είχε αδυναμία στις εντυπωσιακές κινήσεις που τραβούν την προσοχή της κοινής γνώμης. Μεγάλο μέρος της καριέρας του το οφείλει ακριβώς σε τέτοιες φαμφαρόνικες «χειρονομίες» και πομπώδεις δηλώσεις που έπιαναν πολύ «όγκο» στην κοινή συνείδηση, αλλά άφηναν πάντα πικρή γεύση στην ουσία. Κάπως έτσι (με την τελευταία θεαματική βουτιά) θέλησε και να αποχωρήσει από την Προεδρία της Ρωσίας, αλλά όλα τα γεγονότα δείχνουν πως δεν είναι μόνο αυτή η αιτία.

Η υποτιθέμενη τελευταία «μεγάλη κίνηση» του τέως Προέδρου για άλλη μια φορά σηκώνει «πολύ σκόνη» για να κρύψει τα πραγματικά αίτια και τους υπολογισμούς, αλλά πλέον όλα «τα κόλπα» του είναι γνωστά και δε φτουράνε... Η παραίτησή του μόνο κεραυνός σε ξάστερο ουρανό δεν μπορεί να θεωρηθεί, αφού εκτός του ότι ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενη στην πράξη φάνηκαν και οι πρώτες επιδιώξεις τόσο του Μ. Γιέλτσιν όσο και ολόκληρου του μηχανισμού που ισορροπεί πάνω στις πλάτες του ρώσικου λαού τα τελευταία χρόνια. Από τα πρώτα νομοθετικά διατάγματα, του προσωρινού Προέδρου, Β. Πούτιν, ήταν να εξασφαλίσει ότι ο Γιέλτσιν και ολόκληρος ο μηχανισμός της αντιλαϊκής εξουσίας θα πάρει συγχωροχάρτι από όλες τις πιθανές διώξεις που τους απειλούσαν για ζητήματα ακόμα και του κοινού ποινικού δικαίου.

Ταυτόχρονα προτείνοντας στην κοινή γνώμη μια ιδέα «έτοιμου Προέδρου», προετοιμάζει ως ένα βαθμό την πιθανή επανεκλογή του, ώστε να διαιωνιστεί με την απαραίτητη νομιμοφάνεια η εκμετάλλευση του ρώσικου λαού από τον ίδιο μηχανισμό εξουσίας. Οι δυσκολότεροι αντίπαλοι είναι εκείνοι που δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα...

Είτε το Μάρτη

γίνουνε,

είτε

και το Φλεβάρη

εγώ τη... «μαύρη»

ψήφο μου

την έχω

στο συρτάρι,

έτοιμη

για «μπουμπούνισμα»

κι ο διάλος

θα τους πάρει!

Είτε το Μάρτη

γίνουνε

είτε το

καλοκαίρι,

αλί σ' αυτούς

που θα τους «φαν»

την ψήφο

οι δυο «εταίροι»

κι έπειτα φουλ

θα... κόβουνε

οι «άτυχοι»

το χέρι!