Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να χρεώσει στο ΔΝΤ τα αντιλαϊκά μέτρα του προγράμματος με την τρόικα, δίνοντας άλλοθι στην ΕΕ, στο ντόπιο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό, που προωθεί με τα μνημόνια μέτρα αναγκαία για την ανταγωνιστικότητά του. Καλλιεργεί ακόμα την αυταπάτη ότι ο λαός έχει να περιμένει καλύτερες μέρες, αν η ΕΕ διαμορφώσει αυτόνομη τάχα πολιτική από το ΔΝΤ, ενισχύοντας τους αντιδραστικούς θεσμούς της. Κρύβει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα δανειοδότησης των κρατών - μελών της Ευρωζώνης την επέβαλαν οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, προκειμένου να επιμεριστεί η χασούρα από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου, που έρχεται σαν συνέπεια της κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, η καταγγελία εκ τους ασφαλούς του ΔΝΤ, είναι σημάδι και των αντιθέσεων ανάμεσα στο Ταμείο και την Ευρωζώνη, εξαιτίας και της κόντρας τους για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Αυτό που δεν κρύβεται είναι ότι ΕΕ, ΔΝΤ και αστικές κυβερνήσεις διευθύνουν από κοινού την κλιμάκωση της βάρβαρης επίθεσης στους λαούς, για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση. Εκεί στοχεύουν τα «προγράμματα διάσωσης» της τρόικας, που απαιτούν το χαντάκωμα των λαϊκών στρωμάτων, για να διασωθεί η πλουτοκρατία, για λογαριασμό της οποίας δούλευε και δουλεύει το ΠΑΣΟΚ.

«Non paper» διένειμε ο ΣΥΡΙΖΑ στον Τύπο, με το οποίο προπαγανδίζει την ενίσχυση του διεθνούς προφίλ του προέδρου του Αλ. Τσίπρα, υπενθυμίζοντας τα ταξίδια, τις συναντήσεις του, τις δηλώσεις που έκαναν γι' αυτόν κάποιοι άλλοι κλπ. Για να ενισχύσει τους κομπασμούς του, αναφέρεται και στην πρόταση της Γερμανίδας ευρωβουλευτή ότι θα μπορούσε ο Αλ. Τσίπρας να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη Μπαρόζο, σημειώνοντας: «Η πρόταση της Τσίμερ αποτελεί απόδειξη της ενίσχυσης του διεθνούς προφίλ του Αλέξη Τσίπρα και δείχνει ότι στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς - και όχι μόνο - υπάρχει εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που έχει ξεσπάσει κρίση στους κόλπους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία πιθανότατα θα αφήσει τεράστιο κενό στο πανευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό και θα δρομολογήσει εξελίξεις στο πεδίο της αναδιάταξης των πολιτικών χώρων και συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Επαληθεύει δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ορέγεται να κυριαρχήσει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, εκμεταλλευόμενος την κρίση της, γεγονός που φαίνεται και από το ρόλο που διεκδικεί στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Στο ίδιο non paper αναφέρεται «...η εμπιστοσύνη ευρωπαϊκών κύκλων προς το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ενισχύεται τη στιγμή που ακόμη και από τμήματα του αντιδραστικού πολιτικού κόσμου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ασκείται σφοδρή κριτική στην ίδια τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, η οποία με τις στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές που έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα και συνεχίζει να ακολουθεί, ναρκοθετεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα (...) δέχεται πλέον κριτική ακόμη και από το γερμανικό Τύπο, από τμήμα του γερμανικού πολιτικού κόσμου και από γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, πέρα από τον καημό του για το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» συμπίπτει με όλους, και όχι μόνο με τους ομογάλακτούς του, τους επικριτές της Μέρκελ στο άλλο μείγμα διαχείρισης που θέλει να εφαρμόσει, και κρίνεται απ' αυτούς σαν καταλληλότερος για να σπρώξει τα μονοπώλια έξω από την κρίση. Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν όμως όλοι αυτοί οι «σωτήρες» του συστήματος από την κρίση για τους λαούς.

Με παρατεταγμένα τα ΜΑΤ απέναντι στις εργαζόμενες μητέρες της τοπικής αλυσίδας σούπερ - μάρκετ SCONTO MARKET, που αγωνίζονται μαζί με το ταξικό κλαδικό σωματείο ενάντια στην απλήρωτη εργασία, έγιναν τα εγκαίνια του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών στην Κέρκυρα.

Επιστρατεύτηκαν τα ΜΑΤ, για να μη χαλάσει η φιέστα από την κινητοποίηση απλήρωτων γυναικών παρουσία και του Κερκυραίου υπουργού «Προστασίας του πολίτη» Νίκου Δένδια, που δήλωνε αναρμόδιος για την πολύμηνη απλήρωτη εργασία από τις αρχές του έτους 100 περίπου εργαζόμενων.

Τέτοια είναι η έγνοια της κυβέρνησης ενάντια στην κακοποίηση των γυναικών. Εστειλε τις δυνάμεις καταστολής για να αντιμετωπίσουν απλήρωτες εργάτριες, μανάδες που καλούνται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε συνθήκες φτώχειας για να σώζονται τα κέρδη των επιχειρηματιών. Τόσο πολύ θέλει να προστατέψει τις εργάτριες από τη βία...

Η επεξεργασία αυτών των κειμένων έγινε σε συνθήκες φωτιάς, σε συνθήκες που η πίεση για «εθνική ενότητα», η οπορτουνιστική πίεση για προσαρμογή ήταν τεράστια. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκείνη την εποχή σχεδόν το σύνολο των ηγετών της ΙΙ Διεθνούς, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις (συνέδρια Κοπεγχάγης και Βασιλείας), πρόδωσαν την εργατική τάξη των χωρών τους και την κάλεσαν να πέσει στη σφαγή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - οι ρεφορμιστές εξελίχτηκαν σε σοσιαλσοβινιστές. Οι οπορτουνιστές της ΙΙ Διεθνούς υποστήριζαν ότι δεν επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του Συνεδρίου της Βασιλείας (1912) για διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης, αφού οι κυβερνήσεις εμφανίζονταν ισχυρές στις αρχές του πολέμου. Ο Λένιν ανταπαντούσε ότι ποτέ οι κυβερνήσεις, οι κυρίαρχες τάξεις των διαφόρων κρατών δεν έχουν τόσο ανάγκη τη συναίνεση των εργαζόμενων μαζών (την «ειρηνική υποταγή τους») όσο τον καιρό του πολέμου.

Τα κείμενα του Λένιν αποκαλύπτουν την ικανότητα του οπορτουνισμού να προσαρμόζεται ανάλογα και με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και αναδεικνύουν την ανάγκη πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό σε όλες τις συνθήκες, αφού από τη φύση του υιοθετεί συνθήματα που αποπροσανατολίζουν από τα καθήκοντα της επαναστατικής πάλης. Το Βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Επίσης, ο Ολάντ, μαζί με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, έχει ξεκαθαρίσει ότι η, αλά γαλλικά, «μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας» θα προωθηθεί ως «παράδειγμα προς μίμηση» και στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ. Η διάλυση των εργατικών κατακτήσεων και των εργασιακών σχέσεων στη Γαλλία, με το πρόσχημα της «ανταγωνιστικότητας» -δηλαδή της διασφάλισης του καπιταλιστικού κέρδους και της καπιταλιστικής ανάπτυξης- είναι το μοναδικό σημαντικό «επίτευγμα» του Γάλλου Προέδρου που παρουσιάστηκε και από οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και στη χώρα μας, ως «άνεμος αλλαγής της ΕΕ».