Ως σήμα κινδύνου για την ασταμάτητη οικονομική αιμορραγία του ΙΚΑ προβλήθηκε, χτες, από αρκετές εφημερίδες, η πρόσφατη επιστολή της διοίκησης του Ιδρύματος προς τον υπουργό Υγείας, με την οποία ζητούνται αποτελεσματικότερες μέθοδοι ελέγχου της γνησιότητας των φαρμάκων. Μάλιστα, ορισμένες εφημερίδες παίρνουν αφορμή από το γεγονός και φέρνουν στο προσκήνιο τις «αδικαιολόγητες, από θεραπευτικής σκοπιάς, συνταγογραφήσεις φαρμάκων και παραπομπές σε ιδιωτικά νοσηλευτήρια, τα διαπλεκόμενα κυκλώματα ιδιωτικών εταιριών και κακών μαθητών του Ιπποκράτη, την ανυπαρξία αποτελεσματικών μηχανισμών ελέγχου», κλπ., κλπ., τα οποία έχουν αποτέλεσμα «να γονατίζουν τα Ταμεία, χωρίς να εξυπηρετούνται οι ίδιοι οι ασθενείς».

Σημειώνουμε τα παραπάνω, όχι γιατί διαφωνούμε με τις προαναφερόμενες διαπιστώσεις. Υπαρκτά είναι τα φαινόμενα αυτά και, μάλιστα, θα πληθαίνουν συνεχώς, πέρα και ανεξάρτητα από τις όποιες μεθόδους ελέγχου εφαρμόσουν. Αναρωτιόμαστε, όμως, με ποια λογική κάνουν κριτική στα όποια τέτοια φαινόμενα, όταν οι ίδιοι - οι προαναφερόμενες εφημερίδες, οι κυβερνώντες, οι αρμόδιοι, όπως ο διοικητής του ΙΚΑ και πολλοί άλλοι - θέλουν, προβάλλουν, καλλιεργούν και προωθούν την όλο και μεγαλύτερη κυριαρχία της «ελεύθερης αγοράς» και των νόμων της, την όλο και βαθύτερη και χυδαιότερη εμπορευματοποίηση των πάντων, ανάμεσά τους και της Υγείας, το όλο και μεγαλύτερο κυνηγητό του κέρδους και την αναγόρευση του χρήματος σε ύψιστη και μοναδική αξία της κοινωνίας, κλπ., κλπ., κλπ.

Με άλλα λόγια, σημειώνουμε και υπογραμμίζουμε το γεγονός, πως η βαθύτερη και πραγματική ρίζα των προαναφερομένων φαινομένων δε βρίσκεται σε κάποιους «κακούς μαθητές του Ιπποκράτη» ή κάποιους κακούς επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα της Υγείας. Η βαθύτερη και πραγματική ρίζα αυτών των προβλημάτων (όπως και των παρόμοιων σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής και της κοινωνίας) βρίσκεται στις εφαρμοζόμενες πολιτικές των κυβερνώντων και στην κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή, στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα. Κι ας μας επιτρέψουν, όσοι ισχυρίζονται, ότι με μέτρα ελέγχου και διαφάνειας, νέους θεσμούς και οργανογράμματα, αλλαγές προσώπων στις διοικήσεις, ακόμη και στην κυβέρνηση της χώρας - αλλά χωρίς να θιχτεί η εξουσία του κεφαλαίου - είναι μπορετό και δυνατό, όλ' αυτά ν' αλλάξουν ριζικά και να δουν άσπρη μέρα και οι εργαζόμενοι, να επιμένουμε, πως οι όποιοι τέτοιοι ισχυρισμοί τους είναι όνειρα θερινής νυκτός. Οσο περισσότερο κυριαρχεί το μεγάλο κεφάλαιο στην κοινωνία, τόσο περισσότερο θα δυσκολεύεται η ζωή των εργαζομένων και του λαού, τόσο θα πληθαίνουν και οι πολύμορφες και σε βάρος τους συνέπειες. Και ήδη η κυριαρχία αυτή είναι ασφυκτική. Από κάθε άποψη...

Την αισιοδοξία τους ότι το ΠΑΣΟΚ «θα ξανακερδίσει τη μάχη του καφενείου» - ότι, δηλαδή, θα καταφέρει να πείσει ξανά τον απλό κόσμο για τις «αγνές» προθέσεις του και την ορθότητα της πολιτικής του - εξέφρασε η ΝΕ Λάρισας του κυβερνώντος κόμματος στη συνεδρίαση όπου έγινε αποτίμηση των αποτελεσμάτων των πρόσφατων νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών.

Μ' αυτό το πλευρό να κοιμούνται τα «στελέχια» του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλία, που φαίνεται ότι δεν πήραν το μήνυμα των τοπικών εκλογών, ή, αν το πήραν, «το 'γραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι». Βεβαίως, το να δηλώνει κάποιος πολιτικά αισιόδοξος την ώρα που δεν έχει ακόμα καθαρίσει από πάνω του το «φούμο» με το οποίο τον «έβαψε» η λαϊκή ψήφος, είναι δικαίωμά του.

Ολοι, όμως, αντιλαμβάνονται ότι το «μαύρισμα» του ΠΑΣΟΚ από την ψήφο του αγροτόκοσμου και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της Θεσσαλίας, δεν είναι κάτι το προσωρινό, ή απλώς μια προειδοποίηση, αλλά μια συνειδητή πράξη πολιτικής καταδίκης ενός κόμματος, το οποίο έχει χάσει κάθε ίχνος ευαισθησίας και ενδιαφέροντος για τη μικρομεσαία αγροτιά και, γενικότερα, τη φτωχολογιά, μεταλλασσόμενο σ' ένα από τα πιο «σταθερά» κόμματα της πλουτοκρατίας στη χώρα μας...

Κι ενώ οι του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλία ψιθυρίζουν «πάλι με χρόνια με καιρούς...», οι της ΝΔ πανηγυρίζουν για τη νίκη στις τοπικές εκλογές που πιστεύουν πως θα φέρει τη «μεγάλη νίκη» στις βουλευτικές εκλογές και την αναρρίχηση του κόμματός τους στην πολυπόθητη κυβερνητική εξουσία. (Το «τρικούβερτο γλέντι», με σούβλισμα πολλών αρνιών, που στήθηκε για να γιορταστεί η νίκη του Θ. Νασίκα στο Δήμο Τυρνάβου, οφείλεται, μεν, στον «γλεντζέδικο χαρακτήρα» των κτηνοτρόφων, αποτελεί, δε, μήνυμα «γαλάζιας σιγουριάς»...).

Τούτοι εδώ θεωρούν τις ψήφους που πήρε το κόμμα τους σαν «προικιό» που θα τους «παντρέψει» με την εξουσία κι όχι σαν συνδετήρα του με το λαό. Κι είναι τόσο «καραμπουζουκλήδες» που δεν αντιλαμβάνονται ότι η ψήφος τούς δόθηκε «με κρύα καρδιά» - ήδη κάποιοι δηλώνουν «κοψοχέρηδες» - οπότε δεν είναι εξασφαλισμένη για τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες δεν αποκλείεται η ΝΔ να ξαναπάθει ό,τι το 2000, όταν «έφτασε στη βρύση και νερό δεν ήπιε».

Διότι, μπορεί η αγροτιά της Θεσσαλίας να ψήφισε τη ΝΔ για να εκδικηθεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά «δεν τό 'χασαν το νιονιό» οι Θεσσαλοί, να πιστέψουν ότι, εν μια νυκτί, το κατ' εξοχήν κόμμα της πλουτοκρατίας μεταλλάχτηκε σε κόμμα της φτωχολογιάς.

Ο Β. Κ. Λάζαρης, με το βιβλίο του, «σχεδιάζει» πληρέστατα τον ιστορικό «χάρτη» της Πάτρας σ' αυτήν την πενταετία. Τεκμηριώνει ολόπλευρα το όραμα του Καποδίστρια για μια εθνική διακυβέρνηση, ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων πόλεων και ανάπτυξη του νεοσύστατου κράτους, όραμα στο οποίο ενέτασσε και τη «νεκρανάσταση» της ερειπωμένης Πάτρας. Αναλύει όλα τα αντίπαλα σ' αυτό το όραμα συμφέροντα - ελληνικά και ξένα. Εξετάζει το ρόλο και τις επιδιώξεις - και στην Πάτρα - των Μεγάλων Δυνάμεων και την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» της ντόπιας ολιγαρχίας. Ο συγγραφέας, θαυμάζοντας το εθνικό, «αναγεννητικό» όραμα του Καποδίστρια, παρουσιάζει λεπτομερειακά ό,τι περιλάμβανε το καποδιστριακό σχέδιο για την Πάτρα. Μοίρασμα της γης στους ακτήμονες. Ενα σπουδαίο πολεοδομικό και κτιριακό σχέδιο του Σταμάτη Βούλγαρη. Πληθυσμιακή ανάπτυξή της. Ανέγερση δικαστικού μεγάρου, λοιμοκαθαρτηρίου και λιμεναρχείου. Ανασυγκρότηση της Παιδείας. Καταπολέμηση της ληστοκρατίας. Λειτουργία βιοτεχνιών. Στήριξη των επαγγελματικών συντεχνιών. Στήριξη του εμπορίου της. Σχέδια, που «τρόχισε» η ολιγαρχία, φθάνοντας και στη δολοφονία του Καποδίστρια.

Αλλα σαφώς

μας έλεγε

παλιότερα

ο ντερβίσης

«δε θα δεχτούμε,

τόνιζε,

στην Κύπρο

νόθες λύσεις»,

μα τώρα

ό,τι έλεγε

πίσω τα παίρνει

όλα

και δυστυχώς κάνει

δεκτή μια «λύση»

που 'ναι «φόλα»!

*

Τότε ο Κώστας

έκανε πως είναι

παλικάρι,

ψήφους ζητούσε,

βλέπετε,

στις εκλογές

να πάρει,

μα τώρα που 'ρθε

η στιγμή

τα λόγια

να τηρήσει

έτοιμος είναι

το νησί

ο νάνος

να πουλήσει!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο πρώην πρωθυπουργός επέστρεψε δυναμικά στην πολιτική και χαίρει μεγάλης δημοτικότητας ανάμεσα στα μέλη του Λικούντ. Δε χάνει ευκαιρία να δηλώνει «έτοιμος να βγάλει τη χώρα από την κρίση». Τις φιλόδοξες βλέψεις του δεν κατάφερε να περιορίσει ούτε η «διπλωματική» χειρονομία του Σαρόν να τον τοποθετήσει στο υπουργείο Εξωτερικών της προσωρινής κυβέρνησης με το σκεπτικό ότι θα μπορέσει, σταδιακά, να τον φθείρει πολιτικά μέχρι τη διεξαγωγή της, μεταξύ τους, εσωκομματικής αναμέτρησης.

Το χειρότερο, όμως, πρώτιστα για τους Παλαιστινίους και κατ' επέκταση για τον ισραηλινό λαό, είναι ότι οι ακραίες απόψεις που διατυπώνει ο Νετανιάχου (εκδίωξη του Αραφάτ, σαρωτική στρατιωτική πάταξη της «παλαιστινιακής τρομοκρατίας», και άλλα τινά) βρίσκουν υποστηρικτές τόσο στα κόμματα της ισραηλινής ακροδεξιάς αλλά και σε μεγάλο μέρος της ισραηλινής κοινής γνώμης. Αυτό που διαφαίνεται, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι ότι η συγκυβέρνηση Λικούντ - Εργατικών και η αιματηρή στρατιωτική καταστολή της δίχρονης παλαιστινιακής Ιντιφάντα, που έριξε ακόμη περισσότερο νερό στο μύλο του φαύλου κύκλου της βίας, οδήγησε σε συντηρητικοποίηση μεγάλο μέρος των Ισραηλινών με αποτέλεσμα η επόμενη ημέρα των πρόωρων εκλογών να διαγράφεται εξαιρετικά δυσοίωνη για όλους.