Οι ακτοπλόοι εφοπλιστές δηλώνουν ικανοποιημένοι από τις προχτεσινές αποφάσεις της κυβέρνησης περί άρσης του καμποτάζ και «απελευθέρωσης» της ακτοπλοΐας. Το ίδιο και οι Βρυξέλλες, ενώ η ηγεσία της ΝΔ αξιολογεί θετικά, ότι το Υπουργικό Συμβούλιο «υιοθέτησε ένα σημαντικό μέρος των προτάσεών μας» και κάνει κριτική στην κυβέρνηση «για την ολιγωρία που επέδειξε στη λήψη των απαιτουμένων μέτρων».

Αλήθεια, δεν αρκούν αυτά, για να καταλάβει ο κάθε νησιώτης και όσοι χρησιμοποιούν την ακτοπλοΐα, αλλά και ο κάθε ναυτεργάτης και οι εργαζόμενοι γενικότερα, ότι τα κυβερνητικά αυτά μέτρα κάθε άλλο παρά σε μια ασφαλή και ικανοποιητική ακτοπλοΐα οδηγούν; Για όποιον, πάντως, δεν τα θεωρεί αρκετά, σημειώνουμε ακόμη ότι τα κυβερνητικά μέτρα συμπεριλαμβάνουν - ανάμεσα σε αρκετά άλλα - την κατάργηση του ΝΔ 187/73, που προβλέπει ρητά τη 10μηνη κίνηση των ακτοπλοϊκών πλοίων με οργανική σύνθεση που καλύπτεται αποκλειστικά από Ελληνες ναυτεργάτες, ενώ η νησιωτική Ελλάδα διχοτομείται σε γραμμές επικερδείς και άγονες ή «φτωχές», φανερώνοντας σαφώς την τύχη των δεύτερων. Αλλωστε, αν δε συμπεριλαμβάνονταν τέτοια και ακόμη χειρότερα μέτρα στις προχτεσινές αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, πώς θα έτριβαν με ικανοποίηση τα χέρια τους οι εφοπλιστές και οι άλλοι κεφαλαιοκράτες;

Υποτίθεται πως στόχος της κυβέρνησης είναι η πιο γρήγορη έρευνα, απόδοση ευθυνών και απονομή της δικαιοσύνης, σε υποθέσεις ιδιαίτερης σημασίας, όπως οι περσινοί σεισμοί, πολύνεκρα ατυχήματα και ναυάγια, άλλες φυσικές καταστροφές, κλπ. Και για το λόγο αυτό, ο υπουργός Δικαιοσύνης, έφερε στη Βουλή μια τροπολογία, η οποία επί λέξει αναφέρει τα εξής: «Σε εγκλήματα που προκαλούν διατάραξη της κοινωνικής ή οικονομικής ζωής της χώρας ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να ζητήσει από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να διατάξει την κατά απόλυτη προτεραιότητα διεξαγωγή της ποινικής διαδικασίας».

Θα θυμάστε, βέβαια, πώς έχουν χαρακτηριστεί πολλές φορές και με ποιο κυρίως πρόσχημα χτυπήθηκαν μεγάλες και σοβαρές λαϊκές κινητοποιήσεις, από τα μπλόκα των αγροτών, μέχρι τις μαθητικές καταλήψεις; Με το πρόσχημα της «διατάραξης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας»...

Τι λέτε, είναι τυχαία η τόσο μεγάλη σύμπτωση ή αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνώντων;

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως αναφέρεται στο σχετικό τηλεγράφημα, «η ιαπωνική εταιρία "Kawasaki Steel Corporation" κατέληξε σήμερα σε δικαστική συμφωνία αποδεχόμενη να καταβάλει αποζημίωση ύψους 114 εκατομμυρίων γεν (περίπου 550 εκατ. δραχμές) στους συγγενείς ενός εργαζομένου της που αυτοκτόνησε το 1991, εξαιτίας της κατάθλιψης που του είχε προκαλέσει η υπερεργασία».

Βέβαια, η είδηση αυτή, καθώς ανήκει στην κατηγορία των ειδήσεων που «δεν πουλάνε», πέρασε στα «ψιλά» μερίδας μόνο του Τύπου και εντελώς απαρατήρητη από τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια. Ακόμη και ο λόγος, που αξιολογήθηκε σαν ενδιαφέρουσα από το Αθηναϊκό, το Γερμανικό και άλλα Διεθνή Πρακτορεία Ειδήσεων, δεν ήταν το γεγονός, ότι ένας ακόμη εργαζόμενος έχασε τη ζωή του την ώρα της δουλιάς και, μάλιστα, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά επειδή η πολυεθνική εταιρία στην οποία εργαζόταν αναγκάστηκε να καταβάλει μια σεβαστή αποζημίωση στη σύζυγό του.

Ανεξάρτητα, πάντως, από το γεγονός, ότι η ζωή ενός ανθρώπου είναι ανεκτίμητη και δεν αντικαθίσταται με τις όποιες αποζημιώσεις αναγκάζονται να καταβάλουν ορισμένες φορές διάφορες εταιρίες, τίθεται το ερώτημα: Σε πόσα εκατομμύρια, άραγε, αποτιμούν τα αφεντικά της «Minoan» τις ζωές των δεκάδων ανθρώπων που έχασαν τις ζωές τους, επειδή ο κ. Σφηνιάς (όπως και οι περισσότεροι εφοπλιστές) επιμένουν να διατηρούν σε τακτικές γραμμές γερασμένα σαπιοκάραβα, που θεωρούνται και σαν «νεκροφόρες εν πλω»;

Η Γενική Γραμματεία της Περιφέρειας Θεσσαλίας δε συμπεριέλαβε την ολοκλήρωση της νέας πτέρυγας του νοσοκομείου Βόλου στα έργα που χρηματοδοτούνται από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι σχετικά είχε δεσμευτεί, αυτοπροσώπως και δημοσίως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, κατά την προεκλογική του περιοδεία στη Θεσσαλία. Η άρνηση της Περιφέρειας δεν οφείλεται, προφανώς, σε κάποια ξεροκεφαλιά, παράλειψη ή επιλεκτική τοπικιστική προτίμηση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, Γ. Καρατζιώτη - όπως, δήθεν αφελώς και δημαγωγικώς, ισχυρίζεται ο νομάρχης Μαγνησίας. Π. Σκοτινιώτης - αλλά εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία, προκειμένου να προωθήσει την περιβόητη «μεταρρύθμιση του ΕΣΥ», παίρνει μέτρα για την υποβάθμιση των δημοσίων νοσοκομείων, αρχής γενομένης από τα νοσοκομεία της ελληνικής περιφέρειας. Η μη λειτουργία της νέας πτέρυγας είναι φανερό ότι υποβαθμίζει κι άλλο το νοσοκομείο Βόλου και, ταυτόχρονα, δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στη λειτουργία του Περιφερειακού, Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, καθώς για να λειτουργήσει σωστά κι αποδοτικά ένα νοσοκομείο τριτοβάθμιας περίθαλψης, θα πρέπει να είναι αναβαθμισμένες οι υπηρεσίες δευτεροβάθμιας περίθαλψης που προσφέρουν τα νομαρχιακά νοσοκομεία. Ομως αυτό ακριβώς δε θέλει το υπουργείο Υγείας, γιατί με τη «μεταρρύθμιση» που προωθεί δεν αποσκοπεί στην αναβάθμιση της δημόσιας υγείας, αλλά στην υποβάθμισή της για να ωφεληθούν, όσο το δυνατόν περισσότερο, οι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται εμπορικά - κερδοσκοπικά στον ευαίσθητο χώρο της υγείας.

Ο Μ. Αλεξανδρόπουλος - μεταφράζοντας υπέροχα και παραθέτοντας ποιήματα, θεατρικά, και άλλα κείμενα του Μαγιακόφσκι - υπερασπίζεται την επαναστατική φύση και θέση του. Αποδεικνύει πόσο οικουμενικοί, διαχρονικοί, επίκαιροι είναι οι «στίχοι - δρασκελιές και έπη στεντόρεια», του μαγιακοφσκικού «φαινομένου, που δε δεν έχει όμοιό του»: «Μπουνταλά Κολόμβε/ εγώ στη θέση σου/ την Αμερική/ θα την κουκούλωνα/ κι έπειτα/ αφού της τράβαγα/ καλά - καλά ένα καθάρισμα/ θα 'βγαινα/ δεύτερη φορά/ να την ανακαλύψω». Μέγιστη απόδειξη της επαναστατικής φύσης και θέσης του Μαγιακόφσκι, είναι το γράμμα - επαναστατική «υποθήκη» που έγραψε ο ποιητής σχετικά με την αυτοκτονία του. Βιβλία για τον Μαγιακόφσκι υπάρχουν αρκετά. Κανένα, όμως, δε διαθέτει την ποιότητα και ομορφιά του βιβλίου του Αλεξανδρόπουλου. Τόσο που, διαβάζοντάς το, λαχταράς με το «προνόμιο» του Μ.Α. και σκιρτάς με το τετράστιχο του Μαγιακόφσκι:«Και νέγρος να ήμουνα/ στα εκατό και τόσα/ θα μάθαινα τα ρωσικά/ στιγμή δε θ' άφηνα να πάει χαμένη/ μου φτάνει/ που σ' αυτή τη γλώσσα/ εμίλησε ο Λένιν».

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολλά τα επίπεδα ανάλυσης της κίνησης Σαρόν. Ηταν μια ξεκάθαρη δήλωση ισραηλινής κυριαρχίας στην ανατολική Ιερουσαλήμ που διεκδικούν για πρωτεύουσα οι Παλαιστίνιοι. Ηταν μια θρησκευτική εβραϊκή πρόκληση προς τον ιερό τόπο του Ισλάμ. Παράλληλα, ήταν μια καλή προσπάθεια εξασφάλισης της συμπάθειας της ακροδεξιάς και των εξτρεμιστών Εβραίων προκειμένου να διατηρήσει την ηγεσία του κόμματός του απέναντι στην ανερχόμενη δημοτικότητα του πρώην πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ενίσχυσε τη θέση του σε ενδεχόμενες συνομιλίες για σύσταση κυβέρνησης συνασπισμού με τον παραπαίοντα Εχούντ Μπάρακ.

Οσο για τους 70 νεκρούς και τους περισσότερους από 1.800 τραυματίες των τελευταίων ημερών; Είναι φυσικό να μην προκαλούν καμία αντίδραση στον ακροδεξιό ηγέτη, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που, έστω και εμμέσως, βάφει τα χέρια του με αίμα: οι σκηνές των σφαγών, ακόμη και μικρών παιδιών, από τα προσφυγικά στρατόπεδα Τσατίλα και Σάμπρα, κατά την ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο, το 1982, είναι νωπές και ήταν έμπνευση του υπουργού Αμυνας Σαρόν.