Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, οι ανισότητες είναι τουλάχιστον κατάφωρες και κραυγαλέες. Οπως και οι συνεπαγόμενές τους πολύμορφες κοινωνικές αδικίες και συνέπειες. Πολύ περισσότερο, όταν σκεφθεί κανείς, ότι ελάχιστες δεκαετίες προηγούμενα τα αντίστοιχα στοιχεία ήταν λιγότερο άνισα και άδικα. Και ακόμη, ότι ο κοινωνικός πλούτος, για τον οποίο μιλάμε, παράγεται στο συντριπτικά μεγάλο του μέρος από τους συμπεριλαμβανομένους στην κατηγορία του 70%, ενώ στην πρώτη κατηγορία των πλουσίων συμπεριλαμβάνονται και μπόλικοι «κηφήνες». Ολ' αυτά, όμως, θεωρούνται ρεαλιστικά, λογικά και δεδομένα, από τους κάθε λογής απολογητές του κατεστημένου. Αντίθετα, θεωρούνται μαξιμαλιστικά, υπερβολικά και παράλογα τα αιτήματα που προβάλλει και διεκδικεί το ΠΑΜΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Πιστεύουν, άραγε, ότι δεν απαιτείται εισόδημα 1.100 ευρώ το μήνα, για μια στοιχειώδη ανταπόκριση στις σημερινές ανάγκες; 'Η, μήπως, ισχυρίζονται, ότι δε φτάνει ο παραγόμενος πλούτος και θα... φτωχύνουν οι κεφαλαιοκράτες;

Σε κάθε τρίτο νυχτερινό κέντρο της Μόσχας γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, υποστήριξε η Κρατική Υπηρεσία ελέγχου των ναρκωτικών στη Ρωσική Ομοσπονδία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της σε πάνω από 200 νυχτερινά κέντρα της ρωσικής πρωτεύουσας, σε σύνολο 600 που είναι ανοιχτά κάθε βράδυ, γίνεται διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Οπως μεταδίδει το «ITAR-TASS», πρόσφατα και μόνο σε μια έφοδο της αστυνομίας στο κέντρο «Απριόρι», συνελήφθησαν 60 άτομα που ήταν κάτω από την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, ενώ κατασχέθηκαν πολλές ναρκωτικές ουσίες, κυρίως συνθετικής παρασκευής. Μεταξύ όσων διακινούσαν τα ναρκωτικά ήταν και κάποιοι που εργάζονταν στο συγκεκριμένο κέντρο.

Σύμφωνα με το «Interfax» στη Ρωσία σήμερα υπάρχουν 4.000.000 εκατομμύρια νεολαίοι ηλικίας από 11 έως 24 χρόνων που κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, ενώ περίπου 1,1 εκατομμύριο από αυτούς θεωρούνται ναρκομανείς. Αναμφίβολα, η καπιταλιστική παλινόρθωση σημειώνει σημαντικά βήματα προόδου...

Μια και πολύ συχνά, τόσο η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όσο και η ηγεσία της ΝΔ, μιλούν για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και τη θέτουν, ως ένα βασικό στόχο τους, σας παραθέτουμε τι γράφει σχετικά το τελευταίο δελτίο του ΣΕΒ: «Η έμφαση που δίνουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στην ανταγωνιστικότητα αντανακλά την ανησυχία τους για την καθυστέρηση που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη στο σύνολό της έναντι των ανταγωνιστών της. Και η βασική διαπίστωση που διατρέχει όλες τις αναλύσεις είναι ότι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν δραστικά την ανταγωνιστικότητά τους, εμποδίζονται όμως από ένα περιβάλλον που δημιουργεί προσκόμματα: μεγάλος δημόσιος τομέας και υπερβολική φορολογική επιβάρυνση, πολύπλοκα κανονιστικά πλαίσια, στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, ακαμψίες στην αγορά εργασίας, εμπόδια στις επενδύσεις. "Αν οι κυβερνήσεις", αναφέρεται χαρακτηριστικά στη διακήρυξη (σ.σ. της Ενωσης Ευρωπαϊκών Βιομηχανιών) "άρουν τα εμπόδια που υπάρχουν σήμερα και διευρύνουν το ζωτικό χώρο λειτουργίας των επιχειρήσεων, οι επιχειρήσεις από την πλευρά τους είναι έτοιμες να γίνουν η κινητήρια δύναμη που θα επαναφέρει την Ευρώπη στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας οικονομίας"».

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι αυτά ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι ηγεσίες του δικομματισμού, όταν μιλούν για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας; 'Η, μήπως, χρειάζεται να τονίσουμε, ότι όσο «διευρύνεται ο ζωτικός χώρος» των επιχειρήσεων, τόσο θα περιορίζεται ακόμη παραπέρα ο «ζωτικός χώρος» των εργαζομένων, δηλαδή, οι όποιες κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους;

Με τον ξέφρενο ρυθμό των 3.000 την ημέρα, λένε οι σχετικές πληροφορίες, πως παρέχονται τα πολυδιαφημιζόμενα «εορτοδάνεια» (ύψους 4.000 ευρώ) από τις εμπορικές τράπεζες τις μέρες αυτές. Οπως εκτιμούν δε, οι τράπεζες και κύκλοι της αγοράς, το ήμισι του ποσού που εισπράττουν οι δανειολήπτες εργαζόμενοι πηγαίνει για την αποπληρωμή παλιών χρεών και τα υπόλοιπα, για την αντιμετώπιση των τρεχόντων εξόδων και, ανάμεσά τους, οι όποιες ανάγκες της περιόδου των γιορτών -πραγματικές ή αποτέλεσμα των έντονα καλλιεργούμενων στρεβλών καταναλωτικών προτύπων.

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η μεγάλη πλειοψηφία τουλάχιστον των εργαζομένων βαρυγκωμά κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνώντων και, ιδιαίτερα, της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας. Γεγονός, το οποίο τους οδηγεί στα γκισέ των τραπεζών και τους μετατρέπει σε δυο φορές θύματα, καθώς επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τις όποιες ανάγκες τους καταφεύγοντας στον τραπεζικό δανεισμό και, επομένως, πληρώνοντας τα τοκογλυφικά επιτόκια των «εορτοδανείων». Αυτή είναι η «ισχυρή οικονομία», για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση. Η οποία, βέβαια, μετά τις γιορτές θα είναι ακόμη «ισχυρότερη», αφού τα κέρδη των τραπεζών και των κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματιών θα έχουν γίνει ακόμη περισσότερα...

Γι' αυτό αξίζει επαίνου η - εικονογραφημένη - μονογραφία της Ευθυμίας Ε. Μαυρομιχάλη «Ο γλύπτης Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης» (359 σελ.) η οποία κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του - ομοαίματου του καλλιτέχνη - Στρατή Φιλιππότη. Η μονογραφία χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται στη ζωή, στην καλλιτεχνική πορεία και στην ιδιαιτερότητα του έργου του, σε σχέση με την υπόλοιπη δημιουργία της εποχής του. Εργο που «διαλέγεται και προκαλεί» το καλλιτεχνικό - κλασικιστικό - κατεστημένο της εποχής του. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται το έργο του, το οποίο - πρώτο αυτό στη νεοελληνική γλυπτική - εισήγαγε παιδικές μορφές σε καθημερινές σκηνές (όπως τα έργα που προαναφέραμε). Ο Φιλιππότης (1834-1919) ήταν γέννημα-θρέμμα του τηνιακού λαού και της λαϊκής του παράδοσης. Πατέρας του και πρωτοδάσκαλός του ήταν ο «μαστρο-Ζαχαριάς», ο γνωστός μαρμαρογλύπτης, εμπειρικός αρχιτέκτονας και ναοδόμος (μεταξύ άλλων ναών έχτισε και τη Μονή Αγ. Παύλου στο Αγιον Ορος, στην ανέγερση της οποίας συμμετείχε και ο Δημήτριος).

Σε λίγο πια

Πρωτοχρονιά,

αγαπητοί μου, φτάνει

κι ο μπαγαπόντης

ο Κωστής

κοιτάξτε τον τι κάνει,

του... άι Βασίλη

φόρεσε τη σκούφια

και την μπέρτα

και στους φτωχούς

που ρήμαξε

μοιράζει «δώρα»

αβέρτα!

***

Κάλπες σε λίγο

στήνονται

εκεί κοντά στο Πάσχα,

γι' αυτό του άγιου

φόρεσε

ο άτιμος τη μάσκα,

μα θα πετάξει,

άμα βγει,

τα κόκκινα τα ρούχα

κι άντε ξανά πολιτική

για φτύσιμο,

για «γιούχα»!

Γρηγοριάδης Κώστας

Η συμμαχία με τη Βραζιλία και οι πολύ στενές προσεγγίσεις με τη Βενεζουέλα και την Κούβα, η προσπάθεια απαγκίστρωσης από το άρμα της Ουάσιγκτον, η «αντίσταση» στο ΔΝΤ. Θετικά βήματα αλλά και τα μόνα. Προϊόντα «ανάγκης» και όχι στρατηγικής επιλογής.

Στρατηγική επιλογή μιας άλλης πολιτικής, που θα ήταν ορατή και στο εσωτερικό της χώρας... Ομως ουδέν νεότερο από το «μέτωπο». Η ίδια ακριβώς πολιτική στον οικονομικό τομέα, αυτή που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Εξ ου και συνθήματα - αιτήματα που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων με αφορμή τη συμπλήρωση των δύο χρόνων από το «Αργεντινάσο». Ιδια. «Να φύγουν όλοι», «δουλιά -μισθοί - λαϊκή εξουσία». Και όχι μόνο αυτό. Μία δολοφονική βομβιστική επίθεση στην καρδιά της διαδήλωσης σηματοδοτεί και την έναρξη της πολιτικής καταστολής του κινήματος που παραμένει ενεργό και εξακολουθεί να αγωνίζεται, παρά τις αντιθέσεις του και την έλλειψη στρατηγικής του. Η καταστολή, επόμενο βήμα στη στρατηγική της κυβέρνησης έναντι του κινήματος, που μέχρι πρόσφατα μπορούσε να συνοψιστεί σε τρεις μόνο λέξεις: διάσπαση, εξασθένηση, ενσωμάτωση.