Εχουν ήδη εκδοθεί τα πρακτικά σημαντικών κομματικών Σωμάτων αυτής της περιόδου, όπως τα πρακτικά της 3ης Συνδιάσκεψης του 1950, της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968, καθώς και τα προγραμματικά κείμενα (σχέδια προς συζήτηση και αποφάσεις) του Κόμματος στην έκδοση με τίτλο «ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα».

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Μάρτη 1956 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και αποτέλεσε ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας σε σχέση με την πορεία του ΚΚΕ.

Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων των σοσιαλιστικών κρατών που φιλοξενούσαν τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας, Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας). Η Επιτροπή συγκροτήθηκε στη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (14-26 Φλεβάρη 1956).

Ως βασικό θέμα της Ολομέλειας ορίστηκε η παρουσίαση από την επιτροπή του πορίσματός της σε σχέση με εκθέσεις στελεχών του ΚΚΕ που είχαν σταλθεί στα συγκεκριμένα κόμματα, με καταγγελίες για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς στη λειτουργία του ΚΚΕ με ευθύνη της καθοδήγησής του και προσωπικά του ΓΓ της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Η χρονική σύμπτωση της επιστροφής διόλου τυχαία δεν είναι. Η εγκληματική συνέργεια στην επιστροφή, των δύο κύριων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που διαφεντεύουν την τύχη της Αϊτής, των ΗΠΑ και της Γαλλίας, καταφανής. Ο Ντιβαλιέ επέστρεψε και κάνει περιοδείες με τον ιδρυτή των παραστρατιωτικών ομάδων FRAPH, Λουίς Ζοντέλ Σαμπλέν και άλλους σφαγείς, είτε με εντολές τους είτε με τη «διακριτική ανοχή τους» για τη δρομολόγηση των εξελίξεων που επιθυμούν.

Εξελίξεις που επιδίωκαν με τις εκλογές - παρωδία αλλά δεν επιτεύχθηκαν εξαιτίας του «σκυλοκαβγά» που ξέσπασε εντός της εγχώριας ολιγαρχίας για τη νομή της εξουσίας και φυσικά των χρυσοφόρων συμβολαίων για την ανοικοδόμηση της χώρας. Το κυριότερο δεν επιτεύχθηκαν εξαιτίας της αντίθεσης του χιλιολαβωμένου λαού της Αϊτής, που αντιστάθηκε στις εκλογές παρωδία, αντιστέκεται στο στρατό κατοχής του ΟΗΕ και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Η επιστροφή Ντιβαλιέ προοιωνίζεται μόνο αιματηρές εξελίξεις, μόνο νέες γενοκτονίες για τη λαό της Αϊτής, που παλεύει μόνος του να ορθοποδήσει από τον καταστροφικό σεισμό, που παλεύει ενάντια στην επιδημία χολέρας η οποία σε 4 μήνες έχει πάρει 4.000 ανθρώπινες ζωές.

«Συντεχνίες» χαρακτηρίζει, με το θράσος και την αλαζονεία που τη χαρακτηρίζει, η ηγεσία του ΣΕΒ τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους που ανήκουν στα λεγόμενα «κλειστά» επαγγέλματα. Αποφαίνεται μάλιστα ότι «η ύπαρξη 150 και πλέον κλειστών επαγγελμάτων σε μία κατ' όνομα ανοιχτή οικονομία, αποτελεί μοναδικό παράδοξο για μία χώρα - μέλος της σύγχρονης Ευρώπης», ενώ το θεωρεί «βασικό σύμπτωμα του πελατειακού κρατικού προστατευτισμού που έφερε τον τόπο μας στο χείλος της χρεοκοπίας». Κοίτα ποιος μιλάει... Υπάρχει πιο κρατικά επιδοτούμενη και προστατευόμενη συντεχνία από τον ΣΕΒ; Υπάρχει άλλη συντεχνία που να έχει «ξεκοκαλίσει» τόσο πολλές κρατικές επιχορηγήσεις, κίνητρα, κοινοτικά πακέτα, θαλασσοδάνεια, προνόμια, κ.ο.κ.; Υπάρχει άλλη συντεχνία που να προστατεύεται πλήρως από τους νόμους και την κρατική εξουσία, φτάνοντας στο σημείο να εγγυώνται την απρόσκοπτη κερδοφορία τους; Υπάρχει άλλη συντεχνία που να είναι τόσο κλειστή όσο ο ΣΕΒ; Υπάρχει πιο κλειστό «επάγγελμα» από τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους; Ακόμα υπάρχει πιο παρασιτική συντεχνία; Η διαφορά είναι βέβαια ότι ο ΣΕΒ είναι η κυρίαρχη συντεχνία, η άρχουσα τάξη, που δε διστάζει να διαλύσει βίαια τους άλλοτε μικρομεσαίους «συμμάχους» της, προκειμένου να δημιουργήσει «νέες ευκαιρίες και δυνατότητες», όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΣΕΒ, για την κερδοφορία της με την επέλαση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στα «απελευθερωμένα» επαγγέλματα. Ωριμάζουν όμως οι προϋποθέσεις και δεν είναι μακριά ο καιρός που ο λαός θα απαλλαγεί από την κυριαρχία της άρχουσας «συντεχνίας».

Αφού «έσωσε» το λαό της Πολωνίας παραδίδοντάς τον δεμένο πισθάγκωνα στο σαρκοβόρο καπιταλισμό, ο γνωστός και μη εξαιρετέος για την αντισοσιαλιστική του δράση Λεχ Βαλέσα, αποφάσισε να «σώσει» κι άλλους λαούς, στους οποίους τολμά να παραδίδει μαθήματα για το τι πρέπει να κάνουν. Είναι γνωστό ότι η Κούβα βρίσκεται από καιρό στο στόχαστρό του. Μάλιστα, το ίδρυμα που φέρει το όνομά του διοργανώνει και σχετικά σεμινάρια όπου οι ομοϊδεάτες του Λ. Βαλέσα αναμασούν τα γνωστά φληναφήματα περί «σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα» και κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την «ανάγκη» αλλαγής του «ανελεύθερου καθεστώτος» όπως το χαρακτηρίζουν. Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά καθώς ο Λ. Βαλέσα δήλωσε χτες πεπεισμένος ότι και «ο λαός της Λευκορωσίας θα ακολουθήσει το παράδειγμα των Τυνήσιων και θα αποτινάξει το απολυταρχικό καθεστώς του Αλεξάντερ Λουκασένκο. Ο Λουκασένκο μπορεί να κλείνει τους ανθρώπους στη φυλακή αλλά δε θα μπορέσει να σταματήσει τον αγώνα για την ελευθερία επειδή ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας που είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου».

Οι λαοί δε χρειάζονται υποδείξεις και συμβουλές από τύπους σαν τον Λ. Βαλέσα. Γιατί τύποι σαν αυτόν δε νοιάζονται για τους λαούς και τα συμφέροντά τους. Κι αυτό είναι κάτι που το υπενθυμίζει διαρκώς η πραγματικότητα στην οποία οδήγησε τον λαό της Πολωνίας η δράση του.

Ιδιαίτερη σπουδή επέδειξε η διοίκηση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) για τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων που καλούνται να πληρώσουν την πρώτη δόση της «έκτακτης εισφοράς». Δέχεται «έντονες διαμαρτυρίες», λέει «από εμπορικές επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα» ότι... δυσκολεύονται να «συγκεντρώσουν» το ποσό της δόσης. Γι' αυτό, ζητάει παράταση της προθεσμίας καταβολής κατά ένα μήνα και μεγαλύτερο αριθμό δόσεων με μείωση του ελάχιστου ποσού μηνιαίας καταβολής. Η κυβερνητική κοροϊδία της «έκτακτης εισφοράς» αφορά επιχειρήσεις με κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ, άρα μεγάλες επιχειρήσεις (17.000 συνολικά επισήμως). Γι' αυτές τις επιχειρήσεις επιδεικνύει τέτοιο ζήλο η διοίκηση της ΕΣΕΕ, προφανώς σπεύδοντας να βάλει πλάτες στους συνομιλητές της από το ΣΕΛΠΕ που εκπροσωπεί τα πολυκαταστήματα. Δεν τους φτάνει που σε περίοδο κρίσης βγάζουν κέρδη, μιλούν και για δυσκολίες οι μεγαλοεπιχειρηματίες όταν εκατοντάδες χιλιάδες μικροί και αυτοαπασχολούμενοι έμποροι αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης ή κλείνουν τα μαγαζιά και περνάνε στην ανεργία, ενώ την ίδια ώρα μειώνονται δραστικά οι μισθοί των εργαζομένων. Να γιατί οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να συσπειρωθούν στην ΠΑΣΕΒΕ. Να αγωνιστούν από κοινού με τους εργαζόμενους κόντρα στα μονοπώλια και τους μεγαλοεπιχειρηματίες που τους ξεκληρίζουν, κόντρα στην πολιτική που τους ενισχύει, ως την ανατροπή τους.