Η εχθρική πολιτική που ακολουθείται απέναντι στους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους και οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης θα επιδεινώσουν τη θέση της κτηνοτροφίας και θα επιταχύνουν το βίαιο, μαζικό ξεκλήρισμα των μικρών και φτωχών κτηνοτρόφων. Η αγροτική οικονομία στο σύνολό της, και η κτηνοτροφία ειδικότερα, από την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ και σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση, ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία, με αποτέλεσμα να μειωθεί η αυτάρκεια της χώρας σε όλα τα ζωοκομικά προϊόντα. Και αντί για εξαγωγές, που είχαν τάξει στους παράδεισους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε αγρότες και κτηνοτρόφους, έγινε η χώρα καταναλωτής, σταθερή αγορά ζωοκομικών πλεονασμάτων των μεγάλων κτηνοτροφικών επιχειρήσεων των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, προϊόντων πολλές φορές αμφιβόλου ποιότητας. Η ακολουθούμενη αντικτηνοτροφική πολιτική έχει μειώσει δραστικά την αυτάρκεια της χώρας σε όλους τους κλάδους. Η στασιμότητα, όμως και η συρρίκνωση της κτηνοτροφίας δεν εμποδίζουν τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερα χέρια και το μαζικό ξεκλήρισμα των φτωχών κτηνοτρόφων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό των παραγωγών αγελαδινού γάλακτος, που μειώθηκαν κατά 63,5% μέσα σε δέκα χρόνια. Από 12.000 το 2000 έφθασαν τους 4.500 το 2010. Γι' αυτή την αρνητική εξέλιξη στην κτηνοτροφία, αλλά και τα σημερινά αδιέξοδα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων, τεράστιες και διαχρονικές είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τεράστιες είναι όμως και οι ευθύνες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που δημιούργησαν συγχύσεις, έσπειραν αυταπάτες ότι δήθεν με καλύτερη διαχείριση της ΚΑΠ μπορούσαν να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα. Σήμερα, οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες για το μέλλον που τους επιφυλάσσουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αν δε δημιουργηθεί μέτωπο αντίστασης, ανυπακοής, ανατροπής αυτής της πολιτικής, η χρεοκοπία και το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων είναι αναπόφευκτα. Γι' αυτό, το ΚΚΕ καλεί τη μικρομεσαία αγροτιά σε αγώνα ανατροπής αυτών των αντιλαϊκών πολιτικών, σε αγώνα επιβίωσης για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας.

Με την παρουσίαση προ ημερών του μάστερ πλαν για την «ανάπλαση του φαληρικού μετώπου» στον πρωθυπουργό και τους συναρμόδιους υπουργούς, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την εμπορευματοποίηση άλλης μια δημόσιας έκτασης στο πολύπαθο Λεκανοπέδιο Αττικής, μετά το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού και το φαληρικό Ιππόδρομο που μετατράπηκε σε «τσιφλίκι» του Ιδρύματος Νιάρχου.

Πρόκειται για την αποκαλούμενη κατ' ευφημισμόν «ανάπλαση», αφού με βάση πρόσφατο νόμο του ΥΠΕΚΑ στα 760 στρέμματα της παραλιακής αυτής ζώνης προβλέπεται να «φυτευθούν» 2.500 τετραγωνικά μέτρα κατασκευών. Ηδη, μάλιστα, με διεθνή διαγωνισμό εκδήλωσης ενδιαφέροντος, που βρίσκεται σε εξέλιξη και λήγει στις 14 Απρίλη, η κυβέρνηση παραχωρεί σε ιδιώτες επιχειρηματίες την ολυμπιακή εγκατάσταση του Τάε Κβο Ντο και τον περιβάλλοντα χώρο του για να κατασκευαστεί συνεδριακό κέντρο.

Η εμπορευματοποίηση θα επεκταθεί και στα άλλα σημεία του θαλάσσιου αυτού μετώπου. Η κυβερνητική ανακοίνωση άλλωστε δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας, καθώς αναφέρει: «για να διατηρηθεί η ποιότητά του και να είναι βιώσιμο κατά τη λειτουργία του, θα απαιτηθούν έσοδα από επαρκή αριθμό δραστηριοτήτων αναψυχής και αθλητισμού που θα το καθιστούν ζωντανό κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας».

Δηλαδή οι εργαζόμενοι, η λαϊκή οικογένεια θα πρέπει να πληρώνει για να έχει πρόσβαση σε ένα ακόμη τμήμα της δημόσιας περιουσίας!

Κλαίγανε απαρηγόρητοι οι μεγαλοξενοδόχοι για τη μείωση του τουριστικού ρεύματος και των εσόδων τους και όλο ζητούσαν μέτρα ενίσχυσης και όλο τους έδιναν οι κυβερνήσεις της ΝΔ αρχικά και του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια. Κι αυτοί συνέχιζαν να κλαίνε (και να βρίζουν για τις λαϊκές κινητοποιήσεις στο κέντρο) για να πάρουν κι άλλα...

Τώρα τα χαμόγελα ανθούν.

Τα μηνύματα είναι πολύ ενθαρρυντικά για την τουριστική κίνηση το 2011 και επιβεβαιώνονται τόσο από τις κρατήσεις, όσο και από τα στοιχεία για τους πρώτους μήνες του έτους.

Τι κι αν έκλεισαν στην Αττική 10 ξενοδοχεία και αυξήθηκε η ανεργία στον κλάδο; Το Φλεβάρη τα ξενοδοχεία 5 αστέρων στην Αττική είχαν αύξηση πληροτήτων κατά 11,20% και των 4 αστέρων κατά 11,40%.

Μόνο τα μικρά ξενοδοχεία της Αττικής δέχτηκαν πλήγματα, με τις πληρότητες στα 2 και 3 αστέρων να έχουν μειωθεί κατά 10,50%.

Κι αυτές οι μικρές μονάδες της Αττικής, όπως και πολλές άλλες σε όλη τη χώρα, θα είναι τα πραγματικά θύματα της κρίσης, μαζί με τους εργαζόμενους στον κλάδο. Μικρές μονάδες που έχουν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό των μεγάλων, το εχθρικό θεσμικό πλαίσιο για τις μικρές επιχειρήσεις, τις εύλογες αδυναμίες της περιορισμένης οικονομικής τους επιφάνειας, την αδυναμία διαπραγμάτευσης με τους τουρ οπερέιτορς και πολλά ακόμη προβλήματα.

Οι μεγαλοξενοδόχοι δεν θα καμφθούν από τα... κέρδη τους. Θα συνεχίσουν να ζητούν όλο και περισσότερα προνόμια, ταυτίζοντας αυθαίρετα την προσωπική τους κερδοφορία με το «εθνικό συμφέρον». Αλλά δεν μπορεί να τα θέλουν όλα δικά τους, όπως και να έχει, αρνούμενοι στους εργαζόμενους να υπερασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα. Κι αν το αρνούνται, δε χρειάζεται οι εργαζόμενοι να το δεχτούν...

Η 3η Συνδιάσκεψη πραγματοποιήθηκε στη Ρουμανία, τον Οκτώβρη του 1950. Μετά την ήττα του ΔΣΕ (Αύγουστος 1949) το ΚΚΕ υποχώρησε στις σοσιαλιστικές χώρες, όπου συγκεντρώθηκε ο κύριος όγκος των κομματικών δυνάμεων που συγκρούστηκαν με την εγχώρια αστική τάξη και τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό. Εντός της Ελλάδας, κομματικά μέλη παρέμεναν στις ανταρτοομάδες, στις φυλακές και τις εξορίες, ενώ λιγοστά ήταν τα μέλη στις μισοδιαλυμένες παράνομες κομματικές οργανώσεις, χωρίς ενιαία καθοδήγηση, ενώ επιχειρήθηκε μια πρώτη προσπάθεια αποκατάστασής της με την παράνομη αποστολή στην Ελλάδα του Ν. Μπελογιάννη (Ιούνης 1950).

Η 3η Συνδιάσκεψη αποτελεί το σημαντικότερο Σώμα του Κόμματος μετά το 7ο Συνέδριό του (1945). Η σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι είναι το κομματικό Σώμα που επιχειρεί την πολιτική προσαρμογή του Κόμματος στη νέα φάση του συσχετισμού δυνάμεων, μετά την οργανωμένη υποχώρηση του ΔΣΕ (τέλος Αυγούστου 1949) και την έξοδο των δυνάμεών του από την Ελλάδα. Είναι η φάση ανασύνταξης των κομματικών δυνάμεων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, φροντίδας χιλιάδων αναπήρων και παιδιών, ανασύνταξης των παράνομων δυνάμεών του στην Ελλάδα, προσδιορισμού των καθηκόντων του στις νέες συνθήκες συσχετισμού δυνάμεων, ενσωματώνοντας συμπεράσματα από την ηρωική δράση, αλλά και από τις αδυναμίες και τα λάθη του.

Ετσι, στην 3η Συνδιάσκεψη επιχειρήθηκε μια συνολική εκτίμηση της δράσης του στη δεκαετία του 1940, κατά την οποία το Κόμμα ηγήθηκε δύο ένοπλων αγώνων, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ (1941 - 1944) και του ΔΣΕ (1946 - 1949). Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Και μόνο αν δει κανείς το χάρτη, καταλαβαίνει τη θέση - κλειδί που έχει η Υεμένη στον Κόλπο του Αντεν και την είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Ο Σάλεχ είναι σταθερός σύμμαχος των ιμπεριαλιστών, ιδιαίτερα των Αμερικανών, που ωστόσο σήμερα βλέπουν ότι λόγω των αντιδράσεων που δημιουργεί η υπερτριαντάχρονη εξουσία του θα μπορούσε να παραμεριστεί και βρεθεί ένας πιο φρέσκος «Σάλεχ» στη θέση του. Το γεγονός δε ότι οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στα τέλη Γενάρη, με υπόβαθρο την τεράστια φτώχεια και ανεργία, την αντίδραση στην καταπίεση και την ανελευθερία, είχαν μαζική συμμετοχή, οδήγησε γρήγορα στο να χειραγωγηθούν από τις δυνάμεις της εξουσίας.

Το πώς θα εξελιχθεί η διαπαλή των εκμεταλλευτών του λαού είναι ρευστό, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι τα λαϊκά στρώματα μπορούν να ορθοποδήσουν μόνο σε ρήξη με τα σχέδια των αστών και των ιμπεριαλιστών προστατών τους. Και υπάρχει η ιστορική εμπειρία όταν στα τέλη της δεκαετίας του '60 ο λαός της Νότιας Υεμένης κατάφερε να βελτιώσει σημαντικά τη ζωή του, με τη συνδρομή των σοσιαλιστικών χωρών, εγκαθιδρύοντας τη Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης, που στη συνέχεια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα κατάφεραν να διαλύσουν και να γυρίσουν δεκαετίες πίσω...